Τα Άπαντα του Καρυωτάκη (free download)

Ο Κώστας Καρυωτάκης (1896 – 1928) ήταν ένας από τους κορυφαίους ποιητές της Ελλάδας. Υπήρξε ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της σχολής του νεοσυμβολισμού και άσκησε επιρροή σε πολυάριθμους ποιητές. Έζησε μόνο 32 χρόνια, άλλα πρόλαβε να αφήσει έργο αξιομνημόνευτο, αν και η αξία του αναγνωρίστηκε μετά το θάνατό του. Κατάφερε να αποτελέσει πρότυπο για τους νέους μιας εποχής και ν’ απασχολήσει όσο ελάχιστοι την ελληνική γραμματολογία. Ο Κώστας Καρυωτάκης με τον τρόπο ζωής και γραφής του, σε μια περίοδο όπου επικρατούσε η παρακμή σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, δημιούργησε Σχολή στην Ελληνική Λογοτεχνία. Απέκτησε αμέτρητους μαθητές και μιμητές –κακούς κατά το πλείστον μιμητές– του τρόπου που ο ίδιος έβλεπε τη ζωή και τις αξίες της, καθώς και του ανάλογου ύφους του στο γράψιμο. Υπήρξε μυθική μορφή στο χώρο της νεοελληνικής ποίησης και έχει ακόμα και σήμερα οπαδούς, παρόλο που έχουν περάσει πολλά χρόνια από το θάνατό του. Η προσωπική του ζωή ήταν φτωχότατη σε φανταχτερές εξωτερικές εκδηλώσεις όπως άλλων της εποχής του.

Ο Καρυωτάκης γεννήθηκε στην Τρίπολη το 1896 και ήταν το δευτερότοκο παιδί ενός νομομηχανικού. Λόγω της εργασίας του πατέρα του, η οικογένειά του αναγκαζόταν να αλλάζει συχνά τόπο διαμονής. Έτσι, πέρασε τα παιδικά του χρόνια σε πολλές πόλεις : Λευκάδα, Αργοστόλι, Λάρισα, Πάτρα, Καλαμάτα, Αθήνα (1909-1911) και στα Χανιά όπου έμειναν ως το 1913 λόγω των συνεχών μεταθέσεων του πατέρα του. Στα Χανιά ερωτεύτηκε την Άννα Σκορδύλη. Αποφοίτησε το 1913 από το Γυμνάσιο Χανίων με βαθμό «λίαν καλώς». Από νεαρή ηλικία, περίπου 16 ετών, δημοσίευε ποιήματά του σε παιδικά περιοδικά.

Το 1914 πήγε στην Αθήνα για να παρακολουθήσει μαθήματα στη Νομική Σχολή. Αποφοίτησε από τη σχολή το 1917. Την ίδια χρονιά, ο πατέρας του απολύθηκε από το δημόσιο ως αντιβενιζελικός. Διορίστηκε υπάλληλος στη νομαρχία Θεσσαλονίκης και ήρθε πολλές φορές σε σύγκρουση με τους ανωτέρους του, μη μπορώντας να ανεχθεί τη γραφειοκρατία. Το 1919 έλαβε άδεια δικηγόρου, όμως δεν αγάπησε ποτέ το συγκεκριμένο επάγγελμα. Μόνο η ποίηση μπορούσε να δώσει χαρά στην ψυχή του. Την ίδια χρονιά εξέδωσε την πρώτη ποιητική του συλλογή με τίτλο "Ο Πόνος του Ανθρώπου και των Πραμάτων". Παράλληλα, εξέδωσε και το σατιρικού περιεχομένου περιοδικό ‘‘Η Γάμπα’’, του οποίου η δημοσίευση όμως απαγορεύτηκε μετά από έξι τεύχη κυκλοφορίας.

Η δεύτερη συλλογή του, με τίτλο «Νηπενθή» εκδόθηκε το 1921. Την ίδια περίοδο συνδέθηκε με την ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη (1902-1930). Ο έρωτάς τους υπήρξε θυελλώδης και η Πολυδούρη πρότεινε στον ποιητή να παντρευτούν, αλλά εκείνος αρνήθηκε γιατί έπασχε από σύφιλη. Το 1923 διορίστηκε στο Υπουργείο Υγιεινής Πρόνοιας και Κοινωνικής Αντιλήψεως, όπου επέδειξε σημαντικό έργο πρότασης νόμων που αφορούσαν τη δημόσια υγεία. Όμως τίποτα δεν υλοποιήθηκε γιατί επιβλήθηκε η δικτατορία του Πάγκαλου (1925 – 1926). Το 1927 εξέδωσε την ποιητική Συλλογή «Ελεγεία και Σάτιρες», που ήταν και η τελευταία του. Το Φεβρουάριο του 1928 αποσπάσθηκε στην Πάτρα και λίγο αργότερα στην Πρέβεζα.

Στην Πρέβεζα γράφτηκε ο τραγικός επίλογος. Ο Καρυωτάκης έφτασε στην πόλη με καράβι στις 18 Ιουνίου 1928, μετά από δυσμενή μετάθεση. Η θέση εργασίας του ήταν στη Νομαρχία Πρεβέζης, στο Γραφείο Εποικισμού και Αποκαταστάσεως Προσφύγων. Νοίκιασε ένα σπίτι στην οδό Δαρδανελίων και έγραψε τα τελευταία του ποιήματα. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ήρθε σε ρήξη με τον τότε Νομάρχη ο οποίος «εχρηματίζετο με λίρες Μικρασιατών στο θέμα της μη ισότιμης και δίκαιης παροχής αγροτεμαχίων».

Η απόφασή του να επιλέξει την αυτοκτονία ήταν πλέον οριστική και αμετάκλητη. Στις 21 Ιουλίου 1928, το απόγευμα, σε ηλικία μόλις 32 ετών, ο ποιητής περπάτησε από το καφενείο «Ουράνιος Κήπος» της Βρυσούλας προς τη θέση Βαθύ της Μαργαρώνας. Ξάπλωσε κάτω από έναν ευκάλυπτο και αυτοκτόνησε με πιστόλι στην καρδιά. Στην τσέπη του κουστουμιού του πτώματος βρέθηκε μια επιστολή που γράφει τα εξής: « (…) Κάθε πραγματικότης μου ήταν αποκρουστική. Είχα τον ίλιγγο του κινδύνου. Και τον κίνδυνο που ήρθε τον δέχομαι με πρόθυμη καρδιά. Πληρώνω για όσους, καθώς εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα έρμαια των δισταγμών τους, ή εθεώρησαν την ύπαρξή τους παιχνίδι χωρίς ουσία. Τους βλέπω να έρχονται ολοένα περισσότεροι μαζί με τους αιώνες. Σ' αυτούς απευθύνομαι. Αφού εδοκίμασα όλες τις χαρές !!! είμαι έτοιμος για έναν ατιμωτικό θάνατο. Λυπούμαι τους δυστυχισμένους γονείς μου, λυπούμαι τα αδέλφια μου. Αλλά φεύγω με το μέτωπο ψηλά. Ήμουν άρρωστος. Σας παρακαλώ να τηλεγραφήσετε, για να προδιαθέση την οικογένειά μου, στο θείο μου Δημοσθένη Καρυωτάκη, οδός Μονής Προδρόμου, πάροδος Αριστοτέλους, Αθήνας».

Μπορείτε να κατεβάσετε τα Άπαντα του Καρυωτάκη στην ακόλουθη διεύθυνση :

http://www.mediafire.com/?dmyndtjrmum