Αυτό το Νοέμβριο συμπληρώνονται 22 χρόνια από το θάνατο του Άγι Στίνα. Ο Άγις Στίνας ήταν αγωνιστής και θεωρητικός αρχικά του κομμουνισμού και στη συνέχεια του τροτσκισμού και του ντεφαιτισμού. Δραστηριοποιήθηκε από τη δεκαετία του '20 μέχρι τη δεκαετία του '80.
Γεννήθηκε στο χωριό Σπαρτύλας της Κέρκυρας το 1900. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Μέση Εμπορική Σχολή, στην ηλικία των 14-15 ετών, ήρθε σε επαφή με τις σοσιαλιστικές ιδέες, συμμετέχοντας στη νεολαία της Σοσιαλιστικής Ομάδας της Κέρκυρας. Από 18 χρονών, όπως λέει ο ίδιος, αφιέρωσε τον εαυτό του στο κίνημα της εργατικής τάξης.
Το Μάιο του 1920, κλείνοντας τα 20, έχει το δικαίωμα να εγγραφεί επισήμως στο ΚΚΕ. Ωστόσο ήταν ήδη ενεργός αρκετά χρόνια νωρίτερα έχοντας ενεργό ρόλο στο ΣΕΚΕ, πρόδρομο του ΚΚΕ. Η ομάδα στην οποία συμμετείχε ήταν ένας από τους πυρήνες που έλαβαν μέρος στην ίδρυση του ΚΚΕ, το 1918. Ο ίδιος ήταν ένα από τα πιο δραστήρια στελέχη που κινήθηκαν προς αυτήν την κατεύθυνση.
Έδρασε στο Μικρασιατικό Μέτωπο και κατά τα γεγονότα της Ανατολικής Θράκης. Τον Απρίλη του 1921 παραπέμφθηκε με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας στο Στρατοδικείο Ανδριανούπολης με αφορμή την αντιπολεμική αρθρογραφία του στην εφημερίδα «Φωνή του Εργάτη» όπου ήταν διευθυντής. Μετά την Μικρασιατική καταστροφή το 1922, συνέβαλε ιδιαίτερα στην ανάπτυξη του «κινήματος των στρατιωτών». Για τη δράση του αυτή καταδικάστηκε από στρατοδικείο σε θάνατο, επί κυβέρνησης Πλαστήρα και υπέφερε μια σειρά από καταδίκες, φυλακίσεις και εξορίες.
Στη συνέχεια ανελίχθηκε στην ιεραρχία του ΚΚΕ ως ένα από τα πιο σημαντικά στελέχη του. Υπήρξε υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στο Νομό Κερκύρας στις εκλογές του 1926, γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Πειραιά, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και γραμματέας της περιφέρειας Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας. Το 1932 διαγράφεται από το ΚΚΕ. Αιτία της διαγραφής του ήταν το γεγονός ότι διαφώνησε με την απόφαση της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Κ.Δ.) να καθαιρέσει την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ και να διορίσει νέα Κεντρική Επιτροπή με επικεφαλής το σταλινικό Νίκο Ζαχαριάδη.
Μετά τη διαγραφή του από το ΚΚΕ πέρασε στην τροτσκιστική αριστερά, πιστεύοντας ότι αυτή εκπροσωπούσε την επαναστατική πτέρυγα του κινήματος. Τυπικά παρέμεινε μέλος της (τροτσκιστικής) 4ης Διεθνούς μέχρι τα μέσα του 1947. Το 1935 ιδρύεται η Κομμουνιστική Διεθνιστική Ένωση Ελλάδας (ΚΔΕΕ), τμήμα της Διεθνούς Κομμουνιστικής Λίγκας, με γραμματέα της τον Άγι Στίνα. Από τον Απρίλη του 1937 ως τον Οκτώβρη του 1942 (όταν δραπέτευσε μαζί με 15 ακόμα τροτσκιστές) βρίσκεται στις φυλακές Αίγινας και Ακροναυπλίας. Μετά τη δραπέτευση, ανασυγκροτεί με άλλους αγωνιστές (όπως οι Δημοσθένης Βουρσούκης και Γιάννης Ταμτάκος) την Κ.Δ.Ε.Ε. και εκδίδουν την εφημερίδα «Εργατικό Μέτωπο». Το Μάρτιο του 1935, μετά από σειρά έντονων ιδεολογικών αγώνων προσχώρησε στην πολιτική ομάδα «Μπολσεβίκος», στην οποία ήταν επικεφαλής ο Γιώργος Βιτσώρης. Τις θέσεις και τη δράση της ομάδας «Μπολσεβίκος» συνέχισε να υποστηρίζει στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της κατοχής. Η ομάδα αυτή άσκησε έντονη κριτική στην Εθνική Αντίσταση, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου θεωρώντας ότι το ευρωπαϊκό προλεταριάτο πρέπει να ακολουθήσει το δρόμο της κοινωνικής απελευθέρωσης και της διεθνιστικής αντίστασης ενάντια στον καπιταλισμό και όχι να είναι υποχείριο της σταλινικής πολιτικής. Τα πιο πολλά μέλη της Κ.Δ.Ε.Ε. έπεσαν θύματα δολοφονικών επιθέσεων από ένοπλες ακροδεξιές συμμορίες (όπως οι Χίτες του Γρίβα), από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής και από τα μέλη της Ο.Π.Λ.Α. (οργάνωση σταλινικών δολοφόνων του ΚΚΕ). Συνδέθηκε με το μεγάλο φιλόσοφο Κορνήλιο Καστοριάδη.
Το 1946 συμμετείχε στην ίδρυση του ΚΔΚΕ (Κομμουνιστικό Διεθνιστικό Κόμμα Ελλάδας). Το 1947 ήρθε σε οριστική ρήξη με τον τροτσκισμό και διέκοψε κάθε σχέση μαζί του. Αργότερα ασπάστηκε τον αναρχισμό. Πριν τη στρατιωτική δικτατορία του 1967 συμμετείχε στην έκδοση της εφημερίδας «Νέο Ξεκίνημα». Μετά τη μεταπολίτευση του 1974 συμμετείχε στην έκδοση του περιοδικού «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα».
Ο Άγις Στίνας έφυγε από τη ζωή στις 7 Νοεμβρίου 1987, μετά από αποτυχημένη χειρουργική επέμβαση στα μάτια. Παρότι οι γιατροί είχαν προειδοποιήσει για την κρισιμότητά της, λόγω του ότι έπασχε από σάκχαρο, ο ίδιος επέμενε στην πραγματοποίησή της, λέγοντας "τι να την κάνω τη ζωή, άμα δεν μπορώ να διαβάζω".
Έχει γράψει βιβλία, άρθρα, μελέτες, μπροσούρες και έχει εκδώσει μεταφράσεις πολιτικών συγγραμμάτων. Έχουν εκδοθεί δύο βιβλία του: «Αναμνήσεις» (Εκδόσεις Ύψιλον, 1977) και «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ» (Διεθνής Βιβλιοθήκη, Αθήνα 1984). Στο βιβλίο «ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΟΠΛΑ» ανέφερε συγκεκριμένα ονόματα αριστερών που δολοφονήθηκαν από την οργάνωση ΟΠΛΑ (οργάνωση σταλινικών δολοφόνων του ΚΚΕ) επειδή είχαν διαφωνήσει με τη σταλινική ηγεσία του ΚΚΕ.
Μέχρι το 1926 υπέγραφε με το πραγματικό του ονοματεπώνυμο: Σπύρος Πρίφτης. Από το 1926 και μετά, υπέγραφε με το ψευδώνυμο Άγις Στίνας.
Γεννήθηκε στο χωριό Σπαρτύλας της Κέρκυρας το 1900. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Μέση Εμπορική Σχολή, στην ηλικία των 14-15 ετών, ήρθε σε επαφή με τις σοσιαλιστικές ιδέες, συμμετέχοντας στη νεολαία της Σοσιαλιστικής Ομάδας της Κέρκυρας. Από 18 χρονών, όπως λέει ο ίδιος, αφιέρωσε τον εαυτό του στο κίνημα της εργατικής τάξης.
Το Μάιο του 1920, κλείνοντας τα 20, έχει το δικαίωμα να εγγραφεί επισήμως στο ΚΚΕ. Ωστόσο ήταν ήδη ενεργός αρκετά χρόνια νωρίτερα έχοντας ενεργό ρόλο στο ΣΕΚΕ, πρόδρομο του ΚΚΕ. Η ομάδα στην οποία συμμετείχε ήταν ένας από τους πυρήνες που έλαβαν μέρος στην ίδρυση του ΚΚΕ, το 1918. Ο ίδιος ήταν ένα από τα πιο δραστήρια στελέχη που κινήθηκαν προς αυτήν την κατεύθυνση.
Έδρασε στο Μικρασιατικό Μέτωπο και κατά τα γεγονότα της Ανατολικής Θράκης. Τον Απρίλη του 1921 παραπέμφθηκε με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας στο Στρατοδικείο Ανδριανούπολης με αφορμή την αντιπολεμική αρθρογραφία του στην εφημερίδα «Φωνή του Εργάτη» όπου ήταν διευθυντής. Μετά την Μικρασιατική καταστροφή το 1922, συνέβαλε ιδιαίτερα στην ανάπτυξη του «κινήματος των στρατιωτών». Για τη δράση του αυτή καταδικάστηκε από στρατοδικείο σε θάνατο, επί κυβέρνησης Πλαστήρα και υπέφερε μια σειρά από καταδίκες, φυλακίσεις και εξορίες.
Στη συνέχεια ανελίχθηκε στην ιεραρχία του ΚΚΕ ως ένα από τα πιο σημαντικά στελέχη του. Υπήρξε υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στο Νομό Κερκύρας στις εκλογές του 1926, γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Πειραιά, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και γραμματέας της περιφέρειας Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας. Το 1932 διαγράφεται από το ΚΚΕ. Αιτία της διαγραφής του ήταν το γεγονός ότι διαφώνησε με την απόφαση της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Κ.Δ.) να καθαιρέσει την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ και να διορίσει νέα Κεντρική Επιτροπή με επικεφαλής το σταλινικό Νίκο Ζαχαριάδη.
Μετά τη διαγραφή του από το ΚΚΕ πέρασε στην τροτσκιστική αριστερά, πιστεύοντας ότι αυτή εκπροσωπούσε την επαναστατική πτέρυγα του κινήματος. Τυπικά παρέμεινε μέλος της (τροτσκιστικής) 4ης Διεθνούς μέχρι τα μέσα του 1947. Το 1935 ιδρύεται η Κομμουνιστική Διεθνιστική Ένωση Ελλάδας (ΚΔΕΕ), τμήμα της Διεθνούς Κομμουνιστικής Λίγκας, με γραμματέα της τον Άγι Στίνα. Από τον Απρίλη του 1937 ως τον Οκτώβρη του 1942 (όταν δραπέτευσε μαζί με 15 ακόμα τροτσκιστές) βρίσκεται στις φυλακές Αίγινας και Ακροναυπλίας. Μετά τη δραπέτευση, ανασυγκροτεί με άλλους αγωνιστές (όπως οι Δημοσθένης Βουρσούκης και Γιάννης Ταμτάκος) την Κ.Δ.Ε.Ε. και εκδίδουν την εφημερίδα «Εργατικό Μέτωπο». Το Μάρτιο του 1935, μετά από σειρά έντονων ιδεολογικών αγώνων προσχώρησε στην πολιτική ομάδα «Μπολσεβίκος», στην οποία ήταν επικεφαλής ο Γιώργος Βιτσώρης. Τις θέσεις και τη δράση της ομάδας «Μπολσεβίκος» συνέχισε να υποστηρίζει στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της κατοχής. Η ομάδα αυτή άσκησε έντονη κριτική στην Εθνική Αντίσταση, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου θεωρώντας ότι το ευρωπαϊκό προλεταριάτο πρέπει να ακολουθήσει το δρόμο της κοινωνικής απελευθέρωσης και της διεθνιστικής αντίστασης ενάντια στον καπιταλισμό και όχι να είναι υποχείριο της σταλινικής πολιτικής. Τα πιο πολλά μέλη της Κ.Δ.Ε.Ε. έπεσαν θύματα δολοφονικών επιθέσεων από ένοπλες ακροδεξιές συμμορίες (όπως οι Χίτες του Γρίβα), από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής και από τα μέλη της Ο.Π.Λ.Α. (οργάνωση σταλινικών δολοφόνων του ΚΚΕ). Συνδέθηκε με το μεγάλο φιλόσοφο Κορνήλιο Καστοριάδη.
Το 1946 συμμετείχε στην ίδρυση του ΚΔΚΕ (Κομμουνιστικό Διεθνιστικό Κόμμα Ελλάδας). Το 1947 ήρθε σε οριστική ρήξη με τον τροτσκισμό και διέκοψε κάθε σχέση μαζί του. Αργότερα ασπάστηκε τον αναρχισμό. Πριν τη στρατιωτική δικτατορία του 1967 συμμετείχε στην έκδοση της εφημερίδας «Νέο Ξεκίνημα». Μετά τη μεταπολίτευση του 1974 συμμετείχε στην έκδοση του περιοδικού «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα».
Ο Άγις Στίνας έφυγε από τη ζωή στις 7 Νοεμβρίου 1987, μετά από αποτυχημένη χειρουργική επέμβαση στα μάτια. Παρότι οι γιατροί είχαν προειδοποιήσει για την κρισιμότητά της, λόγω του ότι έπασχε από σάκχαρο, ο ίδιος επέμενε στην πραγματοποίησή της, λέγοντας "τι να την κάνω τη ζωή, άμα δεν μπορώ να διαβάζω".
Έχει γράψει βιβλία, άρθρα, μελέτες, μπροσούρες και έχει εκδώσει μεταφράσεις πολιτικών συγγραμμάτων. Έχουν εκδοθεί δύο βιβλία του: «Αναμνήσεις» (Εκδόσεις Ύψιλον, 1977) και «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ» (Διεθνής Βιβλιοθήκη, Αθήνα 1984). Στο βιβλίο «ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΟΠΛΑ» ανέφερε συγκεκριμένα ονόματα αριστερών που δολοφονήθηκαν από την οργάνωση ΟΠΛΑ (οργάνωση σταλινικών δολοφόνων του ΚΚΕ) επειδή είχαν διαφωνήσει με τη σταλινική ηγεσία του ΚΚΕ.
Μέχρι το 1926 υπέγραφε με το πραγματικό του ονοματεπώνυμο: Σπύρος Πρίφτης. Από το 1926 και μετά, υπέγραφε με το ψευδώνυμο Άγις Στίνας.
Για μια προσπάθεια συνέχισης του έργου του Αγι Στίνα στο www.ergatikometopo.blogspot.com
ΑπάντησηΔιαγραφή