Το ακόλουθο κείμενο αποτελεί ένα σύντομο αφιέρωμα σε έναν από τους καλύτερους ελεύθερους σκοπευτές του Κόκκινου Στρατού (δηλαδή του στρατού της ΕΣΣΔ). Λεγόταν Βασίλι Ζάιτσεφ (1915 – 1991) και διέπρεψε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Γεννήθηκε το 1915 στο Γιελενίσκογιε (Yeleninskoye) των Ουραλίων (Ural Mountains). Το επίθετό του προέρχεται από τη λέξη zayats, που σημαίνει λαγός στα ρώσικα. Από μικρός κυνηγούσε κάστορες με ένα αυτοσχέδιο τόξο, που του είχε φτιάξει ο παππούς του. Σε ηλικία 12 ετών, ο πατέρας του Γκριγκόρι του χάρισε ένα παλιό όπλο. Ο Ζάιτσεφ άρχισε τότε να κυνηγά ελάφια στις απέραντες στέπες της Σιβηρίας. Στο απαιτητικό κυνήγι του ελαφιού έμαθε την τέχνη της απόκρυψης και της σκόπευσης, τα δύο πιο σημαντικά προσόντα για έναν ελεύθερο σκοπευτή. Βελτίωσε τις σκοπευτικές του ικανότητες και έφθασε σε ένα υψηλότατο επίπεδο ευστοχίας.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Βασίλι Ζάιτσεφ (Vasily Grigorevich Zaytsev) «σκούριαζε» σε κάποια υπηρεσία του Σοβιετικού Ναυτικού. Μόνος του ζήτησε να μετατεθεί στην πρώτη γραμμή. Μία μικρή επίδειξη των ικανοτήτων του ήταν αρκετή για να πεισθούν οι ανώτεροί του. Τοποθετήθηκε στην 62η Σοβιετική Στρατιά. Τον Σεπτέμβριο του 1942 η μονάδα του υπεράσπιζε με νύχια και με δόντια το Στάλινγκραντ (σημερινό Βόλγκογκραντ), το οποίο πολιορκούσε η 6η Γερμανική Στρατιά του Φον Πάουλους. Η επική μάχη που δόθηκε έμεινε στην ιστορία ως «Μάχη του Στάλινγκραντ» (Battle of Stalingrad) και ήταν ιδιαίτερα σημαντική γιατί μια ενδεχόμενη νίκη των Σοβιετικών θα αποτελούσε σημαντικό σταμάτημα του αήττητου Γερμανικού Στρατού («Βέρμαχτ»).
Στη μάχη αυτή, ο Ζάιτσεφ (που έφθασε στην πόλη στις 20 Σεπτεμβρίου 1942) διέπρεψε κι έγινε ο φόβος και ο τρόμος των Γερμανών. Καλυπτόμενος στα χαλάσματα της μαρτυρικής πόλης σκότωσε επισήμως 242 Γερμανούς αξιωματικούς και οπλίτες. Παράλληλα, σε ένα αυτοσχέδιο στρατόπεδο έξω από το Στάλινγκραντ μάθαινε τα μυστικά του ελεύθερου σκοπευτή σε άνδρες και γυναίκες. Τα «Λαγουδάκια» του (zaichata), όπως ονομάσθηκαν οι μαθητές του, ευθύνονται για 3.000 σκοτωμούς στρατιωτών του Άξονα.
Στην κόλαση του Στάλινγκραντ, όπου ο πόλεμος διεξαγόταν από σπίτι σε σπίτι και από δωμάτιο σε δωμάτιο, οι ελεύθεροι σκοπευτές της 62ης Σοβιετικής Στρατιάς έγραψαν ιστορία. Οι Γερμανοί ενοχλήθηκαν ιδιαίτερα βλέποντας να πλήττεται το γόητρό τους από έναν Σοβιετικό. Γι’ αυτό αποφάσισαν να στείλουν στο Στάλινγκραντ έναν ικανότατο ελεύθερο σκοπευτή : τον 36χρονο συνταγματάρχη των SS Χάιντς φον Κρουπ Θόρβαλντ, ο οποίος ηγείτο της Σχολής Ελεύθερων Σκοπευτών στο Γκνόσεν.
Η άφιξη του Γερμανού συνταγματάρχη στο Στάλινγκραντ έγινε γνωστή στον Ζάιτσεφ. Ο Σοβιετικός σκοπευτής γνώριζε πλέον ότι είχε έναν εξαιρετικό προσωπικό αντίπαλο, αλλά δεν γνώριζε το σημείο όπου θα ενέδρευε και τις μεθόδους που θα ακολουθούσε. Μετά από ορισμένες βολές «ξεμουδιάσματος», οι οποίες στοίχισαν τη ζωή σε μερικούς Σοβιετικούς, ο Γερμανός Θόρβαλντ έδωσε τα διαπιστευτήριά του.
Στο νότιο Στάλινγκραντ βρέθηκε το πτώμα του Γεωργιανού σκοπευτή Μπαουγκντέρις με ένα τραύμα στη δεξιά οφθαλμική κόγχη. Τρεις μέρες αργότερα, ο ικανότατος Σοβιετικός σκοπευτής Κονσταντίν Μορόζοφ σκοτώθηκε με πανομοιότυπο τρόπο. Δεν υπήρχε πλέον αμφιβολία. Ο Θόρβαλντ προκαλούσε τον αντίπαλό του σε μονομαχία κοντά στην πλατεία της «9ης Ιανουαρίου», όπου είχε στήσει μια ενέδρα θανάτου. Ο Ζάιτσεφ επέλεξε μια θέση ανατολικά της πλατείας και άρχισε να μελετάει επισταμένα κάθε χαρακτηριστικό του τοπίου, ετοιμάζοντας πρόχειρα σχέδια. Μετά από μερικές μέρες εκνευριστικής αναμονής, αντιλήφθηκε την κίνηση ενός γερμανικού κράνους πίσω από έναν τοίχο, σε απόσταση 250 μέτρων. Ο Ντανίλοφ που βρισκόταν δίπλα στον Ζάιτσεφ, έπεσε νεκρός με μια σφαίρα στο στήθος. Ο Ζάιτσεφ παρατήρησε το τραύμα του Ντανίλοφ για να μπορέσει να βγάλει κάποια συμπεράσματα για την κατεύθυνση και το ύψος από το οποίο έβαλλε ο εχθρός. Κατάλαβε ότι ο Γερμανός συνταγματάρχης βρισκόταν χαμηλά, ευθεία μπροστά, σε κοντινή απόσταση. Βρισκόταν κρυμμένος πίσω από ένα κομμάτι στρεβλωμένης χαλύβδινης πλάκας που σκέπαζε ένα σωρό από χαλάσματα.
Ο Ζάιτσεφ περίμενε να νυχτώσει. Πυροβόλησε προσεκτικά και περίμενε. Η αναμονή ήταν πολύωρη αλλά άξιζε. Όταν τελικά πήγε στην κρυψώνα του Θόρβαλντ, βρήκε το Γερμανό νεκρό. Η σφαίρα τον είχε πετύχει ανάμεσα στα μάτια και του είχε διαλύσει το κρανίο.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι οι Σοβιετικοί είχαν πολλούς σπουδαίους ελεύθερους σκοπευτές, με μεγάλο αριθμό θυμάτων Μάλιστα αναφέρουν πρώτο στην κατηγορία τον Μιχαήλ Σουρκωφ με 702 θύματα, ενώ υπάρχει και γυναίκα : η Λουντμίλα Παβλιτσένκο με 309.
Μια έκρηξη νάρκης στάθηκε η αφορμή να χωρίσει ο Ζάιτσεφ από την αγαπημένη του Τάνια. Η έκρηξη τον τύφλωσε προσωρινά, ενώ η Τάνια τραυματίστηκε σοβαρά στο στομάχι, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί σε στρατιωτικό νοσοκομείο της Τασκένδης. Εκεί έλαβε μια επιστολή από έναν συνάδελφό της, ο οποίος της ανακοίνωνε το θάνατο του Ζάιτσεφ. Η Τάνια υπέστη οξεία κατάθλιψη μαθαίνοντας το τέλος του αγαπημένου της. Όμως, ο Ζάιτσεφ δεν πέθανε. Όταν αποθεραπεύτηκε, αναζήτησε την Τάνια, αλλά «σκόνταψε» πάνω στη σοβιετική γραφειοκρατία. Κάποιοι του είπαν ότι η Τάνια πέθανε. Πολλά χρόνια αργότερα, το 1969, η Τάνια ανακάλυψε πως ο Ζάιτσεφ ζούσε στο Κίεβο και εργαζόταν σε μια σχολή ως διευθυντής μηχανικών. Η ιστορία του Ζάιτσεφ και της αγαπημένης του ήταν το θέμα με το οποίο ασχολήθηκε η ταινία «Εχθρός προ των πυλών».
Αυτός ο Ζάιτσεφ πρεπει να ηταν άπαιχτος. Διάβασα στο κείμενο ότι σκότωσε 242 Γερμανούς ! Αυτός ξεπέρασε και το Λούκυ Λουκ.
ΑπάντησηΔιαγραφή