Πρόκειται για την κατάπτυστη δήλωση μετανοίας την οποία έγραψε και υπέγραψε το 1939 χωρίς να υποστεί βασανιστήρια, καταδίδοντας – ρουφιανεύοντας αρκετούς αριστερούς συντρόφους του στην Ασφάλεια της δικτατορίας του Μεταξά, με στόχο να σώσει το τομάρι του. Τελικά τον στόχο του τον πέτυχε ο Ανδρέας. Κάρφωσε τους τροτσκιστές συντρόφους του και η δικτατορία του Μεταξά τον αντάμειψε δίνοντάς του άδεια για μετανάστευση στην Αμερική, την εποχή που οι αριστεροί σάπιζαν είτε στις φυλακές είτε σε ξερονήσια στα οποία είχαν εξοριστεί.
Παραθέτουμε τη δήλωση του Α. Παπανδρέου, η οποία θα μπορούσε να λέγεται και «ντοκουμέντο της ντροπής» :
ΔΗΛΩΣΙΣ
Ο υπογεγραμμένος Ανδρέας Παπανδρέου του Γεωργίου γεννηθείς εις Χίο και κατοικών εις Αθήνας, φοιτητής Νομικής, ετών 20, δηλώνω ότι:
Το έτος 1933, όταν ήμουν μαθητής του Κολεγίου εις την Τρίτην τάξιν του Γυμνασίου, μου δόθηκε ευκαιρία κατόπιν μιας διαλέξεως γενομένης υπό ενός συμμαθητού μου υπέρ του φασισμού να μιλήσω δια τον αντίποδά του τον κομμουνισμό. Τούτο έκανα εμφορούμενος από δημοκρατικές αντιλήψεις επιχείρησα δε να κάνω μια αντικειμενική ανάπτυξη του συστήματος τούτου. Εκ της γενομένης μελέτης άρχισα να κατακτώμαι υπό των αντιλήψεων τούτων περί το τέλος του έτους 1933 και τις αρχές του 1934 είχα πλέον πλήρως πιστέψει. Κατά τις αρχές του 1934 εξέδωσα υπό τον τίτλο το 'Ξεκίνημα' κομμουνιστικό περιοδικό εις το οποίο ανέπτυσσα το κομμουνιστικό Μανιφέστο. Εξέδωσα δυο φύλλα του περιοδικού τούτου των τε πολιτείαις και των Σχολείων επιβάντων. Το Κολέγιο κάτεσχε τα εναπομείναντα φύλλα και το Κράτος με απάλλαξε λόγω επιπολαιότητας. Μετ' ολίγο χρονικό διάστημα κατά το έτος 1935 εξέδωσα πολυγραφημένη προκήρυξη υπέρ της Δημοκρατίας δεν μπόρεσα όμως να την διανείμω διότι το Κολέγιο την κατέσχε απείλησαν με την ποινή της αποβολής, από τότε μέχρι το τέλος του 1936 δεν σημείωσα δράση κομμουνιστική, μου δόθηκε όμως η ευκαιρία να μελετήσω ενδελεχώς τα του κομμουνισμού και να καταλήξω στην αντίληψη ότι η τρίτη διεθνής δεν εξυπηρετεί την ιδέαν αλλά ότι η 4η διεθνής αντιθέτως επιτελεί πράγματι τούτο.
Περί των αρχών του 1937 γνωρίστηκα στη φοιτητική λέσχη με κάποιον Γρηγορίου φοιτητή που ανήκε σε μια οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδος, ανέλαβε δε να με κατατοπίσει πληρέστερα για τη 4η Διεθνή. Κατά την εποχή αυτή αναγίγνωσκα το 'Προλετάριο' και συνεισέφερα στην ταξική αλληλεγγύη. Ο Γρηγορίου επρόκειτο να αποχωρήσει στο εξωτερικό περί το τέλος του 1937 με συνέστησε σε κάποιο Αριστογείτονα που αργότερα από τη σύλληψη του έμαθα ότι ήταν ο Δημοσθένης Βουρσούκης. Εκτός των άλλων ο Βουρσούκης ανέλαβε να με μορφώσει πληρέστερα. Γνωρίστηκα επίσης με ένα δάσκαλο ονόματι Επαμεινώνδα Γιαννακό. Ο Γιαννακός με έβαλε και αυτός στην τεταρτοδιεθνιστική Πολιτική. Συνεχίσαμε κατ' αυτό τον τρόπο μέχρι του Σεπτεμβρίου του 1937 οπότε υπέπεσε στη αντίληψη του Πατρός μου ότι είχα εις την κατοχή μου τον «Προλετάριο» και κατόπιν των γενομένων παρατηρήσεων από αυτόν αναγκάστηκα να αποσυρθώ. Όμως η απόσυρση δεν ήταν οριστική. Στις αρχές του καλοκαιριού του 1930 εισήχθηκα στην κλινική του Ασημακοπούλου όπου και μου έγινε εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας. Μετά το τέλος της εγχείρησης και ενώ βρισκόμουν στην κλινική ανέγνωσα στο «Ελεύθερο Βήμα» την σύλληψη των ανθρώπων τους οποίους είχα γνωρίσει, αποφάσισα δε να αναμειχθώ και πάλι στη κομμουνιστική κίνηση. Άρχισα τότε χωρίς να έχω οποιαδήποτε σύνδεση με την οργάνωση την προσπάθεια του να κατακτήσω και άλλους στις αντιλήψεις μου. Την τοιαύτη προσπάθεια επιχείρησα το πρώτο εις τον κύκλο των αμέσων φίλων μου. Εκμεταλλευόμενος τον εξαιρετικό σύνδεσμο τους με εμένα επιχειρούσα να επηρεάσω αυτούς. Πρέπει όμως να τονιστεί ότι συνάντησα τις συστηματικές αντιδράσεις τους, πολλές φορές δε βρέθηκα αντιμέτωπος προσπαθειών των να με απομακρύνουν σε συνεργασία με την οικογένεια μου από τις ιδέες αυτές. Εις τον κύκλο των άμεσων φίλων μου ανήκαν οι κύριοι Κύρκος Κύρκος, Καστοριάδης Κορνήλιος, Κοντογιάννης Ιωάννης, Καράμπελας Χρήστος, Βαλκας Χρήστος. Ενώ ευρισκόμουν χωρίς οποιαδήποτε επαφή έλαβα περί τον Δεκέμβριο του 1933 τηλεφώνημα επί του οποίου με καλούσε για συνάντηση συνωμοτικό πρόσωπο το οποίο μου επέτρεψε να γνωρίσω ότι είχε σχέση με την κίνηση αυτή. Κατέβηκα πράγματι εις το καθορισμένο όπως δέον και συνάντησα το εν λόγω πρόσωπο. Αυτός μου ανακοίνωσε ότι λεγότανε Χρήστος Σούλας και ότι είχε αποδράσει από τις φυλακές της Ακροναυπλίας. Μετά την σύλληψή του αρχίζει η περίοδος συνεργασίας μου με τον Μεγαριώτη, με τον οποίον με είχε φέρει σε επαφή ο Χρ. Σούλας αρκετό χρόνο προ της συλλήψεώς του.
Όπως συνάγεται εκ της μετ' αυτού ειδικής συνεργασίας μου, ο Μεγαριώτης ήταν το κοινό εις όλη την υπόθεση πρόσωπο. Εις την δική μας οργάνωση τα πόστα δεν ανακοινώνονταν με τυπικό τρόπο οίτινα είχαν τόσο οργανικό χαρακτήρα δυνάμεθα εν τούτοις να συμπεράνουμε ότι ο Μεγαριώτης είχε θέση Γενικού Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής της οργάνωσης. Με τον χρόνο κατέστην το αμεσότερο με τον Μεγαριώτη συνδεόμενο πρόσωπο. Συναντώμεθα και συζητούσαμε επί της πολιτικής καταστάσεως, κατευθύνσεων κλπ. Ανέλαβα επίσης την σύνταξη, δακτυλογράφηση, πολιτογράφηση κλπ. του φύλλου, όλα συνολικά του φύλλου αφορώντα, καθώς και την κίνηση των νέων. Εκ της όλης μου σχέσεως με τον Μεγαριώτη δύναται να συναχθεί ότι είχα σχέση μέλους κεντρικής επιτροπής με καθήκοντα το φύλλο και την κίνηση των νέων. Συνάμα αποτελούσα για την εκ του εξωτερικού ύλη τον συνδετικό κρίκο. Είχα δε εις το πεδίο του κομμουνισμού πολυσχιδή δράση.
Αισθάνομαι εν τούτοις τώρα μετάνοια για την εν λόγω δράση μου. Αντιλαμβάνομαι πλέον σαφώς ότι η κομμουνιστική δράση είναι καταστρεπτική εις όλες τις ηθικές απόλυτες αξίες, δεν δύναται δε παρά να δημιουργήσει ερείπια.
Πεισθείς πλέον οριστικά και αμετάκλητα εις αυτό αποκηρύσσω και καταδικάζω τις κομμουνιστικές ιδέες δηλώνω δε ότι του λοιπού θα διάγω βίο ο οποίος θα πλαισιώνεται εντός των απολύτων ηθικών αξιών και της Ελληνικής παράδοσης.
Εν Αθήναις την 7 Ιουλίου 1939
Ο ΔΗΛΩΝ
Παπανδρέου Ανδρέας
Αξίζει να αναφέρουμε ότι η Ασφάλεια του Μανιαδάκη απέσπασε την παραπάνω δήλωση από τον «ήρωα» Ανδρέα μετά από …. ένα χαστούκι ! Τα επόμενα χρόνια, ο Ανδρέας απέφευγε σκόπιμα να αναφερθεί στην κατάπτυστη δήλωσή του και στο ότι κατέδωσε τους πρώην συντρόφους του. Επίσης δεν είπε ποτέ ότι υπέστη κάποιο είδος βασανιστηρίου από τα όργανα της βασιλομεταξικής δικτατορίας, ακόμα και μετά την πτώση της.
Φρόντισε να σώσει το τομάρι του καταδίδοντας τους τροτσκιστές συντρόφους του και για αντάλλαγμα η δικτατορία τού πρόσφερε την άδεια να πάει στις ΗΠΑ.
Στις ΗΠΑ, την περίοδο 1943 – 1944 υπηρέτησε ως εθελοντής στο Αμερικάνικο Πολεμικό Ναυτικό και συγκεκριμένα ως … νοσοκόμος. (Ως γνωστόν, δεν υπηρέτησε ποτέ τη στρατιωτική του θητεία στον Ελληνικό Στρατό).
Μερικές διευκρινίσεις και επεξηγήσεις :
Επειδή κάποιος που θα διαβάσει την παραπάνω δήλωση μπορεί να νομίσει ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε μεγάλη συνεισφορά στην τροτσκιστική αριστερά και ότι ίσως είχε κάποια σημαντική θέση σε κάποια τροτσκιστική οργάνωση, διευκρινίζουμε ότι ο Ανδρέας ασχολήθηκε απλώς με τη δακτυλογράφηση του «Προλετάριου», του μόνου τότε κομμουνιστικού – τροτσκιστικού οργάνου που κυκλοφόρησε το διάστημα 1937 - 1939. Η επαφή του με την τροτσκιστική οργάνωση ΕΟΚΔΕ του θρυλικού Παντελή Πουλιόπουλου (πρώην γ.γ. του ΚΚΕ και στη συνέχεια ηγέτη των τροτσκιστών) ήταν πολύ σύντομη σε διάρκεια. Επίσης, δεν έγινε ποτέ ηγετικό στέλεχος της ΕΟΚΔΕ. Δεν μπήκε στην Κεντρική της Επιτροπή όπως ο ίδιος αναφέρει στη δήλωσή του. Στο θέμα αυτό τον διαψεύδει άλλωστε και ο παλαίμαχος τροτσκιστής Μενέλαος Μεγαριώτης.
Ο Μενέλαος Μεγαριώτης, σε επιστολή που είχε στείλει στο περιοδικό "Σχολιαστής" (Σεπτέμβριος 1986), ανέφερε μεταξύ άλλων και τα εξής :
« 1. Ο «δάσκαλος» για τον οποίο μιλάει ο Τάκης Κύρκος δεν ήταν ούτε ο Δημοσθένης Βουρσούκης ούτε ο Μενέλαος Μεγαριώτης (που υποθέτει ο Κορνήλιος Καστοριάδης). Δάσκαλος (και φοιτητής συνάμα) ήταν ο Νώντας Γιαννακός που εκτελέστηκε μαζί με τον Παντελή Πουλιόπουλο, τον Γιάννη Ξυπόλητο και τον Γιάννη Μακρή στις 6 Ιούνη 1943 στο Κούρνοβο. Ο Δημοσθένης Βουρσούκης (που δεν ήταν «καπνεργάτης») ήταν φοιτητής και σαν μέλος τότε της Κεντρικής Επιτροπής της Ενιαίας Οργάνωσης Κομμουνιστών-Διεθνιστών Ελλάδας (ΕΟΚΔΕ) παρακολουθούσε την τροτσκιστική φράξια στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. (Εκτελέστηκε κι αυτός στα τέλη του 1944 από σταλινικούς της ΟΠΛΑ).
2. Ο Ανδρέας Παπανδρέου πραγματικά είχε συνδεθεί το 1937 με τον Δημοσθένη Βουρσούκη και γνωρίστηκε επίσης με τον Επαμεινώνδα Γιαννακό και τον Παντελή Πουλιόπουλο. Από το Σεπτέμβρη του 1937 ο Α. Παπανδρέου, πιεζόμενος από τον πατέρα του, διακόπτει τη δραστηριότητα του και την επαφή του με την ΕΟΚΔΕ. Θα την επαναλάβει ύστερα από ένα χρόνο περίπου (προς τα τέλη του 1938), όταν συνδέθηκε μαζί μου.
3. Για ένα διάστημα (εξάμηνο; ) υπήρξε πολύτιμη η συνδρομή του Ανδρέα Παπανδρέου στη διεκπεραίωση ορισμένης παράνομης δουλειάς που σχετιζόταν με τη δακτυλογράφηση του «Προλετάριου», του μόνου τότε κομουνιστικού - διεθνιστικού οργάνου που κυκλοφόρησε από τις αρχές του 1937 ως το καλοκαίρι του 1939 τριάντα φύλλα. Όμως αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι ο Α.Π. «είχε τη θέση μέλους της Κεντρικής Επιτροπής» της ΕΟΚΔΕ - όπως γράφει ο ίδιος στη δήλωση αποκήρυξης του κομμουνισμού της 7 Ιούλη 1939. Είναι γνωστό ότι στην Κεντρική Επιτροπή μιας επαναστατικής οργάνωσης εκλέγονται από την συνδιάσκεψη ή το συνέδριο της μόνο πρόσωπα που έχουν κάποια «κομματική ηλικία» και έχουν υποστεί κάποια δοκιμασία. Ούτε την πρώτη ούτε τη δεύτερη προϋπόθεση συγκέντρωνε ο Α.Π. Περνούσε τότε ένα στάδιο δοκιμασίας από την οποία δεν βγήκε αλώβητος. Γιατί βέβαια στιγμάτισε την ιδεολογικοπολιτική φυσιογνωμία του εικοσάχρονου τότε φοιτητή η δήλωση του και η γενικότερη στάση του στην Ασφάλεια: κατονομασία του κύκλου των φίλων του που προσπαθούσε να επηρεάσει, αλλά και φυλακισμένων και διωκόμενων για την επαναστατική δραστηριότητα τους αγωνιστών - όπως ήταν και η δική μου περίπτωση που είχα δυο χρόνια στην παρανομία κινούμενος μεταξύ Αθηνών και Θεσσαλονίκης και εργαζόμενος σε μια οικοδομή στην οδό Θεμιστοκλέους όπου και με πιάσανε λίγο μετά τη σύλληψη και ανάκριση του Α.Π. Δεν είναι επίσης αλήθεια ότι ήμουνα «γενικός γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής». [….] » .
Από τα παραπάνω προκύπτει το συμπέρασμα ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου διέπρεψε όχι μόνο στον τομέα της διαφθοράς, της απάτης και της υπερχρέωσης της Ελλάδας, αλλά και στον τομέα της ρουφιανιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου