Καταδικάστηκε ο αντιρρησίας συνείδησης Πετρομελίδης

Στις 31 Μαρτίου 2009 το αναθεωρητικό στρατοδικείο του Ρουφ δίκασε για 16η φορά τον αντιρρησία συνείδησης Λάζαρο Πετρομελίδη. Οι γνώστες της υπόθεσης ανέμεναν ότι η στημένη δίκη θα τελειώσει με μια καταδικαστική απόφαση εις βάρος του αντιμιλιταριστή Πετρομελίδη που τόλμησε να αγωνιστεί εναντίον του αυταρχικού, ιμπεριαλιστικού και νοσηρού θεσμού που λέγεται στρατός. Τα προγνωστικά επιβεβαιώθηκαν. Το στρατοδικείο τον καταδίκασε σε 18 μήνες φυλάκιση για ανυποταξία κατά συρροή. Η εκτέλεση της ποινής ανεστάλη μέχρι την πραγματοποίηση της δίκης του επόμενου βαθμού. Είναι μονότονο να πούμε για άλλη μια φορά πόσο άδικη και εκδικητική είναι αυτή η απόφαση, πόσο παράλογο είναι να δικάζεται κανείς για τις φιλειρηνικές και αντιμιλιταριστικές του πεποιθήσεις, πόσο απροκάλυπτα αγνοήθηκαν από το στρατοδικείο οι συστάσεις και οι αποφάσεις των διεθνών οργανισμών και δικαστηρίων για την αντιμετώπιση των αντιρρησιών συνείδησης από το ελληνικό κράτος, το οποίο θα μπορούσε να λέγεται και Ελλαδιστάν.

Είναι συνηθισμένο φαινόμενο στη χώρα μας που υποτίθεται ότι είναι «δημοκρατική», οι στρατοδίκες να δικάζουν υποθέσεις ανυποταξίας νέων που δεν παρουσιάζονται στις δίκες. Οι νέοι που αρνούνται να υποκύψουν στον παραλογισμό της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας και να χαρίσουν στο στρατό 12 μήνες από τη ζωή τους είναι πολλοί περισσότεροι από τους αριθμούς που ανακοινώνει το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Η καταναγκαστική στρατιωτική θητεία είναι ένα από τα τεχνάσματα που χρησιμοποιεί το σάπιο στρατιωτικό κατεστημένο, αλλά δεν μπορεί να ξεγελάσει τη νεολαία και κάθε μορφωμένο πολίτη. Στην πραγματικότητα εξυπηρετεί τα συμφέροντα όσων κάνουν ρουσφέτια, δηλαδή τους παπάδες, τους στρατιωτικούς και διάφορους βουλευτές. Ο ίδιος ο ελληνικός στρατός (Ε.Σ.) αποτελεί έναν παρασιτικό οργανισμό που ληστεύει κυριολεκτικά τους πολίτες (μέσα από τον κρατικό προϋπολογισμό) και διαιωνίζει την ύπαρξή του με βάση μια απαράδεκτη και παρωχημένη φιλοπολεμική προπαγάνδα. Είναι καιρός ο οπισθοδρομικός και επιζήμιος για τους πολίτες θεσμός του στρατού να σταματήσει να αφαιμάζει την ελληνική κοινωνία και είναι καιρός η καταναγκαστική στρατιωτική θητεία να καταργηθεί και εδώ, όπως έχει συμβεί στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Μέχρι να γίνει αυτό, οι ακριβοπληρωμένοι υπουργοί και οι στρατοδίκες θα προσπαθούν να κρύψουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί, θα αρνούνται να παραδεχτούν ότι το τέλος του στρατού (που καταδυνάστευσε και συνεχίζει να καταδυναστεύει) την ελληνική κοινωνία πλησιάζει. Θα συνεχίσουν να υπηρετούν πρόθυμα τις βιομηχανίες όπλων και τα ιμπεριαλιστικά σχέδια του ΝΑΤΟ και άλλων δολοφόνων των λαών.

Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και το στρατοκρατικό κατεστημένο νομίζει ότι στρίμωξε το 46χρονο αντιρρησία συνείδησης Λάζαρο Πετρομελίδη για ακόμα μια φορά. Το υποτιθέμενο αδίκημα είναι γνωστό: τα φιλειρηνικά και αντιμιλιταριστικά του φρονήματα, η ενσυνείδητη άρνησή του να καταταγεί στις ένοπλες δυνάμεις για να εκπληρώσει τη στρατιωτική του θητεία και η άρνηση του να αποδεχθεί μια εξοντωτική εναλλακτική υπηρεσία που στοχεύει περισσότερο στην τιμωρία των «αντιφρονούντων», παρά στην αληθινή προσφορά στην κοινωνία.

Μερικά από τα προβλήματα που «έλυσε» το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας είναι τα εξής: η εν μέσω οικονομικής κρίσης τεράστια παραγγελία πολεμικών εξοπλισμών (που θα υποχρεωθεί να χρυσοπληρώσει ο ελληνικός λαός), η οποία ακολούθησε την «τυχαία» τηλεοπτική καμπάνια/υστερία περί «παραβιάσεων» του «εθνικού εναέριου χώρου» από τουρκικά αεροσκάφη· η παραδειγματική για την αναισθησία της στάση του Υπουργού κ. Μεϊμαράκη απέναντι στο κύμα αυτοκτονιών και θανάτων μέσα στο στρατό (έναν 20χρονο μάλιστα τον άφησαν να κείτεται νεκρός για έντεκα ημέρες δίπλα στα μαγειρεία του στρατοπέδου Καμπάνη χωρίς κανείς να ενδιαφερθεί να τον αναζητήσει)· το γεγονός ότι ένας στους τέσσερις νέους σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία δεν εκπληρώνει με διάφορους τρόπους τη θητεία του. Για όλα τα παραπάνω – και για πολλά άλλα - που στα δικά μας τα μάτια δείχνουν την οριστική αποσύνθεση της μιλιταριστικής ιδεολογίας και του θεσμού του στρατού, το Υπουργείο σφυρίζει αδιάφορα. Και κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: μπίζνες με τους εμπόρους όπλων (ή εμπόρους του θανάτου αν προτιμάτε), οι οποίες συνδυάζονται με την καλλιέργεια του φόβου στο λαό σχετικά με τις «επεκτατικές βλέψεις και προκλητικές ενέργειες των γειτονικών κρατών», με τη διοργάνωση φασιστικού τύπου διελεύσεων αρμάτων μάχης και σωμάτων ασφαλείας μέσα στις πόλεις σε κάθε επέτειο της 25ης Μαρτίου και της 28ης Οκτωβρίου.

Σχετικά με την υπόθεση Πετρομελίδη θα πρέπει να πούμε ότι η δίκη ήταν σε δεύτερο βαθμό με την κατηγορία της ανυποταξίας, ενώ η πρωτοφανής και απαράδεκτη πρωτόδικη απόφαση προέβλεπε την τριετή φυλάκιση χωρίς αναστολή ή την καταβολή εγγύησης 7000 ευρώ. Είναι απαράδεκτο, 35 χρόνια μετά την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας στη χώρα μας, τα στρατοδικεία να εξακολουθούν να δικάζουν πολίτες. Ο στόχος του στρατιωτικού κατεστημένου ήταν προφανής : να καταδικαστεί για άλλη μια φορά ο γνωστός αντιρρησίας συνείδησης (αρνητής στράτευσης) έτσι ώστε να φοβηθούν όσοι νέοι διαφωνούν με το θεσμό του στρατού και να μην τολμήσουν να αρνηθούν τη στράτευση, σκεπτόμενοι τις οδυνηρές συνέπειες.

Στο σημείο αυτό θα παραθέσουμε το Δελτίο Τύπου που εξέδωσε η Διεθνής Αμνηστία σχετικά με την καταδίκη του Λάζαρου Πετρομελίδη.

Διεθνής Αμνηστία - Δελτίο Τύπου
Αθήνα, 31 Μαρτίου 2009,

Η Ελλάδα επιμένει να παραβιάζει το διεθνές δίκαιο: Άλλη μια καταδικαστική απόφαση κατά του Αντιρρησία Συνείδησης Λάζαρου Πετρομελίδη

Το Αναθεωρητικό Στρατοδικείο Ρουφ καταδίκασε σήμερα σε δεύτερο βαθμό τον αντιρρησία συνείδησης Λάζαρο Πετρομελίδη, Αντιπρόεδρο του EBCO (Ευρωπαϊκό Γραφείο για την Αντίρρηση Συνείδησης), σε ποινή φυλάκισης 18 μηνών, με αναστολή εκτέλεση ποινής, κρίνοντάς τον ένοχο για δύο κατηγορίες για ανυποταξία. Πρωτοδίκως είχε καταδικαστεί στην πρωτοφανή ποινή τριετούς φυλάκισης, χωρίς αναστολή, για τις δύο κατηγορίες για ανυποταξία με τις οποίες είχε παραπεμφθεί για 15η φορά.
Εδώ και έντεκα χρόνια εφαρμογής του θεσμού της εναλλακτικής πολιτικής κοινωνικής υπηρεσίας, η Ελλάδα δεν επιδεικνύει καμία πρόθεση να συμμορφωθεί με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα, αλλά, αντίθετα, εξακολουθεί να διώκει συστηματικά τους αντιρρησίες συνείδησης που υπερασπίζονται τα διεθνώς αναγνωρισμένα δικαιώματά τους.
«Άλλη μια φορά, η Διεθνής Αμνηστία εκφράζει την αγανάκτησή της για την επιμονή της Ελλάδας να παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και δηλώνει ότι, σε περίπτωση που ο Λάζαρος Πετρομελίδης φυλακιστεί, θα τον υιοθετήσει ως κρατούμενο συνείδησης, κάτι που θα αποτελέσει θλιβερή πρωτοτυπία της Ελλάδας εδώ και χρόνια στην Ευρώπη» δήλωσε ο Σίμος Μπούρας, Πρόεδρος του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας.
Με τις συνεχείς διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης, η Ελλάδα παραβιάζει, εκτός των άλλων, και το άρθρο 14 παράγραφος 7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο ορίζει ότι «κανένας δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται ξανά για αδίκημα, για το οποίο έχει τελεσίδικα καταδικαστεί ή αθωωθεί σύμφωνα με το δίκαιο και τον κώδικα ποινικής δικονομίας κάθε χώρας».
Η Διεθνής Αμνηστία εκφράζει τον αποτροπιασμό της για την απόφαση αυτή που έρχεται να συμπληρώσει τη μακρά λίστα καταδικαστικών αποφάσεων κατά του αντιρρησία συνείδησης Λάζαρου Πετρομελίδη, ο οποίος έχει κατ’ επανάληψη έρθει αντιμέτωπος με τα στρατοδικεία της Ελλάδας, με τις ίδιες κατηγορίες. Καθώς το γεγονός αυτό παραβιάζει κατάφορα θεμελιώδεις αρχές τους διεθνούς δικαίου, η Διεθνής Αμνηστία ζητάει την άμεση παύση κάθε δίωξης προς το πρόσωπο του Λάζαρου Πετρομελίδη.
Γενικές πληροφορίες:
Η οργάνωση υπενθυμίζει στις ελληνικές αρχές ότι “για δημοκρατικά κράτη που σέβονται τα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες, ο σεβασμός για το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης δεν μπορεί να θεωρείται έλασσον ζήτημα, ξεκομμένο από τη δεσπόζουσα τάση προστασίας και προώθησης, σε διεθνές επίπεδο, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων” (“Αντίρρηση συνείδησης στην υποχρεωτική στρατιωτική θητεία”, Γενική Διεύθυνση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Συμβούλιο της Ευρώπης, Ιούνιος 2002).
Τον Μάρτιο του 2005, η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών κάλεσε την Ελλάδα να βελτιώσει το νόμο που αφορά στην αντίρρηση συνείδησης, σημειώνοντας ότι: «Η Επιτροπή εκφράζει την ανησυχία της γιατί η διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας για τους αντιρρησίες συνείδησης είναι πολύ μεγαλύτερη από τη στρατιωτική θητεία και γιατί η αξιολόγηση των αιτήσεων για την υπηρεσία αυτή βρίσκεται υπό τον αποκλειστικό έλεγχο του Υπουργείου Άμυνας. Το Κράτος-Μέλος πρέπει να διασφαλίσει ότι η διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας δεν θα έχει τιμωρητικό χαρακτήρα και πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο να θέσει την αξιολόγηση των αιτήσεων αναγνώρισης των αντιρρησιών συνείδησης υπό τον έλεγχο πολιτικών αρχών».
Η Διεθνής Αμνηστία ζητά άμεσες τροποποιήσεις του ελληνικού θεσμικού πλαισίου, ώστε να διασφαλιστεί ότι:
Η εναλλακτική υπηρεσία δεν θα έχει διάρκεια με χαρακτήρα διάκρισης και τιμωρίας. Αυτή τη στιγμή, όπως έχει ο νόμος, η πλήρης στρατιωτική θητεία είναι 12 μήνες, ενώ η πλήρης εναλλακτική υπηρεσία είναι 30 μήνες. Κατόπιν απόφασης του Υπουργού Εθνικής Άμυνας, η πλήρης εναλλακτική υπηρεσία μπορεί να μειωθεί, αλλά πρέπει να είναι τουλάχιστον 23 μήνες, δηλαδή διάρκεια που συνεχίζει να είναι μεροληπτική και τιμωρητική.
Η διαχείριση της εναλλακτικής υπηρεσίας, συμπεριλαμβανομένων της εξέτασης των αιτήσεων και κάθε πιθανής επακόλουθης δικαστικής εξέλιξης, θα υπάγεται εξ’ ολοκλήρου σε μη στρατιωτικές αρχές. Αυτή τη στιγμή, η διαχείριση υπάγεται στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας αποφασίζει για τις αιτήσεις, μετά από γνωμοδότηση ειδικής πενταμελούς επιτροπής με δύο στρατιωτικά μέλη, και οι αντιρρησίες συνείδησης, αν και δεν είναι στρατιωτικοί, δικάζονται από στρατοδικεία.
Οι αντιρρησίες συνείδησης θα έχουν το δικαίωμα να αξιώσουν την ιδιότητα του αντιρρησία συνείδησης οποιαδήποτε στιγμή, τόσο πριν, όσο και μετά την κατάταξή τους στις ένοπλες δυνάμεις. Αυτή τη στιγμή, μπορούν μόνο να αξιώσουν την ιδιότητα του αντιρρησία συνείδησης πριν καταταγούν στις ένοπλες δυνάμεις.
Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης θα ισχύει πάντοτε, τόσο σε καιρό ειρήνης όσο και σε καιρό πολέμου. Αυτή τη στιγμή, σε καιρό πολέμου, οι διατάξεις για την εναλλακτική υπηρεσία μπορούν να αναστέλλονται κατόπιν απόφασης του Υπουργού Εθνικής Άμυνας.
Η ιδιότητα του αντιρρησία συνείδησης, και, συνεπώς, το δικαίωμα στην εναλλακτική υπηρεσία, δεν θα ανακαλείται ποτέ, είτε για λόγους άσκησης συνδικαλιστικής δραστηριότητας, είτε συμμετοχής σε απεργία, είτε πειθαρχικών παραπτωμάτων. Επί του παρόντος, προβλέπεται έκπτωση για τέτοιους λόγους.
Η Διεθνής Αμνηστία καλεί επίσης τις ελληνικές αρχές:
Να θέσουν τέλος στις διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης και να τους επιτρέψουν να ανακτήσουν πλήρως τα ατομικά και πολιτικά τους δικαιώματα.
Να διασφαλίσουν ότι, τόσο στο νόμο όσο και στην πράξη, οι αντιρρησίες συνείδησης δεν θα υφίστανται διακρίσεις όσον αφορά τους όρους και τις συνθήκες της υπηρεσίας, ή όσον αφορά οποιαδήποτε οικονομικά, πολιτισμικά, αστικά και πολιτικά δικαιώματα.
Να εξαλείψουν τα προβλήματα στη διαδικασία αίτησης. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλά προβλήματα σχετικά με τη διαδικασία αίτησης για την ιδιότητα του αντιρρησία συνείδησης, λόγω εμποδίων όπως αυστηρές προθεσμίες, δυσκολίες στην απόκτηση των απαιτούμενων δικαιολογητικών, μη αναγνώριση ως αντιρρησιών όσων παρουσιάζονται σε στρατόπεδο για να πάρουν αναβολή για λόγους υγείας, καθώς και αμφισβητήσιμες αποφάσεις της ειδικής επιτροπής, κυρίως για τους μη θρησκευτικούς αιτούντες.
Να εγγυηθούν τη διαθεσιμότητα επαρκούς και έγκαιρης πληροφόρησης για το δικαίωμα της αντίρρησης συνείδησης στη στρατιωτική θητεία και τον τρόπο απόκτησης της ιδιότητας του αντιρρησία συνείδησης προς όλους όσους αφορά η στρατιωτική θητεία. Αυτή τη στιγμή η συντριπτική πλειονότητα των στρατευσίμων δεν γνωρίζουν ακόμα ότι υπάρχει η επιλογή να υπηρετήσει κάποιος εναλλακτική πολιτική υπηρεσία αντί για στρατιωτική θητεία.

Αντιδράσεις πολιτικών κομμάτων

Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να παρουσιάσουμε μερικά αποσπάσματα από ανακοινώσεις που εξέδωσαν ορισμένα πολιτικά κόμματα για το θέμα της καταδίκης του Πετρομελίδη.
Σε ανακοίνωση τους οι Οικολόγοι Πράσινοι αναφέρουν πως «εκθέτει τη χώρα μας η αιτία των διώξεων του Λάζαρου Πετρομελίδη, που αφορά ουσιαστικά τις αντιρρήσεις του για τη διάρκεια και το χαρακτήρα της εναλλακτικής κοινωνικής θητείας: Διάρκεια ελαφρά μεγαλύτερη από τη στρατιωτική θητεία μπορεί να αποτελεί εχέγγυο για την ειλικρίνεια των κινήτρων των αντιρρησιών συνείδησης, η απαίτηση όμως για κοινωνική θητεία 2-3 φορές μεγαλύτερη από τη αντίστοιχη στρατιωτική έχει καθαρά χαρακτήρα τιμωρίας των 'αντιφρονούντων'. Η άρνηση του Λάζαρου Πετρομελίδη να αποδεχθεί κάτι τέτοιο, τον έχει αναδείξει σε μόνιμο στόχο της στρατιωτικής δικαιοσύνης».
Η Νεολαία Συνασπισμού αναφέρει ότι : «Οι διωκτικές αρχές και το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας συνεχίζουν να διώκουν τον 46χρονο αντιρρησία συνείδησης Λάζαρο Πετρομελίδη. Την Τρίτη 31/3 δικάζεται σε δεύτερο βαθμό με την κατηγορία της ανυποταξίας, ενώ η πρωτόδικη απόφαση προέβλεπε την τριετή φυλάκιση χωρίς αναστολή ή την καταβολή εγγύησης 7000 ευρώ. Η εκδικητικότητα των αρχών συνεχίζεται, σέρνοντας για ακόμη μια φορά έναν πολίτη στα δικαστήρια, επειδή τόλμησε να αμφισβητήσει το μιλιταριστικό δόγμα, αρνούμενος να εκπληρώσει τη στρατιωτική του θητεία, αλλά και να δεχτεί την εναλλακτική υπηρεσία, με τον εξοντωτικό και εκδικητικό χαρακτήρα για όσους την επιλέγουν. Τη στιγμή που κυβέρνηση της Ν.Δ και το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας αδιαφορούν πλήρως για τις αυτοκτονίες και τους θανάτους στο στρατό και επιδίδονται σε μπίζνες εκατομμυρίων ευρώ με τους εμπόρους όπλων, συνεχίζουν και το κυνήγι μαγισσών ενάντια στους αντιρρησίες συνείδησης και τους αρνητές στράτευσης, με εξαντλητικές ποινές. Ως Νεολαία Συνασπισμού στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες στον Λάζαρο Πετρομελίδη. Αγωνιζόμαστε για τον εκδημοκρατισμό του στρατού, για τη μείωση της στρατιωτικής θητείας στους 6 μήνες, για -ισόχρονη με τη στρατιωτική- εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία, ενώ στεκόμαστε στο πλευρό κάθε νέου, όποια κι αν είναι η στάση του απέναντι στη στρατιωτική θητεία.» .

Το ΦΙΠΠΑΚ δημοσιεύει το άρθρο αυτό θέλοντας να πληροφορήσει την κοινή γνώμη σχετικά με την απαράδεκτη απόφαση εις βάρος του Πετρομελίδη, δείχνοντας έμπρακτα το ενδιαφέρον του για ζητήματα που αφορούν τους αντιρρησίες συνείδησης και τα εγκλήματα που διαπράττει ο στρατός.