Πειρατές του Εντελβάις. Νεανικές αντιστασιακές ομάδες στη Γερμανία και αλλού

Edelweiss Pirates (Πειρατές του Εντελβάις). Δύο λέξεις που αντιπροσωπεύουν μια ιστορία που έγινε … θρύλος ! Μια αληθινή ιστορία, άγνωστη στο ευρύ κοινό και αρκετά συγκινητική, που θα αποτελεί για όλους μας παντοτινό φωτεινό παράδειγμα.

Αν και ψάξαμε αρκετά, οι πληροφορίες που βρήκαμε στο ίντερνετ για το θέμα αυτό ήταν ελάχιστες. Οι πιο πολλές ήταν μάλιστα και στην αγγλική γλώσσα. Αποφασίσαμε λοιπόν να συγκεντρώσουμε όσο περισσότερες πληροφορίες μπορούσαμε και να γράψουμε ένα περιεκτικό κείμενο για τους θρυλικούς «Πειρατές του Εντελβάις» που έγραψαν ιστορία και μας συγκίνησαν και εμάς. Ξεκινάμε λοιπόν, με ικανοποίηση (καθώς είμαστε από τους πρώτους που γράφουν για αυτό το θέμα στα ελληνικά), να σας παρουσιάσουμε την ιστορία αυτής της οργάνωσης αλλά και άλλων παρόμοιων που αγωνίστηκαν κατά του φασισμού.

Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία της ανθρωπότητας που ακόμα και κάτω από τις πιο δύσκολες και απελπιστικές συνθήκες ξεπροβάλουν πρόσωπα και πράγματα αληθινά αξιοθαύμαστα. Μια τέτοια περίπτωση είναι και η εμφάνιση του φαινομένου «Πειρατές του Εντελβάις» (Edelweiss Pirates) στα δύσκολα χρόνια της ναζιστικής Γερμανίας και της παντοδυναμίας του Χίτλερ.

Οι Ναζί, μερικούς μήνες μετά την άνοδό τους στην εξουσία στη Γερμανία το 1933, είχαν ουσιαστικά καθυποτάξει τη γερμανική εργατική τάξη και είχαν επιβάλει δικτατορικό καθεστώς. Το Κομμουνιστικό και Σοσιαλιστικό κόμμα, τα συνδικάτα τους, οι πολιτοφυλακές τους και οι κοινωνικές τους οργανώσεις είχαν απαγορευθεί. Οι αντικαθεστωτικοί που αντέδρασαν στη χιτλερική δικτατορία άρχισαν να εκτελούνται, να φυλακίζονται ή να εξορίζονται. Όσοι κατάφεραν να γλυτώσουν από τις συλλήψεις, αναγκάστηκαν να ζήσουν στην παρανομία. Οι εργατικές συνοικίες της Γερμανίας είχαν αποκλειστεί και υπόκειντο σε συχνές επιδρομές και έρευνες από σπίτι σε σπίτι με σκοπό την τρομοκράτηση των κατοίκων. Η πολίτες έβλεπαν το ναζιστικό καθεστώς να τους κάνει καθημερινή πλύση εγκεφάλου, μέσω συστηματικής προπαγάνδας υπέρ του Ναζιστικού Κόμματος (NSDAP). Τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα της Γερμανίας καταργήθηκαν και τα στελέχη τους υπέστησαν διώξεις.

Το ναζιστικό σχέδιο φίμωσης των αντιφρονούντων είχε ήδη αρχίσει να εφαρμόζεται στην πράξη, με τη δημιουργία ενός κλίματος τρομοκρατίας.

Παράλληλα, τα πλοκάμια του ναζισμού θέλησαν να υποτάξουν τη γερμανική νεολαία και να την μετατρέψουν σε πειθήνιο όργανο του Χίτλερ. Για το σκοπό αυτό ίδρυσαν την οργάνωση «Hitler Jugend» (Χιτλερική Νεολαία), που έδρασε από το 1922 μέχρι το 1945. Στη «Χιτλερική Νεολαία» υποχρεώνονταν να ενταχθούν τα αγόρια ηλικίας 14-18 ετών. Τα κορίτσια της ιδίας ηλικίας ήταν υποχρεωμένα να ενταχθούν στην οργάνωση «Bund deutscher Madel» (Σύνδεσμος Γερμανών Κορασίδων).

Η στρατολόγηση στη «Χιτλερική Νεολαία» και η υποχρεωτική παρακολούθηση της ναζιστικής εκπαιδευτικής διαδικασίας ήθελαν να καταστήσουν βέβαιο ότι οι νέοι θα γίνονταν ενεργοί και άκριτοι υποστηρικτές του ναζισμού. Προσπαθούσαν να μετατρέψουν τους μικρούς μαθητές και μαθήτριες σε άβουλα πλάσματα και καλοκουρδισμένα στρατιωτάκια.

Όσο περισσότερο η «Χιτλερική Νεολαία» εισέβαλλε στη ζωή των νέων, τόσο πιο πολύ αυξάνονταν οι πράξεις αποδοκιμασίας και αντίστασης. Χιλιάδες νέοι άνθρωποι στις μεγάλες πόλεις αρνούνταν να συμμετάσχουν στις δραστηριότητες της «Χιτλερικής Νεολαίας» και δημιουργούσαν δικές τους  ομάδες που αποδοκίμαζαν το ναζισμό και τη φασιστική βαρβαρότητα. Μικροί μαθητές με αντιναζιστικές – αντιφασιστικές αντιλήψεις συνεργάζονταν και ίδρυαν νεανικές αντιστασιακές οργανώσεις, απομακρυσμένες από το πνεύμα του μιλιταρισμού και του καταναγκασμού. Ήταν και αγόρια και κορίτσια και στη συντριπτική τους πλειοψηφία προέρχονταν από οικογένειες εργατών.

Από το 1938 μέχρι την κατάρρευση του ναζιστικού κράτους το 1945, οι κρατικές αρχές (ειδικά η «Χιτλερική Νεολαία», η αστυνομία και η Γκεστάπο) ανησυχούσαν όλο και περισσότερο για την ιδεολογία και τις δραστηριότητες των αντιστασιακών οργανώσεων των νέων παιδιών που έγιναν γνωστές με το κοινό όνομα «Πειρατές του Εντελβάις» (λόγω του εμβλήματος με το περίφημο λουλούδι εντελβάις που φορούσαν στα ρούχα τους πολλοί από αυτούς).

Από το 1934 ως το 1941 οι νεανικές αντιναζιστικές ομάδες στην Κολωνία (Cologne) ονομάζονταν Navajos (Ναβάχος). Στην περιοχή του Oberhausen και του Dusseldorf  υπήρχαν οι Kittelbach Pirates («Πειρατές του Kittelbach»). Στην περιοχή Essen υπήρχαν οι Roving Dudes. Τα ονόματά των νεανικών οργανώσεων διέφεραν από περιοχή σε περιοχή, όμως όλοι θεωρούσαν τους εαυτούς τους «Πειρατές του Εντελβάις» (Edelweiss Pirates ή Edelweißpiraten). Αυτή ήταν η γενική ονομασία – ομπρέλα για όλες τις οργανώσεις αυτού του είδους.

Τον όρο «Πειρατές του Εντελβάις» τον συναντάμε για πρώτη φορά το 1935 όταν ένας αξιωματικός της Γκεστάπο, στην περιοχή Essen, τον χρησιμοποιεί για να περιγράψει δύο αγόρια, των οποίων η ενδυμασία περιελάμβανε το λουλούδι εντελβάις. Σε έγγραφα της Γκεστάπο το 1942, μπορεί να βρει κανείς πάνω από 3.000 διαφορετικές ονομασίες για νεανικές αντιστασιακές οργανώσεις, τις οποίες η Γκεστάπο αποκαλούσε «παιδικές συμμορίες» συνήθως.

Αρχικά, οι δραστηριότητες των Πειρατών του Εντελβάις ήταν ακίνδυνες για το ναζιστικό καθεστώς. Συγκεντρώνονταν σε πάρκα και γωνιές δρόμων, δημιουργώντας το δικό τους κοινωνικό χώρο. Τα Σαββατοκύριακα πήγαιναν στην ύπαιθρο για πεζοπορία και για κατασκηνώσεις. Προσπαθούσαν να βρουν το χώρο και το χρόνο όπου θα μπορούσαν να είναι ο εαυτός τους και να εκφραστούν ελεύθερα, μακριά από καταναγκασμούς. Είχαν τη δική τους κουλτούρα και τους άρεσε ιδιαίτερα να γράφουν και να παίζουν δικά τους τραγούδια, με στίχους που εκφράζανε τη δίψα τους για ελευθερία.

Σ’ αυτά τα ταξίδια συναντιόντουσαν «Πειρατές» από διαφορετικές πόλεις της Γερμανίας. Μερικοί έφτασαν στο σημείο να ταξιδεύουν απ’ άκρη σ’ άκρη της Γερμανίας εν καιρώ πολέμου (διακινδυνεύοντας να συλληφθούν), όταν το να ταξιδεύεις χωρίς χαρτιά ήταν παράνομο. Στη συνέχεια, όμως, οι δραστηριότητές τους άρχισαν να περιλαμβάνουν ένα ολόκληρο φάσμα αντίστασης στο χιτλερικό δικτατορικό καθεστώς (συστηματική αποχή από το σχολείο, γκράφιτι, παράνομες προκηρύξεις, διαπληκτισμοί με τους εκπροσώπους των αρχών, βιομηχανικό σαμποτάζ, γράψιμο αντιστασιακών συνθημάτων στους τοίχους, πολυάριθμες οδομαχίες ενάντια σε μέλη της «Χιτλερικής Νεολαίας», ένοπλες αντιστασιακές ενέργειες κ.α.). Ένα σύνθημα των «Πειρατών του Εντελβάις» ήταν «Διαρκής πόλεμος στη Χιτλερική Νεολαία». Οι επιθέσεις σε πεζοπορικές και κατασκηνωτικές ομάδες της «Χιτλερικής Νεολαίας» στην ύπαιθρο καθώς και σε περιπολίες της και σε ένοπλους ναζιστές αξιωματούχους ήταν μια προσφιλής τακτική τους.

Όταν πλησίαζε το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αρκετοί «Πειρατές» έγιναν αρνητές στράτευσης , πράξη που απαιτούσε μεγάλο θάρρος, καθώς σε περίπτωση που συλλαμβάνονταν θα τιμωρούνταν με εκτέλεση. Κάποιοι άλλοι, εξίσου θαρραλέοι, πήραν μέρος σε πράξεις βιομηχανικού σαμποτάζ ή συνεργάστηκαν με αντιστασιακές ομάδες εμπειροπόλεμων ανταρτών.

Η δράση αυτών των νέων ανθρώπων δημιουργούσε τόσα πολλά προβλήματα στους Ναζί που η ηγεσία της νεολαίας του Γ’ Ράιχ αναγκάστηκε να ανακοινώσει ότι «Η δημιουργία κλίκων, δηλαδή ομάδων νέων ανθρώπων εκτός «Χιτλερικής Νεολαίας», παρουσίαζε ανοδική πορεία μερικά χρόνια πριν από τον πόλεμο και έχει αυξηθεί σημαντικά κατά τη διάρκειά του, σε βαθμό τέτοιο που πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος … ». (1942)

Τα μέλη των Πειρατών του Εντελβάις ανήκαν στη γενιά την οποία το ναζιστικό καθεστώς είχε διαχειριστεί ανενόχλητο και αυτό που τρόμαζε ιδιαίτερα τους Ναζί ήταν ότι αυτοί οι νέοι ήταν γέννημα θρέμμα τους δικού τους αυταρχικού εκπαιδευτικού συστήματος.

Παρ’ ότι οι περισσότεροι «Πειρατές» δεν είχαν σαφή πολιτικά πιστεύω, η καθημερινή τους εμπειρία και αντιπαράθεση με τις ναζιστικές αρχές, τη δουλειά και τον ελεύθερο χρόνο που αυτές έλεγχαν τους οδήγησε στη σύγκρουση με τους Ναζί και στην ανάληψη αντιναζιστική δράσης. Τα περισσότερα μέλη των ομάδων αυτών ήταν προλετάριοι, κυρίως ανειδίκευτοι ή ημιειδικευμένοι εργάτες, οι περισσότεροι ηλικίας 14 έως 18 ετών και είχαν μεγαλώσει και εκπαιδευτεί σε σχολεία και σπίτια υπό ναζιστικό έλεγχο.

Οι αναφορές συμπλοκών με μέλη της Χιτλερικής Νεολαίας (ειδικά με στρατονομικές περιπόλους), επιθέσεων σε προσωπικό με πολιτική περιβολή, αποδοκιμασιών και προσβολών σε αξιωματούχους Ναζί ήταν συχνές και τα ντοκουμέντα της εποχής μας δίνουν μια γεύση του τι συνέβαινε.

«Επομένως, ζητώ από την αστυνομία να διασφαλίσει ότι αυτός ο συρφετός θα αντιμετωπιστεί μια και καλή. Τα μέλη της Χ.Ν. (Χιτλερική Νεολαία) ρισκάρουν τη ζωή τους όταν βγαίνουν στο δρόμο» (αναφορά μονάδας των SA, 1941).

«Τον περασμένο μήνα κανένας από τους αρχηγούς του ουλαμού 25/39 δεν έχει κατορθώσει να διασχίσει την Hellweg ή την Hoffenstrasse (νότιο κομμάτι) χωρίς να έχει υποστεί κακοποίηση από αυτούς τους ανθρώπους. Έτσι, οι αρχηγοί του δεν μπορούν να επισκεφτούν γονείς μελών της Νεολαίας που μένουν σ’ αυτούς τους δρόμους. Τα ίδια τα μέλη της Νεολαίας, ωστόσο, υποκινούνται από τους αποκαλούμενους νεαρούς bundisch (νεολαιίστικο κίνημα). Είτε δεν εμφανίζονται για να επιτελέσουν το καθήκον τους, είτε επιζητούν τη διατάραξή του», (αναφορά της Χιτλερικής Νεολαίας στη Γκεστάπο, 1942).

«Έχει πρόσφατα εξακριβωθεί ότι μέλη των ενόπλων δυνάμεων βρίσκονται στις τάξεις τους [των νεανικών αντιναζιστικών ομάδων] και εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι είναι μέλη της Wehrmacht για να επιδείξουν μια ιδιαίτερα αλαζονική συμπεριφορά. Υπάρχει η υποψία ότι αυτοί είναι οι νέοι που γράφουν στους τοίχους των υπόγειων διαβάσεων... συνθήματα όπως «Κάτω ο Χίτλερ», «Η OKW (ανώτατη στρατιωτική διοίκηση) λέει ψέματα», «μετάλλια για φόνους», «Κάτω η ναζιστική κτηνωδία» κλπ. Όσο συχνά κι αν σβήνονται αυτές οι επιγραφές, μέσα σε μερικές μέρες εμφανίζονται πάνω στους τοίχους καινούργιες». (αναφορά τομέα του Ναζιστικού Κόμματος στη Γκεστάπο, 1943).

Καθώς οι αντιπαραθέσεις και τα γεγονότα (και τα θύματα από την πλευρά της Χιτλερικής Νεολαίας) αυξάνονταν, οι Αρχές πήραν την κατάσταση πιο πολύ στα σοβαρά και η καταστολή των ομάδων των Πειρατών κλιμακώθηκε. Ωστόσο, οι δραστηριότητες των «Πειρατών» συνεχίστηκαν (σε κάποιες περιπτώσεις εντάθηκαν κιόλας). Οι «Πειρατές» της Κολωνίας είχαν ενωθεί με μια παράνομη ομάδα που παρείχε καταφύγιο σε λιποτάκτες, αντιναζιστές, δραπέτες από στρατόπεδα συγκέντρωσης και καταναγκαστικής εργασίας. Έκαναν ένοπλες επιδρομές σε γερμανικές στρατιωτικές αποθήκες και πήραν μέρος στο αντάρτικο. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Αρχηγός της Γκεστάπο στην Κολωνία σκοτώθηκε από τους «Πειρατές» (και συγκεκριμένα από τους Navajos) το φθινόπωρο του 1944.

Στις 25 Οκτωβρίου 1944 η κατάσταση ήταν τόσο σοβαρή που ο αρχηγός των SS σε εθνικό επίπεδο (Χένριχ Χίμμλερ) θέσπισε μια διάταξη για την «αντιμετώπιση των νεολαιίστικων κλίκων», μια διάταξη η οποία ερχόταν να προστεθεί σε μια μακριά σειρά δράσεων που είχαν σκοπό την καταπολέμηση των νεολαιίστικων κινημάτων και των κινημάτων διαμαρτυρίας.

Πολλά επιφανή μέλη των Πειρατών του Εντελβάις κινδύνεψαν να πέσουν στα δίχτυα της αστυνομίας. Η Γκεστάπο, θέλοντας να σφίξει τον κλοιό,  τους είχε υπό παρακολούθηση και έφτιαχνε ξεχωριστό φάκελο για κάθε μέλος. Οι συλλήψεις, οι φυλακίσεις και οι εκτελέσεις ήταν πολυάριθμες. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στις 7 Δεκεμβρίου του 1942 συνελήφθησαν 739 «Πειρατές του Εντελβάις» στις περιοχές Ντίσελντορφ, Duisburg, Essen και Wuppertal. Το Νοέμβριο του 1944 οι Ναζί κρέμασαν 13 αντιστασιακούς στην Κολωνία, πολλοί από τους οποίους ήταν μέλη των «Πειρατών». Ο ένας από αυτούς, ο 16χρονος Barthel Schink, έμεινε στην ιστορία και το όνομά του δόθηκε σε μια οδό ενός προαστίου της Κολωνίας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, νεαροί συλληφθέντες στέλνονταν σε ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Στα μεταπολεμικά χρόνια, όσοι «Πειρατές» κατάφεραν να επιζήσουν από τον όλεθρο του πολέμου, καθιέρωσαν μια μέρα για να συναντιούνται και να θυμούνται τα παλιά.

Η οργάνωση Meuten

Πέρα όμως από τους «Πειρατές του Εντελβάις» υπήρξαν και άλλες νεανικές οργανώσεις με αντιφασιστικό χαρακτήρα. Τα χαρακτηριστικά των νεολαιίστικων οργανώσεων που έκαναν την εμφάνιση τους σε εργατικές περιοχές όπως αυτές της Λειψίας, μέρη που παλιά ήταν κόκκινα προπύργια, ήταν, με την ευρεία έννοια, παρόμοια μ’ αυτά των «Πειρατών του Εντελβάις», αλλά οι ομάδες αυτές ήταν περισσότερο πολιτικοποιημένες και επηρεασμένες από την κομμουνιστική και σοσιαλιστική παράδοση των γειτονιών τους. Αυτές οι ομάδες έγιναν γνωστές με την ονομασία «Meuten» (ή «Leipzig Meuten»).

Οι αναφορές της Γκεστάπο για τους «Meuten» της Λειψίας εκτιμούν τον αριθμό τους γύρω στους 1.500 από το 1937 ως το 1939. Οι «Meuten», λόγω της πιο ξεκάθαρης πολιτικής τους στάσης, υπόκειντο σε πιο λεπτομερειακή εξέταση από το κράτος και η καταστολή απέναντι τους ήταν πιο μαζική και αμείλικτη απ’ ό,τι απέναντι στις υπόλοιπες νεολαιίστικες ομάδες.

Η δημιουργία και η δράση ομάδων σαν τους «Πειρατές» και τους «Meuten» σημαίνει ότι πολλοί που έγιναν μέλη τους πέρασαν από τον αντικομφορμισμό στην ανοιχτή διαμαρτυρία και την πολιτική αντίσταση ενάντια στο ναζιστικό κράτος. Η ιστορία της καθημερινής ζωής στη ναζιστική Γερμανία συχνά ξεχνιέται και περνάει στο παρασκήνιο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι απογοητευτικό το ότι οι «Πειρατές του Εντελβάις» δεν είναι ιδιαίτερα γνωστοί και παρ’ όλη την αντιστασιακή τους δράση δεν αναγνωρίζονται από το γερμανικό κράτος ως αντιστασιακό κίνημα, ούτε οι οικογένειες όσων εκτελέστηκαν από τους Ναζί λαμβάνουν αποζημιώσεις. Οι πολιτικοί του Χριστιανοδημοκρατικού (CDU) και του Σοσιαλιστικού (SPD) Κόμματος θεωρούσαν τους «Πειρατές του Εντελβάις» «συρφετό» και «όχλο», όπως ακριβώς και οι Ναζί.

Είναι άδικο το γεγονός ότι ακόμα δεν έχουν αποκτήσει μια θέση στα βιβλία της νεότερης ιστορίας. Όμως αξίζουν μια θέση στη μνήμη μας. Ο αντιναζιστικός – αντιφασιστικός αγώνας τους δεν πήγε χαμένος. Θα μας θυμίζουν πάντα ότι ο αγώνας για την ελευθερία χρειάζεται θυσίες.

Στο σημείο αυτό θα θέλαμε να παραθέσουμε λίγους στίχους από ένα τραγούδι των «Πειρατών του Εντελβάις» : «Παρελαύνουμε δίπλα στις όχθες του Ρουρ και του Ρήνου / Και κατατροπώνουμε τη Χιτλερική Νεολαία / Το τραγούδι μας είναι η ελευθερία, η αγάπη και η ζωή / Είμαστε οι Πειρατές του Εντελβάις. » .

Η οργάνωση Zazous

Η Zazous ήταν μια νεολαιίστικη αντιναζιστική οργάνωση που έδρασε στην κατεχόμενη Γαλλία. Τα μέλη των Zazous ήταν σε διάφορες περιοχές της χώρας, αλλά οι πιο πολλοί βρίσκονταν στο Παρίσι. Οι δύο σημαντικότεροι τόποι συνάντησής τους ήταν το Champs Elysees και το Boul’Mich (κοντά στη Σορβόννη). Τα αγαπημένα τους είδη μουσικής ήταν jazz και swing.

Το 1940 δημοσιεύτηκαν στον τύπο της Γαλλίας 78 άρθρα κατά των Zazous. Οι πιο πολλοί Zazous ήταν μεταξύ 17 και 20 ετών και συχνά συγκρούονταν στους δρόμους (οδομαχίες) με νεαρούς φασίστες – ναζιστές.

Η οργάνωση White Rose (Λευκό Ρόδο)

Η οργάνωση White Rose (Weiße Rose) ήταν μια αντιστασιακή οργάνωση στη Ναζιστική Γερμανία. Απαρτιζόταν από φοιτητές του Πανεπιστημίου του Μονάχου και τον καθηγητή φιλοσοφίας τους. Η ομάδα αυτή έγινε γνωστή για τα φυλλάδια που εξέδωσε μεταξύ Ιουνίου 1942 και Φεβρουαρίου 1943, τα οποία καλούσαν τους πολίτες σε αντιστασιακό αγώνα κατά του Χίτλερ. Έξι μέλη συνελήφθησαν από την Γκεστάπο και εκτελέστηκαν το 1943.

Οι πιο γνωστές φυσιογνωμίες του White Rose (Λευκό Ρόδο) ήταν τα δύο αδέλφια : Hans Scholl και Sophie Scholl.  Τον Ιανουάριο του 1943 τα μέλη του Λευκού Ρόδου κατάφεραν να εκτυπώσουν περίπου 7.500 αντίτυπα του πέμπτου αντιναζιστικού φυλλαδίου τους, τα οποία έστειλαν σε διάφορες πόλεις (Στουτγάρδη, Κολωνία, Βιέννη, Αμβούργο, Φράιμπουργκ κ.α.). Το Φεβρουάριο του 1943 εμφανίστηκαν πολλά αντιναζιστικά συνθήματα σε διάφορα κτίρια του Μονάχου. Τον ίδιο μήνα, η Γκεστάπο συνέλαβε τον 25χρονο Hans Scholl, την 22χρονη Sophie Scholl και τον 24χρονο Christoph Probst. Καταδικάστηκαν και οι τρεις μαζί σε θάνατο και εκτελέστηκαν δια αποκεφαλισμού. Ο Άλεξ Σμόρελ (26 χρονών) και ο καθηγητής Χούμπερ (50 χρονών) εκτελέστηκαν επίσης δια αποκεφαλισμού στις 13 Ιουλίου του 1943, ενώ ο 25χρονος Βίλι Γκαρφ στις 12 Οκτωβρίου του 1943.

Το τελευταίο φυλλάδιο το έβγαλαν λαθραία από τη Γερμανία μετά τις εκτελέσεις των μελών της οργάνωσης άλλα μέλη που είχαν γλυτώσει. Οι Σύμμαχοι το τύπωσαν σε χιλιάδες αντίτυπα που τα έριξαν με αεροπλάνα σε διάφορες γερμανικές πόλεις.

Το 1961 η Ανατολική Γερμανία έβγαλε ένα γραμματόσημο με τα πρόσωπα των αδελφών Scholl.

Η οργάνωση Schlurfs στην Αυστρία

Η Schlurfs ήταν νεολαιίστικη αντιναζιστική οργάνωση που έδρασε στην Αυστρία. Τα μέλη της προέρχονταν από την εργατική τάξη, αγαπούσαν την τζαζ μουσική και έπαιρναν μέρος σε διάφορες οδομαχίες εναντίον των μελών της Χιτλερικής Νεολαίας. Το Νοέμβριο του 1941 η Γκεστάπο συνέλαβε τρία μέλη των Schlurfs επειδή κατέστρεψαν μια αφίσα της Χιτλερικής Νεολαίας. Οι Schlurfs από την πλευρά τους, παρά τον συνεχή κίνδυνο να συλληφθούν και να φυλακιστούν, συνέχισαν απτόητοι να επιτίθενται σε μέλη της Χιτλερικής Νεολαίας και να γράφουν συνθήματα στους τοίχους υπέρ της αντίστασης.