Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

Αγώνας για να δικαιωθούν τα θύματα του ναζισμού στο Δίστομο




Ειρηνικά, σχεδόν αμίλητα, υπό το φως των αναμμένων κεριών, επιζήσαντες και απόγονοι των θυμάτων της ναζιστικής σφαγής του Διστόμου, κάτοικοι της μαρτυρικού χωριού, συγκεντρώθηκαν στις 6 Ιανουαρίου 2011, έξω από τη γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα.

Προσπάθησαν, μ' αυτόν τον τρόπο, να διατηρήσουν ζωντανό το αίτημα για τη διεκδίκηση αποζημιώσεων από το γερμανικό κράτος. Στις 14 Ιανουαρίου 2011 εκπνέει η προθεσμία που έχει στη διάθεσή της η Ελλάδα ώστε να παραστεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, όπου έχει προσφύγει η Γερμανία αποσκοπώντας στη μη καταβολή.

«Δεν μπορούν οι Γερμανοί να έχουν μόνο απαιτήσεις από την Ελλάδα χωρίς να αναγνωρίζουν και τις δικές τους οφειλές προς τη χώρα μας», είπαν κάποιοι από τους συγκεντρωμένους, τονίζοντας, μεταξύ άλλων, στο ψήφισμα της συγκέντρωσης ότι «οι άνθρωποι από το Δίστομο που άναψαν σήμερα ένα κερί δεν το έκαναν για τα χρήματα της αποζημίωσης, αλλά για ν' αναγνωριστεί ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα πολέμου και για να δικαιωθούν έπειτα από 67 χρόνια οι σφαγιασθέντες».

Θυμίζουμε ότι στις 10 Ιουνίου 1944 διαπράχθηκε ένα από τα πιο φρικτά εγκλήματα του ναζισμού. Τα στρατεύματα της ναζιστικής Γερμανίας και αιματοκύλησαν το χωριό. Εισέβαλαν στο Δίστομο και εξόντωσαν τους κατοίκους με απίστευτη μανία. Αξίζει να αναφέρουμε ότι πολλά από τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας ήταν ηλικιωμένοι, γυναίκες και παιδιά. Όταν λίγες μέρες αργότερα, μια επιτροπή του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού επισκέφτηκε το Δίστομο, συνέταξε μια έκθεση στην οποία αναφέρονταν αποκεφαλισμοί πεντάχρονων παιδιών και ακρωτηριασμοί νεαρών γυναικών. Η σφαγή ουδέποτε αναγνωρίστηκε από τη γερμανική πλευρά, η οποία δεν έχει κάνει δεκτό το οποιοδήποτε αίτημα αποζημίωσης.

Αυτά τα αναφέρουμε γιατί θεωρούμε απαραίτητο να έχει κάθε λαός ιστορική μνήμη. Είναι καλό, ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή που διάφοροι ακροδεξιοί – χιτλερικοί - χρυσαυγίτες πλαστογράφοι της ιστορίας αποσιωπούν τα εγκλήματα του Χίτλερ, να θυμόμαστε τα εγκλήματα του ναζισμού κατά της ανθρωπότητας και να μην παρασυρόμαστε από την προπαγάνδα παραπληροφόρησης που κάνουν διάφοροι νεοναζί.

Η ελληνική πλευρά προτίθεται κατ' αρχήν να παραστεί στη δίκη που θα γίνει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Σύμφωνα με πηγές του υπουργείου Δικαιοσύνης, αλλά και νομικούς κύκλους, τα εγκλήματα πολέμου κατά της ανθρωπότητας δεν υπόκεινται σε παραγραφή και κατά συνέπεια η αξίωση των συγγενών των θυμάτων του Διστόμου για αποζημίωση διατηρείται ζωντανή, ανεξαρτήτως της απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου. Στη συνέχιση του δικαστικού τους αγώνα συνηγορεί το γεγονός ότι έχουν δικαιωθεί με αμετάκλητες αποφάσεις, τόσο της ελληνικής όσο και της ιταλικής Δικαιοσύνης.

Η ελληνική πλευρά στην πολιτικο-οικονομική μάχη ενώπιον του Δικαστηρίου της Χάγης θα επικαλεστεί, μεταξύ άλλων, δύο αποφάσεις ελληνικών δικαστηρίων που κηρύχθηκαν εκτελεστές από τα ιταλικά δικαστήρια. Πρόκειται για την απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς (137/1999) με την οποία αναγνωρίστηκε η υποχρέωση του Γερμανικού Δημοσίου να καταβάλει αποζημίωση στα θύματα του Διστόμου για ψυχική οδύνη και την απόφαση του Αρείου Πάγου (11/2000) που την κατέστησε αμετάκλητη.

Όμως, η διαδικασία εκτέλεσης κατά ακινήτων του Γερμανικού Δημοσίου που βρίσκονται σε ιταλικό έδαφος δεν ολοκληρώθηκε, καθώς η Γερμανία και η Ιταλία συμφώνησαν το Νοέμβριο του 2008 να παραπέμψουν τη διαφορά τους στο Δικαστήριο της Χάγης. Εκεί, η γερμανική πλευρά υπέβαλε αίτηση με την οποία ζητούσε να αναγνωριστεί ότι η Ιταλία δεν σεβάστηκε το δικαίωμα της ετεροδικίας και διέταξε μέτρα κατά περιουσίας του Γερμανικού Δημοσίου.

Σύμφωνα με πηγές του υπουργείου Δικαιοσύνης, με την παρέμβαση στην εκκρεμή δίκη, η Ελλάδα παρέχει «διπλωματική προστασία στους Ελληνες πολίτες, τους συγγενείς των θυμάτων του Διστόμου, αλλά και άλλων μαρτυρικών χωριών που δεν μπορούν να παραστούν ατομικά στη Χάγη για να υπερασπιστούν τα νόμιμα συμφέροντά τους».

Δύο μελανά σημεία στην ιστορία των γερμανικών αποζημιώσεων : 

Η απόφαση του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου του 2002, που δέχθηκε, σε αντίθεση με την προηγούμενη ετυμηγορία του Αρείου Πάγου, ότι είναι αναρμόδια τα ελληνικά δικαστήρια να δικάσουν το Γερμανικό Δημόσιο και ότι οι αποζημιώσεις είναι θέμα διακρατικών διαπραγματεύσεων, καθώς και η απαράδεκτη απόφαση του ανεκδιήγητου πρώην υπουργού Δικαιοσύνης του ΠΑΣΟΚ Μ. Σταθόπουλου να απαγορεύσει την κατάσχεση γερμανικών ακινήτων στην Ελλάδα υπέρ της αποζημίωσης των θυμάτων του Διστόμου. Η απόφασή του βασίστηκε σε μια αναχρονιστική διάταξη της πολιτικής δικονομίας, την οποία η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να καταργήσει, που επιτρέπει στον υπουργό Δικαιοσύνης να απαγορεύει την εκτέλεση αποφάσεων κατά αλλοδαπού Δημοσίου. Και αφού δεν μπορούσε να προχωρήσει η κατάσχεση ακινήτων της Γερμανίας στην Ελλάδα, ο αείμνηστος δικηγόρος Ι. Σταμούλης, που πρωτοστάτησε στο δικαστικό αγώνα για τη διεκδίκηση των αποζημιώσεων, κατέφυγε στη Φλωρεντία, όπου υπάρχουν γερμανικά ακίνητα, αιτούμενος την κατάσχεσή τους για την κάλυψη μέρους της αποζημίωσης που επιδίκασαν τα δικαστήρια στους κατοίκους του Διστόμου, δηλαδή των δικαστικών εξόδων.

2 σχόλια:

  1. η γερμανική πλευρά εμφανίζεται εντόνως ενοχλημένη με τις εξελίξεις στην υπόθεση των ελληνικών αποζημιώσεων πολέμου σύμφωνα με τον υπουργό εξωτερικών της Γερμανίας... Για να δούμε, στην Χάγη τελικά τι θα γίνει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το θέμα είχε ανακινηθεί με δημόσια παρέμβαση και τις υπογραφές 166 αντιστασιακών, τον Δεκέμβριο του 2009, όταν η Επιτροπή Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών, με επικεφαλής τον Μανώλη Γλέζο, είχε δώσει στην δημοσιότητα σκληρή επιστολή, με αφορμή τις δηλώσεις Γερμανών αξιωματούχων κατά της Ελλάδας.

    Είχε προηγηθεί η δήλωση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών κ. Σόιμπλε, σύμφωνα με την οποία «Εμείς οι Γερμανοί δεν μπορούμε να πληρώσουμε τα λάθη των Ελλήνων». Με την επιστολή τους προς τον κ. Σόιμπλε, οι αντιστασιακοί υπενθύμιζαν ότι οι Έλληνες επί εξήντα χρόνια πληρώνουν τα καταστροφικά λάθη των τότε Γερμανών.

    Στην όλη υπόθεση υπάρχει και μια (εσωτερική και εσωκομματική) πολιτική διάσταση. Το Συμβούλιο Διεκδίκησης Γερμανικών Οφειλών έχει επανειλημμένα καταγγείλει τον απαράδεκτο πρώην πρωθυπουργό Κ. Σημίτη προσωπικώς, διότι με δική του παρέμβαση (ακόμη και στις κρίσεις των δικαστών) έδωσε μάχη για να μην δικαιωθεί η Ελλάδα ενώπιον της ελληνικής Δικαιοσύνης. Μάλιστα, ο κ. Σημίτης είχε παρατείνει την θητεία του τότε Προέδρου του Αρείου Πάγου Στ. Ματθία. Έτσι, τον Φεβρουάριο του 2001, ο Άρειος πάγος αμφισβήτησε, εμμέσως πλην σαφώς, τη δυνατότητα των ελληνικών δικαστηρίων να εκδικάζουν αγωγές των συγγενών των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας.

    Ο Σημίτης συμπεριφέρθηκε σαν δοσίλογος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή