Η ΠΕΑΝ ανατινάζει τις προδοτικές – ναζιστικές ΕΣΠΟ και ΟΕΔΕ

Στο κείμενο που ακολουθεί θα αναφερθούμε με συντομία σε δύο δωσιλογικές – ναζιστικές οργανώσεις (ΕΣΠΟ και ΟΕΔΕ) που έδρασαν την περίοδο της κατοχής και στην ανατίναξη των γραφείων τους από μέλη της θρυλικής αντιστασιακής οργάνωσης ΠΕΑΝ. Οι επιθέσεις που πραγματοποίησε η αντιστασιακή ΠΕΑΝ έδωσαν ένα μάθημα στους Έλληνες χιτλερικούς που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές και αποτελούν μια χρυσή σελίδα στην ιστορία της Εθνικής Αντίστασης.

Ποια ήταν η ΕΣΠΟ ;

Η ΕΣΠΟ ήταν η μαζικότερη και διασημότερη ελληνική ναζιστική οργάνωση που έδρασε στα χρόνια της κατοχής. Ιδρύθηκε το Μάιο του 1941 και ο πρώτος της αρχηγός ήταν ο γιατρός Γεώργιος Βλαβιανός, ο οποίος ήταν φανατικός γερμανόφιλος και τακτικός επισκέπτης της γερμανικής πρεσβείας. Η κατοχική – δωσιλογική κυβέρνηση Τσολάκογλου φρόντισε να ανταμείψει τον ναζιστή Βλαβιανό διορίζοντάς τον Πρόεδρο της κοινότητας Κηφισιάς. Όταν ιδρύθηκε η γερμανόφιλη προπαγανδιστική εταιρεία «Ελεύθερον Βήμα», ο Βλαβιανός τοποθετήθηκε Αντιπρόεδρος στο Δ.Σ. της.

Μερικά γνωστά μέλη της ναζιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ ήταν ο Αριστείδης Ανδρόνικος, ο Σπύρος Στεροδήμας, ο Νικόλαος Βελισσαρόπουλος, ο Γεώργιος Τριαντόπουλος, ο Δημήτριος Αναστασίου και άλλοι. Το Φεβρουάριο του 1942 ο Βλαβιανός παραιτήθηκε από την αρχηγία της ΕΣΠΟ και τον διαδέχτηκε ο Σπύρος Στεροδήμας. Από τα γραφεία της οργάνωσης στη γωνία των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος γινόταν η διανομή διαφόρων προπαγανδιστικών εκδόσεων, που τυπώνονταν στη Γερμανία, στην ελληνική γλώσσα. Παράλληλα όμως, η ΕΣΠΟ είχε και το δικό της τυπογραφείο. Στον τρίτο όροφο του κτιρίου της ΕΣΠΟ βρίσκονταν τα στελέχη της γερμανικής GFP (Μυστική Στρατιωτική Αστυνομία). Στη σκάλα του κτιρίου υπήρχε φρουρός που έκανε έλεγχο ταυτοτήτων σε όσους ήθελαν να μπουν μέσα.

Ποια ήταν η ΟΕΔΕ ;

Μια άλλη χιτλερική – δοσιλογική οργάνωση ήταν η ΟΕΔΕ. Αρχηγός της οργάνωσης αυτής ήταν ο Παντελόγλου και σύνδεσμος με τη γερμανική αστυνομία ο Νικ. Μπούγαλης. Σκοπός της ΟΕΔΕ ήταν η επιλογή και στρατολόγηση κατάλληλων πρακτόρων για την AST και τα SD. Τα γραφεία της αρχικά στεγάζονταν στην οδό Κατακουζηνού, ενώ αργότερα μεταφέρθηκαν στη συμβολή των οδών Εμμ. Μπενάκη και Ακαδημίας (τέλη του 1943). Τα μέλη της ΟΕΔΕ είχαν εφοδιαστεί από τους κατακτητές με γερμανικές ταυτότητες και αποτελούσαν τμήμα του γερμανικού δικτύου αντικατασκοπείας. Εκπαιδεύονταν στον τομέα της ναζιστικής προπαγάνδας, στην υποκλοπή σημάτων από τον ασύρματο, στις δολιοφθορές, στις παρακολουθήσεις αντιστασιακών κ.α. Τα γραφεία της ΟΕΔΕ στον Πειραιά βρίσκονταν στην οδό Αγ. Κωνσταντίνου. Αρχηγός του εκεί παραρτήματος ήταν ο Διονύσιος Βύρων. Άλλα στελέχη της ΟΕΔΕ Πειραιά ήταν οι Παντελής Νούλης, Τάκης Ξάνθος, Τάκης Μπέλλος κ.α.  [Αξίζει να αναφέρουμε ότι μετα το τέλος της κατοχής, ο επικεφαλής της ΟΕΔΕ Παντελόγλου δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών του 1944. Ο δεύτερος στην ιεραρχία της οργάνωσης, Νικ. Μπούγαλης, κλείστηκε στις φυλακές της Καλλιθέας επί 6 χρόνια με την κατηγορία της κατασκοπείας] .

Ποια ήταν η ΠΕΑΝ ;

Η ΠΕΑΝ (Πανελλήνιος Ένωσις Αγωνιζομένων Νέων) μπορούμε να πούμε ότι ήταν η τέταρτη μεγαλύτερη ελληνική αντιστασιακή οργάνωση (μετά το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, τον ΕΔΕΣ και την ΕΚΚΑ). Η ΠΕΑΝ ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 1941 από τον κεντρώο αντιβασιλικό αξιωματικό της Αεροπορίας Κώστα Περρίκο. Στην ιδρυτική ομάδα συμμετείχαν επίσης οι Ι. Κατεβάτης, Γ. Αλεξιάδης, Δ. Παπαβασιλόπουλος.

Ανώτατο όργανό της ΠΕΑΝ ήταν η Διοικούσα Επιτροπή (ΔΕ). Εφημερίδα της οργάνωσης ήταν η «Δόξα». Αρχηγός της ΠΕΑΝ και επικεφαλής του Ουλαμού Καταστροφών της οργάνωσης ήταν ο Κώστας Περρίκος. Ο Γεώργιος Αλεξιάδης (που αργότερα έγινε αντιπρόεδρος και πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού) είχε τη θέση του Γενικού Γραμματέα και του υπεύθυνου Τύπου και Προπαγάνδας. Ο Ουλαμός Καταστροφών (ΟΚ) της ΠΕΑΝ αποτελείτο από τους ακόλουθους : Κώστας Περρίκος, Αντώνης Μυτιληναίος, Σπύρος Γαλάτης, Παναγιώτης Μιχαηλίδης, Νικόλαος Μούρτος, Νικόλαος Λάζαρης, Σπυρίδωνας Στανωτάς, Ιουλία Μπίμπα, Αικατερίνη Μπέση, Αντώνης Χανιώτης, Ιωάννης Νικολόπουλος, Γεώργιος Παπαγιάννης, Αντώνης Κουμινέας. 

Η ανατίναξη των γραφείων των ναζιστικών ΕΣΠΟ και ΟΕΔΕ

Η ΠΕΑΝ κατάφερε να διακριθεί στις δολιοφθορές (σαμποτάζ) και να γράψει το όνομά της με χρυσά γράμματα στην ιστορία της Αντίστασης.

Συγκεκριμένα, η οργάνωση κατόρθωσε να οργανώσει πολύ αξιόλογες αντιστασιακές ενέργειες και να επιφέρει ισχυρότατα πλήγματα σε ελληνικές ναζιστικές – φασιστικές οργανώσεις που συνεργάζονταν με τους κατακτητές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ανατίναξη των γραφείων της ναζιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ στις 20 Σεπτεμβρίου 1942, στην Αθήνα. Η χιτλεροφασιστική ΕΣΠΟ επιδίωκε να σχηματίσει ελληνική λεγεώνα φιλοναζιστών που θα πολεμούσε στο Ανατολικό μέτωπο στο πλευρό των Γερμανών. Στην προετοιμασία και πραγματοποίηση του χτυπήματος εναντίον της ΕΣΠΟ συμμετείχαν εκτός από τον Περρίκο και οι ακόλουθοι : Α. Μυτιληναίος, Τ. Μιχαηλίδης, Ν. Μούρτος, Ν. Λάζαρης, Σ. Στανωτάς, Σ. Γαλάτης, Αικατερίνη Μπέση και η Ιουλία Μπίμπα. Η ΕΣΠΟ υπέστη βαρύτατο πλήγμα και βυθίστηκε στην παρακμή. 

Όπως είπαμε και πριν, τα γραφεία της ΕΠΣΟ ήταν στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος.

Ο Μυτιληναίος και ο Γαλάτης παρακολούθησαν προσεκτικά το κτίριο και διαπίστωσαν ότι στον ημιώροφο τα μέτρα προστασίας ήταν ελλειπή. Το ιστορικό κτύπημα κατά της ΕΣΠΟ έγινε στις 20 Σεπτεμβρίου 1942, ημέρα Κυριακή. Η Κυριακή επιλέχθηκε γιατί το πρωί θα γινόταν η εβδομαδιαία συγκέντρωση Γερμανών και μελών της ΕΣΠΟ.

Η βόμβα που ετοίμασε η ΠΕΑΝ ήταν ένα δέμα αποτελούμενο από φυσίγγια δυναμίτιδας βάρους 10 οκάδων, τυλιγμένο με πισσόχαρτο. Έξω από το πισσόχαρτο ήταν τυλιγμένα 6 μέτρα βραδύκαυστο φυτίλι και στην άκρη δύο καψούλια, τοποθετημένα στο κέντρο του δυναμίτη. Η άλλη άκρη του φυτιλιού ήταν ελεύθερη απ’ έξω για να πυροδοτηθεί. Το δέμα τοποθετήθηκε σε μια πάνινη σακούλα και σκεπάστηκε από πάνω με χόρτα.

Ιδού τι είπε ο Αντώνης Μυτιληναίος, τρία χρόνια πριν πεθάνει:
« Τη βόμβα την φτιάξαμε στο σπίτι της Ιουλίας Μπίμπα (…) . Την έφερε η Ιουλία μέσα σε ταγάρι σκαπασμένη με ραδίκια από την Κάνιγγος και την παρέδωσε σε μένα και τον Γαλάτη. Την τοποθετήσαμε κάτω από το κλιμακοστάσιο, ανάψαμε τα δύο φυτίλια και βγήκαμε στην Πατησίων. Άναψα ένα τσιγάρο που ήταν το σύνθημα ότι όλα πήγαν καλά και έφυγα στο Αστόρια. Η ώρα ήταν 12 και 5΄ όταν ακούστηκε μια δυνατή έκρηξη που συγκλόνισε όλη την περιοχή. Εκείνη τη στιγμή πετάχτηκε από τη χαρά της η Ιουλία μ’ αγκάλισε και με φίλησε…. Αν μας έπαιρναν είδηση οι Γερμανοί θα μας εκτελούσαν επι τόπου.»

Από την έκρηξη το κτίριο της ΕΣΠΟ σωριάζεται και ένα άσπρο πυκνό σύννεφο σκόνης απλώνεται στην οδό Πατησίων. Ο θόρυβος είναι εκκωφαντικός. Κάποιοι περίεργοι, μαζεύονται στα πεζοδρόμια και παρακολουθούν. Οι Γερμανοί τρέχουν ουρλιάζοντας και βρίζοντας. Νόμισαν πως επρόκειτο περί αεροπορικής επιδρομής και σήμαναν συναγερμό.

Κάτω από τα ερείπια του κτιρίου ετάφησαν 29 μέλη της ΕΣΠΟ ανάμεσά τους και ο αρχηγός της Σπύρος Στεροδήμος και 43 Γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες αφού στον 3ο όροφο στεγαζόταν η γερμανική GFP.  Τραυματίστηκαν επίσης πέντε Γερμανοί στρατιωτικοί και 27 μέλη της ΕΣΠΟ. Επί πέντε μέρες η Πυροσβεστική ανέσυρα πτώματα από τα ερείπια. Οι ξένοι ραδιοφωνικοί σταθμοί ανέφεραν ότι ήταν το μεγαλύτερο σαμποτάζ στην κατεχόμενη Ευρώπη.

Πριν από την ΕΣΠΟ, η ΠΕΑΝ είχε ανατινάξει τα γραφεία της ναζιστικής ελληνικής οργάνωσης ΟΕΔΕ στην πλατεία Κάνιγγος. Η έκρηξη έγινε τον Αύγουστο του 1942 και το εσωτερικό του κτιρίου της ΟΕΔΕ καταστράφηκε ολοσχερώς. Οι συμμετέχοντες στη βομβιστική επίθεση ήταν οι : Μυτιληναίος, Μιχαηλίδης και Μούρτος.

Η προδοσία του Νταλιάνη και η εκτέλεση του Περρίκου

Μετά το χτύπημα στα γραφεία της ναζιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ, οι Γερμανοί έφθασαν στα ίχνη της ΠΕΑΝ χάρη στη βοήθεια που τους πρόσφερε ένας καταδότης (ρουφιάνος). Ο προδότης που κατέδωσε τα μέλη της ΠΕΑΝ ήταν ο χωροφύλακας Πολύκαρπος Νταλιάνης. Εκτελούσε χρέη συνδέσμου της ΠΕΑΝ με την κατασκοπευτική οργάνωση «Όμηρος». Ο «Όμηρος» είχε συνεχή επαφή με το Βρετανικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής μέσω ασυρμάτου. Ο Νταλιάνης ανακαλύφθηκε από τον Άγη Βλάχο και τους συναγωνιστές του, στελέχη του «Ομήρου». 

Το αποτέλεσμα της προδοσίας ήταν να συλληφθούν από τους Γερμανούς στις 11 Νοεμβρίου 1942 οι εξής : Περρίκος, Μυτιληναίος, Μπίμπα, Δ. Παπαδόπουλος και Κ. Γιαννάτος. Στη συνέχεια συνέλαβαν στις κατοικίες τους τους : Θ. Σκούρα, Γιάννη, Διονύσιο και Γεράσιμο Κατεβάτη¸ Δ. Παπαβασιλόπουλο, Ν. Αιλιανό, Δημήτρη και Πέτρο Λόη, Αικατερίνη Μπέση και Σ. Γαλάτη .

Ο Κ. Περρίκος δικάστηκε από γερμανικό στρατοδικείο και ανέλαβε όλη την ευθύνη για το εντυπωσιακό σαμποτάζ. Καταδικάστηκε δις εις θάνατον και 15 χρόνια φυλάκιση. Εκτελέστηκε στις 4 Φεβρουαρίου 1943 στην Καισαριανή.

Η Ιουλία Μπίμπα καταδικάστηκε δις εις θάνατον και 15 χρόνια φυλάκιση και εκτελέστηκε δια πελέκεως, πιθανόν στη Γερμανία.

Ο Σπύρος Γαλάτης καταδικάστηκε σε θάνατο και 15ετή φυλάκιση, αλλά η ποινή του μετατράπηκε σε 19 χρόνια καταναγκαστικά έργα. Το Φεβρουάριο του 1944 μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία και παρέμεινε εκεί μέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Αντώνης Μυτιληναίος κατόρθωσε και δραπέτευσε με μυθιστορηματικό τρόπο από τα κρατητήρια της Γκεστάπο Πειραιά και οι Γερμανοί τον επικήρυξαν με το ποσό των 500.000 δραχμών. Στην προσπάθειά του να διαφύγει στη Μέση Ανατολή συνελήφθη από τους Ιταλούς. Κατόρθωσε όμως να δραπετεύσει κατά τη μεταφορά του στις φυλακές Αβέρωφ. Τελικά έφθασε στη Μέση Ανατολή.

Η Αικατερίνη Μπέση συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 5 χρόνια κάθειρξη. Παρά τα βασανιστήρια που υπέστη, δεν είπε τίποτα. Κρατήθηκε στις φυλακές Αβέρωφ. Πέθανε το 1979.

Ο Νίκος Λάζαρης έφυγε για το βουνό όπου κατατάχθηκε στον ΕΔΕΣ. Το Δεκέμβρη του 1944 συνελήφθη από την ΟΠΛΑ και εκτελέστηκε.

Ο Νίκος Μούρτος συνελήφθη από τους Γερμανούς στα τέλη του 1943, βασανίστηκε και φυλακίστηκε. Στη συνέχεια πήγε στη Μέση Ανατολή.

Ο προδότης Νταλιάνης που κατέδωσε διάφορα μέλη της ΠΕΑΝ στους Γερμανούς δεν έμεινε ατιμώρητος. Στις αρχές Δεκεμβρίου του 1942 συγκροτήθηκε έκτακτο στρατοδικείο με μέλη του τον Κιτριλάκη, το Δόβα και το Βλάχο. Βρήκαν ότι υπήρχαν πολλά και σοβαρά ενοχοποιητικά στοιχεία για τον Νταλιάνη και αποφάσισαν να του επιβάλουν την θανατική ποινή, καθώς συνιστούσε απειλή για τον «Όμηρο» και τα υπόλοιπα μέλη της ΠΕΑΝ. Μάλιστα είχε υποσχεθεί στους Γερμανούς ότι θα τους οδηγούσε στην εκ νέου σύλληψη του Μυτιληναίου. Στις 17 Δεκεμβρίου 1942 κάλεσαν τον Νταλιάνη σε ένα υπόγειο καταφύγιο του «Ομήρου» στον οδό Παμίσου. Ο προδότης Νταλιάνης πήγε ανυποψίαστος. Τον περίμεναν ο Βλάχος και διάφορα μέλη του «Ομήρου» (Γιαννακλάρης, Τσούλος, Τζούρος) και τον ανέκριναν. Ο Νταλιάνης ομολόγησε ότι αυτός κατέδωσε τα μέλη της ΠΕΑΝ. Ύστερα από αυτό, οι αντιστασιακοί τον σκότωσαν χτυπώντας τον επανειλημμένα στο κεφάλι με ένα βαρύ σφυρί. Απ’ έξω περίμενε ένα αυτοκίνητο με οδηγό τον Δημήτρη Κτενά, μέλος του «Ομήρου». Έβαλαν το πτώμα στο πορτ μπαγκάζ, το μετέφεραν στη Νέα Σμύρνη και το πέταξαν σε έναν αγωγό αποχέτευσης. Το πτώμα δεν βρέθηκε ποτέ.

Η συνέχιση του αγώνα

Από τις 8 Ιανουαρίου 1943 μέχρι τις 12 Μαρτίου 1945, η ΔΕ της ΠΕΑΝ αποτελείτο από τους : Γεώργιο Αλεξιάδη, Διονύσιο Παπαβασιλόπουλο, Θ. Μπαγλανέα, Κ. Ελευθεριάδη, Π. Καρακώστα, Γ. Σταμόπουλο, Π. Λιαρούτσο, Σ. Χούλη, Α. Μίχα, Α. Παναγιωτόπουλο, Κ. Καραμάνο και Ν. Ρηγόπουλο.

Η ΠΕΑΝ ήταν υπέρμαχος της συνεργασίας νε τις άλλες αντιστασιακές οργανώσεις. Πάνω απ’ όλα έθετε τη μάχη εναντίον των κατακτητών και θεωρούσε αναγκαία την ενότητα του αντιστασιακού αγώνα. Από πολύ νωρίς, ήδη από το φθινόπωρο του 1942, άρχισε να δέχεται συκοφαντικές επιθέσεις από το ΕΑΜ, την ΟΚΝΕ (νεολαία του ΚΚΕ) και το ΚΚΕ. Το εντυπωσιακό σαμποτάζ εις βάρος της ΕΣΠΟ, η ΟΚΝΕ το χαρακτήρισε «προβοκάτσια της Γκεστάπο στην οδό Πατησίων» ! Το 1943 η ΟΚΝΕ έφθασε στο εξωφρενικό σημείο να μιλήσει για «δήθεν» σύλληψη του Περρίκου από τους Γερμανούς ! Φυσικά παρέβλεψε να αναφέρει ότι αρκετά ηγετικά στελέχη της ΠΕΑΝ, μεταξύ των οποίων και ο Περρίκος, εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς. Βαρύτατους και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς χρησιμοποίησαν και στις επιθέσεις τους εναντίον της «Δόξας» (εφημερίδα της ΠΕΑΝ). Η Κομμουνιστική Επιθεώρηση (τεύχος 25, Απρίλιος 1944) έγραψε : «Η ‘‘Δόξα’’ σαν όργανο των χορτάτων, δείχνει όλη την αναλγησία της πλουτοκρατίας, μπρος στο δράμα της πείνας του Ελληνικού λαού, όλο τον τομαρισμό των μαυραγοριτών …» . Όμως η πιο απαράδεκτη και ύπουλη ενέργεια του ΚΚΕ ήταν ότι αποκάλυψε σε έντυπα, ονόματα στελεχών της ΠΕΑΝ. Τα έντυπα αυτά έπεσαν στα χέρια των Γερμανών και έτσι οι Θ. Μπαγλανέας, Γ. Ιωαννίδης, Σ. Γουρδομιχάλης και άλλοι αναγκάστηκαν να κρυφτούν και μετά να φύγουν για τα βουνά ή τη Μέση Ανατολή. Παρόλα αυτά, η ΠΕΑΝ συνέχισε να κρατάει ενωτική γραμμή. Η ΕΠΟΝ (νεολαία του ΕΑΜ), σε προκήρυξή της το φθινόπωρο του 1943, ανέφερε ότι «η ΠΕΑΝ έχει βρωμερό αντιλαϊκό χαρακτήρα».

Αξίζει να αναφέρουμε ότι η ΠΕΑΝ φρόντισε να δώσει ένα μάθημα και στους μαυραγορίτες. Στη Στοά Πεσματζόγλου, διάφοροι μαυραγορίτες υπέστησαν άγριο ξυλοδαρμό από μέλη της ΠΕΑΝ με επικεφαλής τον Νίκο Λάζαρη.

Στις 3 Νοεμβρίου 1943, το Τμήμα Αθηνών του Ουλαμού Καταστροφών της ΠΕΑΝ διενήργησε μεγάλο σαμποτάζ στο Πυριτιδοποιείο. Το σαμποτάζ σχεδιάστηκε από το Χρήστο Μαυρομμάτη και εκτελέστηκε με επιτυχία από την ομάδα του Αντώνη Κουμινέα, αν και ο ίδιος σκοτώθηκε.

Αντιστασιακή δραστηριότητα είχε όμως και το τμήμα Πειραιά του Ουλαμού Καταστροφών της ΠΕΑΝ. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι η ολοκληρωτική καταστροφή του φορτηγού πλοίου «Λούτσε», που είχε αγκυροβολήσει έξω από το λιμάνι του Πειραιά τον Μάρτιο του 1942 και μετέφερε πολεμικό υλικό.

Η ΠΕΑΝ έδρασε καθ’όλη τη διάρκεια της κατοχής. Διαλύθηκε στις 12 Μαρτίου 1945 μετά από απόφαση των μελών της.

Κώστας Περρίκος, ο αρχηγός της ΠΕΑΝ

Ο Κώστας Περρίκος (1905 - 1943) γεννήθηκε στα Μαστιχοχώρια της Χίου. Σε ηλικία 11 ετών έχασε τον πατέρα του. Τότε τον πήρε κοντά της μια θεία του στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Το 1925 επέστρεψε στην Ελλάδα. Γράφτηκε στη Στρατιωτική Σχολή Αεροπλοΐας και το 1932 έγινε ανθυποσμηναγός. Παντρεύτηκε τη Μαρία Δεληγιώργη και απέκτησε τρία παιδιά. Το 1934 γνώρισε τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο και εντάχθηκε στο κόμμα του, δηλαδή στο ΕΕΚ. Ως νεαρός αξιωματικός δημοσίευσε διάφορα άρθρα στα οποία τόνιζε ότι έπρεπε να ενταθεί η εκπαίδευση του προσωπικού της Ελληνικής Αεροπορίας και να δημιουργηθεί αεροπορική βιομηχανία. Τα άρθρα του αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να συλληφθεί και να δικαστεί. Το 1935, αν και αθωώθηκε, αποτάχθηκε από την Αεροπορία. Αργότερα ζήτησε να επανέλθει στο στρατό υπό οποιαδήποτε ιδιότητα. Το αίτημά του έγινε δεκτό και κλήθηκε να παρουσιαστεί στις 25 Νοεμβρίου 1940. Αμέσως έφυγε για το μέτωπο. Μετά την κατάληψη της Ελλάδας από τους Γερμανούς, ο Περρίκος ίδρυσε την οργάνωση ΣΣΝ και λίγο αργότερα την ΠΕΑΝ. Ήταν δραστήριος, μαχητικός και αξιοπρεπής μέχρι το τέλος. Χάρη στα δύο χτυπήματα εναντίον των ναζιστικών ελληνικών οργανώσεων (ΕΣΠΟ και ΟΕΔΕ) κατάφερε να εμποδίσει την αποστολή Ελλήνων εργατών στη Γερμανία, αλλά και Ελλήνων πολεμιστών στο Ανατολικό μέτωπο στο πλευρό των ναζί.

Ο Περρίκος δεν υπολόγισε όμως ότι θα μπορούσε να προδοθεί από έναν Έλληνα. Συνελήφθη από τους Γερμανούς το Νοέμβριο του 1942 και υπέστη φρικτά βασανιστήρια. Όμως δεν κατέδωσε κανέναν από τους συναγωνιστές του. Ανέλαβε μόνος του την ευθύνη για όλες τις ενέργειες. Μέσα από τις φυλακές Αβέρωφ όπου βρισκόταν ως μελλοθάνατος, έγραψε ένα σημείωμα προς το γιο του : «Δούλεψε για να σταματήσουν οι πόλεμοι, να ευημερήσουν όλοι οι άνθρωποι, να ενωθούν τα κράτη της Ευρώπης, να ειρηνεύσει και να ευτυχήσει ο κόσμος. Δούλεψε για να καταργηθούν οι τεχνητοί φραγμοί που παρεμποδίζουν και σε άπειρες περιπτώσεις ματαιώνουν την πρόοδο των αξιών. Δούλεψε για την επικράτηση της Δημοκρατίας. Αφιέρωσε τη ζωή σου στην Ελλάδα και στην ανθρωπότητα.» .