Ο κόκκινος (παραλίγο βασιλιάς) Πέτρος. Η άγνωστη ζωή του πρίγκιπα Πέτρου

Στο κείμενο που ακολουθεί, θα προσπαθήσουμε να παραθέσουμε όσο πιο πολλές πληροφορίες μπορούμε για τη ζωή και τη δράση του πρίγκιπα Πέτρου, ο οποίος μερικές φορές αναφέρεται και ως «κόκκινος πρίγκιπας», αλλά είναι άγνωστος στο ευρύ κοινό.  Διευκρινίζουμε εξαρχής ότι ο χαρακτηρισμός «κόκκινος» δεν σημαίνει ότι ήταν υποστηρικτής του κομμουνισμού. Ξεκινάμε λοιπόν, το ταξίδι μας στα παλαιότερα χρόνια.

Ο πρίγκιπας Πέτρος (1908 - 1980) ήταν ο μοναδικός γιος του πρίγκιπα Γεωργίου της Ελλάδας (1869 - 1957) και της Μαρίας Βοναπάρτη. Ο (γεννημένος στην Κέρκυρα) Γεώργιος ήταν πρίγκιπας της Ελλάδας και της Δανίας και δευτερότοκος γιος του βασιλιά Γεωργίου του Α’ της Ελλάδας. Η Μαρία Βοναπάρτη (1882 - 1962) ήταν Γαλλίδα πριγκίπισσα, ψυχαναλύτρια και μικρανεψιά του Μεγάλου Ναπολέοντα. Ο πρίγκιπας Γεώργιος και η Μαρία Βοναπάρτη απέκτησαν δύο παιδιά : τον πρίγκιπα Πέτρο και την πριγκίπισσα Ευγενία.

Ο πρίγκιπας Πέτρος γεννήθηκε στο Παρίσι στις 3 Δεκεμβρίου 1908. Φοίτησε σε γαλλικό Λύκειο των Παρισίων και διδάχθηκε τα Ελληνικά, κατ΄ οίκον. Στη συνέχεια σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Παρισίων (1927 - 1934), από το οποίο και έτυχε διδακτορικού διπλώματος. Την περίοδο 1934-1935 συνέχισε τις σπουδές του στη Σχολή Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, τις οποίες διέκοψε, μετά την παλινόρθωση της Βασιλείας στην Ελλάδα.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα περιελήφθη στα στελέχη εφεδρείας του ελληνικού στρατού με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού. Το 1937 προήχθη σε έφεδρο Υπολοχαγό Πεζικού. Το 1940 επιστρατεύτηκε ως έφεδρος Λοχαγός Πεζικού και τοποθετήθηκε στο Γενικό Στρατηγείο.  

Λίγο πριν την κατάληψη της χώρας από τους Γερμανούς, διορίστηκε Υπασπιστής του Βασιλιά Γεωργίου του Β’,  τον οποίο ακολούθησε στην Κρήτη και ύστερα στη Μέση Ανατολή, όπου συνέχισε να υπηρετεί στο Στρατό, προαχθείς στο βαθμό του Ταγματάρχη στον Ιερό Λόχο. Πήρε μέρος  στις πολεμικές επιχειρήσεις στην Τριπολίτιδα και συνέβαλε στη προσωρινή ένταξη του Ιερού Λόχου στη Γαλλική Φάλαγγα του Στρατηγού Λεκλέρ. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, μετά την απελευθέρωση, προήχθη σε έφεδρο Αντισυνταγματάρχη και τέλος όταν αποστρατεύτηκε έφυγε για τη Γαλλία.

Το 1978 δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στην αθηναϊκή εφημερίδα "Ακρόπολις" οι αναμνήσεις του από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και αργότερα εκδόθηκαν με τον τίτλο  " Ημερολόγια Πολέμου 1940 - 1941"

Ο Πρίγκηπας Πέτρος ασκούνταν από μικρή ηλικία στην αντισφαίριση (τένις) στα κορτ του Ο.Α.Α. Το 1940 έγινε πρόεδρος του Ομίλου Αντισφαίρισης Αθηνών (Ο.Α.Α.) αντικαθιστώντας τον αποθανόντα πρόεδρο και θείο του Χριστόφορο,  ανέλαβε επίσημα καθήκοντα στις 22 Μαΐου 1940 αλλά εκτελούσε χρέη προέδρου από τον Ιανουάριο που άδειασε η θέση. Ο Πρίγκηπας Πέτρος έμεινε πρόεδρος περίπου έναν χρόνο . Το 1941 έφυγε με την υπόλοιπη βασιλική οικογένεια στην Αφρική.

Το 1937 έκανε την πρώτη του εξερευνητική επιστημονική περιοδεία στην Ινδία, το Θιβέτ και την Κεϋλάνη και εξέδωσε τις εντυπώσεις του με τον τίτλο "Απ΄ Αθηνών εις Καλκούτα".

Όταν συμπλήρωσε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (1957-1959) ασχολήθηκε με τη μελέτη των πρωτόγονων μορφών κοινωνιών, και ιδιαίτερα των ασιατικών. Εξειδικευμένος ήδη, στα θιβετιανά θέματα, έλαβε μέρος στην 3η Δανική Αποστολή στη Κεντρική Ασία και τέθηκε επί κεφαλής της ομάδας που πήγε στο Αφγανιστάν.  Εγκαταστάθηκε, επί πολλά έτη, στην Ινδία και  επισκέφθηκε τα Ιμαλάια (1974 - 1975).  Στο Θιβέτ  έκανε 5.000 ανθρωπομετρικές μετρήσεις και ασχολήθηκε με τη μελέτη του θεσμού του πολυανδρικού γάμου, τα πορίσματα της οποίας υπέβαλε, ως διδακτορική διατριβή, στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Συνέγραψε τα έργα "The Eternal Question"(1932) και "The Science of Anthropology"(1969), και δημοσίευσε πολλά άρθρα σε διάφορα επιστημονικά περιοδικά. Το 1960 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης.

Ένα γεγονός για το οποίο εισέπραξε πολύ αρνητικά σχόλια από διάφορους γαλαζοαίματους ήταν η επιλογή του να παντρευτεί τη γυναίκα της καρδιάς του, η οποία ήταν μια Ρωσίδα και … κοινή θνητή !

Στις 9 Σεπτεμβρίου 1939 στις Ινδίες, τέλεσε πολιτικό γάμο, στο Μανδράς, με τη Ρωσίδα πρόσφυγα Ειρήνη Αλεξάνδροβνα Ovchinnikoff, κόρη του κοσμηματοπώλη της Ρωσικής Αυτοκρατορικής Αυλής, η οποία είχε διαφύγει, μέσω Κριμαίας, το 1918. Ο γάμος αυτός, ως πολιτικός, που δεν προβλεπόταν από το τότε ελληνικό Οικογενειακό Δίκαιο, δεν αναγνωρίστηκε στην Ελλάδα, και η Ρωσίδα σύζυγός του ουδέποτε εμφανίστηκε επισήμως στην Ελλάδα.  Το ζεύγος δεν απέκτησε παιδιά. Ο δε πατέρας του Πέτρου, ύστερα από αυτόν τον γάμο, με τον οποίο διαφωνούσε έντονα, διέταξε τη διαγραφή του Πέτρου από τη σειρά διαδοχής του στον ελληνικό θρόνο. Η ενέργεια του Πέτρου να παντρευτεί μια Ρωσίδα πρόσφυγα είχε τελικά βαρύτατο τίμημα και του έκλεισε όλες τις πόρτες στη μετέπειτα πορεία του.

Ο Πέτρος δεν απαρνήθηκε ποτέ τη γυναίκα του. Πέθανε στο Λονδίνο στις 15 Οκτωβρίου 1980. Η ανάπηρη σύζυγός του Ειρήνη απεβίωσε στις 12 Μαρτίου 1990 στο Παρίσι. Και οι δύο ετάφησαν στη Δανία.

Στο σημείο αυτό, θα παραθέσουμε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο Pheme.gr στις 23 Οκτωβρίου 2011 με τίτλο :  «Ντοκουμέντο : Απόρρητος Φάκελος "Πρίγκιπας Πέτρος"! » . Όπως θα καταλάβετε, ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ δεν έτρεφε μεγάλη εκτίμηση για το ζευγάρι Παύλου – Φρειδερίκης (που είχε έντονα φιλογερμανικά αισθήματα) και είχε ορίσει (με ιδιόχειρο σημείωμά του το 1941) ως πρόεδρο της Αντιβασιλείας τον πρίγκιπα Πέτρο.

Ντοκουμέντο : Απόρρητος Φάκελος "Πρίγκιπας Πέτρος"!

Ημερομηνία δημοσίευσης : 23-10-2011

Ένα σπάνιο ντοκουμέντο παρουσιάζει σήμερα το Pheme.gr, το οποίο αποκαλύπτει ότι ο Βασιλιάς Γεώργιος Β’ είχε θέσει υπό επιτήρηση, το ολιγότερο, το πριγκηπικό ζεύγος Παύλου και Φρειδερίκης, ορίζοντας ως πρόεδρο της Αντιβασιλείας τον Πρίγκιπα Πέτρο!

Επί δεκαετίες πολλές ο "απόρρητος Φάκελος", που περιλαμβάνει το μυστικό της "Βασιλικής Πράξις" του βασιλιά Γεωργίου Β’, παρέμενε στο σκότος! Φυλασσόταν στο Αρχείο της Ελληνικής Πρεσβείας στο Λονδίνο. Μετά το θάνατο του αρχειοφύλακα της Πρεσβείας, Πεντζίκη, μεταφέρθηκε στην Αθήνα και παραλήφθηκε, όπως προκύπτει από το Πρακτικό Παραλαβής , στις 20 Μαρτίου 1947 από τον τότε διευθυντή του Πολιτικού Γραφείου του βασιλιά, Παναγιώτη Πιπινέλη, έντεκα ημέρες πριν το θάνατο (1η Απριλίου 1947) του βασιλιά Γεωργίου Β’.

Στο "Πρακτικό Παραλαβής", χειρόγραφο δια χειρός Πιπινέλη και επί επιστολόχαρτου κεκοσμημένου στην άνω αριστερή πλευρά με τη "βασιλική κορώνα" αναφέρονται: "Ο παρών φάκελλος περιέχει την Βασιλικήν πράξιν της 24ης Αυγούστου 1941 περί ορισμού Αντιβασιλείας κατά το άρθρ. 2 του αναγκαστικού νόμου 3061 της 18ης Αυγούστου 1941, ευρέθη κλειστός μεταξύ των εγγράφων του αποθανόντος αρχειοφύλακος της Πρεσβείας Λονδίνου Πετζίκη μοι απεστάλη δε ενταύθα δια φακέλλου της Πρεσβεία ταύτης. Ηνοίχθη υπό της Αυτού Μεγαλειότητος και κατετέθη εις το αρχείον του Πολιτικού Γραφείου. Αθήναι, 20η Μαρτίου 1947. Π. Πιπινέλης".

Η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΡΑΞΗ

Η Βασιλική Πράξη είναι χειρόγραφος σε επιστολόχαρτο κεκοσμημένο στο μέσον της άνω πλευράς με το οικόσημο της Δυναστείας των Γλύξμπουργκ και σε σύγκριση με την υπογραφή, προκύπτει ότι έχει γραφεί ιδιοχείρως από τον βασιλιά Γεώργιο Β’, και το περιεχόμενο της έχει ως εξής:

"Πράξις

Ημείς Γεώργιος Β’ Βασιλεύς των Ελλήνων.

Έχοντες υπ’ όψει τον υπ’ αριθ. 3061 Αναγκ. Νόμον της 18ης Αυγούστου 1941 περί Αντιβασιλείας διά την υπό του αρ. 2 προβλεπομένην περίπτωσιν Πρόεδρον της Αντιβασιλείας την Α.Β.Υ. τον Πρίγκηπα Πέτρον και αναπληρωτάς αυτού την Α.Β.Υ. τον βασιλόπαιδα Γεώργιον και την Α.Β.Υ. τον βασιλόπαιδα Ανδρέαν.
Καλώ πάντας εις υπακοήν προς τον Βασιλέα και την Αντιβασιλείαν Αυτού προς το συμφέρον του έθνους, ευχόμενος πλήρη ευόδωσιν των εθνικών υποθέσεων.
Εν Κέϊπ–Τάουν τη 24η  Αυγούστου 1.
Γεώργιος Β’".

Το χειρόγραφο της Βασιλικής Πράξης, ήταν τοποθετημένο σε κλειστό φάκελο σφραγισμένο με "βουλοκέρι", ενώ στην μπροστινή πλευρά του φακέλου, αναγραφόταν πάλι με τον ίδιο γραφικό χαρακτήρα: "Προς την Βασ. Ελληνικήν Κυβέρνησιν - Ν’ ανοιχθή εν καιρώ μόνον σύμφωνα με προφορικάς οδηγίας. Γ.Β.".

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Σειρά ερωτημάτων προκύπτουν για τους λόγους που οδήγησαν τον βασιλιά Γεώργιο Β’  κι ενώ ο Αναγκαστικός Νόμος 3061 της 18ης Αυγούστου 1941 είχε δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της εξόριστης Ελληνικής κυβέρνησης, που τυπώθηκε στην έδρα της στο Κάιρο στις 25 Αυγούστου 1941 και ρύθμιζε τα θέματα της "Αντιβασιλείας", να συντάξει  ιδιαίτερη "Βασιλική Πράξη", και μάλιστα να μη δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, αλλά να παραμείνει περίκλειστη σε φάκελο με τη βασιλική σύσταση προς την Κυβέρνηση: "Ν’ ανοιχθή εν καιρώ μόνον σύμφωνα με προφορικάς οδηγίας" του.

Είναι χαρακτηριστικό δε ότι η "Βασιλική Πράξη" συντάσσεται μία ημέρα προ της δημοσίευσης του Αναγκαστικού Νόμου 3061 στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης. Επίσης η "Βασιλική Πράξις", ορίζει ως πρόεδρο της Αντιβασιλείας τον Πρίγκιπα Πέτρο  και αναπληρωτές τους  "βασιλόπαιδας Γεώργιον και Ανδρέαν", τους μόνους, ως γνωστόν, από την "Δυναστεία των Γλύξμπουργκ", που έτρεφαν φιλικά προς τις Συμμαχικές Δυνάμεις αισθήματα, ήδη από την εποχή του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου.

Τι φοβούνταν ο Βασιλιάς Γεώργιος Β’, ενώ ως διάδοχός του είχε ορισθεί ο μετέπειτα βασιλιάς Παύλος, παντρεμένος ήδη από τριετίας με τη Γερμανίδα πριγκίπισσα Φρειδερίκη; Είναι γνωστό ότι ο βασιλιάς Γεώργιος Β’, σε ουδεμία πράξη προέβαινε πριν συμβουλευθεί τον βρετανό πρωθυπουργό Τσώρτσιλ, και δη εν καιρώ πολέμου η έκβαση του οποίου ήταν απόλυτα συνυφασμένη και με τη δική του θέση ως βασιλιά. Παράλληλα είναι γνωστό ότι «σκιά» του Γεωργίου Β’, μετά διάζευξή του από την Ρουμάνα πριγκίπισσα Ελένη, αποτελούσε μία Αγγλίδα της οποίας οι σχέσεις με τις αγγλικές μυστικές υπηρεσίες ουδέποτε έχουν αμφισβητηθεί ακόμη και από τους πλέον πιστούς βασιλόφρονες!

Επιπλέον είναι γνωστό ότι οι αγγλικές μυστικές υπηρεσίες γνώριζαν ότι η πριγκίπισσα Φρειδερίκη, και γενικότερα ο "οίκος του Ανοβέρου", είχαν αγκαλιάσει το Ναζιστικό καθεστώς του Χίτλερ, και μάλιστα ήσαν κάτοχοι της περιλάλητης φωτογραφίας -την οποία αργότερα διοχέτευσαν στη δημοσιότητα- της Φρειδερίκης με τους δύο αδελφούς της με στολή της Χιτλερικής νεολαίας.

Επίσης, είναι γνωστό, ότι στα "Αρχεία" των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, ήταν καταγεγραμμένη η ευμενής προς το Ναζιστικό καθεστώς στάση του τότε διαδόχου Παύλου, όταν ως επικεφαλής της ελληνικής Ολυμπιακής αποστολής είχε παρακολουθήσει τον Αύγουστο του 1936 τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου.

Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, τον Αύγουστο του 1941, κι ενώ η πορεία του Πολέμου παρέμενε άγνωστο που θα καταλήξει, μετά μάλιστα από τις φιλο-Ναζιστικές τάσεις του Εδουάρδου και σημαντικής μερίδας της Αγγλικής αριστοκρατίας (π.χ. Όσβαλντ Μόσλεϋ, Τζων Έμερυ κ.ά.), σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούσε να έχει στα νώτα του ανάλογα φαινόμενα και από την ελληνική βασιλική οικογένεια της οποίας ο φιλογερμανισμός ήταν γνωστός από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο -εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, όπως του πρίγκιπα Γεωργίου, πρώην αρμοστή στην Κρήτη και παντρεμένου τώρα με την Γαλλίδα αριστοκράτισσα, Μαρία Βοναπάρτη-, επέβαλε στον Γεώργιο Β’ να θέσει υπό  έλεγχό του το διαδοχικό ζεύγος Παύλου και  Φρειδερίκης. Υπό αυτό το πρίσμα ερμηνεύεται η συγκρότηση "Αντιβασιλείας" υπό την προεδρία του πρίγκιπα Πέτρου, γιού του πρίγκιπα Γεωργίου, γνωστού για την προσήλωσή του στις Δυτικές Δημοκρατίες.

Στο πνεύμα αυτό δεν θεωρείται τυχαίο ότι το διαδοχικό ζεύγος παρέμεινε σε όλη την διάρκεια του Πολέμου στη Νότιο Αφρική, υπό την "διακριτική" κηδεμονία του στρατάρχη Γιάν Σμάτς, αφοσιωμένου συνεργάτη του βρετανού πρωθυπουργού.

ΤΟ ΑΒΥΣΣΑΛΕΟ ΜΙΣΟΣ ΚΑΤΑ ΠΕΤΡΟΥ

Στη "Βασιλική Πράξη" της 24ης Αυγούστου 1941 και τον ορισμό "Αντιβασιλείας" με επικεφαλής τον Πρίγκιπα Πέτρο, αποδίδεται και το δια βίου αβυσσαλέο μίσος της Φρειδερίκης για τον πρώτο. Ο Πέτρος από της ανόδου στο θρόνο του Παύλου και της Φρειδερίκης, το 1947, καθίσταται "αποσυνάγωγος" για τους Ανακτορικούς Κύκλους της Αθήνας, υπό το πρόσχημα ότι είχε παντρευτεί μία ωραία "ρωσίδα κομμουνίστρια", την Irene Ovchinnikova, και όχι γιατί πάντοτε επέκρινε -και δημοσίως- την αυταρχική και αντιδημοκρατική συμπεριφορά της Φρειδερίκης.

Είναι ενδεικτικό ότι στη διάρκεια του "βασιλικού πραξικοπήματος" του Ιουλίου του 1965 κατά της νόμιμης κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου, ενέργεια η οποία προετοίμασε την Απριλιανή Δικτατορία των Συνταγματαρχών, ο Πέτρος με δηλώσεις του εκπροσώπου του, αρχές Αυγούστου του 1965 στους "Σάντεϊ Τάϊμς" του Λονδίνου, υπογραμμίζει: "Η Φρειδερίκη πρέπει να φύγει χάριν της διασώσεως της βασιλευομένης δημοκρατίας στην Ελλάδα". Και προστίθεται στην ίδια ανακοίνωση: "Δια των κακών συμβουλών της Φρειδερίκης προς τον
Βασιλέα, αι αντιδραστικαί δυνάμεις εις την Ελλάδα εξεδήλωσαν απροκαλύπτως την περιφρόνησίν των προς το δημοκρατικόν καθεστώς και διενήργησαν πράγματι στρατιωτικόν πραξικόπημα".

Η άποψη του πρίγκιπα Πέτρου για την Φρειδερίκη παραμένει αμετακίνητη και με δηλώσεις του πριν το Δημοψήφισμα του 1974, σημειώνει: "Αν γράψω τα απομνημονεύματά μου, θα δημιουργηθεί πρόβλημα για το κατά πόσον η Φρειδερίκη είναι διανοητικά υγιής".

Η  ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΒΛΑΧΟΥ

Η εκδότρια της εφημερίδας "Καθημερινή", Ελένη Βλάχου, της οποίας η προσήλωση στο "βασιλικό θεσμό" δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, αποδίδει το αβυσσαλέο μίσος της Φρειδερίκης προς τον πρίγκιπα Πέτρο, σε λόγους.. ερωτικούς! Γράφει στο Β’ τόμο των απομνημονευμάτων της, "Δημοσιογραφικά χρόνια… Πενήντα και κάτι…", σελ.27: "Με αθλητικό παράστημα, ξανθός, γελαστός, ο Πρίγκιψ Πέτρος, γιός του Πρίγκιπα Γεωργίου και της Γαλλίδας Μαρίας Βοναπάρτη, δεν είχε κληρονομήσει κανένα βασιλικό "ελάττωμα". Ούτε φιλοδοξίες είχε, ούτε διάθεση για μεγαλεία, ούτε τον απασχολούσε η πολιτική, ούτε η "ανώτερη κοινωνία".

Αντιθέτως, είχε δημιουργήσει σωρεία εχθρών ύστερα από το γάμο του με μία όμορφη Ρωσίδα, "σφραγισμένη κομμουνίστρια", που του έκλεινε όλες τις πόρτες. Ειδικά τις ελληνικές. Προσπαθούσε να υπερνικήσει τα εμπόδια, ερχότανε συχνά στην Ελλάδα, κρατούσε ένα δικό του σπίτι, μιλούσε καλά ελληνικά, συναντούσε φίλους και συναδέλφους γιατί υπηρετούσε στο Στρατό.

Είχαμε πολλούς κοινούς φίλους, Αθηναίους και Αλεξανδρινούς, και όταν μιλούσαμε μαζί για τα ταξίδια του, για το Θιβέτ και τις άλλες εξωτικές βουνοκορφές όπου είχε σκαρφαλώσει, τον παρασύραμε σε δικά μας κουτσομπολιά, με κεντρικό πρόσωπο, πάλι -ποιο άλλο!- τη Βασίλισσα Φρειδερίκη. Ήταν η μεγάλη του εχθρά, δεν ήθελε να τον δει στα μάτια της.. Και κατά τη δική του άποψη, ο λόγος ήταν.. ερωτικός! Πριν παρουσιασθεί ο Παύλος, ως υποψήφιος γαμπρός, πριν πλησιάσει η Ρωσίδα, του την είχαν προσφέρει για νύφη.. και την είχε απορρίψει. Μία ιστορία που την γνώριζε και τη διηγόταν μόνο ο ίδιος, διανθισμένη με λεπτομέρειες ελάχιστα κολακευτικές για τη μικρή πριγκίπισσα με τα "χοντρά πόδια".

ΑΓΓΛΙΚΗ ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑ

Οι αρραβώνες του διάδοχου του ελληνικού θρόνου, πρίγκιπα Παύλου με την πριγκίπισσα του Μπράουνσβαϊγκ  Φρειδερίκη, τον Σεπτέμβριο του 1937 και στη συνέχεια οι γάμοι του πριγκιπικού ζεύγους στις 9 Ιανουαρίου 1938, αντιμετωπίσθηκαν με επιφυλακτικότητα, αν όχι δυσαρέσκεια από το Φόρεϊν Όφις. Σε έκθεσή του ο τότε πρεσβευτής της Βρετανίας στην Αθήνα, σερ Σίντνεϋ Ουάτερλόυ, σημειώνει ότι ο αντίκτυπος ήταν δυσάρεστος και υποδηλώνει στο ίδιο έγγραφό του ο βρετανός διπλωμάτης, το φιλοναζιστικό παρελθόν του "οίκου του Αννοβέρου" και της ίδιας της Φρειδερίκης, της οποίας η φωτογραφία ομού με τους δύο αδελφούς της με στολή της χιτλερικής Νεολαίας, ήταν αρχειοθετημένη στις "δέλτους" των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών.

Ο Σπύρος Μαρκεζίνης, νομικός σύμβουλος του  βασιλιά Γεωργίου Β’ και γνώστης όσων ολίγοι των ανακτορικών παρασκηνίων, στη "Σύγχρονη Πολιτική  Ιστορία της Ελλάδος", δεν αποκρύπτει την αποστροφή του Γεωργίου Β’ για τη Φρειδερίκη και σε σχόλιό του για την "Έκθεση Ουατελόου" σχετικά με τον "δυσάρεστο αντίκτυπο" από το γάμο του διαδόχου Παύλου με τα Γερμανίδα πριγκίπισσα, σημειώνει: "Αυτό ήταν φυσικό, δοθέντος ότι ήταν ακόμη ζωηρές οι αναμνήσεις του παρελθόντος. Η νέα εξ αφορμής των γάμων, διαπίστωση του Βρετανού διπλωμάτη στην έκθεση του 1938, ότι υπήρχε φανερή κριτική στάση της κοινής γνώμης είχε καθαρώς πολιτικά αίτια. Είναι βέβαιο ότι τον βασιλέα Γεώργιο την ώρα εκείνη δεν τον ευχαρίστησε ο γάμος του αδελφού του με την Γερμανίδα Πριγκίπισσα, σπάνιες δε ήταν οι περιπτώσεις που οι σχέσεις του με τη διάδοχο Φρειδερίκη υπήρξαν θερμές".

ΜΕΡΙΚΕΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ

Νομίζουμε ότι το παραπάνω δημοσίευμα είναι αρκετά κατατοπιστικό.  Η περιβόητη και άγνωστη στο ευρύ κοινό "Βασιλική Πράξη" της 24ης Αυγούστου 1941 που όριζε "Αντιβασιλεία" με επικεφαλής τον Πρίγκιπα Πέτρο, στάθηκε η αιτία για το  αβυσσαλέο μίσος της (Γερμανίδας) Φρειδερίκης για τον Πέτρο.

Τα πράγματα εξελίχθηκαν ευνοϊκά για το ζεύγος Παύλου – Φρειδερίκης. Συγκεκριμένα, ο Βασιλιάς Γεώργιος Β’ (που δεν είχε αποκτήσει παιδιά) πέθανε στις 1 Απριλίου 1947, σε ηλικία 57 ετών κι έτσι ο θρόνος άδειασε. Έτσι ο θρόνος πήγε στα χέρια του Παύλου και της Φρειδερίκης (η οποία στα νιάτα της ήταν μέλος της Χιτλερικής Νεολαίας). Ο Πέτρος από της ανόδου στο θρόνο του Παύλου και της Φρειδερίκης, το 1947, καθίσταται "αποσυνάγωγος" για τους Ανακτορικούς Κύκλους της Αθήνας, υπό το πρόσχημα ότι είχε παντρευτεί μία ωραία "Ρωσίδα κομμουνίστρια", την Irene Ovchinnikova, και όχι γιατί πάντοτε επέκρινε -και δημοσίως- την αυταρχική και αντιδημοκρατική συμπεριφορά της Φρειδερίκης. Γίνεται το «κόκκινο πανί» για τους γαλαζοαίματους, οι οποίοι τον θεωρούν ντροπή για τη βασιλική οικογένεια.

Μερικά χρόνια αργότερα, στη διάρκεια του βασιλικού πραξικοπήματος του Ιουλίου του 1965 κατά της νόμιμης κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου, ενέργεια η οποία προετοίμασε το έδαφος για την Απριλιανή Χούντα των Συνταγματαρχών, ο Πέτρος με δηλώσεις του εκπροσώπου του, στις αρχές Αυγούστου του 1965 στους "Σάντεϊ Τάϊμς" του Λονδίνου, υπογραμμίζει: "Η Φρειδερίκη πρέπει να φύγει χάριν της διασώσεως της βασιλευομένης δημοκρατίας στην Ελλάδα". Και προστίθεται στην ίδια ανακοίνωση: "Δια των κακών συμβουλών της Φρειδερίκης προς τον Βασιλέα, αι αντιδραστικαί δυνάμεις εις την Ελλάδα εξεδήλωσαν απροκαλύπτως την περιφρόνησίν των προς το δημοκρατικόν καθεστώς και διενήργησαν πράγματι στρατιωτικόν πραξικόπημα".

Η άποψη του πρίγκιπα Πέτρου για την Φρειδερίκη παρέμεινε  αμετακίνητη και με δηλώσεις του πριν το Δημοψήφισμα του 1974, σημείωνε : "Αν γράψω τα απομνημονεύματά μου, θα δημιουργηθεί πρόβλημα για το κατά πόσον η Φρειδερίκη είναι διανοητικά υγιής".

Η εκδότρια της εφημερίδας "Καθημερινή", Ελένη Βλάχου, της οποίας η προσήλωση στο "βασιλικό θεσμό" ήταν αναμφισβήτητη, αποδίδει το αβυσσαλέο μίσος της Φρειδερίκης προς τον πρίγκιπα Πέτρο, σε λόγους.. ερωτικούς! Γράφει στο Β’ τόμο των απομνημονευμάτων της, "Δημοσιογραφικά χρόνια… Πενήντα και κάτι…", σελ.27: « Με αθλητικό παράστημα, ξανθός, γελαστός, ο Πρίγκιψ Πέτρος, γιός του Πρίγκιπα Γεωργίου και της Γαλλίδας Μαρίας Βοναπάρτη, δεν είχε κληρονομήσει κανένα βασιλικό "ελάττωμα". Ούτε φιλοδοξίες είχε, ούτε διάθεση για μεγαλεία, ούτε τον απασχολούσε η πολιτική, ούτε η "ανώτερη κοινωνία".

Αντιθέτως, είχε δημιουργήσει σωρεία εχθρών ύστερα από το γάμο του με μία όμορφη Ρωσίδα, "σφραγισμένη κομμουνίστρια", που του έκλεινε όλες τις πόρτες. Ειδικά τις ελληνικές. Προσπαθούσε να υπερνικήσει τα εμπόδια, ερχότανε συχνά στην Ελλάδα, κρατούσε ένα δικό του σπίτι, μιλούσε καλά ελληνικά, συναντούσε φίλους και συναδέλφους γιατί υπηρετούσε στο Στρατό.

Είχαμε πολλούς κοινούς φίλους, Αθηναίους και Αλεξανδρινούς, και όταν μιλούσαμε μαζί για τα ταξίδια του, για το Θιβέτ και τις άλλες εξωτικές βουνοκορφές όπου είχε σκαρφαλώσει, τον παρασύραμε σε δικά μας κουτσομπολιά, με κεντρικό πρόσωπο, πάλι -ποιο άλλο!- τη Βασίλισσα Φρειδερίκη. Ήταν η μεγάλη του εχθρός, δεν ήθελε να τον δει στα μάτια της.. Και κατά τη δική του άποψη, ο λόγος ήταν.. ερωτικός! Πριν παρουσιασθεί ο Παύλος, ως υποψήφιος γαμπρός, πριν πλησιάσει η Ρωσίδα, του την είχαν προσφέρει για νύφη.. και την είχε απορρίψει. Μία ιστορία που την γνώριζε και τη διηγιόταν μόνο ο ίδιος, διανθισμένη με λεπτομέρειες ελάχιστα κολακευτικές για τη μικρή πριγκίπισσα με τα "χοντρά πόδια"» .

ΕΦΘΑΣΕ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΘΡΟΝΟ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ

Ο Πέτρος έφθασε αρκετά κοντά στο θρόνο, αλλά την τελευταία στιγμή ξεπρόβαλαν πάντα κάποια ανυπέρβλητα εμπόδια. Πάντα βρισκόταν κάποιος ή κάποια που του έφραζε το δρόμο. Στο σημείο αυτό, θα παραθέσουμε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα  pasatempo.wordpress.com  .

Πρίγκιπας Πέτρος: Ο κόκκινος (παρ’ ολίγον…) βασιλιάς!

Την ιστορία δεν την γράφουν μόνο οι παρέες, αλλά και οι συμπτώσεις! Ο πρίγκιπας Πέτρος της Ελλάδος είναι μια μάλλον άγνωστη προσωπικότητα. 

Τον ξέρουν περισσότερο οι ανθρωπολόγοι από τους ιστορικούς. Κι όμως ο εγγονός του Γεωργίου του Α’ και γιος του πρίγκιπα Γεωργίου δύο φορές έφθασε μέχρι τον θρόνο της Ελλάδας. Δεν ανέβηκε σ’ αυτόν και αυτό το πλήρωσε, όχι ο πρίγκιπας, αλλά η Ελλάδα.

• Η πρώτη φορά ήταν το 1917 όταν στη διάρκεια του Εθνικού Διχασμού στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο εξορίστηκε από την Ελλάδα ο Κωνσταντίνος Α’ εξ αιτίας της φιλογερμανικής του πολιτικής (η γυναίκα του Σοφία ήταν κόρη του Κάϊζερ).
• Η δεύτερη ήταν το 1941 μέσα στη δίνη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου όταν ο Γεώργιος Β’ αντί να ορίσει διάδοχό του και αντιβασιλέα τον αδελφό του Παύλο, προτίμησε εξάδελφό του. Κι εδώ αιτία είναι μια γερμανίδα πριγκίπισσα. Η Φρειδερίκη, η γυναίκα του Παύλου. Δεν θα ήταν η καλύτερη επιλογή σε καιρό πολέμου η ελληνίδα βασίλισσα να είναι μέλος της ναζιστικής νεολαίας!

Η ιστορία δεν γράφεται με τα εάν, αλλά εάν το 1917 στο θρόνο ανέβαινε ο Πέτρος κι όχι ο Αλέξανδρος, ίσως η μοίρα της χώρας να ήταν διαφορετική. Ο Αλέξανδρος πέθανε από δάγκωμα πιθήκου τη στιγμή που δεν έπρεπε. Ο Βενιζέλος έχασε τις εκλογές, επέστρεψε ο Κωνσταντίνος κι ακολούθησε η Μικρασιατική Καταστροφή.
Το 1941 πάλι ο Πέτρος έμεινε απλά ένας παρ’ ολίγον βασιλιάς και μάλιστα σε μυστική διαθήκη. Ο Γεώργιος έζησε μόλις έξι χρόνια μετά την βασιλική του διαθήκη. Αλλά στο μεταξύ είχαν αλλάξει πολλά. Την πρωταπριλιά του 1947 ο γερμανικός κίνδυνος δεν υπήρχε κι ο Παύλος έγινε βασιλιάς κι η Φρειδερίκη  βασίλισσα. Ακολούθησαν οι κόντρες με τους Κωνσταντίνο Καραμανλή και Γεώργιο Παπανδρέου, η χούντα και όλα τα σχετικά.

Οι συμπτώσεις όμως δεν σταματούν εδώ. Στη πρόταση να γίνει βασιλιάς το 1917 βέτο έβαλε ο Αριστείδης Μπριάν, ο γάλλος πολιτικός που υπήρξε εραστής της μητέρας του (περισσότερα εδώ). Και το 1947 θεωρήθηκε πολύ…. κόκκινος για βασιλιάς. Περίπου κομμουνιστής από τους νέους ιδιοκτήτες της Ελλάδας, τους Αμερικανούς!

Πως γίνεται να θεωρείται περίπου κομμουνιστής ένας πρίγκιπας είναι μια μεγάλη ιστορία. Κι εδώ αιτία είναι μια γυναίκα. Η Ειρήνη Ορτσινίκοφ, μια εξόριστη Ρωσίδα αριστοκράτισα την οποία γνώρισε στο Παρίσι. Σπούδαζαν συγκριτική μελέτη των θρησκειών και ανθρωπολογία. Μαζί αποφάσισαν να πάνε στην Ινδία και στο Μανδράς παντρεύτηκαν με πολιτικό γάλο στις 9 Σεπτεμβρίου 1939.

Η οικογένεια της Ειρήνης είχε εγκαταλείψει τη Ρωσία με την επανάσταση του 1917. Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ξύπνησε μέσα της η φλόγα του πατριωτισμού. Πρωτοστάτησε σε εκδηλώσεις για να συγκεντρωθούν χρήματα για τον δοκιμαζόμενο Σοβιετικό λαό και δεν άργησε να της κολλήσει η ρετσινιά του… συνοδοιπόρου.
Ο Πέτρος πάλι αξιοποίησε τις εμπειρίες του από την περιήγησή του στις χώρες της Εγγύς και Μέσης ανατολής στο βιβλίο του «Από την Αθήνα στη Καλκούτα» που κυκλοφόρησε το 1940.
Με την ιταλική επίθεση ο Πέτρος έρχεται στην Ελλάδα για να υπηρετήσει την πατρίδα του. Η Ειρήνη έμεινε στη Κωνσταντινούπολη. Τοποθετήθηκε στο Γενικό Στρατηγείο κι οργάνωσε το γραφείο που ερχόταν σε επαφή με τις ξένες στρατιωτικές αποστολές. Όταν οι Γερμανοί επιτέθηκαν στην Ελλάδα ορίστηκε υπασπιστής του βασιλιά Γεώργιου και τον ακολούθησε στη Κρήτη κι από εκεί στη Μέση Ανατολή. Το πώς περιπλανήθηκε ο Γεώργιος στον Ψηλορείτη μέχρι να ξεφύγει από τους Γερμανούς με τη βοήθεια του Πέτρου είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία.

Στη Μέση Ανατολή πολέμησε στον Ιερό Λόχο και έφθασε στον βαθμό του Ταγματάρχη.
Την ίδια εποχή ο Παύλος και η Φρειδερίκη βρισκόντουσαν στο Κέϊπ Τάουν όπου ο ηγέτης της Νότιας Αφρικής Γιαν Σμαρτς είχε αναλάβει τη φιλοξενία του ζεύγους. Η επιλογή δεν ήταν τυχαία. Τόσο μακριά από τα κέντρα αποφάσεων και το μέτωπο ένα ζευγάρι όχι και τόσο πιστό στους συμμάχους δεν ήταν επικίνδυνο.

Αντίθετα επικίνδυνος έγινε ο Πέτρος όταν μεταπολεμικά κι ενώ είχε ανακοινωθεί το δόγμα Τρούμαν μίλησε στις ΗΠΑ για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων! Αυτό θεωρήθηκε από τους νέους προστάτες της Ελλάδας ως… εχθρική ενέργεια. Τον καταχώρησαν στα αρχεία τους περίπου ως… κομμουνιστή!

Δεν έσκασε και πολύ. Αντιμετωπίζοντας την εχθρότητα της βασιλικής οικογένειας της Ελλάδας εξ αιτίας του γάμου του με μια απλή θνητή συνέχισε το επιστημονικό του έργο. Πήγε σε Θιβέτ και Ινδία επικεφαλής αποστολής του ανθρωπολογικού Μουσείου της Κοπεγχάγης, αλλά ήρθε σε σύγκρουση με την Ινδική κυβέρνηση η οποία τον θεώρησε πράκτορα των Άγγλων. Κομμουνιστής στις ΗΠΑ, Άγγλος κατάσκοπος στην Ινδία η συλλογή κατηγοριών έμοιαζε να μην έχει τέλος.

Το πιγκ πόγκ της διαδοχής

Το 1947 όμως και στην Ελλάδα τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά γιαυτόν. Η κυβέρνησηΔιομήδη εξέδωσε νομοθετικό διάταγμα «περί βασιλικής οικογένειας». Τι προέβλεπε αυτό;
«Χωρίς προηγούμενη άδεια του Βασιλέως τελεσθείς γάμος υπό μέλους βασιλικής οικογενείας έστω κι αν έχουν τηρηθεί οι διατάξεις του Αστικού Κώδικος, έστω δηλαδή κι αν έχει ιερολογηθεί, είναι αυτοδικαίως εξ υπαρχής άκυρος. Δεν απαιτείται δικαστική απόφασις προς ακύρωσιν αυτού.
Εκ τούτου του γάμου γεννηθέντα τέκνα λογίζονται εξώγαμα και παύουν να αποτελούν μέλη της Βασιλικής Οικογενείας όσα ε τούτων τελούν γάμον άνευ προηγμένης συναινέσεως του Βασιλέως.»

Έτσι ενώ μέχρι τότε η σειρά διαδοχής ήταν:
-Διάδοχος Κωνσταντίνος (ο γιος του Παύλου και τη Φρειδερίκης)
- Πρίγκιψ Γεώργιος (ο γηραιός πατέρας του Πέτρου)
- Πρίγκιψ Πέτρος
- Πρίγκιψ Μιχαήλ,
άλλαξε με την προσθήκη της Φρειδερίκης μιας ερμηνευτικής πρότασης που πρότεινε ο αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος Ντίνος Τσαλαδάρης στις 20 Δεκεμβρίου 1949. Τι έλεγε;
«Η αληθής έννοια του άρθρου 45 είναι ότι το Ελληνικόν Στέμμα περιέρχεται κατά προτίμησιν εις τους απογόνους του εκάστοτε Βασιλέως κατά τάξιν πρωτοκίας, προτιμωμένων των αρρέρων».
Έτσι ο Πέτρος από την 3η θέση βρέθηκε στην 5η. Η σειρά πλέον ήταν:
- Διάδοχος Κωνσταντίνος
- Πριγκίπισσα Σοφία (παραιτήθηκε αργότερα των δικαιωμάτων της για να παντρευτεί τον Χουάν Κάρλος και να γίνει αργότερα βασίλισσα στην Ισπανία)
- Πριγκίπισσα Ειρήνη
- Πρίγκιψ Γεώργιος (πέθανε εννιά χρόνια αργότερα)
- Πρίγκιψ Πέτρος
- Πρίγκιψ Μιχαήλ.
Παράλληλα για να κλείσει οριστικά ο δρόμος προς τον Πέτρο η Φρειδερίκη πέρασε μία ακόμα διάταξη η οποία προέβλεπε σε περίπτωση θανάτου του βασιλιά και ύπαρξης μόνο ανήλικου γιού χρέη αντιβασιλέως αναλάμβανε η βασίλισσα. Έτσι ήταν δεδομένο ότι το Στέμμα δεν θα έφευγε από τη δική της οικογένεια.
Ο Πέτρος υποστήριζε ότι παντρεύτηκε με θρησκευτικό γάμο στα Ιεροσόλυμα με τον Πατριάρχη να τον ευλογεί, αλλά πλέον ήταν αργά.

Το Ανάκτορο και η έπαυλη
Ο Πέτρος ήρθε στην Ελλάδα με τον θάνατο του πατέρα του (24 Νοεμβρίου 1957). Το 1959 η Φρειδερίκη ανάσανε όταν έμαθε ότι θα πουλούσε το ανάκτορο του πατέρα του στην οδό Ακαδημίας. Την έζωσαν τα φίδια όμως όταν έμαθε ότι με τα χρήματα αγόρασε έπαυλη στη Γλυφάδα.
Το 1961 το Πανεπιστήμιο της Αθήνας κάλεσε τον Πέτρο για κάποιες ομιλίες και του πρότεινε τη κενή θέση της ανθρωπογνωσίας. Μόλις το έμαθε η Φρειδερίκη δόθηκαν οι κατάλληλες οδηγίες και η πρόταση ακυρώθηκε.

Η εκδίκηση
Από το 1961 έως το 1964 πολλά άλλαξαν στην Ελλάδα. Η κόντρα της Φρειδερίκης με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, η φυγή του στο εξωτερικό, η γκρίνια για τη βασιλική χορηγία που ήταν εξαιρετικά υψηλή, η προίκα της πριγκίπισσας Σοφίας ήταν θέματα που τσαλάκωσαν τον βασιλικό θεσμό. Κι ο θάνατος του Παύλου ήταν η χαριστική βολή.

Ο Πέτρος λοιπόν το μεσημέρι της Κυριακής 4 Οκτωβρίου 1964 κάλεσε τους δημοσιογράφους σε ξενοδοχείο στο Σύνταγμα (διάλεξε το King George) και έριξε τις βόμβες του. Τι είπε;
- Δεν διεκδικεί αυτή τη στιγμή τη διαδοχή, αλλά ,μελετά το θέμα από νομικής απόψεως.
- Δεν γνωρίζει ποιο θα είναι το μέλλον της Μοναρχίας στην Ελλάδα.
- Η Μοναρχία στην Ελλάδα κοστίζει πολύ. Αυτό το πιστεύουν και στο εξωτερικό. Ο ίδιος διευκρίνισε ότι δεν εισπράττει τίποτα.
- Στους γάμους του Κωνσταντίνου με την Άννα Μαρία δεν παρέστη εξ αιτίας της 17χρονης διαφοράς που υπάρχει με τη Φρειδερίκη. Θέλει να επικοινωνήσει με τον Κωνσταντίνο και ελπίζει η βασίλισσα να είναι πιο δημοκρατική από τη προηγούμενη!

Σάλος

Φυσικό ήταν να προκληθεί σάλος από τις δηλώσεις. Μάλιστα ο Κωνσταντίνος με την Άννα Μαρία υποχρεώθηκαν να διακόψουν το μήνα του μέλιτος. Τρεις μέρες αργότερα όμως ο θόρυβος κόπασε. Ο Πέτρος τα πήρε όλα πίσω. Δήλωσε ότι ο Κωνσταντίνος θα εκσυγχρονίσει τον θεσμό και όλα τα σχετικά.

Τα μετά
• Ο Πέτρος και η Ειρήνη δεν απέκτησαν παιδιά. Ο Πέτρος πέθανε στο Λονδίνο στις 15 Οκτωβρίου 1980 και θάφτηκε στη Δανία, ενώ δέκα χρόνια αργότερα τον ακολούθησε και η γυναίκα του. Πέθανε στις 12 Μαρτίου 1990.
• Είχε μία αδελφή ο Πέτρος, την Ευγενία, δύο χρόνια μικρότερή του. Πέθανε εννιά χρόνια αργότερα, την ίδια μέρα με αυτόν (15 Οκτωβρίου 1989).
• Η Φρειδερίκη αφού ασχολήθηκε με τη πολιτική στην Ελλάδα «χαντακώνοντας» το γιό της βρήκε κι αυτή καταφύγιο στην Ινδία. Δεν διάλεξε την ανθρωπολογία όπως έκανε το Πέτρος, αλλά τον αποκρυφισμό.