Κ. Σημίτης. Γερμανόφιλος, υπηρέτης των τραπεζών και γιος βασιλόφρονα

Στο κείμενο που ακολουθεί θα θέλαμε να αναφερθούμε σε μερικές πτυχές της ζωής και της πολιτικής καριέρας του πρώην πρωθυπουργού που μπορεί να μην είναι γνωστές στην πλειοψηφία των πολιτών.

Ο Κώστας Σημίτης γεννήθηκε στον Πειραιά στις 23 Ιουνίου 1936 και έχει έναν αδελφό που λέγεται Σπύρος και είναι μεγαλύτερός του. Πατέρας των δύο ανδρών ήταν ο Γεώργιος Σημίτης, για τον οποίο θα θέλαμε να δώσουμε μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες.

Ο μπαμπάς Σημίτης, τα φιλοβασιλικά του αισθήματα και η συμπόρευσή του με το ναζιστή Μερκούρη

Ο  Γεώργιος Σημίτης γεννήθηκε το 1899 στον Πειραιά. Σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών , στο οποίο έγινε και διδάκτωρ το 1928. Το 1936 έγινε υφηγητής εμπορικού δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1940. Δηλαδή την κράτησε καθ’όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησης της Ελλάδας από τον δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά.

Σχετικά με τα πολιτικά του φρονήματα, αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Γεώργιος Σημίτης ήταν φανατικός βασιλόφρονας και παράλληλα ήταν και υποστηρικτής της Δικτατορίας του Μεταξά. Υπήρξε φίλος του Μεταξά και στενός συνεργάτης του Γεωργίου Μερκούρη. Με μεσολάβηση του χιτλερικού Γεωργίου Μερκούρη, ο Γ. Σημίτης διορίστηκε  Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών, μέσα στην περίοδο της γερμανικής Κατοχής.

Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Γεώργιος Μερκούρης (1886 - 1943), θείος της Μελίνας Μερκούρη, ήταν βουλευτής, υπουργός, χιτλερικός και φανατικός γερμανόφιλος. Μάλιστα, το 1933 ίδρυσε το Ναζιστικό Κόμμα Ελλάδος, το οποίο ήταν το μόνο πολιτικό κόμμα που λειτούργησε νόμιμα στην περίοδο της γερμανικής κατοχής. Στο κόμμα αυτό εντάχθηκε και ο βασιλόφρονας Γεώργιος Σημίτης, φίλος του Γ. Μερκούρη !  Τον Ιανουάριο του 1943 οι κατοχικές αρχές έδωσαν στο Γ. Μερκούρη τη θέση του Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας, αλλά το Δεκέμβριο του 1943, αυτός έφυγε από τη ζωή.

Και επανερχόμαστε στο Γεώργιο Σημίτη. Η θέση και ο μισθός που κατάφερε (χάρη στη μεσολάβηση του Γ. Μερκούρη) να εξασφαλίσει ο Γεώργιος Σημίτης ήταν αρκετά ικανοποιητικά, μέσα στην περίοδο της κατοχής. Όταν όμως πέθανε ο Μερκούρης (Δεκέμβριος 1943) και οι Γερμανοί άρχισαν να χάνουν στις μάχες στο Ανατολικό Μέτωπο, ο Σημίτης σκεπτόμενος συμφεροντολογικά, αποφάσισε να πάει «εκεί που φυσάει ο άνεμος». Για να ικανοποιήσει το ατομικό του συμφέρον και να αποφύγει το χαρακτηρισμό του ναζιστή και του γερμανόφιλου, αποφάσισε να πάει με το μέρος των ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων. Συγκεκριμένα, πλησίασε την αντιστασιακή οργάνωση ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και άρχισε να παριστάνει τον υποστηρικτή του Άρη Βελουχιώτη, προκειμένου να εξασφαλίσει την εύνοιά του. Τελικά πέτυχε το στόχο του. Μάλιστα στην κυβέρνηση της ΠΕΕΑ (ή Κυβέρνηση της Ελεύθερης Ελλάδας) το 1944 έγινε Γενικός Διοικητής Ρούμελης.

Ο μπαμπάς Σημίτης (δηλαδή ο Γεώργιος Σημίτης) δεν ήταν ένας απλός βασιλόφρονας. Είχε καταφέρει να αποκτήσει αρκετά καλές σχέσεις με τη βασιλική οικογένεια και ιδιαίτερα με τον Πρίγκιπα Νικόλαο (1872-1938). Μάλιστα, η μια από τις κόρες του Πρίγκιπα Νικόλαου, βάφτισε τον Κώστα Σημίτη (δηλαδή τον μετέπειτα Πρωθυπουργό) . Αυτό το γεγονός είναι άγνωστο στους πολλούς και δεν έχει αναφερθεί ποτέ από κάποιο τηλεοπτικό κανάλι. Αξίζει μάλιστα να αναφέρουμε ότι τον Ιανουάριο του 1996, μια ηλικιωμένη γυναίκα έκανε παρέμβαση στο ραδιοφωνικό σταθμό Flash για να μιλήσει για αυτή την άγνωστη πτυχή της ζωής του Κώστα Σημίτη. Δεν μπόρεσε όμως να πει όλα όσα ήθελε. Είπε στο περίπου τα εξής : «Κύριε Κακαουνάκη είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που έγινε Πρωθυπουργός ο Κώστας Σημίτης. Τον ξέρω από μικρό παιδί. Θυμάμαι ότι ήμουν παιδούλα όταν  έγιναν τα βαφτίσια του Κώστα Σημίτη, αφού το σπίτι μου στον Πειραιά ήταν απέναντι από το σπίτι του πατέρα του. Καθόμουν στο παράθυρο και χάζευα τα αυτοκίνητα των μελών της βασιλικής οικογένειας που έφταναν για να παρευρεθούν στα βαφτίσια του Κώστα Σημίτη. Ακόμα και ο βασιλιάς είχε έρθει …» . Ο παρουσιαστής της εκπομπής, Νίκος Κακαουνάκης, αντέδρασε άμεσα, «κόβοντας» την ηλικιωμένη γυναίκα και δίνοντας το λόγο στον επόμενο ακροατή.

Τα νεανικά χρόνια του Κ. Σημίτη και οι σπουδές στο εξωτερικό

Και πάμε τώρα στον Κώστα Σημίτη και στα νεανικά του χρόνια. Ο Κώστας Σημίτης σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Μάρμπουργκ της Δυτικής Γερμανίας και οικονομικά στο London School of Economics. Ξεκίνησε την ακαδημαϊκή του καριέρα ως διδάκτωρ της Νομικής στο Πανεπιστήμι του Μάρμπουργκ το 1959. Δίδαξε ως υφηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντίας το 1971 και συνέχισε ως τακτικός καθηγητής του Εμπορικού και Αστικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Γκίσεν της Γερμανίας την περίοδο 1971 – 1975. Λίγο αργότερα, το 1977, έγινε καθηγητής στην Πάντειο. Παντρεύτηκε τη Δάφνη Σημίτη, η οποία είναι ανιψιά του βασιλόφρονα πολιτικού Πέτρου Γαρουφαλιά. [Ο Πέτρος Γαρουφαλιάς το 1974 ίδρυσε το πρώτο ακροδεξιό κόμμα της μεταπολίτευσης] .

Η περίοδος της χούντας

Στη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών, ο Κ. Σημίτης ήταν μέλος της οργάνωσης «Δημοκρατική Άμυνα». Διέφυγε παράνομα στο εξωτερικό και καταδικάστηκε ερήμην από το Στρατοδικείο. Η χούντα συνέλαβε τη Δάφνη Σημίτη και την κράτησε για δύο μήνες στη φυλακή. Το 1970 ο Σημίτης συμμετέχει στο Π.Α.Κ. και γίνεται μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του.

Η Μεταπολίτευση και το ΠΑΣΟΚ

Το Σεπτέμβριο του 1974 είναι ένα από τα πολλά ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και συμμετέχει στην πρώτη Κεντρική Επιτροπή και στο πρώτο Εκτελεστικό Γραφείο. Η σχέση του με τον Αρχηγό του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου είναι σχεδόν πάντα ψυχρή. Μεταξύ των δύο ανδρών υπάρχει παγωμένο κλίμα που μερικές φορές οδηγεί και στη σύγκρουση. Για παράδειγμα, στις 13 Ιουνίου 1979 το ΠΑΣΟΚ ανακοινώνει την παραίτηση του Κώστα Σημίτη από το Εκτελεστικό Γραφείο. Αυτό που ειπώθηκε στα ΜΜΕ ήταν ότι η απομάκρυνση Σημίτη οφειλόταν στη διαφωνία του με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ πάνω στο θέμα μιας προεκλογικής αφίσας.

Η θητεία του ως Υπουργός και οι συχνές διαφωνίες του με τον Ανδρέα Παπανδρέου

Μετά τη συντριπτική νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 1981, ο Κ. Σημίτης ανέλαβε διάφορα υπουργεία. Αρχικά, την περίοδο 1981 – 1985 έγινε Υπουργός Γεωργίας, ενώ στη συνέχεια (1985 - 1987) ήταν Υπουργός Εθνικής Οικονομίας. Από τη θέση αυτή, θα έρθει πολλές φορές σε διαφωνία με τον τότε Πρωθυπουργό. Το οικονομικό του πρόγραμμα κρίνεται ως αποτυχημένο και παράλληλα, το χρέος της Ελλάδας συνεχίζει να διογκώνεται με γρήγορους ρυθμούς. Το Νοέμβριο του 1987, ο Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου ¨αδειάζει¨ με μια δημόσια δήλωσή του τον Υπουργό Σημίτη. Μετά από αυτό, ο Σημίτης παραιτείται από Υπουργός Εθνικής Οικονομίας. Η σχέση μεταξύ των δύο ανδρών έχει χειροτερεύσει αισθητά.

Θα περάσουν δύο χρόνια μέχρι να ξαναγίνει Υπουργός (Εθνικής Παιδείας) στην οικουμενική κυβέρνηση του Ζολώτα (1989 - 1990). Κάποιοι γνώστες των όσων συνέβαιναν στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, αναφέρουν ότι εκείνη περίπου την περίοδο ο Σημίτης προσπάθησε να φτιάξει ένα δικό του κύκλο έμπιστων συνεργατών. Ο κύκλος αυτός περιελάμβανε το Θεόδωρο Πάγκαλο, τον Παρασκευά Αυγερινό και άλλους.

Η επιδείνωση της υγείας του Ανδρέα  και η ρήξη στη σχέση Α. Παπανδρέου – Κ. Σημίτη (1995)

Η Δήμητρα Λιάνη (σύζυγος του Ανδρέα Παπανδρέου) είχε κατά καιρούς αναφέρει διάφορες παρασκηνιακές και δολοπλόκες ενέργειες του Σημίτη, με στόχο να υπονομεύσει τον Α. Παπανδρέου. Ο Σημίτης βέβαια αντιλαμβανόταν ότι ο Α. Παπανδρέου είχε τον απόλυτο έλεγχο του κόμματος και ότι θα έπρεπε να περιμένει μέχρι να δει ότι … το πεδίο είναι ελεύθερο.

Τα χρόνια πέρασαν και το ΠΑΣΟΚ επέστρεψε στην εξουσία μετά τη νίκη του στις εκλογές του 1993. Ο Ανδρέας Παπανδρέου βρίσκεται και πάλι στη θέση του Πρωθυπουργού. Το καλοκαίρι του 1995 ήταν πλούσιο σε σημαντικά γεγονότα. Ενδεικτικά αναφέρουμε τη Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ, την απόφαση της γερμανικής βουλής να εγκρίνει την αποστολή στρατευμάτων και αεροσκαφών στην πρώην Γιουγκοσλαβία, τη συνάντηση του Α. Παπανδρέου με το Γιάσερ Αραφάτ, την κατάληψη του θύλακα της Σρεμπρένιτσα από τους Σερβοβόσνιους στρατιώτες και την κατάθεση του Σωκράτη Κόκκαλη (πρόεδρος της Ιντρακόμ) ενώπιον του Εισαγγελέα Εφετών για την υπόθεση της προμήθειας των ψηφιακών παροχών του ΟΤΕ από τις εταιρείες SIEMENS και Ιντρακόμ.

Τους τελευταίους μήνες του 1995, η κατάσταση της υγείας του Α. Παπανδρέου επιδεινώθηκε ραγδαία. Παράλληλα, εμφανίστηκαν μερικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ να εκφράζουν δημόσια τις διαφωνίες τους με τον Ανδρέα Παπανδρέου και να θέτουν θέμα ηγεσίας. Μεταξύ αυτών και ο Σημίτης, ο οποίος σε τηλεοπτική του εμφάνιση στο κανάλι Mega στις 3 Οκτωβρίου 1995, είπε ότι πρέπει ο Πρωθυπουργός να δρομολογήσει τις εξελίξεις και να ανακοινώσει πώς, πότε και με ποιες διαδικασίες θα αποχωρήσει. Πιο πριν, στις 20 Σεπτεμβρίου 1995, ο Θεόδωρος Πάγκαλος έθεσε θέμα ηγεσίας και ζήτησε να γίνει έκτακτο συνέδριο. Η ένταση μεταξύ των δύο πλευρών άρχισε να κλιμακώνεται, ώσπου λίγες μέρες αργότερα επήλθε η ρήξη. Στις 11 Οκτωβρίου 1995, ο Ανδρέας μίλησε στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ και επιτέθηκε εναντίον των διαφωνούντων, τονίζοντας ότι «ξεπέρασαν τα όρια ανοχής». Επίσης, πρόσθεσε ότι :  «Ένας μικρός κύκλος κεντρικών στελεχών γίνεται κύκλος αυτοκαταστροφής και διάλυσης. Μπαίνουν οι κατώτερες των περιστάσεων φιλοδοξίες. Μπαίνουν μπροστά οι προσωπικές στρατηγικές. Μπαίνει μπροστά η υποκρισία.» .

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφέρουμε με συντομία την ρήξη στη σχέση Παπανδρέου – Σημίτη το Σεπτέμβριο του 1995. Στις 11 Σεπτεμβρίου, ο Κ. Σημίτης εξαπέλυσε ευθείες βολές κατά του Πρωθυπουργού και παραιτήθηκε από την Κυβέρνηση και από το Εκτελεστικό Γραφείο του ΠΑΣΟΚ, επικαλούμενος τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, με τις οποίες επιρρίπτονταν έμμεσα ευθύνες στον Σημίτη για το ζήτημα των Ναυπηγείων. Στον ανασχηματισμό της κυβέρνησης που έγινε στις 15 Σεπτεμβρίου, ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν έδωσε κανένα υπουργείο στο Σημίτη.

Στις 20 Νοεμβρίου του 1995, ο Πρωθυπουργός και Αρχηγός του ΠΑΣΟΚ εισάγεται εσπευσμένα στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, με πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας. Ο Υπουργός Παιδείας Δ. Κρεμαστινός που τον επισκέφτηκε στο σπίτι του, έκρινε ότι ήταν αναγκαία η μεταφορά του στο νοσοκομείο.

Ο Ανδρέας παραιτείται και ζητά από το Λαλιώτη να μην αφήσουν το ΠΑΣΟΚ στα χέρια του Σημίτη

Στις 15 Ιανουαρίου 1996, μετά από έντονες πιέσεις που δέχεται από διάφορα στελέχη και δικούς του ανθρώπους (μεταξύ των οποίων και ο Γιώργος Παπανδρέου), ο Ανδρέας γράφει μέσα από το Ωνάσειο μια επιστολή παραίτησης. Ο Σημίτης βλέπει ότι επιτέλους το πεδίο μένει ελεύθερο, καθώς η παραίτηση του Α. Παπανδρέου είναι μια απρόσμενη εξέλιξη που κυριολεκτικά του λύνει τα χέρια.

Ο Ανδρέας πιστεύει (δικαιολογημένα) ότι ο Σημίτης είναι φανατικός γερμανόφιλος και ιδιαίτερα επικίνδυνος για το ΠΑΣΟΚ και για την Ελλάδα. Μάλιστα, η Δήμητρα Λιάνη – Παπανδρέου σε μια συνέντευξη που παραχώρησε στο Γιώργο Τράγκα είπε τα εξής : « Ο Ανδρέας φώναξε το Λαλιώτη [μέσα στο δωμάτιο του νοσοκομείου] και του είπε ‘‘ένα πράγμα θα σου πω. Μπορείς να ψηφίσεις ο,τι θέλεις, μπορείς να πάρεις όποια απόφαση θέλεις βεβαίως, ένα πράγμα όμως θα σου πω.  Μην  αφήσετε  το  κόμμα  να  πέσει  στα  χέρια  του  Σημίτη’’ » . Επίσης, η Δήμητρα Λιάνη – Παπανδρέου αναφέρει ότι «ο Ανδρέας Παπανδρέου πάντα έλεγε ότι ο Σημίτης είναι πράκτορας ξένων συμφερόντων και ότι ο αδελφός του [δηλαδή ο Σπύρος Σημίτης] είναι άνθρωπος … των Μυστικών Υπηρεσιών της Γερμανίας» (!)

Στο σημείο αυτό, εμείς θα θέλαμε να πούμε ότι ο Σπύρος Σημίτης, αδελφός του Κώστα, σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης και παντρεύτηκε μια Γερμανίδα. Στη συνέχεια έγινε καθηγητής στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Δηλώνει ότι η αγαπημένη του ομάδα είναι η Άιντραχτ Φρανκφούρτης. Πολλοί είναι αυτοί που τον κατηγορούν ως φανατικό γερμανόφιλο. Άλλωστε και ο ίδιος έχει δείξει κατά καιρούς την υπερβολική του αγάπη για τη Γερμανία. Παράλληλα, έχει εκφραστεί με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς για την Ελλάδα («Έφυγα από μια απολίτιστη χώρα και ήρθα στην αναπτυσσόμενη Γερμανία του 1952»). Το Νοέμβριο του 1999 ήρθε για δύο μέρες στην Αθήνα, προκειμένου να συμμετάσχει μαζί με την Υπουργό Δικαιοσύνης της Γερμανίας σε μια εκδήλωση του Ινστιτούτου Γκαίτε. Το Μάιο του 2001, το γερμανικό κοινοβούλιο αποφάσισε την ίδρυση «Εθνικού Συμβουλίου Ηθικής», του οποίου μέλος είναι μεταξύ άλλων και ο Σπύρος Σημίτης.

Η παραίτηση και ο θάνατος του Ανδρέα και η επικράτηση του Κ. Σημίτη

Μετά από την παραίτηση του Ανδρέα από την πρωθυπουργία, ο Σημίτης έρχεται και πάλι στο προσκήνιο και καταφέρνει να πάρει τη θέση του Πρωθυπουργού (και στη συνέχεια τη θέση του Αρχηγού του ΠΑΣΟΚ).  Η Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ με εισήγηση του Γραμματέα Κώστα Σκανδαλίδη αποφάσισε τις διαδικασίες εκλογής του πρωθυπουργού από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος. Στις 18-1-1996 η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ εκλέγει τον Κώστα Σημίτη νέο Πρωθυπουργό της χώρας. Οι αντίπαλοί του ήταν ο Άκης Τσοχατζόπουλος, ο Γεράσιμος Αρσένης και ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος.

Η πολυδιάσπαση των αντιπάλων του, ήταν κάτι που ο Σημίτης είδε ως ανέλπιστο δώρο. Μερικοί από τους πιο δραστήριους υποστηρικτές του Σημίτη για την πρωθυπουργία ήταν τότε ο Τσουκάτος (γνωστός για την υπόθεση με το ένα εκατομμύριο μάρκα που κατέθεσε η γερμανική εταιρεία SIEMENS), ο Τάσος Μαντέλης (ο οποίος κατά την κατάθεσή του το 2010 στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για το σκάνδαλο SIEMENS, παραδέχτηκε την είσπραξη προεκλογικής χορηγίας από τη SIEMENS ύψους 200.000 μάρκων το 1998) και η Βάσω Παπανδρέου.

Σχετικά με την αξέχαστη ψηφοφορία της 18^ης Ιανουαρίου 1996, αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Λαλιώτης δήλωσε εξαρχής ότι θα ψηφίσει το Σημίτη (πράγμα που ήταν αντίθετο με αυτό που του είχε ζητήσει από το νοσοκομείο ο Ανδρέας Παπανδρέου). Στον Α’ Γύρο, ο Σημίτης και ο Τσοχατζόπουλος αναδείχθηκαν ισόπαλοι, παίρνοντας 53 ψήφους ο καθένας. Στο Β’ Γύρο ο Σημίτης νικάει με σκορ 86 – 75.

Στις 23 Ιουνίου 1996 ο Ανδρέας Παπανδρέου πεθαίνει μετά από οξύ ισχαιμικό επεισόδιο στο σπίτι του στην Εκάλη. Κηδεύεται στις 26 Ιουνίου 1996.

Η κρίσιμη μάχη που θέλει οπωσδήποτε ο Σημίτης να κερδίσει είναι η μάχη του 4ου συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ. Στις 30 Ιουνίου 1996, η πλειοψηφία των μελών του ΠΑΣΟΚ που παρευρέθηκαν στο 4^ο Συνέδριο ανέδειξαν τον Κώστα Σημίτη ως ηγέτη του ΠΑΣΟΚ με 2.732 ψήφους, έναντι 2.324 ψήφων που πήρε ο Άκης Τσοχατζόπουλος.

Ο Σημίτης Πρωθυπουργός (1996 - 2004), τα πολυάριθμα σκάνδαλα και η διαφθορά

Με πρόεδρο τον Κώστα Σημίτη, το ΠΑΣΟΚ νίκησε στις βουλευτικές εκλογές τον Σεπτέμβριο του 1996. Στις επόμενες εκλογές τον Απρίλιο του 2000 νίκησε ξανά. Ο Σημίτης έμεινε στη θέση του Πρωθυπουργού για 8 ολόκληρα χρόνια. Οκτώ χρόνια που σημαδεύτηκαν από μια αποτυχημένη οικονομική πολιτική, σκάνδαλα, μίζες, διαφθορά και πολλά άλλα. Ενδεικτικά αναφέρουμε το σκάνδαλο της «υπόγειας» χρηματοδότησης του ΠΑΣΟΚ από τα μαύρα ταμεία της γερμανικής SIEMENS, η οποία χρηματοδότησε παράλληλα και τη Νέα Δημοκρατία.

Το 2010, μετά τον Θόδωρο Τσουκάτο (γνωστό και ως «στρατηγό του ΠΑΣΟΚ»), ο Τάσος Μαντέλης, ακόμα ένας υπουργός των κυβερνήσεων του Κώστα Σημίτη παραδέχθηκε το χρηματισμό από τη Siemens.

Καθόλου τυχαία, ο Τάσος Μαντέλης διετέλεσε υπουργός Μεταφορών κι Επικοινωνιών στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, διαχειρίστηκε δηλαδή επενδυτικά προγράμματα σε ένα ζωτικό χώρο δραστηριοτήτων της γερμανικής εταιρίας. Η  δήλωση Τσουκάτου για την κατάθεση 1.000.000 μάρκων στο ταμείο του ΠΑΣΟΚ από τη γερμανική Siemens και η ..... ομολογία Μαντέλη για τη χρηματοδότηση της προεκλογικής του καμπάνιας από τη γερμανική εταιρία, είναι ξεκάθαρες και δεν χωράνε παρερμηνείες.

Σε όλη τη διάρκεια της οκταετίας (1996 - 2004), ο Σημίτης φρόντιζε να δημιουργεί ψευδαισθήσεις στον κόσμο και να δημαγωγεί ασύστολα. Μέσω των ΜΜΕ και κυρίως μέσω της τηλεόρασης, ο πρωθυπουργός παρουσίαζε μια πλαστή εικόνα της πραγματικότητας στους πολίτες, τη στιγμή που η ελληνική οικονομία βούλιαζε συνεχώς. Μίλαγε για «ισχυρή Ελλάδα», για «εκσυγχρονισμό», «εξυγίανση της οικονομίας», «θαύμα της Ο.Ν.Ε.», «πρόοδο» και πολλά άλλα. Ταυτόχρονα, τα σκάνδαλα της κυβέρνησης πολλαπλασιάζονταν με ταχύτατους ρυθμούς.

Όταν μιλάμε για σκάνδαλα, είναι αδύνατο να τα θυμηθούμε και να τα αναφέρουμε όλα. Μερικά που έρχονται στο μυαλό μας είναι το εξωφρενικό φαγοπότι με τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς (θυμηθείτε ότι μονάχα την περίοδο 1996-2001 ξοδεύτηκαν 5,2 τρισεκατομμύρια δραχμές σε εξοπλισμούς), το φαγοπότι με τα δημόσια έργα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες που έβλαψε σημαντικά την ελληνική οικονομία, η υπόθεση του Κούρδου ηγέτη Οτσαλάν, το ελληνοτουρκικό επεισόδιο στα Ίμια, η κατασκευή της Αττικής Οδού (που κόστισε συνολικά 1 τρισεκατομμύριο δραχμές στο ελληνικό δημόσιο), η υπόθεση Στέγκου, το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, το σκάνδαλο με τις προμήθειες στα νοσοκομεία, το σκάνδαλο Αριάδνη, η λεηλασία των ταμείων από το ΠΑΣΟΚ, η αλλοίωση των επίσημων οικονομικών στοιχείων της χώρας (που στη συνέχεια έγινε αντιληπτή από τη Eurostat που έψαξε το θέμα) κ.α.

Χρειάστηκαν μονάχα λίγα χρόνια για να γκρεμιστεί ακόμα ένας μύθος της Μεταπολίτευσης, αυτός του "Εκσυγχρονισμού" και της «ευημερούσας Ελλάδας». Τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας αποκαλύφτηκαν με τον πιο οδυνηρό τρόπο. Όσο κι αν προσπάθησαν όλοι οι Έλληνες πρωθυπουργοί να τα κουκουλώσουν κάτω από το χαλί, η απάτη ήρθε τελικά στο φως.

Η αποχώρηση από την Πρωθυπουργία και από την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ

Λόγω των πολυάριθμων σκανδάλων, το κλίμα άρχισε να γίνεται πολύ βαρύ για το Σημίτη. Η μεγάλη φθορά της κυβέρνησης καταγράφηκε και στα γκάλοπ όπου το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε πίσω από τη Νέα Δημοκρατία ακόμα και με διαφορά της τάξης του 10 % . Έτσι λοιπόν ήρθε η ώρα για την αλλαγή σκυτάλης. Το Φεβρουάριο του 2004, δηλαδή λίγο πριν τις εκλογές, ο Σημίτης αποχώρησε από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και νέος αρχηγός του κόμματος εκλέχτηκε ο Γιώργος Παπανδρέου. Στις  εκλογές  που  έγιναν  στις  7 Μαρτίου 2004  το  ΠΑΣΟΚ  ηττήθηκε  από  τη  ΝΔ  με  διαφορά  4,8 %.

Μερικά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα στις 12 Ιουνίου 2008, ο Γιώργος Παπανδρέου διέγραψε το Σημίτη από μέλος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ.  Ο Γ. Παπανδρέου κατηγόρησε το Σημίτη πως, ενώ το 2005 είχε υποστηρίξει την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη συνταγματική συνθήκη της ΕΕ, στην πορεία άλλαξε γνώμη και αντέδρασε αδικαιολόγητα.

Στις εκλογές του 2009 ο Σημίτης έμεινε εκτός των ψηφοδελτίων του ΠΑΣΟΚ, καθώς δεν δέχτηκε την πρόταση του Γ. Παπανδρέου να είναι υποψήφιος στην Α’ Αθήνας ή στην Α’ Πειραιά. Ήθελε μονάχα να είναι επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο επικρατείας, πράγμα που δεν έγινε δεκτό.