Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Παρακρατική επίθεση στο Buena Ventura στη Θεσσαλονίκη


Στις 24 Νοεμβρίου 2009 τα ξημερώματα στις 3:55, ο ελεύθερος κοινωνικός χώρος Buena Ventura στη Θεσσαλονίκη, στον οποίο στεγάζεται η συνέλευση της Αλληλεγγύης - Αντιεξουσιαστική Κίνηση, δέχτηκε επίθεση με ισχυρό εκρηκτικό μηχανισμό.

Είναι φανερό ότι αυτή η άνανδρη και φασιστική ενέργεια είχε σαν στόχο να αφαιρέσει ανθρώπινες ζωές. Η επίθεση αυτή οργανώθηκε από στυγνούς δολοφόνους που επιδιώκουν με αυτό τον τρόπο να τρομοκρατήσουν τους αντιεξουσιαστές και αντιφασίστες που συχνάζουν στο συγκεκριμένο χώρο. Αξίζει να αναφέρουμε ότι από την έκρηξη έσπασαν τζάμια των γύρω πολυκατοικιών σε ακτίνα 15 μέτρων στα οποία επίσης καρφώθηκαν θραύσματα με άμεσο κίνδυνο για τις ζωές των κατοίκων της γειτονιάς. Θραύσματα εκτοξεύτηκαν και σε 3 αυτοκίνητα. Θύμα της επίθεσης θα μπορούσε να είναι ακόμα και κάποιος περαστικός που θα περνούσε αμέριμνος από το σημείο της έκρηξης.

Ο δολοφονικός χαρακτήρας της επίθεσης δείχνει ότι στοχοποιούνται διάφοροι ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι και ότι διάφορες παρακρατικές συμμορίες προσπαθούν να τρομοκρατήσουν και να φιμώσουν τα άτομα που ανήκουν στο αντικαπιταλιστικό και αντιεξουσιαστικό κίνημα και στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Το ανησυχητικό της υπόθεσης είναι ότι αυτές οι παρακρατικές – φασιστικές συμμορίες δρουν ανενόχλητες και έχοντας την κάλυψη του επίσημου κράτους. Η κρατική εξουσία μέχρι στιγμής δεν έχει δείξει ότι επιθυμεί να διερευνήσει σε βάθος αυτές τις τρομοκρατικές ενέργειες και να προχωρήσει σε συλλήψεις.

Τέτοιες δολοφονικές επιθέσεις δεν πρέπει να τρομοκρατήσουν την κοινωνία που αντιστέκεται. Ιδιαίτερα τώρα που ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου και κυρίως η νεολαία έχει αγανακτήσει με το διεφθαρμένο και χρεωκοπημένο σύστημα. Η πλειοψηφία των νέων που βγήκε στους δρόμους το Δεκέμβρη του 2008 έδειξε έμπρακτα ότι θέλει και μπορεί να παλέψει ενάντια σε όλους όσους έχουν ρημάξει ό,τι απέμεινε σε αυτή τη χώρα. Μόνο μέσα από τους αγώνες, τις διεκδικήσεις και τις κινητοποιήσεις μπορούμε να βγούμε κερδισμένοι.

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

Jimi Hendrix, ο βασιλιάς της κιθάρας


Τι να πούμε για το μεγαλύτερο δεξιοτέχνη της ηλεκτρικής κιθάρας; Στην περίπτωσή του τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν την αξία του. Ο Jimi Hendrix ήρθε στον κόσμο ως επουράνιος προφήτης της μουσικής του αύριο, μας μάγεψε και έφυγε γρήγορα, πριν προλάβει να βιώσει την προσωπική του πτώση. Ο εκρηκτικός Hendrix μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα κατάφερε να συγκλονίσει το ακροατήριό του και να γίνει το είδωλο μιας ολόκληρης γενιάς. Το πρόσωπό του το βλέπουμε ακόμα και σήμερα σε αφίσα στα δωμάτια των οπαδών της ροκ που τον λάτρεψαν, όπως και αυτό του αξέχαστου Jim Morrison των Doors. Ο μεγάλος κιθαρίστας της ροκ, στην καθημερινή του ζωή ήταν πολύ ντροπαλός και χαμηλών τόνων. Όταν ανέβαινε στη σκηνή μεταμορφωνόταν σε ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί. Μια επιβλητική παρουσία που άφηνε σαστισμένους τους θεατές. Το κοινό έμενε εμβρόντητο ακούγοντας τους αυτοσχεδιασμούς και τις εξαιρετικές κιθαριστικές μελωδίες που έπαιζαν τα μαγικά του δάχτυλα. Με το συγκρότημα «Jimi Hendrix Experience» κατάφερε να γράψει το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία της ροκ μουσικής. Το Μάιο του 1967 κυκλοφορεί ο δίσκος “Are you experienced?”. Τον Αύγουστο του 1969 κάνει μια ανυπέρβλητη εμφάνιση στο θρυλικό Woodstock Rock Festival. Όλοι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι έχουν απέναντί τους το μάγο της ηλεκτρικής κιθάρας. Τον Ιούνιο του 1970 κυκλοφορεί ο τελευταίος του δίσκος με τίτλο «Band of Gypsys». Δηλαδή πρόλαβε να κάνει μόνο 3 χρόνια δισκογραφίας (1967 – 1970)! Όμως μέσα σε αυτά τα 3 χρόνια κατάφερε να αφήσει μια πολύ βαριά και αξιομνημόνευτη κληρονομιά. Χάραξε το όνομά του στη μνήμη μας και στην καρδιά μας. Μας έφερε ήχους από το υπερπέραν και μας μάγεψε. Οι λιγοστοί δίσκοι του μετέβαλλαν ριζικά και δια παντός την ιστορία της ροκ. Υπήρξε πρωτοπόρος στον τομέα του και γνώρισε την παγκόσμια καταξίωση. Αν θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε μια λέξη για να τον χαρακτηρίσουμε, θα λέγαμε ανυπέρβλητος. Αυτός ο μεγάλος καλλιτέχνης όμως είχε και ορισμένα σοβαρά ελαττώματα. Βυθίστηκε στις καταχρήσεις. Έγινε δέσμιος των παραισθησιογόνων ουσιών, υποσκάπτοντας την υγεία του. Στις 16 Σεπτεμβρίου 1970 πραγματοποίησε στο Λονδίνο την τελευταία του εμφάνιση παίζοντας με τον Eric Burdon (τραγουδιστή των θρυλικών Animals) και τους War στο Ronnie Scott’s Club. Στις 18 Σεπτεμβρίου του 1970, ο Jimi πέθανε στο Λονδίνο, στον ύπνο του, από αναρρόφηση, σε ηλικία 27 ετών. Ο θάνατός του συγκλόνισε το μουσικόφιλο κοινό και σκόρπισε τη θλίψη στους θαυμαστές του.

Την Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου η απόφαση για τη δίκη του ΕΛΑ


Η απόφαση για τη δίκη της οργάνωσης ΕΛΑ (Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας) θα ανακοινωθεί την Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009 από το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων. Η εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ της 28ης Νοεμβρίου 2009 αναφέρει ότι : «Ύστερα από ένα χρόνο και 108 συνεδριάσεις, η δίκη για την υπόθεση του ΕΛΑ έφτασε στο τέλος της. Την Πέμπτη θα γνωρίζουμε την απόφαση του δικαστηρίου (Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων). Αν επρόκειτο για μια κοινή ποινική δίκη, δεν θα είχαμε την παραμικρή αμφιβολία. Ανεξαρτήτως σκεπτικού, όλοι οι κατηγορούμενοι θα κηρύσσονταν αθώοι. Επειδή όμως πρόκειται για μια κατεξοχήν πολιτική δίκη, καμιά πρόβλεψη δε μπορεί να γίνει. Μέχρι την Πέμπτη θα κυριαρχούμαστε από ένα δίλημμα, που καμιά σχέση δεν έχει με το ποινικό σκέλος της υπόθεσης. Όπως ακριβώς το έθεσε ο Χρήστος Τσιγαρίδας στη δήλωση – δευτερολογία του, το μοναδικό δίλημμα είναι αν οι δικαστές θα υπηρετήσουν πολιτικές σκοπιμότητες, κουρελιάζοντας όχι μόνο το ισχύον Δίκαιο αλλά και κάθε έννοια κοινής λογικής, ή θα προτιμήσουν να προφυλάξουν τουλάχιστον την προσωπική τους αξιοπρέπεια. (…)». Στην 107η συνεδρίαση, την Παρασκευή 20 Νοεμβρίου, ο Δ. Τσοβόλας, συνήγορος υπεράσπισης της Ειρήνης Αθανασάκη, ήταν καταπέλτης. Μίλησε ευθύς εξαρχής για σκευωρία. Χαρακτήρισε ιδολογικοπολιτικό αγώνα τη δράση του ΕΛΑ και αναφέρθηκε στο κλίμα που δημιούργησαν τα ΜΜΕ, ώστε να επιτραπεί στους σκευωρούς να προχωρήσουν σε παράνομη σύλληψη των κατηγορουμένων, κατά παράβαση των διατάξεων του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Επίσης, αναφέρθηκε και στον Αγαπίου λέγοντας «Οφείλω να αποτίσω φόρο τιμής στο ήθος του Κ. Αγαπίου που πέθανε στη διάρκεια αυτής της δίκης». Ο Τσοβόλας αναφέρθηκε και στην έλλειψη στοιχείων που να αποδεικνύουν την ενοχή της Αθανασάκη. Την Τρίτη 24 Νοεμβρίου, στην 108η και τελευταία συνεδρίαση, ο κατηγορούμενος Χρήστος Τσιγαρίδας απάντησε στα όσα ανιστόρητα και άκρως προκλητικά είχε πει ο εισαγγελέας για τις οργανώσεις επαναστατικής βίας στην αγόρευσή του και παράλληλα αναφέρθηκε στο όραμα της κοινωνικής απελευθέρωσης, στο όραμα μιας κοινωνίας χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, χωρίς τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού. Ο Κανάς έκανε μια φραστική επίθεση κατά του Τσιγαρίδα.

Στο σημείο αυτό θα παραθέσουμε ένα απόσπασμα από την τελική δήλωση του Χρήστου Τσιγαρίδα : «Ο τακτικός εισαγγελέας θέλησε να προχωρήσει και σε ιδεολογική αντιπαράθεση και επέλεξε ως εργαλεία κάποιες ανιστόρητες, επιστημονικά και κοινωνιολογικά λανθασμένες και φασίζουσες απόψεις, για να προσεγγίσει πολιτικά φαινόμενα οργανώσεων όπως ο ΕΛΑ. Ο καθείς και τα όπλα του. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που γίνεται αυτό. Σε όλες τις εποχές της ανθρώπινης ιστορίας, σε όλα τα κοινωνικά συστήματα, αυτοί που αντιμάχονταν το καθεστώς γινόταν προσπάθεια να απαξιωθούν, να παρουσιαστούν περίπου ως καρκινώματα, ξενοκίνητοι, ψυχοπαθείς. Όμως, ερχόταν αργότερα η Ιστορία και αποκαθιστούσε τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις. Ας θυμηθούμε μόνο πώς αντιμετωπίστηκαν μεταπολεμικά οι αγωνιστές του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και οι κομμουνιστές, που ήταν η ψυχή της Αντίστασης. Κατσαπλιάδες και συμμορίτες ήταν μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που τους δίνονταν. Θα σας συμβούλευα, εσείς να μη μπείτε σ’ αυτό το σφαλερό μονοπάτι. Διατηρήστε την ουδετερότητά σας. Αφήστε την κοινωνία να κρίνει τους πολιτικούς ανταγωνισμούς. Αφήστε την Ιστορία να κάνει την αποτίμησή της. »

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

Εισβολή της Χρυσής Αυγής στην παρουσίαση βιβλίου


Οι ακροδεξιοί τραμπούκοι της νεοναζιστικής συμμορίας «Χρυσή Αυγή» ξαναχτύπησαν. Για άλλη μια φορά προχώρησαν σε έκτροπα θέλοντας να τρομοκρατήσουν όσους έχουν διαφορετικές απόψεις. Ομάδα μελών της Χρυσής Αυγής εισέβαλε και διέκοψε την παρουσίαση του βιβλίου του συγγραφέα Βασίλη Γκουρογιάννη, «Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή», με θέμα το Κυπριακό. Οι Χρυσαυγίτες εισέβαλαν στο χώρο όπου πραγματοποιούνταν η παρουσίαση, στη Στοά του Βιβλίου (Πεσμαζόγλου 5), έσκισαν βιβλία και διέκοψαν την παρουσίαση του βιβλίου, επειδή διαφωνούσαν.

Ποινική δίωξη κατά του Πρύτανη για το Indymedia Athens


Ποινική δίωξη για παράβαση καθήκοντος ασκήθηκε σε βάρος του πρύτανη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ) Κ. Μουτζούρη και των αντιπρυτάνεων Ι. Πολύζου και Γερ. Σπαθή, για την λειτουργία της αντιεξουσιαστικής ιστοσελίδας Indymedia Athens, η οποία εκπέμπει από τον κεντρικό διακομιστή (server) του Ιδρύματος. Η ποινική δίωξη ασκήθηκε από την Εισαγγελία και είναι σε βαθμό πλημμελήματος.

Πολλά μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας έχουν εκδηλώσει την αντίθεσή τους προς την ποινική δίωξη. Η πρυτανεία του ΕΜΠ θεωρεί ότι πρόκειται για πολιτική δίωξη. «Πρόκειται για πολιτική δίωξη που αποσκοπεί στην παρεμπόδιση της διακινήσεως ιδεών, η οποία μάλιστα ασκήθηκε μερικές ημέρες πριν από την επέτειο της 17 Νοέμβρη, ιστορική ημέρα προάσπισης ακριβώς αυτού του ιδανικού και εναντίον μιας πρυτανείας η οποία διαφύλαξε με κάθε τρόπο το πανεπιστημιακό άσυλο και την δημόσια περιουσία» δήλωσε στο «Βήμα» ο πρύτανης Μουτζούρης. Στην ομιλία του πριν την έναρξη της πορείας προς την Αμερικανική πρεσβεία, ο πρύτανης του Πολυτεχνείου έκανε λόγο για την «επιβολή λογοκρισίας».

«Η δημοκρατία οφείλει να δίνει λόγο σε όλες τις απόψεις και αν ένα Ίδρυμα όπως το Πολυτεχνείο δεν δώσει σε όλους το λόγο τότε ποιος θα το κάνει;» δήλωσε ο πρώην πρύτανης του Ιδρύματος κ. Ν. Μαρκάτος. "Η πρυτανεία θα αντιταχθεί στις προσπάθειες που εμφανίσθηκαν απρόοπτα για την επιβολή λογοκρισίας στα μηνύματα που εκπέμπονται από το χώρο του Ιδρύματος", αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο πρύτανης Κωνσταντίνος Μουτζούρης.

Εμείς από την πλευρά μας, θέλουμε να πούμε ότι η ποινική δίωξη που ασκήθηκε εναντίον των πρυτανικών αρχών του ΕΜΠ είναι απαράδεκτη και έχει έντονο πολιτικό χρώμα καθώς πρόκειται για προσπάθεια να φιμωθεί το Indymedia Athens, το οποίο ασκεί έντονη κριτική στο οικονομικοπολιτικό σύστημα και στα κόμματα και καταγγέλλει τα εγκλήματα του κράτους και των μεγαλοεπιχειρηματιών. Τα σχόλια διαφόρων ατόμων που επισκέπτονται αυτή την ιστοσελίδα έχουν ενοχλήσει διάφορους γκάγκστερ που βρίσκονται στην εξουσία καθώς και διάφορους ακροδεξιούς. Όλοι αυτοί λοιπόν θέλουν να κλείσουν τη φωνή του Indymedia Athens, το οποίο αγωνίζεται με συνέπεια για να έχουμε μια εναλλακτική (και δωρεάν) πληροφόρηση. Σας θυμίζουμε ότι τον Απρίλιο του 2009, ο ακροδεξιός βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. Ηλίας Πολατίδης, σε ομιλία του στη Βουλή, αναφέρθηκε στο θέμα του Indymedia Athens χρησιμοποιώντας βαρύτατους και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς εναντίον των αντιεξουσιαστών που γράφουν στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα και επιδιώκοντας το κλείσιμό της. Ο Πολατίδης και οι διάφοροι ακροδεξιοί ομοϊδεάτες του προσπαθούν να επιβάλλουν ένα καθεστώς λογοκρισίας και να πετύχουν την απαγόρευση της λειτουργίας του Indymedia Athens.

Η λογοκρισία δεν θα περάσει. Δεν μπορούν να μας αφαιρέσουν το δικαίωμα να εκφράζουμε ελεύθερα τις ιδέες μας. Κάτω τα χέρια από το Indymedia Athens.

Στην Άμφισσα η δίκη του Κορκονέα


Oριστικά και αμετάκλητα στην Άμφισσα θα γίνει η δίκη των δύο ειδικών φρουρών Επαμεινώνδα Κορκονέα και Βασίλη Σαραλιώτη για τον φόνο του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου, στα Εξάρχεια το Δεκέμβριο του 2008. Η δολοφονία του μικρού μαθητή είχε προκαλέσει την έντονη οργή και αγανάκτηση μεγάλου μέρους της κοινωνίας.

Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ι. Τέντες έθεσε στο αρχείο την αίτηση της μητέρας του ανήλικου μαθητή κυρίας Τζίνας Τσαλικιάν που ζητούσε μέσω του δικηγόρου της (δηλαδή του Δ. Τσοβόλα) να μη γίνει η δίκη στην Άμφισσα, αλλά στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού, εκεί δηλαδή όπου έγινε η δίκη των μελών της 17Ν και του ΕΛΑ. Αρχικά η δίκη είχε προσδιοριστεί να γίνει στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Χαλκίδας, αλλά κατόπιν αντιδράσεων των τοπικών αρχών ο Άρειος Πάγος, ύστερα και από πρόταση του κ. Τέντε, «μετέφερε» τη διεξαγωγή της δίκης στην Άμφισσα.

Η μητέρα του ανήλικου Αλέξη υποστήριξε ότι «είναι δυσχερέστατη έως και αδύνατη» η μετάβαση της ιδίας και των δικηγόρων της στην Άμφισσα. Ακόμη, χαρακτήρισε «ανέφικτη» τη μετάβαση και τη διαμονή και των μαρτύρων.

Πολλοί φαντάροι στην πορεία για το Πολυτεχνείο

Παρά την αστυνομική τρομοκρατία και την επίδειξη δύναμης των μηχανισμών καταστολής, παρά την προσπάθεια του στρατού να μην έχουν έξοδο και άδεια οι φαντάροι που θα συμμετείχαν στην πορείες, αρκετοί ήταν οι φαντάροι που πήγαν στην πορεία της 17ης Νοέμβρη για το Πολυτεχνείο και ένωσαν τις φωνές τους μαζί με χιλιάδες διαδηλωτές. Οι φαντάροι δεν αντιμετωπίζουν πειθήνια του Παραλόγου τη Θητεία, την απλήρωτη εκμετάλλευσή τους, το στρατό - επιχειρησιακό βραχίονα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Η συμμετοχή των φαντάρων στον αγώνα ενάντια στο μιλιταρισμό και τον ιδεολογικό και πρακτικό τραμπουκισμό του ελληνικού στρατού γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Εφαρμόζουν όλο και περισσότερο στην πράξη το σύνθημα «ΚΙΝΗΜΑ ΜΑΖΙΚΟ ΜΕΣΑ ΚΙ ΕΞΩ ΑΠ’ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟ».

Η μαζική συμμετοχή φαντάρων στην πορεία για το Πολυτεχνείο είναι ιδιαίτερα ικανοποιητική. Με τη συμμετοχή τους, οι φαντάροι θέλησαν να αποτίσουν ένα φόρο τιμής στους νεκρούς της εξέγερσης του Πολυτεχνείου που βάφτηκε στο αίμα λόγω της βάρβαρης εισβολής ισχυρών δυνάμεων της αστυνομίας και του στρατού στο χώρο του Πολυτεχνείου στις 17-11-1973.

Συζήτηση για την ελευθερία της συνείδησης


Την Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009 έγινε στην Ελευσίνα μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με θέμα την «Ελευθερία της Συνείδησης». Η συζήτηση έγινε με πρωτοβουλία του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης (Σ.Α.Σ.). Στη συνέχεια έγινε προβολή ντοκιμαντέρ. Για όσους δεν γνωρίζουν, διευκρινίζουμε ότι ο Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης (Σ.Α.Σ.) έχει μια πορεία πολλών ετών στο αντιμιλιταριστικό και αντιπολεμικό κίνημα. Τα μέλη του Σ.Α.Σ. έχουν αγωνιστεί με συνέπεια και αποφασιστικότητα ενάντια στο στρατιωτικό κατεστημένο και ενάντια στο μιλιταρισμό και έχουν υποστεί πολυάριθμες διώξεις από το κράτος. Οι αγώνες τους για την κατοχύρωση του δικαιώματος της αντίρρησης συνείδησης (δηλαδή της άρνησης στράτευσης για ιδεολογικούς λόγους) είναι αξιοθαύμαστοι και πολυετείς.

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Νοέμβριος 1973 - Τι πραγματικά συνέβη στο Πολυτεχνείο ?





Νοέμβρης. Άλλη μια επέτειος της εξέγερσης στο Πολυτεχνείο πλησιάζει. Μια επέτειος που θα πραγματοποιηθεί με τους καθιερωμένους εορτασμούς. Εκπρόσωποι πολλών φοιτητικών παρατάξεων θα πάνε στο Πολυτεχνείο να καταθέσουν στεφάνια στη μνήμα των πεσόντων του Νοέμβρη του 1973. Πολιτικοί από διάφορα κόμματα, φορώντας τα ακριβά τους κοστούμια, θα πάνε κι αυτοί να καταθέσουν κανένα στεφάνι και να κάνουν δηλώσεις μπροστά στις κάμερες, εξασφαλίζοντας λίγη ακόμα δημοσιότητα. Δημοσιοκάφροι των ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης) θα στηθούν κρατώντας μικρόφωνα και κάμερες και περιμένοντας δηλώσεις από τους πολιτικούς ή κάποια έντονη αντιπαράθεση μεταξύ αντιφρονούντων νεαρών που μπορεί να οδηγήσει σε βίαια επεισόδια.

Η μνήμη των μεγαλύτερων πηγαίνει πίσω στο χρόνο, σε εκείνη την αιματοβαμμένη εξέγερση που γράφτηκε στην ιστορία. Οι νεαρότεροι θυμούνται λίγες πληροφορίες που μάθανε στο σχολείο και ορισμένοι από αυτούς διαπληκτίζονται σχετικά με το ποιος πολιτικός χώρος είχε τη μεγαλύτερη συμμετοχή σε εκείνη την εξέγερση.

Επειδή στο μυαλό διαφόρων επικρατεί μια σύγχυση σχετικά με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και επειδή πολυάριθμοι μπάσταρδοι πολιτικοί (μαζί με τα κομματόσκυλά τους) προσπαθούν να οικειοποιηθούν την εξέγερση και να την παρουσιάσουν ως δικό τους δημιούργημα, εμείς θεωρούμε σκόπιμο να αναφερθούμε στα γεγονότα του 1973 για να αντιμετωπίσουμε την παραπληροφόρηση και τις διάφορες ανακρίβειες.

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ 1973

Στις 8 Οκτωβρίου 1973 ορκίζεται Πρωθυπουργός ο δεξιός πολιτικός Σπύρος Μαρκεζίνης, άτομο της εμπιστοσύνης του δικτάτορα Παπαδόπουλου.

1 Νοεμβρίου 1973 : Ο υπουργός παιδείας της χούντας Σιφναίος ανακοινώνει τις κυβερνητικές αποφάσεις σχετικά με τα φοιτητικά αιτήματα. Οι φοιτητές από την πλευρά τους συνεχίζουν να αγωνίζονται για αύξηση των δαπανών για την παιδεία, καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας, δωδεκάμηνη θητεία για όλους τους Έλληνες, κατάργηση των χουντικών διαταγμάτων 93/69, 720/70, 1947/73, κατάργηση του σπουδαστικού της Ασφάλειας κ.α.

4 Νοεμβρίου 1973 : Πραγματοποιείται το μνημόσυνο του Γεωργίου Παπανδρέου. Γίνεται διαδήλωση εναντίον της χούντας και αιματηρά επεισόδια με δεκάδες τραυματίες μετά το μνημόσυνο. Συλλαμβάνονται 37 πολίτες. Τα επεισόδια γίνονται κυρίως κοντά στο Α' Νεκροταφείο και διαρκούν από τις 11:30 έως τις 13:40. Οι συγκεντρωμένοι είναι αρκετές χιλιάδες. Τα συνθήματα που κυριαρχούν είναι: «ΟΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ», «ΕΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ», «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», «ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ» και «114». Η οργή και η αγανάκτηση του λαού είναι εμφανής.

14 Νοεμβρίου 1973

Στο φοιτητικό κίνημα επικρατεί αναβρασμός. Η ώρα για ένα δυναμικό ξέσπασμα κατά της χούντας πλησιάζει. Το πρωί της 14ης Νοεμβρίου γίνονται Γενικές Συνελεύσεις των συλλόγων των φοιτητών για να συζητήσουν το θέμα των φοιτητικών εκλογών, ύστερα από προηγούμενη δήλωση του υπουργού παιδείας Σιφναίου στη Σύγκλητο και τους Σπουδαστές ότι έχει στείλει για δημοσίευση το διάταγμα για τη διεξαγωγή των εκλογών μετά τις 15 Φλεβάρη από εφορευτικές επιτροπές αριστούχων σπουδαστών. Στη Νομική πραγματοποιείται συνέλευση. Γύρω στις 1.00 το μεσημέρι και ενώ η συνέλευση συνεχίζεται, έρχεται η πληροφορία ότι στο Πολυτεχνείο έχουν γίνει προκλητικές ενέργειες από την πλευρά της αστυνομίας, με συνέπεια να αποδοκιμαστούν από τους φοιτητές. Στο μεταξύ έχουν έλθει σπουδαστές και από άλλες σχολές. Μετά από λίγο ακούγεται ότι στο Πολυτεχνείο οι αστυνομικοί ξυλοκοπούν τους φοιτητές. Επικρατεί αναστάτωση, ανησυχία και οργή. Γίνεται πρόταση του μέλους της Φυσικομαθηματικής Διονύση Μαυρογένη να γίνει διαδήλωση προς το Πολυτεχνείο. Τα μέλη της Αντι-ΕΦΕΕ, δηλαδή της φοιτητικής οργάνωσης της ΚΝΕ, αντιδρούν και αποφασίζουν να μην συμμετάσχουν στη διαδήλωση. Γύρω στους 1.500 φοιτητές ξεκινούν μέσω της Σόλωνος διαδήλωση πού χτυπιέται από την αστυνομία κοντά στο Πολυτεχνείο. Οι μισοί περίπου από τους διαδηλωτές καταδιωκόμενοι από τους αστυνομικούς ενώνονται με τους φοιτητές που βρίσκονται στο προαύλιο του Πολυτεχνείου. Οι υπόλοιποι φεύγουν στους γύρω δρόμους. Αυτοί οι λιγοστοί νέοι που μπήκαν στο προαύλιο του Πολυτεχνείου και έκαναν το πρώτο μεγάλο βήμα της Νοεμβριανής αντιδικτατορικής εξέγερσης συκοφαντήθηκαν με τόνους λάσπης από την Αντι – ΕΦΕΕ και την ΚΝΕ. Σε αυτούς τους λιγοστούς νέους επιτέθηκε η Αντι – ΕΦΕΕ και η ΚΝΕ χρησιμοποιώντας προσβλητικούς και βαρύτατους χαρακτηρισμούς. Το κείμενο αυτής της συκοφαντικής επίθεσης δημοσιεύτηκε στο έντυπο «Πανσπουδαστική» του Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου 1974 (αριθμός φύλλου : 8). Διευκρινίζουμε ότι η «Πανσπουδαστική» ήταν έντυπο της Αντι – ΕΦΕΕ, δηλαδή της φοιτητικής οργάνωσης της ΚΝΕ. Σε αυτή την ανακοίνωση, η Αντι – ΕΦΕΕ και η ΚΝΕ ανάφερε μεταξύ άλλων τα εξής : «Καταγγέλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου, την Τετάρτη 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο των Ρουφογάλη – Καραγιαννόπουλου, με βάση τις εντολές του παραμερισμένου τώρα τέως πρωτοδικτάτορα Παπαδόπουλου και της αμερικανικής CIA, με σκοπό να προβάλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία και αναρχικά συνθήματα που δεν εκφράζανε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις» . [Στο σημείο αυτό, διευκρινίζουμε ότι ο Μιχάλης Ρουφογάλης ήταν ο αρχηγός της διαβόητης ΚΥΠ την περίοδο της χούντας]. Αυτή η κατάπτυστη ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε στην «Πανσπουδαστική» αποτελεί μέχρι σήμερα την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία της ΚΝΕ.

Η επίθεση της αστυνομίας εναντίον των φοιτητών δημιουργεί νέα ένταση. Όσοι είναι μέσα στο προαύλιο φωνάζουν αντιδικτατορικά συνθήματα και καλούν τον κόσμο να πλησιάσει. Οι αστυνομικοί επιδίδονται σε άγριο κυνηγητό των συγκεντρωμένων έξω από το Πολυτεχνείο φοιτητών και πολιτών. Το μπλοκάρισμα του Πολυτεχνείου και οι επιθέσεις των αστυνομικών εξαγριώνουν τους έγκλειστους που αρχίζουν να πετούν στους αστυνομικούς νεράντζια ενώ δημιουργούνται συγκρούσεις των ευρισκόμενων έξω από το Πολυτεχνείο πολιτών με τους αστυνομικούς.

Στο μεταξύ τα μέλη της Αντι-ΕΦΕΕ - ΚΝΕ ζητάνε από τους συγκεντρωμένους στο Προαύλιο του Πολυτεχνείου φοιτητές να εγκαταλείψουν το χώρο. Οι φοιτητές του Πολυτεχνείου ολοκληρώνουν τις γενικές συνελεύσεις τους όπου αποφασίζουν απεργία και ενώνονται με τους υπόλοιπους. Οι Μηχανολόγοι συνεχίζουν τη συνέλευση τους μέχρι το απόγευμα οπότε και αποχωρούν από το Πολυτεχνείο ακολουθώντας την επιτροπή που αποτελείται από μέλη του Ρήγα Φεραίου (νεολαιίστικη οργάνωση του ΚΚΕ εσωτερικού). Γύρω στις 5:30 οι αστυνομικοί, που μέχρι εκείνη την ώρα είχαν περικυκλώσει το κτίριο, αποχωρούν κάτω από τις έντονες αποδοκιμασίες των συγκεντρωμένων μέσα και έξω από το κτίριο. Στις 6.00 θα γίνει η απόπειρα διάλυσης των συγκεντρωμένων από μέλη της ΚΝΕ και της Αντι-ΕΦΕΕ. Μέλη των επιτροπών του Πολυτεχνείου θα προσπαθήσουν να σπείρουν τον πανικό διαδίδοντας ότι επίκειται επίθεση της αστυνομίας. Αφού πείθουν τους Μηχανολόγους να αποχωρήσουν, αρχίζουν ομαδική αποχώρηση με σκοπό να δημιουργήσουν ρεύμα και να τους ακολουθήσουν και άλλοι φοιτητές. Όμως οι αριστεριστές με ομιλίες αλλά και οι ίδιοι οι συγκεντρωμένοι με το μαχητικό τους πνεύμα σταθεροποιούν τη συγκέντρωση. Ορίζεται μια εξαμελής επιτροπή με την ευθύνη της υλοποίησης των οργανωτικών μέτρων της κατάληψης, όπως συγκρότηση φρουρών των εισόδων, ομάδες επιτήρησης, ομάδες προπαγάνδισης και ζύμωσης συνθημάτων κ.α. Στο μεταξύ οι κλεισμένοι μέσα στο κτίριο φοιτητές ενώνονται με τους συγκεντρωμένους απ' έξω πολίτες, σπουδαστές και μαθητές. Καταλαμβάνεται όλος ο χώρος μπροστά από το Πολυτεχνείο. Τα μέχρι τότε συνθήματα ήταν «ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΛΑΕ», «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ», «ΛΑΕ ΣΠΑΣΕ ΤΟΝ ΚΛΟΙΟ», «ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ». Τώρα οι συγκεντρωμένοι φωνάζουν «ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ», «ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΤΥΡΡΑΝΙΑ», «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΛΑΕ», «ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΑΫΛΑΝΛΗ». Γύρω στις 8.00 το βράδυ οι συγκεντρωμένοι φτάνουν τις 10.000. Οι γενικές συνελεύσεις μέσα στο χτίριο συνεχίζονται. Μπαίνει θέμα κατάληψης. Μέλη της Αντι-ΕΦΕΕ (ΚΝΕ) και του Ρήγα Φεραίου αντιτίθενται στην κατάληψη. Κάνουν την εμφάνισή τους οι πρώτες χειρόγραφες προκηρύξεις που μοιράζονται στα περαστικά αυτοκίνητα. Το σύνθημα «ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ» κυριαρχεί. Γύρω στις 9.00 γίνεται ολοκληρωτική κατάληψη του Πολυτεχνείου και του γύρω χώρου. Σταματά η κυκλοφορία. Οι συγκεντρωμένοι ξεπερνούν τις 20.000. Τα συνθήματα που ακούγονται είναι «ΑΠΟΨΕ ΠΕΘΑΙΝΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ», «ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ», «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΛΑΕ», «ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΑΫΛΑΝΛΗ», «ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΤΥΡΡΑΝΟ», «ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», «ΕΡΓΑΤΕΣ, ΑΓΡΟΤΕΣ ΚΑΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ», «ΛΑΕ ΠΕΙΝΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΑΣ», «ΛΑΕ ΠΕΙΝΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΛΕΝ ΤΟΥΣ ΚΡΕΜΑΣ», «ΛΑΕ ΠΟΛΕΜΑ, ΣΟΥ ΠΙΝΟΥΝΕ ΤΟ ΑΙΜΑ», «ΛΑΕ ΞΕΚΙΝΑ, ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΑΠ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ», «ΕΣΑ ΕΣ ΈΣ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ», «ΛΑΕ, ΛΑΕ Ή ΤΩΡΑ Ή ΠΟΤΕ», «ΕΞΗ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΚΕΤΑ. ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝΕ ΕΠΤΑ», «ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΞΑΣΤΕΡΙΑ», «Η ΧΟΥΝΤΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ», «ΚΑΤΩ Ο ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ», «ΕΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ», «ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ».

Σε λίγο διάστημα οι διαδηλωτές φτάνουν τις 30.000. Ανεμίζονται σημαίες, καίγονται ομοιώματα του Παπαδόπουλου και χουντικά σύμβολα. Ισχυρές δυνάμεις αστυνομικών και θωρακισμένα του μηχανοκίνητου τμήματος βρίσκονται σ' επιφυλακή στις Πλατείες Κάνιγγος και Κοτζιά. Γύρω στις 12 τα μεσάνυχτα κλείνουν οι πόρτες του Πολυτεχνείου. Ο κόσμος αποχωρεί σιγά-σιγά. Αρχίζει η εσωτερική οργάνωση για την εξυπηρέτηση των αναγκών της κατάληψης. Απ' έξω από το Πολυτεχνείο τραμπούκοι από διάφορες κρατικές υπηρεσίες και ασφαλίτες με πολιτικά χτυπούν και καταδιώκουν λίγους συμπαραστάτες πού 'χουν μείνει ακόμα στην Πατησίων. Σχηματίζεται η Συντονιστική Επιτροπή των φοιτητών από φοιτητές διάφορων σχολών που είχαν εκλεχτεί από φοιτητικές συνελεύσεις και αρχίζει η προετοιμασία για τη λειτουργία Ραδιοφωνικού σταθμού μέσα στο Πολυτεχνείο. Γύρω στις 11 το βράδυ από άτομα που δεν ήταν φοιτητές παίρνεται η πρωτοβουλία της ξεχωριστής συνέλευσης. Αυτή η ξεχωριστή συγκέντρωση στην πλειοψηφία της περιλαμβάνει εργάτες και είναι η βάση των εργατικών συνελεύσεων της εξέγερσης. Βρίσκεται κάποια αίθουσα στο κτίριο Γκίνη και από εκεί ξεκινά το κάλεσμα για μια εργατική συνέλευση.

15 Νοεμβρίου 1973

Γύρω στις 1.00 μετά τα μεσάνυχτα στην αίθουσα του κτιρίου Γκίνη έχουν συγκεντρωθεί 300 άτομα. Υπάρχουν εργάτες και εργαζόμενοι κάθε πολιτικής απόχρωσης. Από οπαδούς και μέλη του ΚΚΕ και ΚΚΕεσ. μέχρι τροτσκιστές και αριστεριστές, υπάρχει ακόμα και μια ολιγάριθμη ομάδα αντιεξουσιαστών. Η πρώτη αυτή Συνέλευση είναι επεισοδιακή. Υπάρχουν προβλήματα και διαφωνίες όσον αφορά τη διεύθυνση της συζήτησης. Τελικά εκλέγεται μια προσωρινή επιτροπή. Αποφασίζεται να βγει μια διακήρυξη που θα μοιραστεί το πρωί σε εργοστάσια και σε χώρους όπου συγκεντρώνονται οι εργάτες. Προβάλλονται δύο σχέδια προκήρυξης : το πρώτο είναι τροτσκιστικό και το δεύτερο αντιεξουσιαστικό. Στις ψηφοφορίες που γίνονται από τη συνέλευση, η τροτσκιστική προκήρυξη συγκεντρώνει αρκετούς ψήφους ακόμα και από οπαδούς του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσωτερικού. Η αντιεξουσιαστική προκήρυξη κατέληγε «Η αυτόνομη συνέλευση των εργαζομένων που βρίσκονται στο χώρο του Πολυτεχνείου καλεί τους εργαζόμενους να δημιουργήσουν εργοστασιακές και απεργιακές επιτροπές με απώτερο στόχο τη δημιουργία εργατικών συμβουλίων. Το μίνιμουμ πρόγραμμα των εργατικών συμβουλίων είναι η καταστροφή της μισθωτής εργασίας του κράτους, του εμπορεύματος και της πολιτικής». Η σύγχυση που ακολουθεί τις πρωινές ώρες της Πέμπτης δεν επιτρέπει την ψήφιση μιας διακήρυξης. Την ώρα εκείνη γίνεται μια συνειδητή και οργανωμένη προσπάθεια ορισμένων μελών του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσωτερικού, οι οποίοι μπαίνοντας στην αίθουσα της Γενικής Συνέλευσης προσπαθούν να τη διαλύσουν. Απευθυνόμενοι στους συγκεντρωμένους, τους λένε «Αν θέλετε να κάνετε κατάληψη να πάτε στην εργατική εστία».

Στις 5 το πρωί αρχίζουν να φωνάζονται τα πρώτα συνθήματα της μέρας. Στην κεντρική πύλη υπάρχει μεγάφωνο. Αστυνομικές δυνάμεις βρίσκονται μέσα σε οχήματα στους δρόμους Στουρνάρα, Τοσίτσα, στο Μουσείο και στην πλατεία Κάνιγγος. Κοντά στο Πολυτεχνείο έχουν σταθμεύσει τρία πυροσβεστικά οχήματα ειδικά για τη διάλυση των διαδηλώσεων και δύο, θωρακισμένα οχήματα με δακρυγόνα και αέρια. Γύρω στις 9 ανοίγουν οι πόρτες του Πολυτεχνείου αφού προηγούμενα δημιουργούνται αψιμαχίες μεταξύ των κλεισμένων για το αν θα ανοιχτούν ή όχι οι πόρτες. Στις 9:30 οι φοιτητές καταστρέφουν φωτογραφίες του Παπαδόπουλου. Βγαίνουν στον πολύγραφο και κυκλοφορούν πολλές προκηρύξεις της Συντονιστικής Επιτροπής. Εκατοντάδες άτομα γράφουν συνθήματα ασταμάτητα. Η αστυνομία από τις πρωινές ώρες εμποδίζει την προσέλευση του κόσμου σχηματίζοντας ζώνες γύρω από το Πολυτεχνείο. Οι αστυνομικοί επιτίθενται κατά διαστήματα αλλά οι διαδηλωτές δεν υποχωρούν. Γίνονται επεισόδια στην προσπάθεια των διαδηλωτών να σπάσουν τις αλυσίδες των αστυνομικών. Από το Πολυτεχνείο ακούγονται τα συνθήματα: «ΛΑΕ ΣΠΑΣΕ ΤΟΝ ΚΛΟΙΟ», «ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ'ΤΟ ΛΑΟ», «ΕΣΑ ΕΣ ΕΣ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ». Κάθε τόσο μερικοί καταφέρνουν να σπάσουν τον κλοιό και να φτάσουν στο κτίριο.

Μαθαίνεται ότι καταφθάνουν φοιτητές από τη Πάτρα κι αγρότες από τα Μέγαρα. Αυτό αυξάνει τη μαχητική διάθεση των συγκεντρωμένων στο Πολυτεχνείο. Μπαίνει σε λειτουργία ο ραδιοφωνικός σταθμός του Πολυτεχνείου. Τα συνθήματα γίνονται ολοένα και πιο μαχητικά. Καλούν το λαό σε ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ και ΓΕΝΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ. Οι πολίτες προσπαθούν να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους απέναντι στους καταληψίες φοιτητές. Για το λόγο αυτό, συγκεντρώνουν τρόφιμα, τσιγάρα, χρήματα, ψωμί και φάρμακα και τα δίνουν στους φοιτητές. Το απόγευμα της Πέμπτης ο κλοιός των αστυνομικών σπάει. Μέσα στο Πολυτεχνείο μπαίνουν πολλοί μαθητές. Η Συντονιστική Επιτροπή δηλώνει ότι η κατάληψη θα συνεχιστεί μέχρι να ικανοποιηθούν όλα τα αιτήματα. Στο διάστημα αυτό γίνεται μυστική σύσκεψη στελεχών του ΠΑΚ και του ΚΚΕ με σκοπό να κινηθεί η διαδικασία εγκατάλειψης του Πολυτεχνείου, πραξικοπηματικά. Είναι μία σαφής προσπάθεια και η ομολογία έρχεται 3 χρόνια αργότερα στην ΚΟΜΕΠ (Κομμουνιστική Επιθεώρηση). Όμως πριν την έγγραφη ομολογία υπάρχει η προφορική. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρθηκε από το ηγετικό στέλεχος της ΚΝΕ (και μετέπειτα Πρόεδρο του Συνασπισμού) Αλαβάνο, την Πέμπτη 15 Νοέμβρη, το βράδυ, πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στελεχών με πρωτοβουλία των Αλαβάνου - Παρτανού που δήλωσαν ότι εκπροσωπούν επίσημα το ΚΚΕ - ΚΝΕ, και συζητήθηκε το θέμα της διάλυσης της κατάληψης. Στη σύσκεψη αυτή πήραν επίσης μέρος οι Ματζουράνης, Τσαφαράκης, Κώστας Λαλιώτης, Μαυρογένης, Μιχαλόπουλος και Τσούρας (ο Λαλιώτης, ο Μιχαλόπουλος και ο Τσούρας συμμετείχαν αργότερα σε κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ). Ο Ματζουράνης είναι ειδικός σύμβουλος του πρωθυπουργού, ο Λαλιώτης υφυπουργός Νέας Γενιάς (και πυροσβεστικού σώματος, λόγω προϋπηρεσίας). Η σύσκεψη αυτή που έγινε γνωστή και στο ΕΑΤ - ΕΣΑ από ομολογίες ορισμένων από τους παραπάνω (καθώς ήταν κρατούμενοι) συμφώνησε στην ανάγκη της αποχώρησης από το Πολυτεχνείο. Διαφώνησε μόνο ο Μαυρογένης. Συγκεκριμένα από τα στελέχη της ΚΝΕ προτάθηκε να εφαρμοστεί η μέθοδος με την οποία εκκενώθηκε και η Νομική τον Φλεβάρη του 1973. Δηλαδή με πραξικοπηματικό τρόπο να ανοίξουν οι πόρτες και αφού θα έχει προηγηθεί μια ζύμωση περί επέμβασης του στρατού στους φοβισμένους και περί συγκρότησης διαδήλωσης προς τη Βουλή στους αποφασισμένους, θα άρχιζαν να αποχωρούν ορισμένες ομάδες δημιουργώντας τετελεσμένο γεγονός.
Την Πέμπτη τη νύχτα ο Δ. Μαυρογένης μέλος της εκλεγμένης 5μελούς συντονιστικής επιτροπής της Φυσικομαθηματικής ενημέρωσε τον Σταύρο Λυγερό, αντιπρόσωπο της Φυσικομαθηματικής στη Συντονιστική Επιτροπή, για τη σύσκεψη και τα σχέδια εκκένωσης, με αποτέλεσμα να μπει ανοιχτά στη Συνεδρίαση της Συντονιστικής Επιτροπής το ζήτημα, και να υποχωρήσουν τα μέλη της Αντι-ΕΦΕΕ - ΚΝΕ και οι λοιποί.

Αξίζει να αναφέρουμε και ένα αρκετά θλιβερό περιστατικό. Ορισμένα μέλη της ΚΝΕ, μιας και δεν μπορούσαν να ελέγξουν την κατάσταση όπως τους συνέφερε, πλαστογραφούσαν υπογραφές της συντονιστικής επιτροπής για να πιάσουν θέσεις κλειδιά (Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο Δ. Καραγκουλές, φοιτητής τότε της Φ/κής και μέλος τη ΚΝΕ που επιχείρησε με πλαστογραφημένη υπογραφή ενός μέλους της Συντονιστικής Επιτροπής να ελέγξει το Ραδιοσταθμό, αλλά εντοπίστηκε έγκαιρα και απομονώθηκε. Αργότερα ο Καραγκουλές έγινε μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ και στις φοιτητικές εκλογές του '79 στη Νομική κατέβηκε με τους τραμπούκους του και με εντολή της Κ.Ε. να συντρίψουν όσους ήταν αντίθετοι με την ΚΝΕ. Σήμερα είναι βουλευτής του Συνασπισμού).

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου

Η επιτροπή Τάξης αναλαμβάνει να καθαρίσει το κτίριο από χαφιέδες της αστυνομίας και της ΚΥΠ που έχουν μπει μέσα. Ομάδες εργατών αναλαμβάνουν κυρίως αυτό το καθήκον. Δίπλα στο Ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου λειτουργούν και 4 ερασιτεχνικοί σταθμοί. Πολλά Γυμνάσια μένουν άδεια ενώ οι μαθητές κατεβαίνουν στον χώρο του Πολυτεχνείου. Ο κόσμος ολοένα και πληθαίνει. Στις 10 το πρωί γίνεται η οργανωμένη είσοδος 500 οικοδόμων στο κτίριο. Μαζί με τους οικοδόμους μπαίνουν και πολλοί μαθητές. Από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό του Πολυτεχνείου καλείται και πάλι ο λαός σε ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ενώ για τις 3:30 καλούνται οι δημοσιογράφοι για πρες-κόνφερανς από τη Συντονιστική Επιτροπή. Στις 3:30 έρχονται 25 δημοσιογράφοι ελληνικών εφημερίδων και ανταποκριτές ξένων πρακτορείων και εντύπων. Στους φωτορεπόρτερς δεν επιτρέπεται να πάρουν φωτογραφίες στη διάρκεια της συνέντευξης αλλά και μετά το τέλος της για να μην πληροφορηθούν οι αρχές τα πρόσωπα που συντονίζουν τον αγώνα. Προηγούμενα στη συνεδρίαση της εκλεγμένης Συντονιστικής Επιτροπής έχει μπει το θέμα για αποχώρηση από το Πολυτεχνείο και έχει απορριφθεί. Έχει απορριφθεί ακόμα και πρόταση στη διακήρυξη που πρότεινε τη συγκρότηση κυβέρνησης Εθνικής ενότητας απ' όλα τα κόμματα, με ψήφους 7 κατά, 4 υπέρ. Την πρόταση είχαν κάνει μέλη του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσωτερικού.

Το μεσημέρι όλοι οι δρόμοι γύρω από το Πολυτεχνείο, από τη Χαλκοκονδύλη ως τη Μάρνη σε ακτίνα 500 και πλέον μέτρων από το Μετσόβιο, έχουν καταληφθεί από πλήθη κόσμου. Σ' αυτούς τους χώρους μοιράζονται χιλιάδες προκηρύξεις με αντικαθεστωτικά συνθήματα. Στις 4:30 το απόγευμα γίνεται στην αίθουσα που συνεδριάζουν οι εργάτες, η πρώτη μαθητική συνέλευση. Αποφασίζεται το κατέβασμα όλων των Γυμνασίων σε γενική απεργία για την επόμενη μέρα. Στις 7 συνεδριάζει η εργατική συνέλευση με πάνω από 600 άτομα. Στις 6:30 οι διαδηλωτές ανεβαίνοντας τη Σταδίου φτάνουν στην πλατεία Κλαυθμώνος όπου συγκρούονται με αστυνομικούς που βρίσκονται εκεί. Οι συμπλοκές είναι βίαιες και οι τραυματίες πολλοί. Οι συγκρούσεις γενικεύονται στα Χαυτεία, στην Πλατεία Ταχυδρομείου, στις παρόδους της Πανεπιστημίου, παντού. 300.000 κόσμου μάχονται σ' όλη την έκταση της Αθήνας. Στις 7, άφθονα δακρυγόνα και καπνογόνα πέφτουν στο κέντρο της Αθήνας. Πολλά άτομα τραυματίζονται. Οι διαδηλωτές μεταφέρουν τους τραυματίες στο Πολυτεχνείο. Ο Ραδιοσταθμός ζητά φάρμακα, ιατρικά εργαλεία, γιατρούς και ασθενοφόρα. Στις 8, αρχίζει η χρήση των δακρυγόνων μαζικά και αδιάκριτα, με εντολή του διευθυντή της αστυνομίας Αθηνών, Χριστολουκά, που ήταν επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων. Οι διαδηλωτές που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στα Χαυτεία, διαλύθηκαν. Ξαναγυρίζουν στην Πατησίων έξω από το Πολυτεχνείο, ενώ πολλοί σκορπίζουν στις παρόδους της Σταδίου και της Πανεπιστημίου, όπου η κυκλοφορία των αυτοκινήτων είχε διακοπεί νωρίτερα. Αυτοκίνητα με αστυνομικούς ρίχνουν δακρυγόνα και πυροβολισμούς, καταδιώκοντας τους διαδηλωτές μέχρι τον Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών. Οι διαδηλωτές συγκεντρώνονται πάλι στην πλατεία Βάθης και στην πλατεία Εξαρχείων απ' όπου όμως αναγκάζονται να φύγουν γιατί η αστυνομία συνέχιζε να ρίχνει δακρυγόνα. Ο σταθμός Α' Βοηθειών είναι γεμάτος από τραυματίες. Οι διαδηλωτές, που ανάμεσα τους είναι πολλοί μικροί μαθητές, εργάτες και οικοδόμοι, δίνουν τη μάχη με τις δυνάμεις καταστολής στους δρόμους. Μέχρι τις 8 το βράδυ ο κόσμος γύρω από το Πολυτεχνείο ξεπερνάει τις 50.000. Στις 8:30 μπαίνει στη συνέλευση των εργατών ένας οικοδόμος τραυματισμένος και ανακοινώνει ότι άρχισαν οι συγκρούσεις με τη φράση: «Έξω σκοτώνουν τ' αδέλφια μας». Υπάρχουν ήδη 2 νεκροί. Στις 9:15, 2.000 διαδηλωτές φωνάζοντας τα συνθήματα «ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ», «ΚΑΤΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ», «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΛΑΕ», φτιάχνουν οδοφράγματα σ' όλο το μήκος της Πατησίων στο ύψος της πλατείας Αμερικής. Κόβεται η κυκλοφορία. Επεισόδια γίνονται και στην πλατεία Λαυρίου όταν αστυνομικοί επιτίθενται με σφοδρότητα για να διαλύσουν πλήθος διαδηλωτών.

Στις 10 πέφτουν πυροβολισμοί στην περιοχή του Πολυτεχνείου, τα δακρυγόνα και τα καπνογόνα πέφτουν ασταμάτητα. Οι νεκροί και οι τραυματίες πληθαίνουν. Η μάχη είναι άνιση καθώς οι άοπλοι φοιτητές είναι περικυκλωμένοι και έχουν να αντιμετωπίσουν πάνοπλους αστυνομικούς. Όσοι μεταφέρονται στα νοσοκομεία και στο Α' Βοηθειών βασανίζονται και δολοφονούνται από αστυνομικούς που βρίσκονται εκεί. Μεγάλος όγκος διαδηλωτών περιβάλλει το Πολυτεχνείο. Στις 11:30 οι διαδηλωτές ελέγχουν όλη τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας από τη Χ. Τρικούπη ως τους δρόμους Πειραιώς και Αριστοτέλους. Οι διαδηλωτές στήνουν οδοφράγματα με αυτοκίνητα και ελέγχουν έτσι όλη τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Αργά τη νύχτα η αστυνομική δύναμη που βρίσκεται στην Ηπείρου, στο ύψος της Πατησίων, περικυκλώνεται από τους διαδηλωτές. Στη συνέχεια στις 12 τα μεσάνυχτα, ξεκινά από τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας διαδήλωση 15-20.000 ατόμων. Μετά από σφοδρές συγκρούσεις, οι αστυνομικοί αναγκάζονται να υποχωρήσουν αφήνοντας στο χώρο των συγκρούσεων καπέλα και γκλομπς. Οι διαδηλωτές ελέγχουν απόλυτα την κατάσταση στην περιοχή αυτή.

Σάββατο 17 Νοέμβρη

Ο στρατός αναλαμβάνει για άλλη μια φορά να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της εξουσίας και του συστήματος. Είναι έτοιμος να στραφεί με μίσος εναντίον της πλειοψηφίας του λαού, υπακούοντας σαν πιστό σκυλί στις εντολές των αφεντικών του. Στις 00:05 ξεκινούν από τους στρατώνες στο Γουδί και του Διόνυσου οι πρώτες φάλαγγες αρμάτων με κατεύθυνση τον χώρο των συγκρούσεων. Στις 00:20 τα πρώτα τανκς κάνουν την εμφάνισή τους στον κόμβο των Αμπελοκήπων. Την ίδια στιγμή ολόκληρη περιοχή ακτίνας 3 χιλιομέτρων, με κέντρο το Πολυτεχνείο, βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο των διαδηλωτών, που δίνουν σκληρές μάχες με ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, που προσπαθούν να ελέγξουν την περιοχή. Τα τανκς που κινούνται από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας εγκλωβίζονται στην περιοχή της «Σόνιας», που έχει αποκλειστεί από αυτοκίνητα που έχουν τοποθετηθεί κάθετα στο δρόμο. Αποκλεισμένη με αυτοκίνητα, οικοδομικά υλικά και τρόλλεϋ ήταν και ολόκληρη η περιοχή μεταξύ των οδών Πειραιώς, Καποδιστρίου, Ηπείρου, Μάρνη, πλατεία Βάθης, Στουρνάρα, Χαλκοκονδύλη και Πατησίων, μπροστά στο Πολυτεχνείο, όπου είχαν τοποθετηθεί κάθετα λεωφορεία και τρόλεϊ. Για να μπορέσουν να κινηθούν τα τανκς και να φτάσουν στο Πολυτεχνείο, χρειάστηκε να μετακινήσουν τα αχρηστευμένα λεωφορεία και τα τρόλεϊ γερανοφόρα οχήματα της αστυνομίας. Στις 00:55 τα τανκς περνούν την οδό Πανεπιστημίου, στρίβουν στα Χαυτεία και μπαίνουν στην Πατησίων. Στις 1:00 τεθωρακισμένα, στρατιώτες και αστυνομικοί κάνουν κυκλωτικές κινήσεις γύρω από το Πολυτεχνείο. Στην αστυνομική διεύθυνση Αθηνών φτάνει ο προϊστάμενος της εισαγγελίας Αθηνών Φαφούτης. Νωρίτερα έχει πάει εκεί ο αρχηγός της ΥΠΕΑ στρατηγός Θωμόπουλος και συνταγματάρχης των ΛΟΚ με πολιτικά. Στις 1:05 με την εμφάνιση των αρμάτων οι διαδηλωτές υποχωρούν κάτω από την πίεση των αστυνομικών που πυροβολούν συνέχεια. Αρκετοί βρίσκουν καταφύγιο σε πόρτες πολυκατοικιών που έχουν αφεθεί επίτηδες ανοιχτές. Στις 1:17 από το ύψος της Λεωφόρο Αλεξάνδρας και της Πατησίων, τανκς με αναμμένους τους προβολείς κινούνται προς το Πολυτεχνείο. Από τα μεγάφωνα μεταδίδεται όσοι θέλουν ν' αποχωρήσουν μπορούν να φύγουν γιατί οι πόρτες θα κλείσουν οριστικά. Κανείς δεν αποχωρεί. Τα τανκς εμποδίζονται από τα οδοφράγματα της Πατησίων. Στις 1:21 οι αστυνομικοί ρίχνουν δακρυγόνα και πυροβολισμούς. Οι διαδηλωτές έξω από το Πολυτεχνείο παραμένουν ακόμα. Ελεύθεροι σκοπευτές καταλαμβάνουν θέσεις στα γύρω από το Πολυτεχνείο κτίρια.

Στις 1:35 από τους στρατιώτες των αρμάτων ρίχνονται συνέχεια πυροβολισμοί. Ο ραδιοφωνικός σταθμός του Πολυτεχνείου εξακολουθεί να μεταδίδει προς τους στρατιώτες: «Είμαστε άοπλοι». Τα άρματα έχουν σταματήσει στις δύο γωνίες Πατησίων - Αβέρωφ και Πατησίων - Στουρνάρα. Στη γωνία Πατησίων και Στουρνάρα 200 αστυνομικοί με ρόπαλα και κράνη περιμένουν να συλλάβουν και να ξυλοκοπήσουν τους νεαρούς. Στις 1:59 τα άρματα Μ 48 και Μ 113 στρέφουν τα κανόνια τους κατά των κλεισμένων στο Πολυτεχνείο ενώ με τους προβολείς φωτίζουν τα παράθυρα του κτιρίου. Τρία άρματα προχωρούν από την Αβέρωφ και σταματούν στην πόρτα του Πολυτεχνείου επί της Πατησίων. Οι στρατιώτες γεμίζουν τα πολυβόλα. Οι κλεισμένοι στο χτίριο φωνάζουν: «ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΑΣ ΦΑΝΤΑΡΟΙ».

Στις 2:30 έξω από το Πολυτεχνείο πέφτουν πυροβολισμοί. Στρατιώτες κινούνται έξω από το Πολυτεχνείο με οπλοπολυβόλα. Πεζοναύτες πιάνουν θέσεις έξω από το κτίριο. Στις 2:47 όλες οι δυνάμεις του στρατού και της αστυνομίας έχουν συνταχθεί σε θέση μάχης έξω από το Πολυτεχνείο. Αρχίζουν οι διαπραγματεύσεις με τους κλεισμένους μέσα στο κτίριο. Προηγούμενα, στρατιώτης που είχε χαιρετίσει τους κλεισμένους μέσα στο κτίριο πυροβολείται από τον επικεφαλής αξιωματικό. Στις 2:50 στρατιώτες προχωρούν προς τα κάγκελα πάνοπλοι. Οι κλεισμένοι στο χτίριο παραμένουν ψύχραιμοι. Συνθήματα εξακολουθούν να ακούγονται.

Στις 2:59 τρία τανκς εφορμούν προς το Πολυτεχνείο. Ενώ οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται, ένα ΑΜΧ 30 που βρίσκεται απέναντι από την κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου οπισθοχωρεί λίγο και μετά πέφτει με ορμή πάνω της. Η πύλη γκρεμίζεται και πολλά κορμιά πλακώνονται. Το άρμα προχωρεί συντρίβοντας το οδόφραγμα που βρίσκεται από πίσω από την πύλη και που αποτελείται κυρίως από αυτοκίνητα. Μετά την είσοδο του τανκ αστυνομικοί, εσατζήδες, πεζοναύτες και άνδρες των ΛΟΚ εισβάλουν στο Πολυτεχνείο, ενώ όσοι βρίσκονταν στην πύλη και δεν χτυπήθηκαν υποχωρούν στο εσωτερικό. Ουρλιάζουν, βρίζουν και πυροβολούν όποιον βρουν μπροστά τους. Στις 3:03 ακούγονται ριπές πυροβόλων όπλων. Ηχούν οι σειρήνες των αρμάτων. Μέσα στο προαύλιο γίνονται συγκρούσεις ανάμεσα σε αστυνομικούς και αυτούς που βρίσκονται μέσα. Πυροβολισμοί ρίχνονται προς όλες τις κατευθύνσεις. Όσοι προσπαθούν βγαίνοντας από την κεντρική πύλη να κατευθυνθούν προς τη Στουρνάρα πυροβολούνται. Οι αστυνομικοί πυροβολούν ασταμάτητα. Πολλοί πέφτουν βαριά τραυματισμένοι ή νεκροί.

Δυστυχώς, ορισμένοι από τους συμμετέχοντες σε εκείνη τη μεγαλειώδη εξέγερση κατέληξαν αργότερα να γίνουν υπηρέτες του συστήματος, γλύφτες του καπιταλισμού και κάποιοι στρογγυλοκάθισαν στα έδρανα της βουλής ψηφίζοντας κατάπτυστα νομοσχέδια. Υπάρχουν όμως και αρκετοί που δεν προσκύνησαν την εξουσία και δεν ζήτησαν ποτέ να τους αποδοθούν δαφνόκλαδα αντιδικτατορικής δράσης.

Σε όσους συνηθίζουν ακόμα και σήμερα να καταδυναστεύουν το λαό, να γκρεμίζουν τις ελπίδες μας και να ποδοπατούν τα δικαιώματά μας, εμείς τους απαντάμε με λίγους στίχους από ένα τραγούδι του Τσακνή : «Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε. Αυτό έχω μόνο να σας πω».

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

Μεγάλη νίκη της St. Pauli - Ισοπέδωσε τα φασιστικά σκουλήκια




Σοβαρά επεισόδια έλαβαν χώρα μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής αναμέτρησης της Χάνσα Ρόστοκ με τη Σαν Πάουλι για τη 2η κατηγορία της Γερμανίας, με αποτέλεσμα να υπάρξουν 23 συλλήψεις και αρκετοί τραυματίες.

Oι οπαδοί των δύο ομάδων είναι σε μεγάλη κόντρα (κυρίως για πολιτικούς λόγους) και το μεταξύ τους παιχνίδι ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να τα...πουν εκτός γηπέδου. Περίπου 500 από την πλευρά των (χιτλερικών) γηπεδούχων προσπάθησαν να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό και να επιτεθούν σ’ αυτούς της Σαν Πάουλι, με μπουκάλια και βόμβες μολότοφ. Πάνω από 1.500 αστυνομικοί χρειάστηκαν για να περιορίσουν τη δράση των θερμόαιμων οπαδών, που αποτελούνταν κυρίως από μέλη οργανωμένων συλλόγων.

Αξίζει να σημειωθεί πως το Ρόστοκ παρέμεινε σε συναγερμό όλη τη νύχτα, ενώ στην προσπάθεια για να απομακρύνουν τους οπαδούς οι αστυνομικοί χρησιμοποίησαν και οχήματα της πυροσβεστικής σημαδεύονταν τους με νερό.

Επεισόδια είχαν προηγηθεί και κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης, η οποία ανέδειξε νικήτρια τη Σαν Πάουλι (Sankt Pauli)με σκορ 2-0. Η Sankt Pauli είναι γνωστή για τους πολυάριθμους αντιφασίστες και αντιρατσιστές οπαδούς της. Η Χάνσα Ροστόκ έχει πολλούς νεοναζί - χιτλερικούς οπαδούς.

Μόλις στο 51' ωραία συνεργασία Lechner με Kruse, σουτ του τελευταίου κι ο επερχόμενος Marius Ebbers χάνει την μπάλα για χιλιοστά. Η απάντηση της αντιπάλου ήρθε 20 λεπτά αργότερα με μια κλασική ευκαιρία σε κεφαλιά του Pannewitz. Η hansa ήταν πιο δραστήρια και κυριαρχούσε στον αγωνιστικό χώρο. Ο Stani το βλέπει και για μια ακόμη φορά κάνει μαγικές αλλαγές. Βάζει τον Naki στη θέση του Hennings στο 65' και στο 76' τον Schultz στη θέση του Bruns. Η δικαίωση δεν άργησε. Ο δραστήριος Naki κερδίζει φάουλ κι ο Lehman σαν άλλος Zuninho με μια αριστοτεχνική εκτέλεση φάουλ να κάνει το 0-1 στο 77' και να βάζει κυριολεκτικά φωτιά στην εξέδρα των Paulistas. Ο διαιτητής διέκοψε το παιχνίδι για λίγα λεπτά. Αυτό δεν πτόησε τους παίκτες. Το αντίθετο μάλιστα. Εκμεταλεύθηκαν το άνοιγμα της hansa για να ισοφαρίσει και στο 84' σε μια αντεπίθεση ο Schultz πασάρει στον ολομόναχο Naki και το 0-2 είναι γεγονός.

Κάπου εκεί όλα τελείωσαν. Οι φασιστικά σκουλήκια της hansa άρχισαν να παίρνουν το δρόμο για το σπίτι τους λίγο νωρίτερα απ'ότι υπολόγιζαν. Το πάρτυ σε κερκίδα και Da Sein είχε αρχίσει και όλοι περιμέναμε το τελευταίο σφύριγμα.

Η αγαπημένη μας SANKT PAULI, μας έκανε πάλι υπερήφανους. Πολλά συγχαρητήρια στους παίκτες.

Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Οπαδών




Επειδή μας ενδιαφέρει να σας ενημερώνουμε όχι μόνο για ό,τι έχει σχέση με τη μουσική, τον κινηματογράφο, το στρατό, τους αντιρρησίες συνείδησης, την ιστορία και την πολιτική, αλλά και για ό,τι έχει σχέση με το ποδόσφαιρο, δημοσιεύουμε την ακόλουθη είδηση.

Διαβάζοντας την εφημερίδα «ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ» του Νοεμβρίου 2009, μάθαμε ότι για μια ακόμα φορά πραγματοποιήθηκε το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Οπαδών από όλη την Ευρώπη. Ο τόπος διεξαγωγής του φεστιβάλ ήταν το Μοντέκιο της Ιταλίας. Την Ελλάδα εκπροσώπησαν αντιφασίστες οπαδοί του ΠΑΟ (που ήταν και οι περισσότεροι αριθμητικά), οπαδοί του Ηρακλή από την Αυτόνομη Θύρα 10, οπαδοί της ΑΕΚ, του Πανιωνίου, του Άρη, της Λάρισας (ΑΕΛ) και του ΠΑΣ Γιάννινα. Από τις μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες που εκπροσωπήθηκαν στο φεστιβάλ αξίζει να αναφέρουμε τη Μαρσέιγ (Olympique de Marseille), τη γερμανική Σεν Πάουλι (Sankt Pauli) που είναι γνωστή για τους πολυάριθμους αντιφασίστες οπαδούς της, τη Ρόμα (Roma) και τη Λιβόρνο (Livorno). Το φεστιβάλ είχε αντιφασιστικό – αντιναζιστικό και αντιρατσιστικό χαρακτήρα και οι οπαδοί είχαν την ευκαιρία να ανταλλάξουν σκέψεις, απόψεις και προβληματισμούς.

Όταν η αστυνομία δολοφονεί



Στο κείμενο αυτό, θα θέλαμε να ασχοληθούμε με ορισμένες από τις μαύρες σελίδες της Ελληνικής Αστυνομίας (ΕΛ.ΑΣ.). Ο ρόλος της αστυνομίας στην Ελλάδα είναι μια αμαρτωλή ιστορία. Πριν τη μεταπολίτευση, δηλαδή πριν από το 1974, ταυτίστηκε με το παρακράτος, τους τραμπουκισμούς και τις πολυάριθμες διώξεις εις βάρος όσων ήταν ιδεολογικοί αντίπαλοι του καθεστώτος , σε μια εποχή που η έννοια «χωροφύλακας» ήταν συνώνυμη της εξουσίας με τη μορφή της απόλυτης αυθαιρεσίας. Μετά την πτώση της χούντας (1974) πολλοί περίμεναν πως η αστυνομία θα άλλαζε προς το καλύτερο και θα έπαυε να πραγματοποιεί διάφορες αυθαιρεσίες. Η επταετής κυβερνητική θητεία της Νέας Δημοκρατίας (1974-1981) απέδειξε ότι κάτι τέτοιο δε συνέβη. Αποκορύφωμα της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας ήταν οι ψυχρές δολοφονίες της Ματίνας Κανελλοπούλου και του Ιάκωβου Κουμή το Νοέμβρη του 1980. Όταν ανέβηκε στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ (1981), η μόνη αλλαγή που έκανε ήταν ότι έβαλε και δικούς του ψηφοφόρους στο σώμα της αστυνομίας. Επί 35 χρόνια, όλες οι κυβερνήσεις «χαϊδεύουν» την αστυνομία, προσφέροντας στα μέλη της ελεύθερο πεδίο για δράση. Παράλληλα, το καθεστώς της ατιμωρησίας αποθρασύνει την αστυνομία, επιτρέποντάς της να κάνει όλο και περισσότερα εγκλήματα γνωρίζοντας ότι είναι σχεδόν απίθανο να τιμωρηθεί για αυτά. Αποτέλεσμα; Ένας ατελείωτος κύκλος βίας με πολλά αθώα θύματα.

Δεν θα αναφερθούμε καθόλου στα εγκλήματα που έχει διαπράξει η αστυνομία πριν από το 1974, διότι είναι πολυάριθμα και απαιτούνται ατελείωτες σελίδες για την καταγραφή τους. Επίσης δεν θα ασχοληθούμε με όλες τις περιπτώσεις κακομεταχείρισης και ξυλοδαρμού κρατουμένων από αστυνομικούς, ούτε με όλα τα περιστατικά αστυνομικής βαρβαρότητας εις βάρος φοιτητών και συνταξιούχων. Θα ασχοληθούμε κυρίως με δολοφονίες που διέπραξε η αστυνομία την περίοδο της Μεταπολίτευσης, δηλαδή από το 1974 μέχρι σήμερα και για τις οποίες είχε ένα μερίδιο ευθύνης ή ολόκληρη την ευθύνη. Η λίστα που ακολουθεί είναι ενδεικτική της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας:

30/4/1976: Ο Σιδερής Ισιδωρόπουλος, 16 ετών, μαθητής και μέλος της «Κ.Ο. Μαχητής» (οργάνωση της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς), κόλλαγε αφίσες στην πλατεία Κοτζιά για τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς, όταν κατέφθασαν τα αστυνομικά όργανα για συλλήψεις. Στην προσπάθειά του να ξεφύγει, παρασύρθηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο στην Πειραιώς. Η κηδεία του μετατράπηκε σε μαχητική διαδήλωση με κεντρικό σύνθημα «Κάτω η Νέα Τρομοκρατία».

25/5/1976: Ο τότε υπουργός Απασχόλησης της κυβέρνησης Καραμανλή, Κωνσταντίνος Λάσκαρης, με τον περίφημο «αντισυνδικαλιστικό νόμο 330» γίνεται το «κόκκινο πανί» για τους εργαζόμενους, οι οποίοι προχωρούν σε κινητοποιήσεις. Στις 25 Μαΐου, κατά τη διάρκεια πανεργατικού συλλαλητηρίου, οι συγκρούσεις πολλαπλασιάστηκαν. Μια «αύρα» (θωρακισμένο αυτοκίνητο καταστολής διαδηλώσεων) της Αστυνομίας, ενώ καταδίωκε διαδηλωτές, σκότωσε μια μικροπωλήτρια, την 67χρονη Αναστασία Τσιβίκα.

28/10/1980: Ο Τάσος Μαγλαρίδης συμμετείχε σε συγκέντρωση αντιστασιακών στη Θεσσαλονίκη, στις 28 Οκτωβρίου 1980. Όταν οι διαδηλωτές επιχείρησαν να παρελάσουν στη Νεάπολη, δέχτηκαν τη βάρβαρη επίθεση της αστυνομίας. Ο 76χρονος, χτυπημένος άσχημα, μεταφέρθηκε στο ΑΧΕΠΑ για να υποκύψει στα τραύματά του ένα μήνα μετά.

16/11/1980: Στις 16 Νοεμβρίου του 1980 οι εορταστικές εκδηλώσεις για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου κορυφώθηκαν με την καθιερωμένη πορεία. Η κυβερνητική απαγόρευση για πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία πυροδότησε τις αντιδράσεις μεγάλης ομάδας διαδηλωτών, η οποία επιχείρησε να σπάσει τον κλοιό των αστυνομικών που είχαν παραταχθεί στη Βασιλίσσης Σοφίας μπροστά στη Βουλή. Άνδρες των ΜΑΤ συνέλαβαν την 21χρονη εργάτρια Σταματίνα Κανελλοπούλου και τη χτύπησαν αλύπητα με τα κλομπ τους μέχρι να πέσει νεκρή, ενώ με τον ίδιο τρόπο συνέτριψαν το κρανίο του 26χρονου Ιάκωβου Κουμή, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή μια εβδομάδα αργότερα στο νοσοκομείο. Οι δολοφόνοι αστυνομικοί δεν βρέθηκαν ποτέ.

17/11/1985: Την Κυριακή 17 Νοεμβρίου 1985, ο 15χρονος μαθητής Μιχάλης Καλτεζάς σκοτώθηκε από τον αστυνομικό Θανάση Μελίστα κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων και επεισοδίων μικρής έκτασης για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Ο Μελίστας, επίλεκτος σκοπευτής του «σώματος», πυροβόλησε το νεαρό στην οδό Σολωμού στα Εξάρχεια, καθώς αυτός έτρεχε μαζί με άλλους διαδηλωτές για να διαφύγουν. Συγκεκριμένα, πυροβόλησε πισώπλατα τον 15χρονο μαθητή, πετυχαίνοντάς τον στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος. Η είδηση της δολοφονίας του μαθητή διαδίδεται γρήγορα και διάφοροι νεαροί καταλαμβάνουν το κτίριο του Χημείου για να διαμαρτυρηθούν. Ο Μελίστας καταδικάστηκε πρωτόδικα σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση με αναστολή και σε δεύτερο βαθμό αθωώθηκε στις 25/1/1990 από το Εφετείο. Με λίγα λόγια, η δολοφονία του 15χρονου μαθητή έμεινε ατιμώρητη.

15/8/1985: Ο αστυνομικός Νίκος Σταθόπουλος πυροβόλησε μέσα από το περιπολικό την Αμερικανίδα τουρίστρια Κάθριν Τζον Μπουλ, 22 ετών, μετά την άρνησή της να γίνει έλεγχος στο αυτοκίνητό της.

9/2/1986: Ο 17χρονος Μανώλης Κανδανολέων, επιβάτης σε κλεμμένο αυτοκίνητο, πυροβολήθηκε στο κεφάλι από τρεις αστυνομικούς. Τα ονόματα των δραστών δεν έγιναν ποτέ γνωστά και δεν επακολούθησε δίκη.

3/9/1986: Ο Άγγελος Μαυροειδής, 60 ετών, εργάτης της ΕΔΟΚ-ΕΤΕΡ, πραγματοποιούσε μαζί με 650 συναδέλφους του καθιστική διαμαρτυρία έξω από το υπουργείο Βιομηχανίας, ύστερα από άρνηση της τότε υφυπουργού Βάσως Παπανδρέου να τους δεχτεί για το θέμα της μη καταβολής δεδουλευμένων τους. Αστυνομικοί τους έσπρωξαν βίαια, με αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό του. Πέθανε από μετατραυματική επιπλοκή στο ΚΑΤ λίγες μέρες αργότερα.

4/1/1987: Ο αστυνομικός της Ασφάλειας Παντελής Χατζής σκότωσε, ύστερα από λογομαχία, τον 19χρονο Λουκά Γράψα.

14/6/1988: Ο αστυνομικός Θωμάς Μακρής δολοφονεί με το περίστροφό του τον Νίκο Παπαγγελάκη μέσα σε ουζερί, ύστερα από μεταξύ τους παρεξήγηση.

8/3/1990: Ο 37χρονος αστυφύλακας Γρηγόρης Σπυράκος πυροβολεί και σκοτώνει στην Πρέβεζα το 15χρονο μαθητή Δημήτρη Κίκερη.

10/1/1991: «ΚΑΠΑ ΜΑΡΟΥΣΗ». Χαρακτηρίστηκε ως η μαζικότερη επίθεση κατά πολιτών από τις δυνάμεις καταστολής. Την επαύριο της δολοφονίας του καθηγητή Τεμπονέρα, μικροεπεισόδια στις παρυφές διαδήλωσης στην Αθήνα κατέληξαν σε πολύωρες συγκρούσεις νέων με τα ΜΑΤ. Ένα από τα εκατοντάδες δακρυγόνα που ρίχτηκαν κατά των διαδηλωτών προκάλεσε πυρκαγιά στο βιβλιοχαρτοπωλείο Λίβα και στο κτίριο του «Κάπα Μαρούση». Νεκροί από ασφυξία ανασύρθηκαν ο 32χρονος Περικλής Ρεπάκης, ο 57χρονος Μανόλης Κοντόπουλος, ο 59χρονος Ιωάννης Νεμετζίδης και ένα – αγνώστων στοιχείων – νεαρό άτομο. Παρά την ύπαρξη πλήθους επώνυμων μαρτύρων για τα αίτια της πυρκαγιάς, η υπηρεσιακή ΕΔΕ έκλεισε (ή κουκούλωσε αν προτιμάτε) την υπόθεση κατηγορώντας τους αντιεξουσιαστές για εμπρησμό του κτιρίου, χωρίς να διαθέτει ούτε ένα αποδεικτικό στοιχείο.

21/1/1991: Ο 25χρονος Τούρκος πρόσφυγας Σουλεϊμάν Ακιάρ συλλαμβάνεται στην Αθήνα με την κατηγορία της διακίνησης ναρκωτικών. Σακατεμένος από τα βασανιστήρια, μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ όπου ξεψύχησε στις 29 Ιανουαρίου. Τον άγριο βασανισμό του θύματος από τους αστυνομικούς της Δίωξης Ναρκωτικών επιβεβαίωσε ο ιατροδικαστής Μπεναρδής, ωστόσο η μήνυση που έγινε μπήκε στο αρχείο.

16/5/1992: Ο αστυφύλακας Σεραφείμ Σταθογιάννης πυροβόλησε και σκότωσε τον 41χρονο Νικόλαο Σιακαπέτη, ιδιοκτήτη μπαρ, ύστερα από συμπλοκή.

13/4/1993: Στον Πόρο, ο (νταής) αρχιφύλακας Ηλίας Σταματόπουλος τραυματίζει βαριά τον 40χρονο σερβιτόρο Τάσο Σωτηράκη και πυροβολεί και σκοτώνει τον 26χρονο Γιάννη Τζίτζη. Το Κακουργιοδικείο Πειραιά καταδίκασε αργότερα σε ισόβια κάθειρξη και πρόσκαιρη κάθειρξη 17 χρόνων τον δράστη.

12/9/1993: Στη Βέροια, νεαρός Αλβανός, ο οποίος σύμφωνα με καταγγελία προσπαθούσε να διαρρήξει δυο αυτοκίνητα, έπεσε νεκρός από σφαίρα του ανθυπαστυνόμου Αντώνη Δελλά.

10/1/1994: Ο 28χρονος μουσικός Θοδωρής Γιάκας, κάνοντας τη νυχτερινή βόλτα του στην ερημιά του Μοσχάτου, βρίσκεται νεκρός από σφαίρες αστυνομικών. Ο λόγος; Αρνήθηκε να δώσει τα στοιχεία του σε αστυνομικούς και τράπηκε σε φυγή. Δέχτηκε πισώπλατα τέσσερις σφαίρες από τον αρχιφύλακα Ευάγγελο Λαγογιάννη.

20/2/1994: Στο χωριό Δαλαμανάρα Άργους, αστυνομικός πυροβόλησε και σκότωσε λαθρομετανάστη στη διάρκεια συμπλοκής σε πορτοκαλεώνα. Πλήρωμα περιπολικού ερευνούσε για λαθρομετανάστες στην περιοχή, όταν είδε δύο από αυτούς να τρέχουν. Ο αστυνομικός Αντώνης Μεζίνης τράβηξε το υπηρεσιακό του πιστόλι και πυροβόλησε μία φορά στο κεφάλι τον λαθρομετανάστη, που έπεσε νεκρός.

25/2/1995: Επεισόδιο με θύμα νεαρό Αλβανό συνέβη στην αγροτική περιοχή Κρανιές της Φλώρινας. Ομάδα αστυνομικών του αποσπάσματος Ψαράδων Φλώρινας είχε στήσει ενέδρα σε Αλβανούς λαθρομετανάστες. Κατά τη διάρκεια του ελέγχου σε 18 λαθρομετανάστες, ο 18χρονος Άλμπερτ Κούκα έπεσε χτυπημένος θανάσιμα από το περίστροφο ενός αστυνομικού.

20/1/1996: Κατά τη διάρκεια επιχείρησης-«σκούπα» στη Σκάλα Ωρωπού, ο αστυνόμος Διονύσης Καρακαϊδός σκοτώνει Αλβανό μετανάστη τη στιγμή της καταδίωξης.

6/4/1996: Ο 25χρονος Αποστόλης Κεραμιδάς δολοφονείται από αστυνομικούς στη Νίκαια.

5/6/1996: Ο 26χρονος αστυφύλακας Ηρακλής Νικολόπουλος δολοφόνησε τον Γιώργο Φραγκογιάννη, 37 χρόνων, και τραυμάτισε τον Θεμιστοκλή Καλαποθαράκο, 33 χρόνων, σε νυχτερινό κέντρο του Π. Φαλήρου. «Το 'χα πάρει απόφαση εδώ και ένα χρόνο να τους πυροβολήσω», είπε στους συναδέλφους του όταν συνελήφθη. Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε ισόβια.

14/6/1996: Για δύο... καρπούζια, ο 58χρονος αγροφύλακας Αθανάσιος Μάτος δολοφόνησε τον 20χρονο Φαντίλ Ναμπούζι στο χωριό Αργυροπούλι της Λάρισας, πυροβολώντας τον με 32άρι περίστροφο στο στήθος.

22/11/1996: Σε «επιχείρηση» της Αστυνομίας έξω από τη Λιβαδειά για τον εντοπισμό φυγόδικου, ο 32χρονος αστυφύλακας Δημήτρης Τρίμης σκοτώνει με αυτόματο Μ5 τον 45χρονο Τσιγγάνο Τάσο Μουράτη, ο οποίος βρισκόταν ακινητοποιημένος στο έδαφος, μπροστά στα μάτια ενός από τα τρία παιδιά του. Ο Τρίμης, μολονότι του αποδόθηκε κατηγορία για ανθρωποκτονία από πρόθεση, αφέθηκε ελεύθερος. Αυτό το περιστατικό ήταν μια από τις πολλές περιπτώσεις ατιμωρησίας αστυνομικών που έγιναν δολοφόνοι.

8/2/1997: Ο 19χρονος Αλβανός Εριόν έχασε τη ζωή του όταν «εξοστρακίστηκε» η σφαίρα από το όπλο του αστυνομικού Μιλτιάδη Ανδρεόπουλου. Ο θάνατος του νεαρού είχε ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών και με ανακοινώσεις τους το ΚΚΕ και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ έκαναν λόγο για εν ψυχρώ δολοφονία. «Ήταν ατύχημα...», θα ισχυριστεί απολογούμενος ο αστυφύλακας.

25/5/1997: Ο 28χρονος Φίλιππος Παπαδόπουλος, πρώην υπαξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, «γαζώνεται» από τις σφαίρες των λιμενοφυλάκων που τον καταδίωξαν γιατί πήρε για βόλτα (ή έκλεψε) από τη μαρίνα της Ζέας τη θαλαμηγό «Ναυσικά» Κύπριου επιχειρηματία. Δύο από τις δεκάδες σφαίρες των περιπολικών του Λιμενικού καρφώθηκαν στο στήθος του και έπεσε νεκρός επάνω στα χειριστήρια του σκάφους.

3/8/1997: Ο 26χρονος Ηλίας Μέξης δολοφονείται από τον ανθυπαστυνόμο Δημήτρη Τσαγκράκο. Ο Τσαγκράκος τιμωρήθηκε με φυλάκιση 4,5 χρόνων.

2/4/1998: Νεκρός από σφαίρες αστυνομικού, κατά τη διάρκεια συμπλοκής, βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη ο 29χρονος Τσιγγάνος Αγγελος Τζελάλ. Όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Γιαννιτσών διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Για διαφαινόμενη συγκάλυψη φόνου και βιαιοπραγιών κατά Τσιγγάνων από αστυνομικούς έκαναν λόγο το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι και η Ελληνική Ομάδα για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων. Το όνομα του δράστη αστυνομικού δεν δόθηκε ποτέ στη δημοσιότητα.

23/10/1998: Ο 17χρονος Σέρβος μαθητής Μάρκο Μπουλάτοβιτς πυροβολείται στην καρδιά από τον αστυνόμο Κυριάκο Βαντούλη γιατί θεωρήθηκε «ύποπτος για κλοπή». «Ανθρωποκτονία εκ προθέσεως», είπε η εισαγγελέας για το φονικό. Το θύμα βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη σε εκδρομή με το σχολείο του. Ήταν άοπλος και όπως διαπιστώθηκε στη συνέχεια, δεν είχε διαπράξει την κλοπή.

15/2/2000: Στη Λούτσα ο υπαστυνόμος Θοδωρής Χαλουλάκος πυροβολεί αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν τέσσερις νέοι, επειδή όπως είπε «τους θεώρησε ύποπτους για διακίνηση ναρκωτικών». Η σφαίρα καρφώθηκε στη σπονδυλική στήλη του 18χρονου μαθητή Σωτήρη Κατσιώτη και τον άφησε παράλυτο.

Φεβρουάριος 2000 : Ο Ρουμάνος Νικολάι Γκορέα δολοφονείται από αστυνομικό στην Πετρούπολη.

25/3/2000: Στην Άνω Πόλη Θεσσαλονίκης ο 18χρονος ομογενής από την πρώην ΕΣΣΔ, Νικόλαος Λεωνίδης, πέφτει νεκρός από τα πυρά του αστυνομικού Γιώργου Ατματζίδη, γιατί δεν σταμάτησε σε σήμα για έλεγχο.

24/10/2001: Ο αστυνομικός Γιώργος Τυλιανάκης δολοφονεί στο Ζεφύρι τον 21χρονο τσιγγάνο Μαρίνο Χριστόπουλο. Ο νεαρός δεν πειθάρχησε σε σήμα ανδρών της Άμεσης Δράσης να σταματήσει το αυτοκίνητό του για έλεγχο. Η σφαίρα κατέληξε στην πίσω πλευρά του κεφαλιού του άτυχου νεαρού.

26/11/2001: Στην πλατεία Αμερικής ο αστυφύλακας Γιάννης Ριζόπουλος πυροβολεί στο κεφάλι τον 20χρονο Αλβανό Σεντγκάκ Σελνίκου μέσα σε καφετέρια, όταν απείλησε με μαχαίρι τον ίδιο και άλλους τέσσερις συναδέλφους του που είχαν ήδη προτεταμένα τα όπλα τους.

9/12/2003: Νεκρός από σφαίρες ειδικών φρουρών πέφτει στο Ηράκλειο ο 22χρονος Ηρακλής Μαραγκάκης. Ο νεαρός Μαραγκάκης δέχεται σφαίρα στο κεφάλι, που του προκαλεί διαμπερές τραύμα και τον καθιστά κλινικά νεκρό .Οι άντρες των Τ.Α.Ε. Ρεθύμνου επιτίθενται με όπλα σ'αυτόν και τους 2 φίλους του και στη συνέχεια λένε στα ΜΜΕ ότι οι νεαροί δεν σταμάτησαν σε σήμα τους κοντά στις Γωνιές Μαλεβυζίου. Στην πραγματικότητα οι αστυνομικοί γάζωσαν το αυτοκίνητο και πυροβόλησαν τον Μαραγκάκη στο κεφάλι με σαφή πρόθεση να τον σκοτώσουν, γεγονός που αποδείχθηκε μετά από τη σχετική έρευνα. Πρωτόδικα είχε καταδικασθεί από το Μικτό Ορκωτό δικαστήριο Χανίων σε ισόβια κάθειρξη, ο αρχιφύλακας Γιώργος Δημητρακάκης για την εν ψυχρώ δολοφονία του 22άχρονου ,Στη δεύτερη δίκη όμως ο αρχιφύλακας, που ήταν επικεφαλής του μπλόκου του Τμήματος Αστυνομικών Επιχειρήσεων -ΤΑΕ- Ρεθύμνου, έπεσε στα «μαλακά» από το Κακουργιοδικείο Πειραιά αφού οι δικαστές με οριακή πλειοψηφία 4 προς 3 του επέβαλαν ποινή φυλάκισης 5,5 ετών προκαλώντας την δικαιολογημένη οργή των συγγενών του θύματος. Σήμερα οι δολοφόνοι του Ηρακλή είναι ελεύθεροι.

21/12/2004: Σε βασανιστήρια (ξεγύμνωμα, φάλαγγα, εικονικές εκτελέσεις, απειλές με όπλα και άγριο ξύλο) υπέβαλε τουλάχιστον 40 Αφγανούς μετανάστες ομάδα αστυνομικών και ειδικών φρουρών του Αστυνομικού Τμήματος του Αγίου Παντελεήμονα. Για άλλη μια φορά, «τσαμπουκαλεμένοι» και νταήδες αστυνομικοί, εκμεταλλευόμενοι την εξουσία που έχουν στα χέρια τους, βασάνισαν απάνθρωπα κρατουμένους.

17/11/2006: Ο Κύπριος φοιτητής Αυγουστίνος Δημητρίου ξυλοκοπείται ανηλεώς από 8 αστυνομικούς με πολιτικά. Η αστυνομία, στην προσπάθειά της να ρίξει στάχτη στα μάτια της κοινής γνώμης, αναφέρει ότι ο νεαρός «έπεσε και χτύπησε σε ζαρντινιέρα» και όχι ότι ξυλοκοπήθηκε από αστυνομικούς, πολλοί από τους οποίους ήταν μάλιστα και κουκουλοφόροι όπως φάνηκε σε σχετικό βίντεο. Τηλεοπτικές και ερασιτεχνικές κάμερες έχουν καταγράψει όλο το περιστατικό. Η ετυμηγορία του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης – όπου δικάστηκαν οι αστυνομικοί - περιορίστηκε σε εξαγοράσιμες ποινές και ποινές με αναστολή. Με λίγα λόγια οι θύτες έπεσαν στα μαλακά.

5/5/2007: Ένας 19χρονος φοιτητής κατηγορείται από την αστυνομία για επεισόδια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο με βασική επιβαρυντική ένδειξη τα... πράσινα παπούτσια που φορούσε, ομοιόχρωμα με εκείνα του δράστη ενός εμπρησμού αυτοκινήτου. Ο ίδιος και οι συμφοιτητές του υποστήριξαν ότι ήταν σε πάρτι της Πολυτεχνικής Σχολής την ώρα των επεισοδίων, γεγονός που αποδείχτηκε στη συνέχεια.

8/11/2007: Νεκρός από σφαίρες συνοριοφύλακα πέφτει ο Αλβανός μετανάστης Ίλμι Λατές, πατέρας 5 παιδιών, σε αγροτική περιοχή κοντά στο χωριό Λεβαία Αμυνταίου Φλώρινας. Ο αστυνομικός προφυλακίζεται και μετά από 2 μήνες αποφυλακίζεται με την πρώτη αίτηση αποφυλάκισης.

6/12/2008: Ο μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, 15 ετών, πέφτει νεκρός στα Εξάρχεια από σφαίρα του αστυνομικού Επαμεινώνδα Κορκονέα μπροστά στα μάτια των συνομήλικων φίλων του. Μετά τη δολοφονία, ο δολοφόνος αστυνομικός όχι μόνο δεν ζήτησε συγνώμη για το ότι σκότωσε τον ανήλικο και άοπλο μαθητή, αλλά προσπάθησε κιόλας να αμαυρώσει την εικόνα του μαθητή με κατηγορίες που εξαπέλυσε εναντίον του. Οι κατηγορίες αυτές (που τελικά διαψεύστηκαν πανηγυρικά) είχαν σαν στόχο να αμαυρώσουν το προφίλ του μαθητή ώστε να δικαιολογηθεί η δολοφονία του στα μάτια της κοινής γνώμης. Η δολοφονία του Γρηγορόπουλου υπήρξε η αφορμή για μια σειρά πρωτοφανών πολλαπλών εκδηλώσεων διαμαρτυρίας εναντίον της αστυνομικής βίας σε πόλεις όλης της χώρας, αλλά και στο εξωτερικό. Σε όλη τη διάρκεια του Δεκεμβρίου του 2008 αλλά και τον Ιανουάριο του 2009, πολυάριθμοι άνθρωποι διαδήλωσαν, διαμαρτυρήθηκαν και εξέφρασαν την οργή τους απέναντι στην εν ψυχρώ δολοφονία του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό Επαμεινώνδα Κορκονέα. Από το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου και μετά, οι διαδηλώσεις, τα επεισόδια και οι οδομαχίες είχαν μεγάλη έκταση και διάρκεια. Πολλές χιλιάδες ανθρώπων κατέβηκαν στους δρόμους θέλοντας να διατρανώσουν την αντίθεσή τους στις πρακτικές της εξουσίας, όχι μόνο σε ότι αφορά την βίαιη αστυνομική καταστολή, αλλά και σε ένα σωρό άλλα πράγματα που χρόνια τώρα νιώθουν να πνίγουν τη ζωή τους, το παρόν και το μέλλον τους.

Όσο περνάνε τα χρόνια, η λίστα των θυμάτων μεγαλώνει και οι δολοφόνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας. Δημοσιεύουμε ένα πρωτοσέλιδο εφημερίδας μετά από τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Μιχάλη Καλτεζά από αστυνομικό στα Εξάρχεια το 1985.

Άγις Στίνας (αφιέρωμα σε έναν αναρχικό αγωνιστή)

Αυτό το Νοέμβριο συμπληρώνονται 22 χρόνια από το θάνατο του Άγι Στίνα. Ο Άγις Στίνας ήταν αγωνιστής και θεωρητικός αρχικά του κομμουνισμού και στη συνέχεια του τροτσκισμού και του ντεφαιτισμού. Δραστηριοποιήθηκε από τη δεκαετία του '20 μέχρι τη δεκαετία του '80.

Γεννήθηκε στο χωριό Σπαρτύλας της Κέρκυρας το 1900. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Μέση Εμπορική Σχολή, στην ηλικία των 14-15 ετών, ήρθε σε επαφή με τις σοσιαλιστικές ιδέες, συμμετέχοντας στη νεολαία της Σοσιαλιστικής Ομάδας της Κέρκυρας. Από 18 χρονών, όπως λέει ο ίδιος, αφιέρωσε τον εαυτό του στο κίνημα της εργατικής τάξης.

Το Μάιο του 1920, κλείνοντας τα 20, έχει το δικαίωμα να εγγραφεί επισήμως στο ΚΚΕ. Ωστόσο ήταν ήδη ενεργός αρκετά χρόνια νωρίτερα έχοντας ενεργό ρόλο στο ΣΕΚΕ, πρόδρομο του ΚΚΕ. Η ομάδα στην οποία συμμετείχε ήταν ένας από τους πυρήνες που έλαβαν μέρος στην ίδρυση του ΚΚΕ, το 1918. Ο ίδιος ήταν ένα από τα πιο δραστήρια στελέχη που κινήθηκαν προς αυτήν την κατεύθυνση.

Έδρασε στο Μικρασιατικό Μέτωπο και κατά τα γεγονότα της Ανατολικής Θράκης. Τον Απρίλη του 1921 παραπέμφθηκε με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας στο Στρατοδικείο Ανδριανούπολης με αφορμή την αντιπολεμική αρθρογραφία του στην εφημερίδα «Φωνή του Εργάτη» όπου ήταν διευθυντής. Μετά την Μικρασιατική καταστροφή το 1922, συνέβαλε ιδιαίτερα στην ανάπτυξη του «κινήματος των στρατιωτών». Για τη δράση του αυτή καταδικάστηκε από στρατοδικείο σε θάνατο, επί κυβέρνησης Πλαστήρα και υπέφερε μια σειρά από καταδίκες, φυλακίσεις και εξορίες.

Στη συνέχεια ανελίχθηκε στην ιεραρχία του ΚΚΕ ως ένα από τα πιο σημαντικά στελέχη του. Υπήρξε υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στο Νομό Κερκύρας στις εκλογές του 1926, γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Πειραιά, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και γραμματέας της περιφέρειας Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας. Το 1932 διαγράφεται από το ΚΚΕ. Αιτία της διαγραφής του ήταν το γεγονός ότι διαφώνησε με την απόφαση της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Κ.Δ.) να καθαιρέσει την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ και να διορίσει νέα Κεντρική Επιτροπή με επικεφαλής το σταλινικό Νίκο Ζαχαριάδη.

Μετά τη διαγραφή του από το ΚΚΕ πέρασε στην τροτσκιστική αριστερά, πιστεύοντας ότι αυτή εκπροσωπούσε την επαναστατική πτέρυγα του κινήματος. Τυπικά παρέμεινε μέλος της (τροτσκιστικής) 4ης Διεθνούς μέχρι τα μέσα του 1947. Το 1935 ιδρύεται η Κομμουνιστική Διεθνιστική Ένωση Ελλάδας (ΚΔΕΕ), τμήμα της Διεθνούς Κομμουνιστικής Λίγκας, με γραμματέα της τον Άγι Στίνα. Από τον Απρίλη του 1937 ως τον Οκτώβρη του 1942 (όταν δραπέτευσε μαζί με 15 ακόμα τροτσκιστές) βρίσκεται στις φυλακές Αίγινας και Ακροναυπλίας. Μετά τη δραπέτευση, ανασυγκροτεί με άλλους αγωνιστές (όπως οι Δημοσθένης Βουρσούκης και Γιάννης Ταμτάκος) την Κ.Δ.Ε.Ε. και εκδίδουν την εφημερίδα «Εργατικό Μέτωπο». Το Μάρτιο του 1935, μετά από σειρά έντονων ιδεολογικών αγώνων προσχώρησε στην πολιτική ομάδα «Μπολσεβίκος», στην οποία ήταν επικεφαλής ο Γιώργος Βιτσώρης. Τις θέσεις και τη δράση της ομάδας «Μπολσεβίκος» συνέχισε να υποστηρίζει στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της κατοχής. Η ομάδα αυτή άσκησε έντονη κριτική στην Εθνική Αντίσταση, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου θεωρώντας ότι το ευρωπαϊκό προλεταριάτο πρέπει να ακολουθήσει το δρόμο της κοινωνικής απελευθέρωσης και της διεθνιστικής αντίστασης ενάντια στον καπιταλισμό και όχι να είναι υποχείριο της σταλινικής πολιτικής. Τα πιο πολλά μέλη της Κ.Δ.Ε.Ε. έπεσαν θύματα δολοφονικών επιθέσεων από ένοπλες ακροδεξιές συμμορίες (όπως οι Χίτες του Γρίβα), από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής και από τα μέλη της Ο.Π.Λ.Α. (οργάνωση σταλινικών δολοφόνων του ΚΚΕ). Συνδέθηκε με το μεγάλο φιλόσοφο Κορνήλιο Καστοριάδη.

Το 1946 συμμετείχε στην ίδρυση του ΚΔΚΕ (Κομμουνιστικό Διεθνιστικό Κόμμα Ελλάδας). Το 1947 ήρθε σε οριστική ρήξη με τον τροτσκισμό και διέκοψε κάθε σχέση μαζί του. Αργότερα ασπάστηκε τον αναρχισμό. Πριν τη στρατιωτική δικτατορία του 1967 συμμετείχε στην έκδοση της εφημερίδας «Νέο Ξεκίνημα». Μετά τη μεταπολίτευση του 1974 συμμετείχε στην έκδοση του περιοδικού «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα».

Ο Άγις Στίνας έφυγε από τη ζωή στις 7 Νοεμβρίου 1987, μετά από αποτυχημένη χειρουργική επέμβαση στα μάτια. Παρότι οι γιατροί είχαν προειδοποιήσει για την κρισιμότητά της, λόγω του ότι έπασχε από σάκχαρο, ο ίδιος επέμενε στην πραγματοποίησή της, λέγοντας "τι να την κάνω τη ζωή, άμα δεν μπορώ να διαβάζω".
Έχει γράψει βιβλία, άρθρα, μελέτες, μπροσούρες και έχει εκδώσει μεταφράσεις πολιτικών συγγραμμάτων. Έχουν εκδοθεί δύο βιβλία του: «Αναμνήσεις» (Εκδόσεις Ύψιλον, 1977) και «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ» (Διεθνής Βιβλιοθήκη, Αθήνα 1984). Στο βιβλίο «ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΟΠΛΑ» ανέφερε συγκεκριμένα ονόματα αριστερών που δολοφονήθηκαν από την οργάνωση ΟΠΛΑ (οργάνωση σταλινικών δολοφόνων του ΚΚΕ) επειδή είχαν διαφωνήσει με τη σταλινική ηγεσία του ΚΚΕ.
Μέχρι το 1926 υπέγραφε με το πραγματικό του ονοματεπώνυμο: Σπύρος Πρίφτης. Από το 1926 και μετά, υπέγραφε με το ψευδώνυμο Άγις Στίνας.