Ο υπερεκτιμημένος Χαρίλαος Φλωράκης και τα εγκληματικά του λάθη

Ο Χαρίλαος Φλωράκης είναι ένα πρόσωπο ευρύτατα γνωστό. Υπήρξε ο ηγέτης του ΚΚΕ για μεγάλο χρονικό διάστημα και αποτέλεσε ένα μεγάλο κεφάλαιο για την ιστορία του συγκεκριμένου κόμματος. Στον Εμφύλιο πόλεμο (1946 – 1949) ήταν διοικητής της 1ης Μεραρχίας του ΔΣΕ (Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας) και έφθασε μέχρι το βαθμό του υποστρατήγου. Αργότερα διετέλεσε γενικός γραμματέας (γ.γ.) του ΚΚΕ (Δεκέμβριος 1972 – Ιούλιος 1989) και Πρόεδρος του Συνασπισμού (Απρίλιος 1989 – Μάρτιος 1991). Πολλοί είναι αυτοί που τον εγκωμιάζουν και αναφέρονται συχνά στα κατορθώματά του. Όμως δεν έχουν αναφερθεί ποτέ στα εγκληματικά του λάθη κατά τη διάρκεια της πορείας του στην κομμουνιστική αριστερά. Καλό θα ήταν λοιπόν να αναφερθούμε και σε αυτά για να σχηματίσει ο κόσμος μια ολοκληρωμένη άποψη για το Φλωράκη.

Ο Φλωράκης από μικρός ασπάστηκε τον κομμουνισμό και το 1930 εντάχθηκε στην ΟΚΝΕ. Στην περίοδο της κατοχής εντάχθηκε στην αντιστασιακή οργάνωση ΕΑΜ – ΕΛΑΣ (1943) και έγινε αντάρτης με το ψευδώνυμο «Καπετάν Γιώτης». Στη συνέχεια, πολέμησε στα Δεκεμβριανά και στον Εμφύλιο (1946 – 1949) μέσα από τις τάξεις του ΔΣΕ.

Η Αλέκα Παπαρήγα (όπως και άλλα στελέχη του ΚΚΕ) συχνά εγκωμίαζε τον Χαρίλαο Φλωράκη σε τέτοιο βαθμό που έδινε την εντύπωση ότι πρόκειται για έναν πραγματικό θρύλο, μια ανυπέρβλητη προσωπικότητα, μια προσωπικότητα με τεράστιες ικανότητες και στην πολιτική και στο στρατιωτικό τομέα. Ήταν άραγε ο Φλωράκης στην πραγματικότητα τόσο ικανός πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης ; Ή μήπως ήταν ένα υπερεκτιμημένο πρόσωπο ; Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει να εξετάσουμε την ιστορική του πορεία.

Στην περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ήταν αντάρτης του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, πίστευε (όπως και πολλά άλλα στελέχη του ΚΚΕ) ότι ο Κόκκινος Στρατός (της ΕΣΣΔ) θα απελευθέρωνε την κατεχόμενη Ελλάδα. Μάλιστα είχε δηλώσει ότι : «Υπήρχε η δική μας προσδοκία : ο Κόκκινος Στρατός. Αυτόν περιμέναμε να κάνει προς τα κάτω, αλλά μπήκε μονάχα σαράντα έως πενήντα χιλιόμετρα στην περιοχή της Θράκης, ξαναγύρισε στη Βουλγαρία και πήγε προς τη Γιουγκοσλαβία. Περιμέναμε εμείς ο έρημοι να 'ρθει προς τα κάτω. Δεν ήρθε...» (Βήμα 9/12/2001). Η προσδοκία αυτή σύντομα διαψεύστηκε.

Στον Εμφύλιο ο Φλωράκης ήταν διοικητής της 1ης Μεραρχίας του ΔΣΕ. Το περιστατικό που του χάρισε άφθονη δόξα ήταν η κατάληψη του Καρπενησίου (1949). Η επιχείρηση για την κατάληψη του Καρπενησιού ξεκίνησε τη νύχτα 20 προς 21 Ιανουαρίου 1949 και ολοκληρώθηκε με επιτυχία μια μέρα μετά. Στην επιχείρηση πήραν μέρος η 1η Μεραρχία του ΔΣΕ με διοικητή τον Χ. Φλωράκη (Καπετάν Γιώτη), η 2η Μεραρχία με διοικητή τον Γιάννη Αλεξάνδρου (που είχε το ψευδώνυμο «Διαμαντής»), η Σχολή Αξιωματικών του ΚΓΑΝΕ, ένα ανεξάρτητο τάγμα και μια διλοχία. Ο ΔΣΕ κατάφερε να κρατήσει την πόλη για κάτι παραπάνω από δύο εβδομάδας. Ο κυβερνητικός στρατός την ανακατέλαβε στις 8-2-1949. Η κατάληψη του Καρπενησίου ήταν αναμφίβολα μια πολύ επιτυχημένη επιχείρηση. Όμως οι δάφνες της επιτυχίας ανήκουν όχι μόνο στο Φλωράκη αλλά και στον καπετάν Διαμαντή και στη Σχολή Αξιωματικών του ΚΓΑΝΕ. Όλοι συνέβαλαν στην επίτευξη του στόχου.

Στο σημείο αυτό όμως, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ο Φλωράκης είχε τεράστιες ευθύνες για τις σφαγές αμάχων πολιτών μετά την κατάληψη του Καρπενησίου. Οι σφαγές άοπλων πολιτών που είχαν αιχμαλωτιστεί από τους αντάρτες του ΔΣΕ ήταν απαράδεκτες και αδικαιολόγητες. Επιπλέον δημιούργησαν αρνητικό αντίκτυπο και πρόσφεραν την κατάλληλη αφορμή που ζητούσε η δεξιά για να κατηγορήσει την αριστερά για βιαιότητες και να κάνει αντικομμουνιστική προπαγάνδα. Κατά τη διάρκεια της δράσης του στον Εμφύλιο, ο Φλωράκης ευθύνεται επίσης και για εκτελέσεις ακόμα και γυναικόπαιδων.

Το 1949 είναι το έτος λήξης του Εμφυλίου με ήττα του ΔΣΕ. Οι αντάρτες του ΔΣΕ αναγκάζονται να περάσουν τα σύνορα για να βρουν καταφύγιο σε γειτονικές χώρες. Ο Φλωράκης είχε τεθεί επικεφαλής μεγάλης δύναμης του ΔΣΕ και είχε διαταχθεί να την οδηγήσει στην Αλβανία. Ο «Καπετάν Γιώτης» λοιπόν ξεκινούσε με τη μεραρχία του μια πορεία από τη Ρούμελη - Θεσσαλία με προορισμό την Αλβανία. Όταν έφθασε στην Αλβανία η μεραρχία του Φλωράκη ήταν κυριολεκτικά αποδεκατισμένη. Οι απώλειές της ήταν τεράστιες. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανταρτών της είχε σκοτωθεί. Στο περιστατικό αυτό είχε αναφερθεί ο Δημήτρης Βλαντάς (1908 – 1985), ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ.Ο Βλαντάς απευθυνόμενος στον ταξίαρχο Αχιλλέα Παπαϊωάννου, διοικητή της 103ης Ταξιαρχίας του ΔΣΕ, είπε σχετικά με τον Φλωράκη : ««Ο στρατηγός μας αυτός [δηλαδή ο Φλωράκης] έφτασε στην Αλβανία χωρίς στρατό... Έφερε μαζί του μόλις 100-150 του Επιτελείου του και της προσωπικής του φρουράς, πέρασε από τον Καλαμά της Ηπείρου, οι υπόλοιποι, Ταξιαρχίες, Τάγματα και Λόχοι δεν έφτασαν ποτέ στην Αλβανία, χάθηκαν ως εμπροσθοφυλακή, οπισθοφύλακες και πλαγιοφύλακες για να φτάσει σώος ο μασκαράς από την Ρούμελη μέχρι την Αλβανία».

Ο Αχιλλέας Παπαϊωάννου, διοικητής της 103ης Ταξιαρχίας του ΔΣΕ, στο βιβλίο του με τίτλο «Ποιος αυτοκτόνησε (δολοφόνησε) το Νίκο Ζαχαριάδη;» αναφέρει τα εξής σχετικά με το Φλωράκη :

« Διαβάσαμε και τα απομνημονεύματα του ’’ιστορικού’’ ηγέτη, Χαρίλαου Φλωράκη -του καπετάν Γιώτη. Τον είπαν και εξακολουθούν να τον λένε μερικοί δημοσιογράφοι «ιστορικό» ηγέτη του ΚΚΕ. Περιμέναμε να γράψει μόνο δυο τρεις σειρές : Τι έγινε η περίφημη Μεραρχία της Ρούμελης του ΔΣΕ της οποίας ήταν διοικητής, για να μην πούμε ολόκληρο το αρχηγείο του ΔΣΕ Νότιας Ελλάδας; Θα διηγηθώ μια άγνωστη ιστορία για να μάθουν, να καταλάβουν οι αναγνώστες πολλά πράγματα απ’ όσα παρέλειψε να αναφέρει στο βιβλίο του.

Την 30η Αυγούστου 1949, εγώ τότε ως ταξίαρχος –διοικητής της 103ης Ταξιαρχίας του ΔΣΕ, όταν υποχώρησα με την ταξιαρχία μου μετά την ήττα του στο Γράμμο σε αλβανικό έδαφος, εκεί στη δημοσιά από Ερσέκα-Κορυτσά, πήρα μια γραπτή διαταγή, από τον τότε «υπουργό» στρατιωτικών Δημήτριο Βλαντά της «προσωρινής Κυβέρνησης Παρτσαλίδη».

‘‘σ. Αχιλλέα, θέλω να συγκροτήσεις ένα επίλεκτο τάγμα της Ταξιαρχίας σου -εθελοντών- και να καταλάβεις τις κορφές 2520, Κιάφα, Μούκα Πέτρα και Γκίντζοβα του Γράμμου. Περιμένουμε τον καπετάν Γιώτη με τη Μεραρχία του, ο οποίος βρίσκεται σε πορεία από τη Ρούμελη-Θεσσαλία και όπου νάνε θα φτάσει, να ανοίξεις δίοδο να περάσει, να τον περιμένεις, να τον υποδεχθείς...’’.

Ζουν αρκετοί από την τότε 103 Ταξιαρχία του ΔΣΕ και θα θυμούνται που τους συγκέντρωσα σ’ ένα αλβανικό χωράφι για να επιλέξω τους εθελοντές του τμήματος αυτού. Ναι, πήγαμε να ανακαταλάβουμε εκείνα τα υψώματα «αυγό», 2520, την Κιάφα, Πέτρα Μούκα και Γκίζντοβα, από την πλευρά της Αλβανίας. Όμως δεν ξέρω πως με φώτισε ο θεός και δεν έκανα την έφοδο. Θυμάμαι είχαμε αναρριχηθεί με τι τμήμα αυτό (Τάγμα) στα 30 μέτρα από τις πιο πάνω κορυφές και με το πρόσταγμα μου έτοιμοι για έφοδο θα εξορμούσαμε.. Κοντά μου είχα τον ταγματάρχη δ/τη του Τάγματος αυτού, Αχιλλέα Παππά, μαζί με τον ΠΕ του Τάγματος Γιαννάδη Θωμά (ο Θωμάς ζει, πρέπει να θυμάται). Ζει και θυμάται ο τότε δ/της λόχου του τμήματος αυτού Βαγγέλης Ευαγγελίδης.

«Πίσω μαρς!», διατάζω τον Παππά. Κι ο φίλος μου ο μακαρίτης ο Παππάς μου είπε μια φράση που δεν μπορώ να την ξεχάσω: «Σύντροφε Ταξίαρχε, είναι μια από τις πιο σοφές διαταγές που έχω πάρει από σένα, γιατί όπως βλέπεις το πανηγύρι έχει τελειώσει...», «Παππά, άφησέ τα αυτά και πάμε πίσω», του απαντώ. (…) γιατί αν η έφοδος γινόταν θα ήταν «αυτοκτονία», μια αλόγιστη θυσία, ένα έγκλημα. Πλησίασε στο αυτί και μου είπε: «Πού θα πας όμως από τον Βλαντά; Το ξέρεις τι σε περιμένει;». Είχα την πικρή πείρα και μιας άλλης τέτοιας διαταγής, κάποιου άλλου διοικητή μου, να ανακαταλάβω τη μυτερή κορφή της «Αμμούδας» κατά την π,απιχειρήσεων «Κορωνίς» -Αύγουστος 1948-. » .

Τα ίδια ακριβώς για το Φλωράκη (Καπετάν Γιώτη) λέει και ο ταγματάρχης του ΔΣΕ Βασίλης Χρ. Καραγιάννης. Ο Καραγιώννης είπε ότι : « [του Φλωράκη] του εμπιστεύτηκε μια μεραρχία ο ΔΣΕ και τη διέλυσε μέσα σε δυο, σχεδόν, μήνες και ήρθε στα Πεύκα της Σαμαρίνας με μια Διμοιρία. (…) Ήρθε, λοιπόν, ο καπετάν-Γιώτης, ο «μεγάλος» στρατηγός της Θεσσαλίας, με μια, μόνο, διμοιρία. Όταν γύρισα στο σταθμό, με σύστησε ο Παλαιολόγος, πρώτα με το Φλωράκη, μετά με τον Επίτροπο. Ρωτάω, που είναι τα τμήματά σας ; Απάντηση, όμως, δεν πήρα. Με πήρε, βέβαια, ο Παλαιολόγος πιο πέρα για να εξηγήσει. Και μου εξήγησε ! Μετά το Καρπενήσι, ξεκίνησε (ο Φλωράκης) για το Γράμμο και διαλύθηκε στο δρόμο. Αυτή ήταν η τραγωδία του σημερινού γενικού γραμματέα του Κόμματος, αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες. Από το Καρπενήσι μέχρι τη Σαμαρίνα… ».

Δηλαδή με λίγα λόγια, ακόμα και υψηλόβαθμοι αξιωματικοί του ΔΣΕ συμπεραίνουν ότι ο Χαρίλαος Φλωράκης (Καπετάν Γιώτης) δεν υπήρξε σπουδαίος στρατιωτικός ηγέτης ούτε τρομερό στρατηγικό μυαλό. Παρ’ ότι όμως δεν ήταν μεγάλο στρατηγικό μυαλό ο Φλωράκης, τους στρατιωτικούς βαθμούς τους έπαιρνε υπερβολικά γρήγορα. Η ηγεσία του ΚΚΕ έδωσε στον Καπετάν Γιώτη πληθώρα προαγωγών μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, σαν να επρόκειτο για στρατηγική ιδιοφυία. Οι αλματώδεις στρατιωτικές προαγωγές του Φλωράκη προκαλούν εύλογα ερωτήματα. Την περίοδο 1943 – 1945 γίνεται λοχαγός και ταγματάρχης. Λίγο αργότερα, στον Εμφύλιο παίρνει και πάλι πολλές προαγωγές μέσα σε υπερβολικά ελάχιστο χρόνο. Το Δεκέμβριο του 1947 προάγεται σε αντισυνταγματάρχη του ΔΣΕ και τον Απρίλιο του 1948 σε συνταγματάρχη. Δηλαδή από το 1943 μέχρι το1948 (διάστημα 5 ετών) έγινε λοχαγός, ταγματάρχης, αντισυνταγματάρχης και συνταγματάρχης ! Λίγο αργότερα, το Σεπτέμβριο του 1949 προήχθη και σε υποστράτηγο ! Παρ’ ότι ήταν στρατιωτικός μετρίων δυνατοτήτων, η ηγεσία του ΚΚΕ δεν δίστασε να του χαρίσει απλόχερα ένα τσουβάλι βαθμούς μέσα σε χρόνο ρεκόρ.

Σχετικά με τα πολυάριθμα λάθη που έκανε όταν ήταν αξιωματικός του ΔΣΕ, ο Φλωράκης έγραψε σε μια έκθεσή του (που δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία της 29ης/5/2005) τα εξής : « Εξετάζοντας σήμερα τη δουλειά μου και τον εαυτό μου στο ΔΣΕ βρίσκω μια σειρά λάθη και αδυναμίες, σχεδόν σε όλες τις επιχειρήσεις. Σήμερα βλέπω καθαρά τις αδυναμίες μου, ιδιαίτερα στον τομέα της οργάνωσης, ελέγχου και διεξαγωγής μιας επιχείρησης. Ευθύνομαι ιδιαίτερα για τη λειψή οργάνωση επιχείρησης των Σοφάδων, για την επιχείρηση στο Δερβένι, έχω ευθύνη γιατί δεν ξεκαθάρισα όσο έπρεπε την κατάσταση της Θεσσαλίας, εκεί κάτω από την επίδραση της παλιάς κατάστασης του πνεύματος που υπήρχε και από έλλειψη βοήθειας από το σ. επίτροπο Ζωγράφο και Κλιμάκιο Καραγιώργη εγώ έκανα ορισμένες υποχωρήσεις ιδιαίτερα στην κατάσταση Αν. Θεσσαλίας. Το σοβαρότερο απ' όλα βλέπω την ευθύνη μου στο ζήτημα του οργανωτικού της Νότιας Ελλάδας, εφεδρειών και προετοιμασίας για την αντιμετώπιση των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων, ανεξάρτητα από προσπάθειές μου το όλο ζήτημα το είδα μυωπικά και φέρνω ευθύνη. (…) » .

Το 1972 έγινε ο ηγέτης του ΚΚΕ. Το 1974 έπεσε η χούντα και το κόμμα νομιμοποιήθηκε. Εκείνη τη χρονιά, ο Φλωράκης απέστειλε στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου μια ντροπιαστική γραπτή δήλωση. Το ΚΚΕ με τη δήλωση αυτή απέρριπτε δημόσια τον ένοπλο αγώνα για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Συμβιβαζόταν πλήρως με το αστικοδημοκρατικό καπιταλιστικό σύστημα και δήλωνε ότι δεν θα ακολουθήσει το δρόμο της ένοπλης πάλης για την ανατροπή του καπιταλισμού. Ξεκαθαρίζει με σαφή τρόπο ότι θα πορευτεί μόνο μέσω της κοινοβουλευτικής οδού για να πετύχει τους στόχους του. Η δήλωση που απέστειλε ο Φλωράκης στον Άρειο Πάγο το 1974 είναι ντροπιαστική όχι μόνο για το ΚΚΕ αλλά και για τον ίδιο το Φλωράκη προσωπικά. Ο άνθρωπος αυτός που στο παρελθόν υπήρξε αντάρτης (με το ψευδώνυμο Καπετάν Γιώτης) υπέστειλε οριστικά τη σημαία της επανάστασης και του ένοπλου αγώνα για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, δείχνοντας έτσι ότι θεωρεί άσκοπο και ανούσιο τον πολυετή αιματηρό αγώνα που διεξήγαγαν στο παρελθόν οι αριστεροί αντάρτες. Αντί να συνεχίσει να επιδιώκει την ένοπλη ανατροπή του συστήματος, προτίμησε τον αδιέξοδο δρόμο του κοινοβουλευτισμού, ο οποίος εξυπηρετεί τα σχέδια του πολιτικού κατεστημένου. Προτίμησε τα βουλευτικά έδρανα και τον ιδιαίτερα υψηλό μισθό του βουλευτή.

Το 1981 ανέβηκε στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ. Στα πρώτα χρόνια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και συγκεκριμένα την περίοδο 1981 – 1983, το ΚΚΕ με ηγέτη τον Φλωράκη ξέχασε να επιτελέσει το ρόλο που του ανέθεσε ο λαός ως αντιπολίτευση και κράτησε μια αρκετά φιλική στάση απέναντι στο ΠΑΣΟΚ. Μια στάση συμπάθειας απέναντι στο κυβερνών κόμμα. Απέφυγε συνειδητά να ασκήσει έντονη κριτική στο ΠΑΣΟΚ, πιστεύοντας ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου ήθελε πραγματικά να εγκαθιδρύσει το σοσιαλισμό.

Η στάση του ΚΚΕ απέναντι στο ΠΑΣΟΚ άλλαξε σημαντικά από το 1984 και μετά. Τον Ιανουάριο του 1984, σε μια ομιλία του στη Θεσσαλονίκη, ο Φλωράκης πρότεινε στο ΠΑΣΟΚ να σχηματίσει μια «κυβέρνηση που να στηρίζεται σ’ όλες τις προοδευτικές δυνάμεις». Δήλωση που φανερώνει την ψευδαίσθηση του Φλωράκη (και της υπόλοιπης ηγεσίας του ΚΚΕ) ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ένα ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα που ανήκει και αυτό στις προοδευτικές δυνάμεις. Επίσης, φαίνεται ξεκάθαρα η επιθυμία του ηγέτη του ΚΚΕ να συγκυβερνήσει μαζί με το ΠΑΣΟΚ τη χώρα. Ο Α. Παπανδρέου δεν αποδέχθηκε την πρόταση του Φλωράκη και το ΚΚΕ υιοθέτησε πιο επιθετική στάση απέναντι στην κυβέρνηση. Άρχισε να ασκεί πραγματική αντιπολίτευση και να ασκεί κριτική στο ΠΑΣΟΚ.

Την περίοδο 1989 – 1991 ο Φλωράκης διετέλεσε Πρόεδρος του Συνασπισμού. Μετά τις εκλογές του Ιουνίου 1989 ο Φλωράκης υπέπεσε σε ένα μεγάλο λάθος που είχε τραγικές συνέπειες για την αριστερά. Συμμετείχε σε κυβέρνηση συνεργασίας μαζί με τη Νέα Δημοκρατία και πρωθυπουργό το Τζανετάκη. Μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου 1989 συμμετείχε στην κυβέρνηση του Ζολώτα μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Μεγάλος αριθμός αριστερών αντέδρασε σε αυτές τις ενέργειες του ηγέτη της αριστεράς και απομακρύνθηκε από το Συνασπισμό. Στις εκλογές του 1990 το ποσοστό ψήφων του Συνασπισμού παρουσίασε πτώση. Ένα χρόνο αργότερα επήλθε η διάσπαση του ΚΚΕ που οδήγησε το κόμμα σε πτωτική πορεία.

Άρθρο για τη δολοφονία του Τρότσκι από πράκτορα του Στάλιν

Αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο εφημερίδας, το οποίο αναφέρεται στη δολοφονία του Τρότσκι από έναν πράκτορα του Στάλιν. Ο Τρότσκι υπήρξε μια από τις σημαντικότερες ηγετικές φυσιογνωμίες του κομμουνιστικού κινήματος και κορυφαίο στέλεχος του ΚΚΣΕ. Αυτός και ο Στάλιν υπήρξαν οι βασικοί διεκδικητές της θέσης του γενικού γραμματέα (γ.γ.) του ΚΚΣΕ, όταν ο Λένιν αποχώρησε από την ηγεσία του κόμματος. Ο Στάλιν τελικά επικράτησε χρησιμοποιώντας όλα τα θεμιτά και αθέμιτα μέσα που διέθετε και απέκτησε τον απόλυτο έλεγχο της εξουσίας. Ο ηττημένος Τρότσκι και οι οπαδοί του υπέστησαν ποικίλες διώξεις από το σταλινικό καθεστώς της ΕΣΣΔ. Ο Τρότσκι δολοφονήθηκε με τσεκούρι από έναν Ισπανό πράκτορα του Στάλιν τον Αύγουστο του 1940.

Για να δείτε το άρθρο, κάντε αριστερό κλικ πάνω στην εικόνα.

Η ντροπιαστική δήλωση Φλωράκη στον Άρειο Πάγο (1974). Το ΚΚΕ απέρριψε τον ένοπλο αγώνα ανατροπής του καπιταλισμού

Μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του ΚΚΕ είναι σύμφωνα με πολλούς η ντροπιαστική δήλωση του Χαρίλαου Φλωράκη στον Άρειο Πάγο το 1974. Αναφερόμαστε στο έγγραφο με ημερομηνία 2 Οκτωβρίου 1974 που απέστειλε στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ο τότε γενικός γραμματέας (γ.γ.) του ΚΚΕ Χαρίλαος Φλωράκης, μετά από ομόφωνη απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής (Κ.Ε.) του ΚΚΕ.

Όπως αναφέρεται στο συγκεκριμένο έγγραφο, «αι αρχαί του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος αντιτίθενται προς πάσαν ενέργειαν αποσκοπούσαν εις την βία κατάληψιν της εξουσίας ή την ανατροπήν του Ελευθέρου Δημοκρατικού Πολιτεύματος».

Το ΚΚΕ με τη δήλωση αυτή απορρίπτει δημόσια τον ένοπλο αγώνα για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Συμβιβάζεται πλήρως με το αστικοδημοκρατικό καπιταλιστικό σύστημα και δηλώνει ότι δεν θα ακολουθήσει το δρόμο της ένοπλης πάλης για την ανατροπή του καπιταλισμού. Ξεκαθαρίζει με σαφή τρόπο ότι θα πορευτεί πλέον μόνο μέσω της κοινοβουλευτικής οδού για να πετύχει τους στόχους του.

Με λίγα λόγια το ΚΚΕ πετάει τα όπλα του αγώνα στο πάτωμα, διεκδικεί θέση στο κοινοβούλιο και υποστέλλει οριστικά τη σημαία του ένοπλου αγώνα. Είναι μια κατάπτυστη δήλωση που ουσιαστικά αποτελεί δήλωση νομιμοφροσύνης προς το (οικονομικοπολιτικό) σύστημα.

Θυμίζουμε ότι το 1974 είναι η χρονιά που η ακροδεξιά χούντα στην Ελλάδα καταρρέει υπό το βάρος της απώλειας της βόρειας Κύπρου. Τον Ιούλιο του 1974 οι στρατιωτικοί δικτάτορες παραδίδουν την εξουσία στους πολιτικούς. Οι αρχηγοί των κομμάτων επιστρέφουν στην Ελλάδα και προκηρύσσονται βουλευτικές εκλογές για τις 17 Νοεμβρίου 1974. Στις 23 Σεπτεμβρίου του 1974 ανακοινώνεται η νομιμοποίηση του ΚΚΕ μετά από 27 ολόκληρα χρόνια παραμονής του στην παρανομία και καταργείται ο εμφυλιοπολεμικός νόμος 509 με τον οποίο διώχθηκαν, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν και εκτελέστηκαν χιλιάδες κομμουνιστές. Λίγο αργότερα, στις 25 Σεπτεμβρίου 1974, κυκλοφορεί το πρώτο νόμιμο φύλλο της εφημερίδας «Ριζοσπάστης».

Η δήλωση που απέστειλε ο Χαρίλαος Φλωράκης στον Άρειο Πάγο το 1974 είναι ντροπιαστική όχι μόνο για το ΚΚΕ αλλά και για τον ίδιο το Φλωράκη προσωπικά. Ο άνθρωπος αυτός που στο παρελθόν υπήρξε αντάρτης (με το ψευδώνυμο Καπετάν Γιώτης) υπέστειλε οριστικά τη σημαία του ένοπλου αγώνα για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, δείχνοντας έτσι ότι θεωρεί άσκοπο και ανούσιο τον πολυετή αιματηρό αγώνα που διεξήγαγαν στο παρελθόν οι αριστεροί αντάρτες. Αντί να συνεχίσει να επιδιώκει την ένοπλη ανατροπή του συστήματος, προτίμησε τον αδιέξοδο δρόμο του κοινοβουλευτισμού, ο οποίος εξυπηρετεί τα σχέδια του πολιτικού κατεστημένου. Προτίμησε τα βουλευτικά έδρανα και τον ιδιαίτερα υψηλό μισθό του βουλευτή. Η δήλωση του Φλωράκη αποτέλεσε ένα χαστούκι για τους χιλιάδες αριστερούς που πίστεψαν στην αναγκαιότητα της ένοπλης πάλης για την ανατροπή του καπιταλισμού, με σκοπό τη λαϊκή κυριαρχία και για το λόγο αυτό πολέμησαν σκληρά κάτω από αντίξοες συνθήκες (1946 – 1949), έδωσαν πολυάριθμες μάχες, φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν για τις ιδέες τους και πρόσφεραν ακόμα και τη ζωή τους στον αγώνα. Είναι εξευτελιστικό για έναν πρώην αντάρτη του ΔΣΕ όπως ο Φλωράκης να αποκηρύττει τον ένοπλο αγώνα για την ανατροπή του συστήματος και να επιλέγει να γίνει κρατικοδίαιτος βουλευτής – πολιτικάντης. Ο άνθρωπος που διετέλεσε γενικός γραμματέας του ΚΚΕ (από το Δεκέμβριος του 1972 μέχρι τον Ιούλιο του 1989), έβαλε τα όπλα στην αποθήκη και τη στολή του αντάρτη στη ντουλάπα. Έγινε ο πρώτος που υπέστειλε τη σημαία της ένοπλης πάλης. Σημαντικό μερίδιο ευθύνης έχουν και τα υπόλοιπα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ διότι μετέτρεψαν το ΚΚΕ από επαναστατικό κόμμα σε γραφειοκρατικό, κρατικοδίαιτο και ρεβιζιονιστικό κόμμα.

Αν θέλετε να δείτε το έγγραφο σε μεγέθυνση, κάντε αριστερό κλικ πάνω στην εικόνα.

Απαράδεκτη αύξηση της χρηματοδότησης των κομμάτων

Με υπουργική απόφαση της 12ης Ιουλίου 2010 που υπογράφουν οι υφυπουργοί Εσωτερικών Θεοδώρα Τζάκρη και Οικονομικών Φίλιππος Σαχινίδης, προσδιορίζεται το κατανεμητέο συνολικό ποσό της τακτικής χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων για το 2010 σε 48.800.000 ευρώ. Δηλαδή τα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΚΚΕ, ΛΑ.Ο.Σ., ΣΥΡΙΖΑ και Οικολόγοι Πράσινοι) θα λάβουν 11 εκατ. ευρώ περισσότερα από τα 37 εκατ. ευρώ που είχαν αρχικώς συμφωνηθεί. Το ΠΑΣΟΚ θα λάβει για το τρέχον έτος 4 εκατ. ευρώ περισσότερα, η ΝΔ 5, το ΚΚΕ 1,3, ο ΛΑΟΣ 700 χιλιάδες ευρώ, και ο ΣΥΡΙΖΑ, 900 χιλιάδες ευρώ. Πρόκειται για μια μεγάλη αύξηση που προκαλεί την δικαιολογημένη οργή της πλειοψηφίας των πολιτών.

Τη στιγμή που οι χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι καλούνται να κάνουν μεγάλες θυσίες και πολλοί πολίτες μένουν άνεργοι, η καπιταλιστική κυβέρνηση των καθαρμάτων του ΠΑΣΟΚ αποφασίζει να αυξήσει την κρατική χρηματοδότηση των κομμάτων. Κι όλα αυτά τη στιγμή που οι βουλευτές πληρώνονται κανονικά και με υψηλότατους μισθούς, αντίθετα με τον νόμο, ακόμα και όταν απουσιάζουν από την ολομέλεια της Βουλής. Όπως ήταν αναμενόμενο, τα καθάρματα των υπολοίπων κομμάτων χάρηκαν με την εξέλιξη αυτή και απέφυγαν να καταδικάσουν τη σχετική υπουργική απόφαση. Μόνη εξαίρεση αποτέλεσαν οι Οικολόγοι Πράσινοι που την καταδίκασαν στα λόγια, δηλώνοντας ότι «πρόκειται για ένα ακόμη δείγμα χρεοκοπίας του πολιτικού συστήματος». Αν οι Οικολόγοι Πράσινοι πιστεύουν πραγματικά αυτά που λένε, να το δείξουν στην πράξη. Τα χρήματα που θα πάρουν, να τα καταθέσουν όλα υπέρ του ελληνικού δημοσίου.

Φυσικά δεν περιμέναμε να καταγγείλουν τη συγκεκριμένη υπουργική απόφαση τα κουστουμαρισμένα λαμόγια του ΠΑΣΟΚ της ΝΔ που έχουν καταληστέψει το δημόσιο χρήμα από το 1974 μέχρι σήμερα. Τα καθάρματα των υπολοίπων κομμάτων κράτησαν στάση ίδια με αυτήν των γαλαζοπράσινων ερπετών. Το ακροδεξιό ΛΑ.Ο.Σ. του Καρατζαφέρη (ή Καρατζαφύρερ) απέφυγε και αυτό να καταγγείλει την απόφαση. Οπότε περιμέναμε να βγάλουν έστω μια καταδικαστική ανακοίνωση τα κόμματα της αριστεράς (ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ), όμως διαψεύστηκαν οι προσδοκίες μας. Για άλλη μια φορά, οι γκάγκστερ - βουλευτές των κρατικοδίαιτων κομμάτων απέδειξαν έμπρακτα ότι συμφωνούν απόλυτα μεταξύ τους στο να αρπάζουν αρκετά εκατομμύρια ευρώ από τους φορολογούμενους πολίτες για να γεμίσουν τα ταμεία των κομμάτων.

Ο Αλαβάνος υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής

Έτοιμος να θέσει υποψηφιότητα για περιφερειάρχης Αττικής είναι ο Αλέκος Αλαβάνος. Ο πρώην Πρόεδρος του Συνασπισμού (ΣΥΝ) και της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ ενέδωσε στις προτάσεις των συντρόφων του στο πλαίσιο του Μετώπου Ανατροπής και Αλληλεγγύης. Σύμφωνα με δημοσίευμα στο ΒΗΜΑ της 25ης Ιουλίου 2010, ο Αλέκος Αλαβάνος «επανακάμπτει με δυναμικό τρόπο προμηνύοντας νέα «μποφόρ» στις σχέσεις του με την Κουμουνδούρου, η οποία δεν δείχνει διατεθειμένη σε καμία περίπτωση να στηρίξει την υποψηφιότητά του». Ο ίδιος φιλοδοξεί να διεκδικήσει την ψήφο των 2,7 εκατομμυρίων εγγεγραμμένων ψηφοφόρων της περιφέρειας Αττικής στις εκλογές του Νοεμβρίου. Επίσης, θεωρεί ότι υπάρχει μια μεγάλη ευκαιρία «για να πετάξουμε το γάντι στην κυβέρνηση, προβάλλοντας μια συνολικά άλλη εκδοχή και αμφισβητώντας το μνημόνιο που υπαγορεύθηκε σε αυτήν από την τρόικα της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ». Υποστηρίζει ότι στις εκλογές του Νοεμβρίου δίνεται η δυνατότητα στους πολίτες «να στείλουν ένα ηχηρό και αποφασιστικό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση ψηφίζοντας υπέρ της ανασυγκρότησης της χώρας και κατά του ΔΝΤ και των μέτρων».

Ο Χρυσοχοΐδης (Χρυσοχουντίδης) παραβίασε τον Κ.Ο.Κ.

Η ακόλουθη είδηση αφορά τον Υπουργό του ΠΑΣΟΚ Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και δεν δημοσιεύτηκε στα τηλεοπτικά κανάλια. Τα περισσότερα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης) απέφυγαν σκόπιμα να την δημοσιεύσουν. Μόνο η εφημερίδα Ελευθεροτυπία και ορισμένες ιστοσελίδες στο internet ασχολήθηκαν με το θέμα.

Στις 3 Ιουλίου 2010 το απόγευμα, ο προβεβλημένος απ’ τα ΜΜΕ Υπουργός Αστυνομικής Τρομοκρατίας Μιχάλης Χρυσοχοΐδης (ή Χρυσοχουντίδης όπως είναι το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο) πιάστηκε ύστερα από καταδίωξη περιπολικού της αστυνομίας για «παράβαση υπερβολικής ταχύτητας και παραβίαση διπλής διαχωριστικής γραμμής». Το περιστατικό συνέβη στη Λάρισα και οι αστυνομικοί που αντίκρισαν στην θέση του παραβάτη τον πολιτικό τους προϊστάμενο έμειναν έκπληκτοι. Οι ένστολοι κουμπουροφόροι της ΕΛ.ΑΣ. κοίταζαν άφωνοι τον Χρυσοχουντίδη και φυσικά δεν του έκοψαν κλήση. Αναμενόμενο ήταν. Άλλωστε είναι γνωστό ότι η πλειοψηφία των καθαρμάτων της πολιτικής εξουσίας απολαμβάνει ειδικό καθεστώς ασυλίας και ατιμωρησίας. Γνωστό είναι επίσης και το ότι αυτοί που φτιάχνουν τους νόμους (δηλαδή οι βουλευτές και οι υπουργοί) συνηθίζουν να τους παραβιάζουν.

Καταρρέει ο δικομματισμός. Βουλιάζει το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ

Λίγο πριν την κατάρρευση βρίσκεται ο δικομματισμός, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της τελευταίας δημοσκόπησης. Οι πολίτες δείχνουν ότι δεν εμπιστεύονται πλέον τα δύο κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ), τα οποία κυβερνάνε τη χώρα 36 ολόκληρα χρόνια και έχουν την ευθύνη για την τραγική κατάσταση της Ελλάδας. Επίσης, δεν πιστεύουν ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση.

Η πανελλαδική δημοσκόπηση πραγματοποιήθηκε στο διάστημα 30 Ιουνίου – 1 Ιουλίου 2010 από την εταιρεία Κάπα Research για λογαριασμό του «Βήματος» και καταγράφει τα συναισθήματα οργής, απογοήτευσης και φόβου που εξακολουθούν να υπάρχουν στους πολίτες.

Στην ερώτηση «Πιστεύετε ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση ; », το 49 % των πολιτών απαντάει όχι, το 17,3 % μάλλον όχι, το 19,6 % μάλλον ναι, το 12,7 % ναι, ενώ το 1,4 % δηλώνει ότι δεν γνωρίζει. Σχολιάζοντας τις νέες διατάξεις που προωθεί η κυβέρνηση, οι πολίτες δηλώνουν αντίθετοι στην απελευθέρωση των απολύσεων (82,9%) και στη μείωση του κόστους των απολύσεων (70,4%), ενώ όταν καλούνται να περιγράψουν τα συναισθήματά τους για τις νέες ρυθμίσεις δηλώνουν οργή (35,5%), απογοήτευση (33,3%) και φόβο (21,1%). Η αναταραχή που προκαλεί η ψήφιση του Ασφαλιστικού και η εφαρμογή του μνημονίου που υπέγραψε η κυβέρνηση με την τρόικα προκαλούν βούλιαγμα των κομμάτων (κυρίως του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ), τα οποία διαπιστώνουν ότι η δημοφιλία τους περιορίζεται στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων δεκαετιών

Το 64,1% των πολιτών θεωρεί πως δεν είναι ώριμες οι συνθήκες στην πολιτική ζωή της χώρας για δημιουργία νέων κομμάτων. Συγκεκριμένα το 47,6% των ερωτηθέντων δηλώνει πως διαφωνεί με την ίδρυση του νέου κόμματος της ανανεωτικής αριστεράς, δηλαδή του κόμματος που ίδρυσαν αυτοί που προκάλεσαν τη διάσπαση του Συνασπισμού και τον κατακερματισμό της αριστεράς. Εννοούμε τις διάφορες σαύρες της Ανανεωτικής Πτέρυγας, που συνήθιζαν να γλείφουν συστηματικά το ΠΑΣΟΚ (Φ. Κουβέλης, Θ. Μαργαρίτης, Κ. Κάρης, Μ. Σαμπατακάκης, Γ. Κακουλίδης, Γερ. Γεωργάτος, Σπ. Λυκούδης, Δ. Χατζησωκράτης, Ν. Τσούκαλης, Αθ. Λεβέντης, Γ. Ψαριανός, Σοφία Ανδριοπούλου, Άννα Φιλίνη, Ασημίνα Ξηροτύρη κ.α.). Το 8,9 % των ερωτηθέντων δηλώνει ότι μάλλον δεν συμφωνεί με την ίδρυση του συγκεκριμένου κόμματος.

Αντιστοίχως αρνητικά αντιμετωπίζει την πρόθεση της κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη να ιδρύσει κόμμα το 67,7% των ερωτηθέντων.

Στην πρόθεση ψήφου το ΠΑΣΟΚ προηγείται με 23,4 %, η ΝΔ ακολουθεί με 15,6 %, το ΚΚΕ με 6,7 %, το ΛΑ.Ο.Σ. 4,1 % και ο ΣΥΡΙΖΑ 2,3 %. Η αδιευκρίνιστη ψήφος φθάνει το 40,1 %.

Μετακομίζει η ΝΔ. Στο διάολο να πάει

Μετακομίζει από τον Σεπτέμβριο η Νέα Δημοκρατία. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εγκαταλείπει το νεοκλασσικό κτίριο, όπου στεγαζόταν από το 1975, στην οδό Ρηγίλλης, και μεταφέρεται σε κτίριο της λεωφόρου Συγγρού, στο ύψος της Καλλιθέας.

Το νεοκλασσικό της Ρηγίλλης θα στεγάζει πιθανότατα στο εξής το Ίδρυμα Κωνσταντίνος Καραμανλής και το ιστορικό αρχείο του κόμματος. Εκεί θα διατηρήσει γραφείο και ο πρόεδρος της ΝΔ.

Το νέο σπίτι της ΝΔ είναι τεράστιο και υπερπολυτελές και ικανοποιεί πλήρως τις απαιτήσεις των καπιταλιστικών γουρουνιών που θα στεγαστούν σε αυτό. Είναι ένα ολοκαίνουργιο κτίριο 6.300 τετραγωνικών μέτρων, με 125 θέσεις πάρκινγκ. Κάθε μήνα, τα καθίκια της ΝΔ θα καταβάλλουν ενοίκιο 15.000 ευρώ. Μέχρι σήμερα, από τα ταμεία της Ρηγίλλης έφευγαν περισσότερα από 700.000 ευρώ τον χρόνο σε ενοίκια.

Εμείς ευχόμαστε στη Νέα Δημοκρατία να πάει στο διάολο ή τουλάχιστον σε μια χώρα του εξωτερικού, μαζί με το ΠΑΣΟΚ για να απαλλαχτούμε οριστικά.

Απομάκρυναν άγαλμα του Στάλιν στη Γεωργία

Νύχτα... αποκαθηλώθηκε το άγαλμα του πρώην ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης, Ιωσήφ Στάλιν, από την κεντρική πλατεία της γεωργιανής πόλης Γκόρι, όπου γεννήθηκε. Πρόκειται για το μόνο, σε όλη την πρώην Σοβιετική Ένωση, άγαλμα του Στάλιν.

Το γιγαντιαίο μπρούτζινο άγαλμα, ύψους 6 μέτρων, θα μεταφερθεί στην αυλή του Μουσείου του Γκόρι που είναι αφιερωμένο στον Στάλιν, ενώ στη θέση του θα ανεγερθεί άλλο μνημείο, αφιερωμένο στα θύματα του πρόσφατου πολέμου μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας, όπως υποστήριξε Γεωργιανός αξιωματούχος. Το μουσείο Στάλιν, όπου θα μεταφερθεί το άγαλμα, στεγάζεται στο πατρικό σπίτι του πρώην ηγέτη. Ιδρύθηκε το 1952, αρχικά ως Μουσείο της Επανάστασης, ενώ μετά το θάνατό του, στις 5 Μαρτίου 1953, πήρε το όνομά του.

Το άγαλμα του Στάλιν είχε ανεγερθεί το 1952 στην πλατεία της πόλης Γκόρι, των 68.000 κατοίκων, και τον τελευταίο καιρό είχε αποτελέσει αφορμή για εντάσεις στο πολιτικό σκηνικό αλλά και στην ίδια την τοπική κοινωνία. Ήταν τοποθετημένο σε μια μεγάλη μαρμάρινη βάση και το είχαν φιλοτεχνήσει Γεωργιανοί γλύπτες. Μετά το θάνατο του Στάλιν, το 1953, είχε ξαναεπιχειρηθεί η αποκαθήλωσή του. Μία από τις απόπειρες αυτές ήταν το 1956, όταν γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ένωσης (ΚΚΣΕ) ήταν ο Νικήτα Χρουστσόφ. Οι κάτοικοι της πόλης, τότε, το είχαν υπεραμυνθεί με αίμα, καθώς ήρθαν αντιμέτωποι με τανκς και ένοπλους φαντάρους, που έριχναν στο "ψαχνό". Στο πλάι τους βρίσκονταν πολίτες από την Τιφλίδα και από πολλές άλλες πόλεις της Γεωργίας. Άλλη μια απόπειρα αποκαθήλωσης του αγάλματος είχε γίνει και τη δεκαετία του '70.

Τα τελευταία χρόνια, υπήρξαν αντιπαραθέσεις σχετικά με το άγαλμα του Στάλιν, καθώς η φιλοδυτική κυβέρνηση του Γεωργιανού προέδρου Μιχαήλ Σαακασβίλι είχε συχνά υπαινιχθεί ότι έπρεπε να απομακρυνθεί. Ωστόσο, πολλοί φιλοσταλινικοί Γεωργιανοί αντέδρασαν έντονα και δήλωσαν ότι διαφωνούν με την αποκαθήλωση του αγάλματος. Σύμφωνα με τοπικά μέσα ενημέρωσης, η αστυνομία σφράγισε την περιοχή γύρω από το άγαλμα κατά τη διάρκεια της επιχείρησης απομάκρυνσής του, ώστε να μην μπορέσουν οι τηλεοπτικές κάμερες να καταγράψουν το γεγονός. Οι αρχές της Γεωργίας, απομάκρυναν το άγαλμα απροειδοποίητα, λίγο μετά τα μεσάνυχτα.

Οι διάφοροι αμετανόητοι σταλινικοί χαρακτηρίζουν ως «απαράδεκτη» την αποκαθήλωση του αγάλματος του αγαπημένου τους δικτάτορα και διαμαρτύρονται έντονα. Η σταλινική «Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55» με δημοσίευμά της στο Internet στις 28 Ιουνίου 2010, αναφέρει ότι : «Οι αρχές της Γεωργίας προχώρησαν σε μια ανοιχτή χυδαία αντικομουνιστική - αντισταλινική ενέργεια αποκαθηλώνοντας το άγαλμα του μεγάλου ηγέτη Ιωσήφ Β. Στάλιν …». Στη συνέχεια χαρακτηρίζει τον Στάλιν ως «μεγάλο επαναστάτη Σοβιετικό ηγέτη» και «μεγαλοφυή στρατηλάτη». Πάνω στο παραλήρημά τους, οι σταλινικοί συνεχίζουν να ταυτίζουν τον αντισταλινισμό με τον αντικομμουνισμό, θεωρώντας εχθρούς του κομμουνισμού όλους όσους ασκούν κριτική στον αιμοσταγή δικτάτορα Στάλιν.

Οι αμετανόητοι σταλινικοί του ΚΚΕ, σε δημοσίευμα στο Ριζοσπάστη στις 26 Ιουνίου 2010, περιγράφουν την απομάκρυνση του αγάλματος ως «θρασύδειλη ενέργεια» και «βανδαλισμό». Σε άλλο σημείο, το δημοσίευμα αναφέρει με περίσσιο θράσος ότι τα ιστορικά καταγεγραμμένα εγκλήματα του σταλινισμού είναι απλώς «συκοφαντίες» ! Φυσικά, οι διάφοροι αμετανόητοι σταλινικοί αρνούνται να μας μιλήσουν για τις πολυάριθμες δολοφονίες (ακόμα και κομμουνιστών) που διέπραξε ο Στάλιν την περίοδο της δικτατορίας του (1922 – 1953). Αρνούνται να μιλήσουν για τη δολοφονία του Τρότσκι, την εκτέλεση του Ζηνόβιεφ και του Κάμενεφ, την εκτέλεση του Μπουχάριν, τη δολοφονία του Sokolnikov, την εκτέλεση του στρατάρχη Τουχατσέφσκι και του Alexey Ivanovich Rykov, τα χιλιάδες εγκλήματα της NKVD κ.α.

Το ΚΚΕ κατάργησε τις συλλογικές συμβάσεις

Η ηγεσία του ΚΚΕ υπέπεσε σε άλλη μια αντίφαση μεταξύ λόγων και έργων. Ενώ διαμαρτύρεται όταν οι διάφοροι εργοδότες μειώνουν τους μισθούς των εργαζομένων και καταπατούν τα εργασιακά τους δικαιώματα, η ίδια αποφάσισε να μειώσει τους μισθούς των δημοσιογράφων της εφημερίδας Ριζοσπάστης και να καταργήσει τις συλλογικές συμβάσεις.

Ένα άλλο αξιοσημείωτο γεγονός είναι το ότι η Τυποεκδοτική, η κολοσσιαία τυπογραφική επιχείρηση του ΚΚΕ, απέχει σχεδόν από όλες τις απεργίες.

Οι μισθοί όλων των δημοσιογράφων του Ριζοσπάστη που έως τώρα αμείβονταν με τη συλλογική σύμβαση της ΕΣΗΕΑ θα μειωθούν στα 1200 ευρώ. Με τον κίνδυνο της απόλυσης να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια όσων δημοσιογράφων διαφωνούσαν με τη μείωση μισθού, η κομματική συνέλευση του Ριζοσπάστη ψήφισε τελικά την απόφαση της ηγεσίας του ΚΚΕ με 43 ψήφους υπέρ και 3 λευκά. Δηλαδή, η κομματική ηγεσία κατάφερε και πάλι να επιβάλει τη θέλησή της, εκμεταλλευόμενη τον φόβο των εργαζομένων ότι μπορεί να απολυθούν αν δεν αποδέχονταν την απόφασή της. Παράλληλα, ανακοινώθηκε ότι θα υπάρξει ατομική διαπραγμάτευση με κάθε εργαζόμενο, ώστε να καθοριστεί το ακριβές ύψος του μισθού του μετά τις περικοπές.

Με λίγα λόγια, το ΚΚΕ, σε αντίθεση με όσα υποστηρίζει δημόσια και για όσα λέει ότι μάχεται ως προς τα δικαιώματα των υπολοίπων εργαζομένων, το ίδιο ως εργοδότης εφαρμόζει τις δικές τους πρακτικές καπιταλιστικού τύπου. Καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και προχωράει στις «ατομικές διαπραγματεύσεις».

Το ΚΚΕ έχει μετατραπεί σε κόμμα - επιχειρηματία που αντιθέτως με όσα διακηρύσσει (περί αύξησης των αποδοχών των εργαζομένων) μειώνει περαιτέρω τους μισθούς των δικών του εργαζομένων. Καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις και προχωρά στη νεοφιλελεύθερη «ατομική διαπραγμάτευση» ανά εργαζόμενο. Και δεν σταματάει εδώ. Με το κόλπο της συνεισφοράς στο κόμμα που χειμάζεται κατάργησε τη συλλογική σύμβαση του χρόνου αδείας των εργαζομένων, αυτό που θεωρεί για τους άλλους εργαζόμενους «ιερό και απαράγραπτο δικαίωμα». Μέλη και μη μέλη του κόμματος υποχρεώνονται σε άδεια μόνο τριών εβδομάδων και τα υπόλοιπα -θέλουν δεν θέλουν οι εργαζόμενοι- γίνονται... «κόκκινα μεροκάματα» (δηλαδή πάνε στο ταμείο του κόμματος).

Όποιος εργαζόμενος διαφωνήσει με την ηγεσία του ΚΚΕ, κινδυνεύει άμεσα με διαγραφή από το κόμμα και απόλυση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η απόλυση του Γιάννη Κωστάκη, μέλους του ΚΚΕ επί 25 χρόνια και εργαζόμενου στον «Ριζοσπάστη» για 15 χρόνια.