Ο μπαμπάς Σημίτης ήταν στο Ναζιστικό Κόμμα του Μερκούρη και υπήρξε βασιλόφρονας

Όλοι ξέρουμε τον Κώστα Σημίτη που διετέλεσε Πρωθυπουργός της Ελλάδας για οκτώ χρόνια (1996 - 2004) και Αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν κάποια πληροφορία για τον πατέρα του. Μετά από αρκετό ψάξιμο, βρήκαμε μερικές αρκετά ενδιαφέρουσες πληροφορίες για αυτόν και σας τις παρουσιάζουμε.

Ο πατέρας του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη λεγόταν Γεώργιος. Ο  Γεώργιος Σημίτης γεννήθηκε το 1899 στον Πειραιά. Σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών , στο οποίο έγινε και διδάκτωρ το 1928. Το 1936 έγινε υφηγητής εμπορικού δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1940. Δηλαδή την κράτησε καθ’όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησης της Ελλάδας από τον δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά. Παντρεύτηκε την Φανή Χριστοπούλου και απέκτησε μαζί της δύο γιούς : το Σπύρο και τον Κώστα.

Σχετικά με τα πολιτικά του φρονήματα, αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Γεώργιος Σημίτης ήταν φανατικός βασιλόφρονας και παράλληλα ήταν και υποστηρικτής της Δικτατορίας του Μεταξά. Υπήρξε φίλος του Μεταξά και στενός συνεργάτης του Γεωργίου Μερκούρη.

Τι έκανε ο Γεώργιος Σημίτης στη γερμανική κατοχή ;

Με μεσολάβηση του χιτλερικού Γεωργίου Μερκούρη διορίστηκε  Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών, μέσα στην περίοδο της Κατοχής.

Ποιος ήταν ο Γεώργιος Μερκούρης ;

Ο Γεώργιος Μερκούρης (1886 - 1943), θείος της Μελίνας Μερκούρη, ήταν συντηρητικός πολιτικός που διετέλεσε βουλευτής και υπουργός. Σπούδασε Νομική και το 1915 εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής με το Λαϊκό Κόμμα. Έγινε υπουργός το 1922 και την περίοδο 1926 – 1927. Το 1932 αποχώρησε από το Λαϊκό Κόμμα, στο οποίο ήταν Αντιπρόεδρος, επειδή διαφώνησε με τον Παναγή Τσαλδάρη. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ήταν χιτλερικός και φανατικός γερμανόφιλος. Το 1933 ίδρυσε το Ναζιστικό Κόμμα Ελλάδος.

Αμέσως μετά την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα (1941), ο Γ. Μερκούρης κινητοποιήθηκε για την επανασύσταση του Ναζιστικού Κόμματος Ελλάδος, του οποίου η λειτουργία, όπως και όλων των άλλων πολιτικών κομμάτων, είχε απαγορευτεί το 1936 λόγω της δικτατορίας. Αυτό ήταν το μόνο πολιτικό κόμμα που λειτούργησε νόμιμα στην περίοδο της γερμανικής κατοχής. Στο κόμμα αυτό εντάχθηκε και ο βασιλόφρονας Γεώργιος Σημίτης, φίλος του Γ. Μερκούρη. Ο Γ. Μερκούρης ήταν φιλόδοξος και ήλπιζε ότι οι Γερμανοί κάποια στιγμή θα τον διόριζαν κατοχικό Πρωθυπουργό της Ελλάδας. Τον Ιανουάριο του 1943, οι κατοχικές αρχές έδωσαν στο Γ. Μερκούρη τη θέση του Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας. Στη θέση αυτή παρέμεινε ως το θάνατό του. Ταυτόχρονα με το διορισμό του όμως, εγκατέλειπε την ενεργό πολιτική.  Τελικά, έφυγε από τη ζωή το Δεκέμβριο του 1943.

Τι έκανε ο Γεώργιος Σημίτης μετά το θάνατο του Γεωργίου Μερκούρη ;

Η θέση και ο μισθός που κατάφερε (χάρη στη μεσολάβηση του Γ. Μερκούρη) να εξασφαλίσει ο Γ. Σημίτης ήταν αρκετά ικανοποιητικά, μέσα στην περίοδο της κατοχής. Όταν όμως πέθανε ο Μερκούρης (Δεκέμβριος 1943) και οι Γερμανοί άρχισαν να χάνουν στις μάχες στο Ανατολικό Μέτωπο, ο Σημίτης σκεπτόμενος συμφεροντολογικά, αποφάσισε να πάει «εκεί που φυσάει ο άνεμος». Για να ικανοποιήσει το ατομικό του συμφέρον και να αποφύγει το χαρακτηρισμό του ναζιστή και του γερμανόφιλου, αποφάσισε να πάει με το μέρος των ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων. Συγκεκριμένα, πλησίασε την αντιστασιακή οργάνωση ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και άρχισε να παριστάνει τον υποστηρικτή του Άρη Βελουχιώτη, προκειμένου να εξασφαλίσει την εύνοιά του.

Τελικά πέτυχε το στόχο του. Μάλιστα στην κυβέρνηση της ΠΕΕΑ (ή Κυβέρνηση της Ελεύθερης Ελλάδας) έγινε Γενικός Διοικητής Ρούμελης.

Η φιλική σχέση με τον Πρίγκιπα Νικόλαο

Ο Γεώργιος Σημίτης δεν ήταν ένας απλός βασιλόφρονας. Είχε καταφέρει να αποκτήσει αρκετά καλές σχέσεις με τη βασιλική οικογένεια και ιδιαίτερα με τον Πρίγκιπα Νικόλαο (1872-1938). Μάλιστα, η μια από τις κόρες του Πρίγκιπα Νικόλαου, βάφτισε τον Κώστα Σημίτη (δηλαδή τον μετέπειτα Πρωθυπουργό) .

Τι είπε για το Γεώργιο Σημίτη ο Σταμάτης Μερκούρης ;

Ο Σταμάτης Μερκούρης, πατέρας της Μελίνας Μερκούρη και αδελφός του ναζιστή Γεωργίου Μερκούρη, έγραψε ένα άρθρο σχετικά με τον Γεώργιο Σημίτη στην εφημερίδα «Ριζοσπαστική Ηχώ» στις 12 Οκτωβρίου 1944 με τίτλο «Οι καπάτσοι». Το άρθρο αυτό έλεγε τα εξής :

«Διά μίαν ακόμη φορά έλαμψε η Ελληνική κουτοπονηριά, την οποία λογιοτίζοντες και μη, ονομάζομεν αθάνατον δαιμόνιον της φυλής. Ιδού λόγου χάρη όκνον της μαστίζουσης τον τόπον από μίας εικοσαετίας επιτηδιοκρατίας, επεζήτησε και επέτυχε να σφηνωθεί σωρηρόν και αδιακρίτως , εις όλας σχεδόν τας ανωνύμους εταιρίας και ιδιαιτέρως τας τραπεζικάς υπό τον εύηχον τίτλον του νομικού συμβούλου, με αποτέλεσμα να εισπράττει καθόλον το διαρεύσαν μέχρι της Κατοχής, αλλά και μετ΄ αυτήν, και ημείς δεν ηξεύρωμεν πόσα κατά μήνα, πάντως όμως πολύ περισσότερα των όσων, κατά το ισόχρονον διάστημα , εισέπραξε λόγω μισθού το σύνολον των απαρτιζόντων το ανώτατον ημών δικαστήριον, τον Άρειον Πάγον, δικαστών συνυπολογιζομένων και των υπαλλήλων των. Ήδη ο κ. Γεώργιος Σημίτης αλλάζει δια μιας πορείαν. Αντιλαμβάνεται ότι το καθεστώς της εμμίσθου ραστώνης, του οποίου και χτες ακόμη ήτο αυτός υπέρ πάντα άλλον ο εκλεχτός, βαίνει βιαίως προς την δύσην του. Και ο υπερεξύπνος κ. Γεώργιος Σημίτης κάμνει τι; Απλούστατα: Εγκαταλείπει οικεία θελήσει, ως αφήνει να πιστεύεται, τα οχυρά του, θέλομεν να είπωμεν τας παντοειδείς θέσεις του, και μεταπηδά εις το στρατόπεδον, όθεν, καθώς τον συμβουλεύει η αλάθητος όσφρησης του, φαίνεται εγγίζουσα του κρατούντος οικονομικού συστήματος η ανατροπή. Γίνεται λοιπόν ο Κ. Γεώργιος Σημίτης –κρατηθείτε καλώς εις το κάθισμά σας - κοινοκτήμων… Ο κ. Γ. Σημίτης είναι κάθαρμα. Όπως καθάρματα κακού ποιού είναι και η συνομοταξία των υπερεξύπνων, όσοι αφού συνέφαγον και συνεκόπρισαν μέχρι σκασίματος επί δύο τρία έτη, ΕΝ ΣΦΙΧΤΩ ΕΝΑΓΚΑΛΙΣΜΩ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΝ,… Η ημέρα της εκκαθαρίσεως δεν είναι μακρυά».