Ο ήρωας Θ.Γεωργιάδης που δολοφονήθηκε από τη MIT και η προκήρυξη – απάντηση της «17 Νοέμβρη»

Το βράδυ της Κυριακής 20 Μαρτίου 1994, έξω από το σπίτι του στην οδό Θουκυδίδου της Αγλαντζιάς, μόλις κατέβηκε από το αυτοκίνητό του, δολοφονήθηκε, πυροβοληθείς πέντε φορές με πιστόλι 9 χιλιοστών, ο ήρωας ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ. Η δολοφονία του Ελληνοκύπριου ήρωα πραγματοποιήθηκε από τις Μυστικές Υπηρεσίες της Τουρκίας (ΜΙΤ).

Οι ένοπλοι πράκτορες του τουρκικού κράτους εξόντωσαν άνανδρα τον 37χρονο ακούραστο άνδρα που υπηρέτησε με πάθος (ως το τέλος της ζωής του) τον αγώνα του κυπριακού λαού, αλλά και τον αγώνα του κουρδικού λαού για ελευθερία και ανεξαρτησία. Έναν  σπουδαίο άνδρα που δραστηριοποιήθηκε έντονα μέσα από την  «Επιτροπή Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν» και το περιοδικό «Φωνή του Κουρδιστάν» και που δεν σταμάτησε να καταγγέλλει το διαρκές έγκλημα της τουρκικής κατοχής της βόρειας Κύπρου. Οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες πίστεψαν ότι με τη δολοφονία του Θεόφιλου Γεωργιάδη θα έβαζαν ένα τέλος στην ιδέα της ελληνο-κουρδικής συμμαχίας και φιλίας και ότι θα κατάφερναν να εκφοβίσουν όσους τολμούν να αντιστέκονται και να αγωνίζονται. Όμως τα οράματα δεν δολοφονούνται και ο αγώνας των σκλαβωμένων λαών για ελευθερία και ανεξαρτησία συνεχίζεται.

Ο αγώνας του Θεόφιλου Γεωργιάδη δεν πήγε χαμένος. Το παράδειγμά του ενέπνευσε πολλούς ανθρώπους. Δικαιωματικά λοιπόν αξίζει μια θέση στη μνήμη μας και στην καρδιά μας γιατί υπήρξε μαχητής ως το τέλος και μάλιστα αλύγιστος. Οι αλήθειες του Θεόφιλου Γεωργιάδη, υπογεγραμμένες ιδιοχείρως από τον ίδιο, με μελάνι πολλών ετών στις εφημερίδες και με το ίδιο του το αίμα στις 20-3-1994, βρίσκονται στο βιβλίο, 270 σελίδων, «Διά χειρός Θεόφιλου Γεωργιάδη». Μαζί με τις συνεντεύξεις του. Μεταξύ των οποίων και η τηλεοπτική συνέντευξη της 24-3-1992, στην εκπομπή «Χωρίς Πλαίσια», που είχε τότε το κρατικό κανάλι ΡΙΚ-1.

Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1957, στο χωριό Ευρύχου της Κύπρου. Ο πατέρας του ήταν αγωνιστής της ΕΟΚΑ. Ο Θεόφιλος φοίτησε για τρία χρόνια στο (τουρκοκρατούμενο σήμερα) Γυμνάσιο Νεαπόλεως, στη Λευκωσία και στη συνέχεια στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, απ' όπου αποφοίτησε το 1975.  Μέχρι την τουρκική  εισβολή  του  Ιούλη του 1974, η  οικογένεια του  διέμενε στο προάστειο Τράχωνας, βορείως της Λευκωσίας. Σήμερα ο Τράχωνας, κατέχεται από τον τουρκικό στρατό.

Το 1974, μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ο Θεόφιλος, μαθητής  του  Λυκείου ακόμη, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι του και μαζί με άλλους 200.000 Έλληνες της Κύπρου, να πάρει το δρόμο της προσφυγιάς. Μαζί με την οικογένειά του εγκαθίσταται στις ελεύθερες περιοχές της Μεγαλονήσου, σαν  πρόσφυγας  μέσα στην ίδια του την Πατρίδα.  

Στην διάρκεια των ετών 1977 - 1981, σπουδάζει Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Μαθαίνει την τουρκική γλώσσα και εξειδικεύεται στην τουρκολογία, βαθαίνοντας τις επιστημονικές του γνώσεις με σπουδές στη Γαλλία και τη Γερμανία.   

Το 1988, ο Θεόφιλος και άλλοι συναγωνιστές του ιδρύουν την Κυπριακή Επιτροπή Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν. Είναι ήδη το τέταρτο έτος του ένοπλου Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα που διεξάγει ο περήφανος λαός των Κούρδων, μέσω της αντάρτικης οργάνωσης P.K.K. (με επικεφαλής τον Οτσαλάν).

Η μετωπική σύγκρουσή του με το φασιστικό – στρατοκρατικό τουρκικό κράτος αρχίζει να εκδηλώνεται ανοικτά. Οι διαλέξεις του σε εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις πληθαίνουν. Οι συνεντεύξεις και τα άρθρα του στο ραδιόφωνο και τον τύπο είναι εκατοντάδες : για το Κυπριακό, για τον απελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων (μέσω του PKK), για τα δικαιώματα του Ελληνισμού, για τη γενοκτονία εις βάρος των Ελλήνων του Πόντου, για το Αρμενικό ζήτημα. Κοινός παρονομαστής, η αποκάλυψη του βρώμικου, απάνθρωπου και φασιστικού προσώπου του τουρκικού κράτους-δολοφόνου.   

Τεράστια είναι και η συμβολή του στην προβολή των θέσεων του Απελευθερωτικού Μετώπου του Κουρδιστάν (ERNK), του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) και  του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού του Κουρδιστάν (ARGK).  Αρθρογραφεί ακατάπαυστα στον ελληνικό και τον ελληνοκυπριακό Τύπο, ενώ ταυτόχρονα είναι βασικό στέλεχος της συντακτικής ομάδας του επίσημου δημοσιογραφικού οργάνου του PKK στην Ελλάδα, του περιοδικού "Φωνή του Κουρδιστάν". 

Παράλληλα  εντείνει τις προσπάθειές του για την ανεύρεση των Αγνοουμένων της Κύπρου.

Έγραφε μεταξύ άλλων ο Θεόφιλος : " Υποστηρίζουμε το δικαίωμα του κουρδικού λαού για ελευθερία και ανεξαρτησία καθώς και το δικαίωμά του να αποκτήσει το δικό του κράτος, όπως το κάνουμε για κάθε λαό της υφηλίου, ανεξάρτητα από το ποιος κατευθύνει τον αγώνα αυτό. Τον υποστηρίζουμε σαν θέμα αρχής, όπως υποστηρίζουμε τον αγώνα των Παλαιστινίων, των Πολισάριος, των Λατινοαμερικάνων και κάθε άλλου λαού χωρίς να κοιτάζουμε την ιδεολογική τους τοποθέτηση, όπως συνηθίζουν να κάνουν τα πολιτικά κόμματα., Τον υποστηρίζουμε και τον προβάλλουμε με τον ίδιο τρόπο που εμείς ζητούμε από τους άλλους λαούς να κάνουν για το δικό μας αγώνα ενάντια στην τουρκική κατοχή. Υποστηρίζουμε τον αγώνα του κουρδικού λαού στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν, γιατί το ΡΚΚ πολεμά ενάντια στους δικούς μας κατακτητές. Η νίκη του κουρδικού λαού θα θέσει τέρμα στην τουρκική κατοχή της Κύπρου . Υποστηρίζουμε τον αγώνα αυτό γιατί οι Κούρδοι αντάρτες πολεμούν και για την Κύπρο, Ο τουρκικός στρατός κατοχής , είτε βρίσκεται στο Κουρδιστάν, είτε στην Κύπρο, συνεχίζει να παραμένει στρατός κατοχής. Ας μην ξεχνάμε τα λόγια του Βιετναμέζου στρατηγού Γκιαπ :Μέτωπο δεν υπάρχει. Το μέτωπο είναι μόνο εκεί που βρίσκεται ο εχθρός. "

Η στυγερή δολοφονία του το Μάρτιο του 1994 προκαλεί αίσθηση.

Η «17 Νοέμβρη», η γνωστότερη και πιο δραστήρια οργάνωση του «αντάρτικου πόλεων» στην Ελλάδα, λίγους μήνες μετά τη δολοφονία του Θεόφιλου Γεωργιάδη, αποφασίζει να πάρει εκδίκηση, με ένα χτύπημα εναντίον της MIT στην Αθήνα.

Τη Δευτέρα 4 Ιουλίου 1994, η οργάνωση «17 Νοέμβρη» στήνει ενέδρα στον Ομέρ Σιπαχίογλου, έξω από το σπίτι του στο Παλαιό Φάληρο, καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητό του για να πάει στην τουρκική πρεσβεία. Τον εκτελούν με έξι σφαίρες και στη συνέχεια διαφεύγουν με ένα αυτοκίνητο μάρκας Suzuki, στο οποίο είχαν τοποθετήσει πλαστές πινακίδες. Ο Σιπαχίογλου ήταν διπλωμάτης της τουρκικής πρεσβείας και Αρχηγός της MIT στην Ελλάδα.

Σε μια τετρασέλιδη προκήρυξη (4-7-1994) και με την υπογραφή «17 Νοέμβρη - Κομάντο Θεόφιλος Γεωργιάδης», η οργάνωση «17 Νοέμβρη» καταγγέλλει τον τουρκικό επεκτατισμό (ιμπεριαλισμό) και μιλιταρισμό καθώς και τη δολοφονία του Κύπριου Θεόφιλου Γεωργιάδη από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες (MIT). Παράλληλα, επιτίθεται στην κυβέρνηση Τσιλέρ για άσκηση εθνοκάθαρσης σε βάρος των Κούρδων και της ελληνοκυπριακής κοινότητας στη Βόρεια Κύπρο. Η προκήρυξη περιλαμβάνει και την εξής φράση : “Ο Κύπριος αγωνιστής Θεόφιλος Γεωργιάδης δολοφονήθηκε στις 20 Μάρτη του ‘94 στην Κύπρο από πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας της ΜΙΤ, επειδή σαν πραγματικός πατριώτης και διεθνιστής αγωνιστής θεωρούσε σαν στοιχειώδες καθήκον του να βοηθάει έμπρακτα πολιτικά και υλικά τον αγώνα του Κουρδικού λαού ενάντια στον τούρκικο φασιστικό επεκτατισμό.” .