Το ποτάμι της οργής ξεχείλισε. Οι συγκεντρώσεις της Τετάρτης 5 Μαΐου 2010 ήταν πρωτοφανείς σε μαζικότητα. Πολλές χιλιάδες πολίτες διαδήλωσαν στις περισσότερες πόλεις της χώρας, εκφράζοντας την έντονη και δικαιολογημένη αντίδρασή τους απέναντι στα σκληρά μέτρα λιτότητας της κυβέρνησης και του ΔΝΤ. Η συγκέντρωση της Αθήνας, στην οποία κυριάρχησε το σύνθημα «Δεν κλέψαμε, δεν πληρώνουμε», ήταν μια από τις μεγαλύτερες των τελευταίων χρόνων.
Στο Βόλο διαδήλωσαν περίπου 6.500 πολίτες και στο Ηράκλειο Κρήτης 4.000 . Στη Λάρισα η διαδήλωση ήταν αρκετά μεγάλη σε όγκο. Μαζικές διαδηλώσεις έγιναν και στην Πάτρα (όπου οι ροπαλοφόροι των ΜΑΤ έκαναν εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων), στα Χανιά, στο Ρέθυμνο, στη Θεσσαλονίκη και αλλού.
Η συμμετοχή του κόσμου στην απεργία και στη διαδήλωση της Τετάρτης ήταν πρωτοφανής. Εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, άνεργοι και άτομα κάθε ηλικίας ένωσαν τη φωνή τους και έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και στους διεθνείς επιτηρητές που πειραματίζονται πίσω από την πλάτη μας. Το σάπιο ως το κόκκαλο οικονομικο – πολιτικό σύστημα και οι εκπρόσωποί του (γκάγκστερ πολιτικοί, τραπεζίτες, μεγαλοβιομήχανοι, εφοπλιστές, μεγαλοεπιχειρηματίες) ένιωσαν τις ρωγμές στο καπιταλιστικό οικοδόμημα και τη λαϊκή οργή. Στην Αθήνα υπήρξε πραγματικός λαϊκός ξεσηκωμός. Η συμμετοχή στη γενική απεργία μπορεί να συγκριθεί μόνο με την απεργία του Απριλίου του 2001 ενάντια στα μέτρα Γιαννίτση στο Ασφαλιστικό, όταν η τότε κυβέρνηση Σημίτη αναγκάστηκε να τα πάρει πίσω.
Για τέσσερις και πλέον ώρες, από τις 11 το πρωί που ξεκίνησαν οι συγκεντρώσεις στην Αθήνα, μέχρι τις 3 το απόγευμα, το κέντρο της πρωτεύουσας δονούνταν από τα συνθήματα χιλιάδων ανθρώπων. Η μια πορεία ήταν του ΠΑΜΕ (ΚΚΕ) και ξεκίνησε από την Ομόνοια. Η άλλη πορεία ήταν της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και ξεκίνησε από το Πεδίον του Άρεως. Υπήρξε και ένα τρίτο μπλοκ διαδηλωτών που ξεκίνησε από το Μουσείο. Ακούστηκαν διάφορα συνθήματα μεταξύ των οποίων και τα εξής : «Να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή», «Πληρώσαμε κλεμμένα 2 και 3 φορές, φέρτε τα κλεμμένα, κοπρίτες βουλευτές», «ο λαός απαιτεί, τα λαμόγια φυλακή». Στο Πεδίον του Άρεως αποδοκιμάστηκε έντονα ο πασοκτζής συνδικαλιστής – εργατοπατέρας και πρόεδρος της ΓΣΕΕ Παναγόπουλος. Ο λαός έδειξε ότι είναι διατεθειμένος να αγωνιστεί με όποιο τρόπο μπορεί και να διαμαρτυρηθεί για την αύξηση της φτώχειας, τις περικοπές στοιχειωδών εργατικών δικαιωμάτων και τη φοροεπιδρομή στα λαϊκά εισοδήματα.
Για άλλη μια φορά, οι δημοσιοκάφροι (ή αλλιώς έμμισθοι υπηρέτες του συστήματος) φρόντισαν να αποσιωπήσουν το μέγεθος της λαϊκής κινητοποίησης, επικεντρώνοντας όλη την προσοχή τους σε 200 τραμπούκους που δημιούργησαν επεισόδια. Το κτίριο της τράπεζας Marfin Bank στην οδό Σταδίου 23, δέχθηκε εμπρηστική επίθεση τη στιγμή που βρίσκονταν εργαζόμενοι μέσα σε αυτό. Το αποτέλεσμα ήταν να καεί ολοσχερώς και να χάσουν τη ζωή τους 3 υπάλληλοι (Ζούλια Παρασκευή, Παπαθανασοπούλου Αγγελική, Τσακάλης Επαμεινώνδας). Και οι τρεις πέθαναν από ασφυξία, όπως είπε ο ιατροδικαστής. Ο γνωστός και πάντα προκλητικός μεγαλοεπιχειρηματίας Ανδρέας Βγενόπουλος που είναι και πρόεδρος της “Marfin Investment Group” θεώρησε καλό να είναι ανοιχτή η τράπεζά του την ημέρα της μεγάλης απεργίας – διαδήλωσης ώστε να μην χάσει τους πελάτες του. Πολίτες που συγκεντρώθηκαν έξω από το καμένο κτίριο, αποδοκίμασαν το Βγενόπουλο και πέταξαν αντικείμενα προς το μέρος του. Η δολοφονία τριών ανθρώπων είναι θλιβερή και απαράδεκτη και είναι κρίμα να καπηλεύονται το περιστατικό οι σαύρες της Βουλής. Οι γκάγκστερ του κοινοβουλίου με δακρύβρεχτες ανακοινώσεις και κροκοδείλια δάκρυα προσποιούνταν ότι είχαν κυριευτεί από απέραντη θλίψη και τα τηλεοπτικά κανάλια πρόβαλαν με προθυμία τις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών, σε απευθείας σύνδεση από τη βουλή.
Φυσικά, οι δημοσιοκάφροι των ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης) δεν παρέλειψαν να βάλουν και λίγη σάλτσα που δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Είπαν στην τηλεόραση ότι «καταστράφηκαν τα καταστήματα και οι περιουσίες απλών μεροκαματιάρηδων ανθρώπων» για να στρέψουν την κοινή γνώμη ενάντια στους διαδηλωτές. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Τα κτίρια που υπέστησαν ζημιές δεν ήταν κτίρια «απλών μεροκαματιάρηδων ανθρώπων». Ήταν το κτίριο της Νομαρχίας Αθηνών, το κτίριο του ΣΔΟΕ, το Υπουργείο Οικονομικών, καταστήματα τραπεζών και καταστήματα κινητής τηλεφωνίας.
Οι άνθρωποι που συμμετείχαν στη μεγαλειώδη πορεία ήταν πάνω από 100.000 και ήταν πολίτες κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξης. Πολίτες από διάφορους πολιτικούς χώρους (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΚΚΕ, ΣΥΝ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αντιεξουσιαστές κ.α.) που διαδήλωσαν ειρηνικά, αλλά παρ’ όλα αυτά δέχθηκαν βροχή από δακρυγόνα και χημικά. Αξίζει να αναφέρουμε ότι οι τρεις πορείες στο τέλος ενώθηκαν σε μια μεγάλη. Η κεφαλή της πορείας βρισκόταν στο Σύνταγμα και η ουρά ήταν στο Πεδίον του Άρεως.
Τα τηλεοπτικά κανάλια δεν θέλησαν να πουν ούτε λέξη για την απαράδεκτη και αυθαίρετη αστυνομική επιδρομή στα Εξάρχεια μετά το τέλος της διαδήλωσης. Η αστυνομική βία και αυθαιρεσία άφησε και πάλι το στίγμα της. Το όργιο της αστυνομοκρατίας κορυφώθηκε στα Εξάρχεια. Οι ροπαλοφόροι των ΜΑΤ και οι υπόλοιπες αστυνομικές δυνάμεις ξυλοκόπησαν και συνέλαβαν πολυάριθμους πολίτες, ακόμα και άτομα που δεν συμμετείχαν στα επεισόδια. Συγκεκριμένα, εισέβαλαν ακόμα και σε καφετέριες, στο Στέκι Μεταναστών ακόμα και στην κατοικία της Ιωάννας Μανούσακα. Οι τραμπούκοι της αστυνομίας εισέβαλαν στο σπίτι της Ιωάννας Μανούσακα σπάζοντας την πόρτα και στη συνέχεια έσπασαν τα δόντια και το χέρι της γυναίκας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου