Φυλακίστηκε Αμερικανός λοχίας που αρνήθηκε να πάει στο Αφγανιστάν

Ο Αύγουστος του 2009 ήταν ένας μήνας με σημαντικές ειδήσεις από το χώρο του στρατού. Η ακόλουθη είδηση έχει σχέση με το στρατό των ΗΠΑ και υπάρχει δημοσιευμένη μόνο σε αγγλόφωνες ιστοσελίδες.

Αυτόν το μήνα, το διεθνές αντιπολεμικό κίνημα έγινε ακόμα πιο ισχυρό. Αυτό αποδεικνύεται από τα όσα συνέβησαν στο στρατό των ΗΠΑ. Ο Αμερικανός λοχίας Travis Bishop (Τρέιβις Μπίσοπ) αρνήθηκε να πάει στο Αφγανιστάν και να συμμετάσχει στη συνεχιζόμενη αμερικανική κατοχή της χώρας αυτής. Υπερασπίστηκε με θάρρος τις ιδέες του και με τον τρόπο του συνέβαλε και αυτός στον αγώνα ενάντια στην κατοχή του Αφγανιστάν και ενάντια σε κάθε αιματηρό ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Το οικοδόμημα του αμερικανικού στρατιωτικού κατεστημένου έχει υποστεί ρωγμές. Το στρατιωτικό κατεστημένο των ΗΠΑ, εκμεταλλευόμενο τις εξουσίες που του έχει παραχωρήσει το κράτος, συνέλαβε τον λοχία Travis Bishop και τον παρέπεμψε σε μία δίκη, στην οποία όλοι είχαν αντιληφθεί ότι η καταδίκη του κατηγορούμενου λοχία ήταν προαποφασισμένη. Πράγματι, το στρατοδικείο καταδίκασε τον Bishop σε φυλάκιση ενός χρόνου. Την ημέρα της δίκης, διάφοροι αντιμιλιταριστές, φιλειρηνιστές και αντιρρησίες συνείδησης συγκεντρώθηκαν στο χώρο διεξαγωγής της δίκης, ύψωσαν πανό με αντιπολεμικό περιεχόμενο και φώναξαν συνθήματα υπέρ του Bishop.

Ο Bishop είχε πάρει μέρος στην αμερικανική στρατιωτική δύναμη στο Ιράκ και τότε άρχισε να έρχεται σε επαφή με τις ιδέες του αντιπολεμικού κινήματος και του κινήματος των αντιρρησιών συνείδησης. Όμως, δεν έπαιρνε την απόφαση να αρνηθεί δημόσια να ακολουθήσει τον αμερικανικό στρατό (U.S. Army) μέχρι τη στιγμή που είδε έναν στρατιώτη της μονάδας του, τον Victor Agosto, να παίρνει τη μεγάλη απόφαση. Ο Bishop ενστερνίστηκε τις απόψεις των αντιρρησιών συνείδησης και αποφάσισε τελικά να μην πάει στο Αφγανιστάν.

Διευκρινίζουμε ότι αντιρρησίες συνείδησης ονομάζονται όσοι αρνούνται να παρουσιαστούν στο στρατό για ιδεολογικούς λόγους και αποφασίζουν να μην εξυπηρετήσουν με οποιοδήποτε τρόπο τα σχέδια του στρατιωτικού (μιλιταριστικού) κατεστημένου. Οι αντιρρησίες συνείδησης (αρνητές στράτευσης) έχουν αντιμετωπιστεί με τον πιο βάρβαρο και απάνθρωπο τρόπο από την κρατική εξουσία, έχουν καταδικαστεί από τα στρατοδικεία σε εξοντωτικές ποινές, έχουν φυλακιστεί, έχουν ξυλοκοπηθεί μέσα στις στρατιωτικές φυλακές κτλ.

Η οργάνωση Amnesty International (Διεθνής Αμνηστία) χαρακτήρισε τον Bishop ως κρατούμενο συνείδησης και εξέφρασε την αλληλεγγύη της προς το πρόσωπό του. Παράλληλα ζήτησε την άμεση αποφυλάκισή του.

Δημοσιεύουμε δυο φωτογραφίες του Bishop και μια αντιμιλιταριστική αφίσα.

Απαιτούμε να αποφυλακιστεί άμεσα ο Travis Bishop και κάθε φυλακισμένος αντιρρησίας συνείδησης.

Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά.

60 χρόνια από την πρώτη εκτέλεση αντιρρησία συνείδησης στην Ελλάδα

Φέτος συμπληρώνονται 60 χρόνια από την πρώτη εκτέλεση αντιρρησία συνείδησης στην Ελλάδα. Θα θέλαμε λοιπόν να αναφερθούμε σε αυτό το έγκλημα που διέπραξε ο στρατός και που αποτελεί μαύρη σελίδα στην ελληνική ιστορία. Επειδή το συγκεκριμένο περιστατικό είναι άγνωστο στο ευρύ κοινό και επειδή το στρατιωτικό κατεστημένο (ΓΕΣ, ΓΕΕΘΑ) δεν πρόκειται να σας μιλήσει ποτέ για αυτό, θεωρούμε σκόπιμο να σας πούμε εμείς δύο λόγια.

Διευκρινίζουμε ότι αντιρρησίες συνείδησης ονομάζονται όσοι αρνούνται να παρουσιαστούν στο στρατό για ιδεολογικούς λόγους και αποφασίζουν να μην εξυπηρετήσουν με οποιοδήποτε τρόπο τα σχέδια του στρατιωτικού (μιλιταριστικού) κατεστημένου. Οι αντιρρησίες συνείδησης (αρνητές στράτευσης) έχουν αντιμετωπιστεί με τον πιο βάρβαρο και απάνθρωπο τρόπο από την κρατική εξουσία, έχουν καταδικαστεί από τα στρατοδικεία σε εξοντωτικές ποινές, έχουν φυλακιστεί, έχουν ξυλοκοπηθεί μέσα στις στρατιωτικές φυλακές κτλ. Στην Ελλάδα από το 1949 μέχρι σήμερα, δύο αντιρρησίες συνείδησης εκτελέστηκαν (με τουφεκισμό) από το ελληνικό κράτος, 5 βασανίστηκαν μέχρι το θάνατό τους, 42 καταδικάστηκαν σε θάνατο, ενώ πάρα πολλοί εξορίστηκαν ή καταδικάστηκαν σε διάφορες ποινές φυλάκισης, ακόμα και σε ισόβια κάθειρξη.

Το 1949 εμφανίστηκε στην Ελλάδα ο πρώτος αντιρρησίας συνείδησης. Ονομαζόταν Ιωάννης Τσούκαρης και εκείνη την περίοδο βρισκόταν σε εξέλιξη ο Εμφύλιος Πόλεμος στη χώρα μας. Ο Τσούκαρης αρνήθηκε να παραλάβει όπλο από το στρατό και εξήγησε και τους λόγους για τους οποίους το έκανε.

Το Δεκέμβριο του 1948 ο νεαρός Ιωάννης Τσούκαρης μεταφέρθηκε στις Στρατιωτικές Φυλακές της Λάρισας. Στις 3 Φεβρουαρίου 1949 έγινε η δίκη του στο στρατοδικείο. Ο Τσούκαρης υπερασπίστηκε με θάρρος και αποφασιστικότητα τις πεποιθήσεις του, γνωρίζοντας ότι τον περίμενε η βαρύτερη ποινή. Ο Πρόεδρος του στρατοδικείου τον καταδίκασε σε θάνατο. Λίγες μέρες αργότερα, οι χωροφύλακες πήγαν με ένα φορτηγό στις φυλακές, άρπαξαν τον Τσούκαρη και τον πήγαν για εκτέλεση. Μάλιστα ένας από τους χωροφύλακες άρχισε να τον βρίζει. Τελικά τον πήγαν στον τόπο της εκτέλεσης αλλά είχε περάσει αρκετή ώρα και αναγκάστηκαν να τον ξαναπάνε πίσω στις φυλακές. Τις επόμενες μέρες ήρθαν στις φυλακές ο Διοικητής του Β’ Σώματος Στρατού, ο Βασιλικός Επίτροπος του στρατοδικείου και διάφοροι ανώτεροι αξιωματικοί του στρατού. Όλοι αυτοί συνάντησαν τον Τσούκαρη και άρχισαν να τον πιέζουν να υπογράψει ότι θα πάρει όπλο και θα υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Εκείνος όμως δεν λύγισε μπροστά στις πιέσεις και υπερασπίστηκε με συνέπεια τις ιδέες του. Απευθυνόμενος στον Βασιλικό Επίτροπο του είπε μεταξύ άλλων και τα εξής «Εσείς σκοτώνετε εμένα και γι’ αυτό θα δώσετε λόγο στο Θεό». Τελικά ο Τσούκαρης εκτελέστηκε με τουφεκισμό στη Λάρισα στις 10 Φεβρουαρίου 1949.

Ακολούθησε και δεύτερη εκτέλεση αντιρρησία συνείδησης. Στις 2 Μαρτίου 1949 εκτελέστηκε με τουφεκισμό στο Ναύπλιο ο αντιρρησίας συνείδησης Γιώργος Ορφανίδης.

Αυτοί οι δύο άνθρωποι που υπερασπίστηκαν τις ιδέες τους μέχρι το θάνατο, θα πρέπει τουλάχιστον να βρίσκονται πάντα στη μνήμη μας γιατί άνοιξαν το δρόμο για τη δημιουργία του κινήματος των αντιρρησιών συνείδησης και αντιμιλιταριστών στη χώρα μας. Σήμερα το κίνημα των αντιρρησιών συνείδησης, αντιμιλιταριστών και φιλειρηνιστών είναι περισσότερο δυναμικό και μαζικό από κάθε άλλη φορά. Οι αντιρρησίες συνείδησης και οι αντιμιλιταριστές γίνονται όλο και περισσότεροι και βρίσκονται σε πολλές χώρες (Αυστρία, Βέλγιο, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Δανία, Ελβετία, Ελλάδα, Κύπρος, Τουρκία, Ισραήλ, ΗΠΑ, Εσθονία, Ισπανία, Νορβηγία, Ολλανδία, Πορτογαλία, Ρωσία, Σουηδία, Φιλανδία κ.α.).

Δεν ξεχνάμε και δεν συγχωρούμε τα εγκλήματα που διέπραξε ο Στρατός.

Το φαινόμενο της πεταλούδας 3 – Αποκαλύψεις

Το ΦΙΠΠΑΚ ασχολείται μεταξύ άλλων και με ταινίες. Για το λόγο αυτό θα θέλαμε να αναφερθούμε σε μια ταινία που κυκλοφόρησε πρόσφατα.

Τίτλος ταινίας : Το φαινόμενο της πεταλούδας 3 : Αποκαλύψεις
Αγγλικός τίτλος : The butterfly effect 3 : Revelations

Είδος : Θρίλερ

Διάρκεια : 86 λεπτά

Σύντομη περιγραφή : Ο Σαμ έχει την υπερφυσική ικανότητα να κάνει ταξίδια πίσω στο χρόνο. Τα προβλήματά του ξεκινούν όταν χρησιμοποιεί την ικανότητά του για να βρει τον δολοφόνο της φίλης του και καταλήγει να αλλάξει τη δική του ιστορία. Κάθε προσπάθεια που κάνει να γυρίσει πίσω το χρόνο και να διορθώσει κάποιο πρόβλημα του παρελθόντος, δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα και κάθε ταξίδι θολώνει ακόμα περισσότερο την μνήμη του, θέτοντάς τον σε χειρότερη θέση από πριν.

Είσοδος νέου μέλους στο ΦΙΠΠΑΚ

Η Κεντρική Επιτροπή (Κ.Ε.) του ΦΙΠΠΑΚ (Φιλειρηνικό Προοδευτικό Παλλαϊκό Κίνημα) σας ενημερώνει ότι το ΦΙΠΠΑΚ απέκτησε ένα καινούργιο μέλος πριν από λίγες μέρες. Οι συστηματικές προσπάθειες της ηγεσίας του ΦΙΠΠΑΚ για απόκτηση νέων μελών άρχισαν πλέον να καρποφορούν. Ο Αρχηγός του ΦΙΠΠΑΚ «Red Panther 8» είχε θέσει σαν στόχο την είσοδο νέων προσώπων στο ΦΙΠΠΑΚ και για την επίτευξη του συγκεκριμένου στόχου είχε επαφές με διάφορα άτομα. Στις 15-8-2009 ο Αρχηγός συνάντησε το άτομο που έχει το ψευδώνυμο «antimilitarist21» και του πρότεινε να γίνει μέλος του ΦΙΠΠΑΚ. Το άτομο αυτό δήλωσε ότι αποδέχεται την πρόταση. Στις 17-8-2009 μετά από ομόφωνη απόφαση και των τριών μελών της Κεντρικής Επιτροπής του ΦΙΠΠΑΚ, ο «antimilitarist21» έγινε μέλος του ΦΙΠΠΑΚ.

Η ηγεσία του ΦΙΠΠΑΚ καλωσορίζει το νέο της μέλος και δηλώνει την ευχαρίστησή της από αυτή τη θετική εξέλιξη. Ο Υπαρχηγός του ΦΙΠΠΑΚ δήλωσε ιδιαίτερα ικανοποιημένος από την είσοδο του «antimilitarist21» στο κίνημά μας. Ο Αρχηγός του ΦΙΠΠΑΚ «Red Panther 8» δήλωσε ότι «Ο αγώνας πολλών ετών ανταμείβεται. Η είσοδος ενός νέου προσώπου στο ΦΙΠΠΑΚ δικαιώνει τις προσπάθειες που έχουμε κάνει και μας γεμίζει ικανοποίηση. Αυτή η χρονιά ήταν γεμάτη από ευχάριστα νέα για το κίνημά μας. Τον Ιανουάριο του 2009 αποκτήσαμε τη δική μας ιστοσελίδα στο INTERNET και έτσι μπορούμε να κάνουμε γνωστές τις θέσεις μας στο ευρύ κοινό. Στην ιστοσελίδα αυτή δημοσιεύσαμε πολυάριθμα κείμενα σχετικά με θέματα της επικαιρότητας, με το ποδόσφαιρο, με την πολιτική, την ΕΥΠ, το στρατιωτικό κατεστημένο, τους αντιρρησίες συνείδησης, τις συναυλίες ροκ συγκροτημάτων, την πολιτική κ.α. Η παρουσία μας αρχίζει να γίνεται αισθητή. Η ένταξη του «antimilitarist21» στο ΦΙΠΠΑΚ είναι μια ακόμα ευχάριστη εξέλιξη. Θα προσπαθήσουμε να πετύχουμε όλους τους στόχους που έχουμε θέσει και να ικανοποιήσουμε τις προσδοκίες όλων των μελών του ΦΙΠΠΑΚ».

Παραπέμπεται σε δίκη ο δολοφόνος αστυνομικός

«Καταπέλτης» είναι το βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών για τους ειδικούς φρουρούς που ευθύνονται για τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου το Δεκέμβριο του 2008 στα Εξάρχεια. Το δευτεροβάθμιο δικαστικό συμβούλιο καταλογίζει στον πρώτο κατηγορούμενο «ενσυνείδητη αδιαφορία» τονίζοντας ότι ο συγκεκριμένος ειδικός φρουρός προέβλεψε τις συνέπειες των πυροβολισμών και ότι σκοπεύοντας προς τους συγκεντρωμένους «επιδοκίμασε τη θανάτωση προσώπου». Το Συμβούλιο Εφετών Αθήνας απέρριψε την έφεση του δολοφόνου αστυνομικού Επαμεινώνδα Κορκονέα κατά του πρωτόδικου βουλεύματος επικυρώνοντας έτσι με το υπ. αριθμόν 1511/2009 βούλευμά του την παραπομπή του σε δίκη ενώπιον Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου για το κακούργημα της ανθρωποκτονίας από πρόθεση με τη μορφή του ενδεχόμενου δόλου, που τελέστηκε σε ήρεμη ψυχική κατάσταση σε βάρος του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008 στα Εξάρχεια.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ

Η ιστορία της ΑΕΚ

Το ΦΙΠΠΑΚ κάνει πράξη την υπόσχεσή του να ασχοληθεί με την ιστορία των σπουδαιότερων ποδοσφαιρικών συλλόγων της Ελλάδας. Αυτή τη φορά φτιάξαμε ένα αφιέρωμα στην ιστορία της ΑΕΚ. Το αφιέρωμα αυτό περιέχει πολλές πληροφορίες για την πορεία των κιτρινόμαυρων στο πέρασμα του χρόνου. Θα ακολουθήσουν και αφιερώματα στην ιστορία και άλλων ομάδων.

Η Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως (A.E.K) είναι αθλητικός σύλλογος που ιδρύθηκε το 1924 στην Αθήνα. Η ιδρυτική συνέλευση έγινε στις 30 Μαΐου 1924. Η ιστορία της ΑΕΚ ξεκινά πολύ πιο πριν, από την Κωνσταντινούπολη, η οποία στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου συγκέντρωνε μεγάλη πληθυσμιακή κοινότητα Ελλήνων, όπως και η Σμύρνη. Πρωτεύον άθλημα εκείνη την εποχή ήταν ο στίβος. Το ποδόσφαιρο δεν είχε μπει ακόμη στη ζωή των Ελλήνων αφού περίμενε τους δασκάλους του (δηλαδή τους Άγγλους) να το διαδώσουν μέσω των ναυτικών που προσέγγιζαν το λιμάνι της Κωνσταντινούπολης. Το ποδόσφαιρο σιγά σιγά αγαπήθηκε από τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν οι πρώτοι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι. Τα κυριότερα ομογενειακά αθλητικά σωματεία ήταν η «Ένωση Ταταύλων», το «Πέρα Κλουμπ», ο «Ερμής» του Πέραν, ο «Μέγας Αλέξανδρος» Βαθυρύακος, ο «Ήφαιστος», το αθλητικό τμήμα της Ροβερτείου Σχολής κ.λπ.
Έμβλημα της ΑΕΚ είναι ο δικέφαλος αετός και τα χρώματα της είναι το κίτρινο και μαύρο. Η επιλογή αυτή έγινε για να τονιστεί η στενή σχέση της ΑΕΚ με την Κωνσταντινούπολη και τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Η απόφαση για τη δημιουργία της Α.Ε.Κ. πάρθηκε στο μαγαζί αθλητικών ειδών των Αιμίλιου Ιωνά και Κωνσταντίνου Δημόπουλου, που βρισκόταν στην τότε στοά Λουξ της οδού Βερανζέρου. Τα ιδρυτικά μέλη του νεοσύστατου σωματείου ήταν πάνω από 40, ανάμεσα στους οποίους οι: Αιμίλιος Ιωνάς, Μενέλαος Ιωνάς, Κώστας Δημόπουλος, Μενέλαος Καροτσιέρης, Τιμολέων Τάγαρης, Κώστας Σπανούδης (πρώτος πρόεδρος της Α.Ε.Κ., διετέλεσε υπουργός και βουλευτής του Ελ. Βενιζέλου), Μίλτος Ιερεμιάδης, Στέφανος Κεχαγιάς, Νικηφόρος Ελεόπουλος, Παντελής Καραγιάννης, Φωκίων Δημητριάδης (σκιτσογράφος στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ), Κων/νος Κωνσταντάρας, Αλέξανδρος Μακρίδης, Κώστας Ζαρίφης, Γιάννης Χρυσαφίδης, Κώστας Χρυσόπουλος, Βασίλης Φρυδάς, Φίλιππος Φλωρίδης, Αλέξανδρος Στρογγυλός, Λευτέρης Παξιμαδάς, Χρίστος Αλεξανδρίδης.
Για πολλές δεκαετίες, από το 1930 ως το 2003, το γήπεδο της ΑΕΚ βρισκόταν στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Η περίοδος 1924 - 1930
Σας θυμίζουμε ότι το 1918 τελείωσε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος με ολέθριες συνέπειες για την Ευρώπη και το 1922 συνέβη η Μικρασιατική καταστροφή. Το 1924, τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για την ΑΕΚ. Η νεοσύστατη ομάδα στεγάστηκε στα γραφεία της Χ.Α.Ν. στην οδό Μητροπόλεως. Δύσκολα κάποιος αθλητής πειθόταν να γίνει μέλος μιας νέας ομάδας που ήταν άγνωστη στο ευρύ κοινό και με αβέβαιο μέλλον. Επιπλέον η ΑΕΚ δεν διέθετε δικό της γήπεδο. Την πρώτη ομάδα της ΑΕΚ αποτέλεσαν οι καλύτεροι παίκτες που ήρθαν από την Κωνσταντινούπολη. Οι παίκτες αυτοί ήταν : Νικόλαος Κίτσος (τερματοφύλακας), Ιερεμιάδης (αμυντικός), Θέμος Ασδέρης (αμυντικός), Κεχαγιάς (μέσος), Παρασκευάς (μέσος), Κ. Δημόπουλος (μέσος), Καραγιαννίδης (επιθετικός), Μπάλτας (επιθετικός), Μήλας (επιθετικός), Ηπιάδης (επιθετικός) και Γεωργιάδης (επιθετικός).
Πρόεδρος της ΑΕΚ την περίοδο 1924-1932 ήταν ο δημοσιογράφος, και μετέπειτα βουλευτής και υπουργός στην κυβέρνηση Βενιζέλου, Κώστας Σπανούδης.
Η ΑΕΚ μαζί με άλλους συλλόγους της Αθήνας δήλωσε συμμετοχή στο Πρωτάθλημα Αθηνών της σεζόν 1924-1925. Το Πρωτάθλημα αυτό το κατέκτησε ο ΠΑΟ του Απόστολου Νικολαϊδη. Στο Πρωτάθλημα Αθηνών της σεζόν 1925-1926, η ΑΕΚ βρέθηκε στον τελικό αντιμέτωπη με τον ΠΑΟ του Α. Νικολαϊδη. Ο τελικός έγινε στο γήπεδο του ΠΑΟ και νικητής αναδείχθηκε ο ΠΑΟ με 2-1. Στον κιτρινόμαυρο σύλλογο μπήκαν νέα πρόσωπα. Στα τέλη του 1926 ήρθε στην Αθήνα ο θρυλικός Κώστας Νεγρεπόντης, ένας από τους καλύτερους παίκτες της Κωνσταντινούπολης. Ο Νεγρεπόντης είχε μια λαμπρή σταδιοδρομία στα γαλλικά γήπεδα ως το 1926. Μετά τη καριέρα του στην ΑΕΚ, ο Νεγρεπόντης έγινε προπονητής της Εθνικής Ελλάδας. Τον Μάρτιο του 1928 η ΑΕΚ κατόρθωσε να νικήσει τον ΠΑΟ με 3-1.

Η περίοδος 1930-1939

Το 1930 επί κυβερνήσεως Ελ. Βενιζέλου εγκαινιάστηκε το γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Για πολλές δεκαετίες αυτός ήταν ο χώρος που στέγασε την κιτρινόμαυρη ομάδα.
Τα πρώτα καλά σημάδια άρχισαν να φαίνονται στο Πρωτάθλημα Ελλάδας της σεζόν 1930-1931, όπου η ΑΕΚ νίκησε τον ΠΑΟ με 2-1 και τον Άρη με 2-0 και κατετάγη στην 4η θέση. Ο πρώτος τίτλος για την ΑΕΚ ήρθε την περίοδο 1931-32, όταν κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος νικώντας τον Άρη με 5-3. Αστέρια της ομάδας ήταν οι Κώστας Νεγρεπόντης (ο οποίος τότε ήταν 35 χρονών), Κλεάνθης Μαρόπουλος, Δελαβίνιας, Ρίμπας, Σκλαβούνος, Μανέττας, Τζανετής, Μάγειρας, Χατζησταυρίδης.
Το πρώτο της πρωτάθλημα Ελλάδας το κέρδισε το 1939. Τον Ιούνιο του 1939 αντιμετώπισε στον τελικό του Πρωταθλήματος τον Ηρακλή, τον οποίο και νίκησε 3-1 εντός έδρας και 4-2 εκτός έδρας. Κερδίζοντας την ίδια σεζόν και το κύπελλο έγινε η πρώτη ομάδα που κατέκτησε το νταμπλ στην Ελλάδα.

Η περίοδος 1940 - 1959

Στο Πρωτάθλημα Ελλάδας της σεζόν 1939-1940 η ΑΕΚ με τον Κώστα Νεγρεπόντη στη θέση του προπονητή κέρδισε και πάλι το τρόπαιο. Σημειώνουμε τη μεγάλη νίκη της επί του Ολυμπιακού με 3-0 (ο Μαρόπουλος έβαλε ένα γκολ). Στον τελικό του Πρωταθλήματος η ΑΕΚ αντιμετώπισε τον ΠΑΟΚ, τον οποίο νίκησε 1-0 εντός έδρας και 4-3 εκτός. Τον Οκτώβριο του 1940 η Ιταλία επιτέθηκε στην Ελλάδα. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και η κατοχή είχαν καταστροφικές συνέπειες σε όλους τους τομείς της ελληνικής κοινωνίας, κατά συνέπεια και στο ποδόσφαιρο. Οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ καθώς και των άλλων ομάδων επιστρατεύτηκαν για να πάνε στον πόλεμο. Στην περίοδο της Κατοχής (1941-1944) τα περισσότερα γήπεδα ρημάχτηκαν από τα στρατεύματα των κατακτητών. Το γήπεδο της ΑΕΚ γνώρισε την καταστροφική λύσσα των Ιταλών στρατιωτών. Οι Ιταλοί στρατιώτες κατέστρεψαν το αρχείο της ΑΕΚ, άρπαξαν τα παπούτσια, τις φανέλες και τις μπάλες των ποδοσφαιριστών και έπειτα τα πούλησαν στη μαύρη αγορά. Παρά τις δυσκολίες, οι παίκτες της ΑΕΚ πήραν τη θαρραλέα απόφαση να προσπαθήσουν μόνοι τους να ξαναπαίξουν σε ορισμένους αγώνες. Έτσι λοιπόν έπαιξαν σε λίγους αγώνες μαζί με άλλους γνωστούς συλλόγους. Μετά την απελευθέρωση (1944), όλοι οι άνθρωποι της ΑΕΚ ρίχτηκαν στη δουλειά αγωνιζόμενοι για την ανοικοδόμηση της ομάδας. Η σύνθεση της ΑΕΚ ήταν σχεδόν ίδια με αυτή της Κατοχής. Μόνο 3 παίκτες της ήταν απόντες : ο Χατζησταυρίδης που πήρε μεταγραφή, ο Γιαλαμπίδης που πήρε μεταγραφή και ο Κοντούλης που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς στρατιώτες. Μέσα στο 1945 η ΑΕΚ είχε απογοητευτικά αποτελέσματα. Στο Πρωτάθλημα της σεζόν 1945-1946 η ΑΕΚ κατέλαβε τη 2η θέση. Στο Πρωτάθλημα του 1946-1947 η ΑΕΚ κατετάγη 4η, αλλά πέτυχε δύο σπουδαίες νίκες επί του Ολυμπιακού (τον νίκησε 2-0 εντός έδρας και 3-2 εκτός έδρας με πρωταγωνιστή τον Κλεάνθη Μαρόπουλο). Το 1948 η ΑΕΚ έχασε το Κύπελλο Ελλάδας από τον ΠΑΟ. Το 1949 όμως πήρε την εκδίκησή της από τον ΠΑΟ στον τελικό Κυπέλλου Ελλάδας.
Το 1956 στον τελικό του Κυπέλλου νίκησε τον Ολυμπιακό με2-1, με πρωταγωνιστές τους Πούλη, Εμμανουηλίδη, Κανάκη, Χανιώτη, Σεραφείδη, Σταματιάδη.

Η περίοδος 1960-1973

Στο Πρωτάθλημα του 1959-1960 η ΑΕΚ κατέλαβε τη 2η θέση, πετυχαίνοντας παράλληλα δύο σημαντικές νίκες επί του Ολυμπιακού. Τον νίκησε 1-0 εντός έδρας με γκολ του μεγάλου Νεστορίδη και 1-0 εκτός έδρας με γκολ του Σταματιάδη. Το πολυπόθητο πρωτάθλημα ήρθε τελικά το 1963, μετά από πολλά χρόνια αναμονής. Εκείνη τη χρονιά στη Νέα Φιλαδέλφεια με ισοπαλία 3-3 αλλά και καλύτερη διαφορά τερμάτων ξεπέρασε τον Παναθηναϊκό. Αστέρια της ομάδας ήταν ο Μίμης Παπαϊωάννου, Κώστας Νεστορίδης, Πετρίδης, Σεραφείδης, Σοφιανίδης, Σταματιάδης, Τσαχουρίδης, Κανελλόπουλος, Παπαποστόλου, Σκευοφύλακας και προπονητής ο Ουγγρογερμανός Γένε Τσάκναντι. Το 1964 η ΑΕΚ βγήκε 3η στο Πρωτάθλημα, αλλά κατέκτησε το Κύπελλο. Στον ημιτελικό ΠΑΟ-ΟΣΦΠ για το Κύπελλο Ελλάδας του 1964, οι οπαδοί εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο στο 116’ και κατέστρεψαν ό,τι βρήκαν μπροστά τους. Έτσι αποκλείστηκαν και οι δύο ομάδες και το Κύπελλο δόθηκε στην ΑΕΚ. Το 1966 η ΑΕΚ κατέκτησε το κύπελλο στον τελικό με τον Ολυμπιακό. Ο Ολυμπιακός μετά από απόφαση του προπονητή του Μάρτον Μπούκοβι δεν παρουσιάστηκε στο γήπεδο για να αγωνιστεί, με αποτέλεσμα να του επιβληθεί η ήττα στα χαρτιά με σκορ 2-0. Το επόμενο Κύπελλο για τους κιτρινόμαυρους θα ερχόταν μετά από πολλά χρόνια.
Το 1968 η ΑΕΚ με αστέρια τους Σταματιάδη, Σοφιανίδη, Σκευοφύλακα, Παπαϊωάννου, Σεραφείδη, Νικολαϊδη, Καραφέσκο, Μπαλόπουλο, Πομώνη, Βασιλείου, Κεφαλίδη, Σταθόπουλο, Βεντούρη, Παπαγεωργίου κέρδισε το πρωτάθλημα. Πέτυχε μάλιστα και δύο μεγάλες νίκες επί του Ολυμπιακού. Τον νίκησε 4-1 στο Καραϊσκάκη (με 2 γκολ του μεγάλου Παπαϊωάννου) και 2-1 στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Το 1971 κέρδισε το πέμπτο της πρωτάθλημα με προπονητή τον Μπράνκο Στάνκοβιτς και αστέρια τους Στέλιο Κωνσταντινίδη, Αποστόλη Τόσκα και Ανδρέα Παπαεμμανουήλ. Στο Πρωτάθλημα του 1973 η ΑΕΚ κατετάγη 5η.

Η περίοδος 1974-1981 (Εποχή Λουκά Μπάρλου)

Το 1974 ο Λουκάς Μπάρλος ανέλαβε την προεδρία της ΑΕΚ και άρχισε η για πολλούς χρυσή εποχή της ΑΕΚ. Προπονητής ήταν ο Ολλανδός (και δημιουργός της μεγάλης ομάδας της Εθνικής Ολλανδίας που έφτασε στον τελικό του Μουντιάλ του 1974) Φράντισεκ Φάντροκ και αστέρια της ομάδας οι Αρδίζογλου, Δέδες, Σκρέκης, Βάγκνερ, Τσανλάιντερ, Θωμάς Μαύρος, Νικολούδης, Μπάμπης Ιντζόγλου, Χρηστίδης, Παπαϊωάννου, Τσάμης, Στεργιούδας, Νικολάου, Πέτρος Ραβούσης. Η πολυπόθητη ανάκαμψη ξεκινάει. Στο Πρωτάθλημα του 1975 η ΑΕΚ βγαίνει 2η. Στο Πρωτάθλημα του 1976 είναι και πάλι 2η (νικώντας τον ΟΣΦΠ στο Καραϊσκάκη 2-0 με 2 γκολ του τρομερού Παπαϊωάννου). Τη σεζόν 1976-77 η εκπληκτική ΑΕΚ έφθασε στα ημιτελικά του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ αποκλείοντας τις ομάδες Ντιναμό Μόσχας, Ντέρμπι Κάουντι, Ερυθρό Αστέρα και Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς (ΚΠΡ), ώσπου την σταμάτησε η πανίσχυρη Γιουβέντους, που κέρδισε και το τρόπαιο. Εκείνη η μαγευτική πορεία στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη των οπαδών της ΑΕΚ. Στις αναμετρήσεις με την ΚΠΡ, μετά την ήττα με 3-0 στο Λονδίνο όλοι είχαν ξεγραμμένη την ΑΕΚ. Όμως η παρέα του Μαύρου, του Παπαϊωάννου, του Τάκη Νικολούδη και του Βάλτερ Βάγκνερ φρόντισε να τους διαψεύσει. Με δύο γκολ του Μαύρου και ένα του Παπαϊωάννου, η ΑΕΚ οδηγεί τον αγώνα στην παράταση και στα πέναλτι. Στο τέλος επικρατεί με 7-6, δείχνοντας ότι είναι πολύ σκληρή για να πεθάνει.
Την περίοδο 1977-78 η ΑΕΚ με προπονητή το Γιουγκοσλάβο Ζλάτκο Τσαϊκόφκσι και με τους Μαύρο, Μπάγεβιτς και Βιέρα (σπουδαίος παίκτης της Εθνικής Ουρουγουάης) κατέκτησε το νταμπλ. Στον ημιτελικό ΑΕΚ-ΟΣΦΠ για το Κύπελλο Ελλάδας (17-5-1978), η ΑΕΚ ισοπέδωσε τον ΟΣΦΠ με σκορ 6-1 και με το θεό Θωμά Μαύρο να πετυχαίνει 3 γκολ.
Τη σεζόν 1978-79 με προπονητή τον κορυφαίο Φέρεντς Πούσκας (που είχε οδηγήσει τον ΠΑΟ στον τελικό του Γουέμπλεϊ) και το Μίμη Δομάζο ξανακερδίζει το πρωτάθλημα, αφού στον αγώνα μπαράζ λόγω ισοβαθμίας, ο Ολυμπιακός δεν θέλησε να αγωνιστεί. Το 1981 η ΑΕΚ βγαίνει 2η στο Πρωτάθλημα. Στο Κύπελλο Πρωταθλητριών της σεζόν 1978-1979 η ΑΕΚ ισοπέδωσε στην Αθήνα την Πόρτο με σκορ 6-1, αλλά αποκλείστηκε στον επόμενο γύρο από την αχτύπητη και ασυναγώνιστη Νότιγχαμ Φόρεστ (η οποία κατέκτησε τελικά το τρόπαιο).
Σε μεγάλη ακμή ήταν και το φυτώριο της ΑΕΚ εκείνη την εποχή, αφού ξεκινούσαν οι μετέπειτα πρωταγωνιστές Στέλιος Μανωλάς, Σπύρος Οικονομόπουλος, Βαγγέλης Βλάχος και Λύσανδρος Γεωργαμλής.

Η περίοδος 1982-1988

Το 1983 με προπονητή τον Αυστριακό Χέλμουτ Σενέκοβιτς και πρόεδρο το Μιχάλη Αρκάδη η ΑΕΚ κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδας νικώντας τον ΠΑΟΚ 2-0. Σε εκείνο τον τελικό Κυπέλλου είχε βάλει 1 γκολ ο Μαύρος και 1 ο Βλάχος. Αυτός ήταν ο πρώτος αγώνας μεταξύ δύο ελληνικών ομάδων που διεξήχθη στο - νέο τότε - Ολυμπιακό Στάδιο. Στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ της σεζόν 1985-1986, η ΑΕΚ κατόρθωσε να νικήσει στην Αθήνα την πανίσχυρη Ρεάλ Μαδρίτης με 1-0. Αυτή η περίοδος ήταν δύσκολη και η ΑΕΚ έμεινε μακριά από τους τίτλους. Στο Πρωτάθλημα του 1988 κατέλαβε τη 2η θέση, πίσω από την Πρωταθλήτρια Λάρισα.

Η περίοδος 1988-1996 (Εποχή Μπάγεβιτς)

Το 1988 ήρθε ως προπονητής της ΑΕΚ ο Σέρβος Ντούσαν Μπάγεβιτς. Την περίοδο 1988-89, με πρόεδρο τον Στράτο Γιδόπουλο, προπονητή το Ντούσαν Μπάγεβιτς και κορυφαίους παίκτες όπως ο Πολωνός Μίροσλαβ Οκόνσκι, η ΑΕΚ κατέκτησε το πρωτάθλημα, αρπάζοντας τη μπουκιά από το στόμα του Ολυμπιακού. Στο κρίσιμο ντέρμπι της προτελευταίας αγωνιστικής (ΟΣΦΠ-ΑΕΚ) στο Ολυμπιακό Στάδιο, η ΑΕΚ κάνει μια τρομερή αντεπίθεση στο 83’ (με Οκόνσκι και Καραγκιοζόπουλο) πετυχαίνοντας το γκολ της νίκης και παγώνοντας τους ερυθρόλευκους.
Με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς στον πάγκο το 1992 η ΑΕΚ (με Βασίλη Δημητριάδη, Αλεξανδρή, Μπατίστα κ.α.) πήρε το πρωτάθλημα με πρόεδρο τον Κώστα Γενεράκη. Η χρυσή περίοδος είχε αρχίσει. Η ΑΕΚ του Ντούσαν Μπάγεβιτς ξανακερδίζει το πρωτάθλημα το 1993 και το 1994 με προέδρους το Γιάννη Καρρά και το Δημήτρη Μελισσανίδη. Αστέρια της ομάδας ο Τόνι Σαβέβσκι, ο Μανωλάς, ο Δημητριάδης, ο Μπατίστα, ο Καραγιάννης, ο Σαββίδης, ο Παύλος Παπαϊωάννου.
Το 1994-95 η ΑΕΚ μπήκε θριαμβευτικά στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ ξεπερνώντας με δύο νίκες την ισχυρή Ρέιντζερς Γλασκώβης με πρωταγωνιστές το Δημήτρη Σαραβάκο και τον Τόνι Σαβέβσκι. Το 1996 η ΑΕΚ κέρδισε το κύπελλο με προπονητή το Ντούσαν Μπάγεβιτς (έχοντας αποκλείσει Ηρακλή, ΟΣΦΠ και ΠΑΟ).

Η περίοδος 1997-2003

Το 1997 η ΑΕΚ με προπονητή τον Πέτρο Ραβούση κατέκτησε το Κύπελλο, επικρατώντας του ΠΑΟ στον τελικό με 5-3 στα πέναλτι. Ας παραθέσουμε λίγα στοιχεία για το Κύπελλο Ελλάδας της σεζόν 1996-1997. Στα ημιτελικά η ΑΕΚ βρέθηκε αντιμέτωπη με τον ΟΣΦΠ. Στο γήπεδό της στις 12-2-1997, νίκησε τον ΟΣΦΠ (του Ντούσαν Μπάγεβιτς) 2-1 (με γκολ του Μπατίστα και του Κασάπη). Στον επαναληπτικό στις 26-2-1997 στο Καραϊσκάκη, η ΑΕΚ νίκησε 1-0 με γκολ του Ντέμη Νικολαΐδη. Μετά από αυτούς τους συγκλονιστικούς αγώνες πολλοί είπαν ότι ο μαθητής (Ραβούσης) νίκησε το δάσκαλο (Μπάγεβιτς).
Το 1999 η ΑΕΚ έδωσε φιλικό αγώνα ανθρωπιστικού χαρακτήρα με την Παρτιζάν στο Βελιγράδι, το οποίο βομβαρδιζόταν από το ΝΑΤΟ, σπάζοντας ως πρώτη το διεθνές εμπάργκο κατά της Σερβίας. Με προπονητή τον Όλεγκ Μπλαχίν ήρθε ισόπαλη 1-1 με γκολ του Ζουμπούλη, ενώ ο αγώνας διακόπηκε από τους ενθουσιασμένους φιλάθλους που έσπευσαν να πανηγυρίσουν.
Το 2000 με προπονητή τον Γιάννη Παθιακάκη και ηγέτη τον Νικολαΐδη κέρδισε το κύπελλο Ελλάδος (αφού πρώτα ισοπέδωσε τον ΟΣΦΠ με 3-0 στα προημιτελικά), ενώ την επόμενη σεζόν 2000-2001 προκρίθηκε στον τέταρτο γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, έχοντας αποκλείσει τη Μπάγερ Λεβερκούζεν (φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης χρονιάς) με κορυφαίο το Φερνάντο Νάβας.
Το 2002 η ΑΕΚ ξανακέρδισε το κύπελλο με προπονητή τον Πορτογάλο Φερνάντο Σάντος και πρωταγωνιστή τον Ίλια Ίβιτς, το Νικολαΐδη και τον Τσάρτα, ενώ έχασε το πρωτάθλημα την τελευταία αγωνιστική ισοβαθμώντας με τον Ολυμπιακό.
Τη σεζόν 2002-2003 επέστρεψε ο Ντούσαν Μπάγεβιτς στον πάγκο και η χρονιά σημαδεύτηκε από τις πολύ καλές εμφανίσεις στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ με έξι ισοπαλίες σε ισάριθμα ματς, οι δύο από αυτές σε εντυπωσιακούς αγώνες με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Στυλοβάτες της ΑΕΚ ήταν οι Ζαγοράκης, Τσάρτας, Νικολαΐδης, Κατσουράνης, Καψής, Κασάπης, Ίβιτς, Ράιτ.

Τέλος εποχής σταδίου Ν. Φιλαδελφείας

Το 2003 κατεδαφίζεται το - χτυπημένο κατά ένα μέρος από το σεισμό του 1999 - στάδιο Νίκος Γκούμας (και μαζί με αυτό το κλειστό γήπεδο Γιώργος Μόσχος), μετά και την καταρχήν ένταξη του "Νέου Γηπέδου ΑΕΚ" στα Ολυμπιακά έργα για τους αγώνες της Αθήνας 2004 ως επίσημου προπονητηρίου του ποδοσφαιρικού τουρνουά. Αργότερα όμως το στάδιο αφαιρέθηκε από το φάκελο των αγώνων, αντικαθιστώμενο από το Γήπεδο Καραϊσκάκη και η ανέγερση νέας έδρας της ομάδας εκκρεμεί μέχρι σήμερα, με την ΑΕΚ να φιλοξενείται τα τελευταία χρόνια στο ΟΑΚΑ.
Μετά την κατεδάφιση του «Νίκος Γκούμας», η ομάδα αναγκάστηκε να φιλοξενηθεί στα γήπεδα των Άνω Λιοσίων, της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, του Ταύρου και της Νέας Σμύρνης. Σαν να μην έφτανε αυτό, τα διοικητικά και οικονομικά προβλήματα έφεραν την ομάδα σε πολύ δύσκολη θέση.

Προεδρία Ντέμη Νικολαΐδη

To καλοκαίρι του 2004 ο Ντέμης Νικολαΐδης γίνεται πρόεδρος της ΑΕΚ και τη σεζόν 2005-06 η ομάδα με προπονητή τον Φερνάντο Σάντος κερδίζει τη συμμετοχή της στο Τσάμπιονς Λιγκ, επιτυχία που επαναλαμβάνει τη σεζόν 2006-07 με προπονητή το Λορένσο Σέρα Φερέρ.
Τη σεζόν 2006-07 η ΑΕΚ έφτασε μια ανάσα πριν την πρόκριση από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ κέρδισε στην Αθήνα τη μετέπειτα τροπαιούχο Μίλαν.
Η σεζόν 2007-2008 ήταν η χρονιά που η ΑΕΚ ενισχήθηκε με έμπειρους ποδοσφαιριστές για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, το οποίο κρίθηκε ύστερα από παρέμβαση του CAS δίνοντας στην ΑΕΚ τη δεύτερη θέση. Στα πλέι-όφ που ακολούθησαν χάθηκε και η συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ριβάλντο, Ζήκος, Λυμπερόπουλος, Ζήκος, Δέλλας, Μπλάνκο ήταν οι διακριθέντες.
Αλλαγή προέδρου
Το 2008 ο Νικολαΐδης αποχώρησε από την προεδρία της ΑΕΚ και τον διαδέχθηκε αρχικά ο Γιώργος Κιντής και μετέπειτα ο Νίκοs Θανόπουλοs. Οι περισότεροι από τους διακριθέντες της προηγούμενης χρονιάς αποχώρησαν και η ΑΕΚ τερμάτισε τέταρτη 16 βαθμούς πίσω από την πρώτη θέση, όμως κατάφερε να διεκδικήσει την πρόκριση στο Τσάμπιονς Λιγκ έως τον τελευταίο αγώνα των πλέι οφ χωρίς ωστόσο να το επιτύχει.

Ορισμένες θρυλικές μορφές της ΑΕΚ
Κλεάνθης Μαρόπουλος (1919-1992)
Γεννήθηκε το 1919 στη Μικρά Ασία και το 1922 λόγω της Μικρασιατικής Καταστροφής η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Καλαμάτα. Το 1933 μετακόμισαν οικογενειακά στην Καλογρέζα και ο Μαρόπουλος γράφτηκε στον τοπικό Εθνικό. Ένα χρόνο μετά εντάχθηκε στην ομάδα των "τσικό" της ΑΕΚ. Το 1936 έκανε το ντεπούτο του με την πρώτη ομάδα. Αγωνίστηκε σαν κυνηγός. Φημιζόταν για το τρομερό του σουτ. Φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας.
Κέρδισε 2 πρωταθλήματα (1939, 1940), 3 κύπελλα (1939, 1949, 1950) και 4 πρωταθλήματα Αθηνών (1940, 1946, 1947, 1950). Είχε με την ΑΕΚ 205 συμμετοχές σε επίσημους αγώνες σημειώνοντας 124 γκολ (πρωτάθλημα Αθηνών 134/72, πρωτάθλημα 37/25, κύπελλο 34/27). Φόρεσε για τελευταία φορά τη φανέλα της ΑΕΚ το 1953.

Κώστας Νεγρεπόντης (1897-1974)
Ο Κώστας Νεγρεπόντης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1897. Αγωνίστηκε στην Προποντίδα Ταταούλων, τη Φενερμπαχτσέ και την Πέρα Κλουμπ. Το 1922 μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή βρέθηκε στη Γαλλία όπου δημιούργησε σημαντική φήμη σαν ποδοσφαιριστής μέχρι το 1926 που ήρθε στην Ελλάδα και μεταγράφηκε στην ΑΕΚ. Με την ΑΕΚ αγωνίστηκε 6 σεζόν σαν ποδοσφαιριστής σε επίσημα ματς. Κατέκτησε μαζί της το κύπελλο 1931-32. Ήταν ο αρχηγός της ομάδας και αγωνίστηκε σαν έξω δεξιά, μέσα δεξιά και σέντερ φορ. Έπαιξε σε 42 επίσημους αγώνες σημειώνοντας 30 γκολ (πρωτάθλημα 6/2, κύπελλο 1/1, πρωτάθλημα Αθηνών 35/27). Αγωνίστηκε και στην Εθνική Ελλάδας.
Έκανε σημαντική καριέρα και σαν προπονητής δουλεύοντας σε αρκετές ομάδες. Στην ΑΕΚ κάθησε στον πάγκο της συνολικά 14 σεζόν, πράγμα που αποτελεί ρεκόρ για την ομάδα: 1933-36, 1937-40, 1944-48, 1955-59 (τις σεζόν 1947-48, 1956-57, 1957-58 δεν ήταν ο μοναδικός προπονητής). Κατέκτησε με την Ένωση 2 πρωταθλήματα (1939, 1940), 2 κύπελλα (1939-νταμπλ, 1956), 3 πρωταθλήματα Αθηνών (1940, 1946, 1947).

Σπύρος Κοντούλης (1915-1944)
Ο Σπύρος Κοντούλης γεννήθηκε στην Κοκκινιά το 1915 και πήρε μετεγγραφή στην ΑΕΚ το 1935 από την Άμυνα Νίκαιας. Αγωνιζόταν στη θέση του σέντερ χαφ. Με την ΑΕΚ κατέκτησε 2 πρωταθλήματα (1939, 1940), 1 κύπελλο (1939) και 1 πρωτάθλημα Αθηνών (1940). Έπαιξε συνολικά σε 83 επίσημους αγώνες σημειώνοντας 1 γκολ (πρωτάθλημα 30/1, πρωτάθλημα Αθηνών 44, κύπελλο 9). Με την Εθνική είχε 3 συμμετοχές. Ένα βράδυ τον Απρίλιο του 1944 συνελήφθη από τους Ναζί στο Πεδίο του Άρεως και οδηγήθηκε στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου. Εκεί συνάντησε τον αδελφό του Βασίλη που εκτελέστηκε και το συμπαίκτη του στην ΑΕΚ Κώστα Χριστοδούλου που βασανίστηκε φρικτά πριν τον αφήσουν ελεύθερο. Ο Σ. Κοντούλης στα μέσα Ιουνίου 1944 οδηγήθηκε με ένα καμιόνι στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής για να εκτελεστεί. Όμως στο δρόμο στην περιοχή του Μετς πήδηξε έξω από το αυτοκίνητο τρέχοντας προς την ελευθερία. Τότε δέχθηκε πυρά από Γερμανούς στρατιώτες και έπεσε νεκρός σε ηλικία 29 ετών...

Τίτλοι - Διακρίσεις
• 11 Πρωταθλήματα Ελλάδος (1939, 1940, 1963, 1968, 1971, 1978, 1979, 1989, 1992, 1993, 1994)
• 13 Kύπελλα Ελλάδος (1932, 1939, 1949, 1950, 1956, 1964, 1966, 1978, 1983, 1996, 1997, 2000, 2002)
• 1 Λιγκ Καπ (1991)
• 2 Σούπερ Καπ (1989, 1996)
• Κορυφαία ευρωπαϊκή διάκριση: Ημιτελικά UEFA CUP 1976-77
• Η ΑΕΚ είναι η μόνη ελληνική ομάδα, που έχει αγωνιστεί στα προημιτελικά και των τριών ευρωπαϊκών κυπέλλων (Πρωταθλητριών, Κυπελλούχων και ΟΥΕΦΑ).

ΣτατιστικάΚατάταξη ποδοσφαιριστών συλλόγου ως 1ου σκόρερ Πρωταθλήματος
• 5 Κώστας Νεστορίδης (1959, 1960, 1961, 1962, 1963)
• 3 Θωμάς Μαύρος (1978, 1979, 1985)
• 2 Βασίλης Δημητριάδης (1992, 1993)
• 2 Μίμης Παπαϊωάννου (1964, 1966)
• 2 Ισμαέλ Μπλάνκο (2008, 2009)
• 1 Αλέκος Αλεξανδρής (1994)
• 1 Νίκος Λυμπερόπουλος (2007)
• 1 Κώστας Βασιλείου (1939)
• 1 Γιώργος Δέδες (1976)
• 1 Κλεάνθης Μαρόπουλος (1940)
• 1 Ντέμης Νικολαΐδης (1999)
• 1 Βασίλης Τσιάρτας (1996)
• 1 Ντούσαν Μπάγεβιτς (1980)
• 1 Χένρικ Νίλσεν (1988)

Κατάταξη ποδοσφαιριστών βάσει συμμετοχών στο Πρωταθλήμα
• 483 Μίμης Παπαϊωάννου
• 447 Στέλιος Μανωλάς
• 358 Τόνι Σαβέφσκι
• 297 Στέλιος Σκευοφύλακας
• 293 Λάκης Νικολάου
• 276 Θωμάς Μαύρος
• 269 Ανδρέας Σταματιάδης
• 263 Πέτρος Ραβούσης
• 260 Χρήστος Αρδίζογλου
• 254 Μιχάλης Κασάπης

Κατάταξη ποδοσφαιριστών βάσει τερμάτων στο Πρωτάθλημα
• 233 Μίμης Παπαϊωάννου
• 174 Θωμάς Μαύρος
• 140 Κώστας Νεστορίδης
• 126 Ντέμης Νικολαΐδης
• 94 Κώστας Νικολαΐδης
• 81 Βασίλης Δημητριάδης
• 80 Βασίλης Τσιάρτας
• 67 Ντανιέλ Μπατίστα
• 65 Ντούσαν Μπάγεβιτς
• 65 Νίκος Λυμπερόπουλος
• 63 Ανδρέας Σταματιάδης

Οι μεγαλύτερες νίκες εντός και εκτός έδρας στο Πρωτάθλημα• (1960-61/09-09-61) Α.Ε.Κ. - Α.Ο. Αιγάλεω (8-0)
• (1961-62/20-05-62) Α.Ε.Κ. - Α.Ο. Πανελευσινιακός (8-3)
• (1970-71/04-11-70) Α.Ε.Κ. - Γ.Α.Σ. Βέροια (8-2)
• (1989-90/11-12-89) Α.Ε.Κ. - Α.Ο. Ξάνθης (8-0)
• (1992-93/10-12/92) Α.Ε.Κ. - Κόρινθοs (7-0)
• (1987-88/06/12/87) Α.Ε.Κ. - Γ.Α.Σ. Βεροια (7-1)
• (1989-90/28-10-89) Α.Ε.Κ. - Πανιώνιοs (7-1)
• (1964-65/11-10-64) Γ.Σ. Απόλλων Σμύρνης - Α.Ε.Κ. (1-7)
• (1996-97/04-11-96) Α.Σ.Β. Αθηναϊκός - Α.Ε.Κ. (0-7)
• (2003-04/09-11/03) Α.Π.Ο. Ακράτητος - Α.Ε.Κ. (2-7)

Most league appearances for the club
1 Mimis Papaioannou 483
2 Stelios Manolas 451
3 Toni Savevski 356
4 Stelios Skevofilakas 293
– Lakis Nikolaou


Most league goals for the club
Rank Name Nat Goals
1 Mimis Papaioannou 233
2 Thomas Mavros 174
3 Kostas Nestoridis 140
4 Demis Nikolaidis 125
5 Kostas Nikolaidis 94
6 Vasilis Dimitriadis 81
7 Vasilis Tsiartas 80
8 Daniel Batista 67
9 Nikos Liberopoulos 65
– Dušan Bajević 65

Greek league top scorer with the club
Year Name Nat Goals
1960 Kostas Nestoridis 33
1961 Kostas Nestoridis 27
1962 Kostas Nestoridis 29
1963 Kostas Nestoridis 23
1964 Mimis Papaioannou 29
1966 Mimis Papaioannou 24
1976 Giorgos Dedes 15
1978 Thomas Mavros 22
1979 Thomas Mavros 31
1980 Dušan Bajević 25
1985 Thomas Mavros 27
1988 Henrik Nielsen 21
1992 Vasilis Dimitriadis 28
1993 Vasilis Dimitriadis 33
1994 Alekos Alexandris 24
1996 Vasilis Tsiartas 26
1999 Demis Nikolaidis 22
2007 Nikos Liberopoulos 18
2008 Ismael Blanco 19
2009 Ismael Blanco 14

Η ΑΕΚ είναι ιδέα και οι ιδέες δεν πεθαίνουν.

35 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο – Η προδοσία της ελληνικής στρατιωτικής ηγεσίας

Η 14η Αυγούστου είναι μια μαύρη επέτειος. Συμπληρώνονται 35 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο (Αττίλας ΙΙ). Μια ολέθρια εισβολή που είχε σαν αποτέλεσμα την κατοχή από τον τουρκικό στρατό του 37% του εδάφους του νησιού. Ας θυμηθούμε τα πιο σημαντικά γεγονότα εκείνης της μαύρης περιόδου.

1959 : Η Κύπρος ανακηρύσσεται ανεξάρτητη δημοκρατία και ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος εκλέγεται Πρόεδρός της.
25 Νοεμβρίου 1973 : Ο ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης (διοικητής της ΕΣΑ) με τη βοήθεια του διοικητή της 1ης Στρατιάς αντιστράτηγου Φ. Γκιζίκη ανατρέπουν με πραξικόπημα τους Παπαδόπουλο και Μαρκεζίνη και σχηματίζουν νέα χουντική κυβέρνηση.
Ιανουάριος 1974 : Πεθαίνει στην Κύπρο από καρδιακή προσβολή ο στρατιωτικός Γεώργιος Γρίβας (Διγενής) (1898-1974), αρχηγός της απελευθερωτικής οργάνωσης ΕΟΚΑ αλλά και της τρομοκρατικής οργάνωσης ΕΟΚΑ Β’.
15 Ιουλίου 1974 : Οι δυνάμεις της Εθνοφρουράς στην Κύπρο (εκτελώντας διαταγές της χούντας του Ιωαννίδη) ανατρέπουν με πραξικόπημα τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Μακάριο και σχηματίζουν φιλοχουντική κυβέρνηση με επικεφαλής το Νικόλαο Σαμψών. Ο Μακάριος κατάφερε να διαφύγει προς την Πάφο.
20 Ιουλίου 1974 : Ο τουρκικός στρατός εισβάλει στην Κύπρο (εφαρμόζοντας το σχέδιο «Αττίλας Ι») και καταλαμβάνει την περιοχή της Κυρήνειας. Στην Ελλάδα κηρύχτηκε γενική επιστράτευση.
22 Ιουλίου 1974 : Εξαγγέλλεται ανακωχή.
22-26 Ιουλίου 1974 : Η τουρκική πλευρά πραγματοποιεί δεκάδες παραβιάσεις της ανακωχής.
23 Ιουλίου 1974 : Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αναλαμβάνει ο Γλαύκος Κληρίδης.
24 Ιουλίου 1974 : Η χούντα του Ιωαννίδη καταρρέει κάτω από το βάρος των ευθυνών της για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Έτσι, αποφασίζει να παραχωρήσει την εξουσία (και τις ευθύνες για οτιδήποτε δυσάρεστο επακολουθήσει) στους πολιτικούς. Ο Κ. Καραμανλής ορκίζεται Πρωθυπουργός.
30 Ιουλίου 1974 : Υπογράφεται στη Γενεύη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός.
14 Αυγούστου 1974 : Ενώ στη Γενεύη συνεχίζονται οι συνομιλίες για το Κυπριακό, ο τουρκικός στρατός στην Κύπρο εξαπολύει νέα επίθεση (εφαρμόζοντας το σχέδιο «Αττίλας ΙΙ»). Το αποτέλεσμα της επιχείρησης «Αττίλας ΙΙ» ήταν η κατάληψη από τους Τούρκους του 37 % του εδάφους του νησιού. Πολυάριθμοι κάτοικοι του νησιού που πέφτουν στα χέρια του τουρκικού στρατού εκτελούνται. Η Ελλάδα σε ένδειξη διαμαρτυρίας αποχωρεί από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ.
16 Αυγούστου 1974 : Επιτεύχθηκε ανακωχή.
25 Αυγούστου 1974 : Αποστρατεύεται ο «αόρατος δικτάτορας» Δ. Ιωαννίδης.

Και τώρα λίγα λόγια για ορισμένα γεγονότα που σχετίζονται με την αποδυνάμωση της άμυνας της Κύπρου και με το πραξικόπημα κατά του Προέδρου Μακαρίου. Τον Ιούνιο του 1964 η Κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου έστειλε τον (αρχηγό της ΕΟΚΑ) Γ. Γρίβα στην Κύπρο ως επικεφαλής μιας μεραρχίας 5.000 στρατιωτών και του ανέθεσε την αρχηγία των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων και στη συνέχεια και της Εθνικής Φρουράς. Χάρη σε αυτή τη Μεραρχία, η άμυνα του νησιού ενισχυόταν σημαντικά. Το Νοέμβριο του 1967, οι ελληνικές δυνάμεις της Κύπρου υπό το Γρίβα επιτέθηκαν στους Τουρκοκύπριους στις περιοχές Άγιος Θεόδωρος και Κοφίνου δυτικά της Λάρνακας, με αποτέλεσμα το θάνατο 22 Τουρκοκυπρίων. Αυτή η τρομοκρατική ενέργεια του Γρίβα ευνόησε τα σχέδια της Τουρκίας. Η Τουρκία εκμεταλλευόμενη αυτή την εγκληματική ενέργεια απείλησε να εισβάλει στην Κύπρο, η ελληνική μεραρχία αποσύρθηκε από το νησί με απόφαση της ελληνικής χούντας (του Παπαδόπουλου) και ο Γρίβας ανακλήθηκε. Το καλοκαίρι του 1971 ο Γρίβας επέστρεψε κρυφά στην Κύπρο και ίδρυσε την ένοπλη τρομοκρατική οργάνωση ΕΟΚΑ Β’. Σε συνεργασία με την ελληνική χούντα υπονόμευσε συστηματικά τον Πρόεδρο της Κύπρου Μακάριο. Επίσης, θα πρέπει να πούμε ότι και οι περισσότεροι αξιωματικοί της Εθνικής Φρουράς (που είχαν επιλεχθεί από την ελληνική χούντα) υπονόμευσαν τον Μακάριο και εργάστηκαν με στόχο την ανατροπή του.

Οι στενοί συνεργάτες του δικτάτορα Ιωαννίδη κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο ήταν οι :
Γρηγόριος Μπονάνος (αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων)
Γαλατσάνος (αρχηγός ΓΕΣ)
Αραπάκης (αρχηγός ΓΕΝ)
Παπανικολάου (αρχηγός ΓΕΑ)
Φαίδων Γκιζίκης (Πρόεδρος της Δημοκρατίας)
Αδαμάντιος Αδρουτσόπουλος (πρωθυπουργός)

Στις αρχές Ιουλίου 1974 κορυφώθηκε η κρίση στις σχέσεις του Μακάριου με τη χούντα της Αθήνας. Το καλοκαίρι του 1974 ο δικτάτορας Ιωαννίδης αποφάσισε να προχωρήσει στην πραγματοποίηση του πραξικοπήματος εναντίον του Μακαρίου. Ο Μπονάνος έδωσε διαταγή να αρχίσει η εφαρμογή του σχεδίου του πραξικοπήματος. Έτσι λοιπόν στις 15 Ιουλίου 1974, και ενώ ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος φτάνοντας στη Λευκωσία από το Τρόοδος ήταν βέβαιος για τη νίκη του εναντίον της χούντας, τα άρματα μάχης της Εθνικής Φρουράς είχαν περικυκλώσει το Προεδρικό Μέγαρο. Την αναγγελία για την επικράτηση των πραξικοπηματιών, ακολούθησε η κινητοποίηση της πολεμικής μηχανής της Τουρκίας, η οποία εισέβαλε στην Κύπρο, χρησιμοποιώντας σαν αφορμή για την εισβολή το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου. Με λίγα λόγια η χούντα του Ιωαννίδη έδωσε στην Τουρκία την κατάλληλη αφορμή για να εισβάλλει στο νησί.

Τα λόγια δεν αρκούν για να περιγράψουν την προδοσία της Κύπρου από την ελληνική χούντα του Ιωαννίδη και την ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων.

Παρασκευή 19 Ιουλίου 1974. Το BBC μεταδίδει ότι σε λιγότερο από 20 ώρες η Τουρκία θα εισβάλει στην Κύπρο. Στη Μερσίνα, στρατεύματα επιβιβάζονται στα αποβατικά σκάφη. Στη Λευκωσία, η ΤΟΥΡΔΥΚ (Τουρκική Δύναμη Κύπρου) βρίσκεται σε πλήρη επιφυλακή και ο Ντενκτάς διατάζει το κλείσιμο όλων των διοδίων από και προς τους τουρκοκυπριακούς θύλακες. Όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν στο ότι η τουρκική επιδρομή εις βάρος της Κύπρου είναι ζήτημα ωρών.
Κι ενώ οι Τούρκοι συνέχιζαν πυρετωδώς την προεργασία τους, στο Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων (ΑΕΔ) ο ανεκδιήγητος Γρηγόριος Μπονάνος καθησύχαζε τους πάντες λέγοντας ότι επρόκειτο για τουρκική άσκηση και ότι δεν υπήρχε κίνδυνος τουρκικής εισβολής. Το ενδιαφέρον παρασκήνιο για το τι είχε συμβεί στο ΑΕΔ τις κρίσιμες εκείνες ώρες αποκαλύπτει ο αρχηγός ΓΕΝ του καθεστώτος Ιωαννίδη, Πέτρος Αραπάκης, στο βιβλίο του “Το τέλος της Σιωπής”.
Σύμφωνα με κατάθεση του ναυτικού διοικητή Κύπρου, Γεώργιου Παπαγιάννη, την 21.15 ώρα της 19ης Ιουλίου 1974, τα ραντάρ της Ναυτικής Διοίκησης Κύπρου εντόπισαν τον απόπλου έξι τουρκικών πλοίων σε σχηματισμό, να εξέρχονται από το λιμάνι της Μερσίνας και να κατευθύνονται προς την Αμμόχωστο. Σε 25 λεπτά, στις 21.40, εντοπίστηκαν άλλα 11 πλοία να κατευθύνονται προς το νοτιοδυτικό άκρο της Κύπρου. Ο αντιπλοίαρχος Γεώργιος Παπαγιάννης πηγαίνει στο Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς (ΓΕΕΦ) και ενημερώνει τον αρχηγό του πραξικοπήματος ταξίαρχο Γεωργίτση για τον απόπλου των σκαφών. Ο Γεωργίτσης επικοινωνεί με την απευθείας τηλεφωνική γραμμή (εγκαταστάθηκε για τις ανάγκες του πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου) με το ΑΕΔ. “Εκ του ΑΕΔ του είπον ότι πρόκειται περί ασκήσεως”, αναφέρει ο Παπαγιάννης. Στις 2 π.μ. της 20ής Ιουλίου, τα έξι πλοία που έπλεαν προς την Αμμόχωστο ανέστρεψαν και έπλεαν προς την Τουρκία. Το ΑΕΔ θεωρεί την αλλαγή πορείας ως επιβεβαιωτική ένδειξη ότι επρόκειτο περί ασκήσεως. Στις 4 π.μ., τα υπόλοιπα έντεκα πλοία έφτασαν σε απόσταση 15 ναυτικών μιλίων από τις ακτές της Κερύνειας και στις 4.30 στα δέκα ναυτικά μίλια. Το γεγονός αναφέρεται στο ΑΕΔ. “Αντίδρασις ουδεμία”!
Στις 5 π.μ. η Κύπρος δονείται από τους βομβαρδισμούς και από το γραφείο του αρχηγού ΓΕΕΦ φαίνονται οι αλεξιπτωτιστές που πέφτουν στη Λευκωσία. Στο ΑΕΔ, όπως μαρτυρεί ο αντιπλοίαρχος Παναγιώτης Νικολόπουλος, όταν ενημερώθηκε ο Μπονάνος για τους βομβαρδισμούς στην Κύπρο έδωσε την εξής απάντηση: “Οι Τούρκοι κτυπούν την Κύπρο και εμείς είμαστε Ελλάς”! Ο Μπονάνος, από την 1η Ιουνίου, όταν αποφασίστηκε ήδη το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, απέστειλε στους αρχηγούς όλων των κλάδων άκρως απόρρητη -ειδικού χειρισμού- προσωπική διαταγή ότι λόγοι εθνικής πολιτικής επιβάλλουν υποχρέωση αποφυγής σύγκρουσης με την Τουρκία.

Στις 8.30 το πρωί της 20ής Ιουλίου, τρεις ολόκληρες ώρες μετά την εκδήλωση της τουρκικής επιδρομής κατά της Κύπρου, συνεδρίασε στην Αθήνα το Πολεμικό Συμβούλιο. Το Συμβούλιο δεν έλαβε καμιά απόφαση να κτυπηθούν οι τουρκικές αποβατικές δυνάμεις ούτε με ενισχύσεις από την Ελλάδα ούτε καν από την Εθνική Φρουρά που ήταν ακόμη δεσμευμένη από τη διαταγή Μπονάνου. “Το πολεμικό συμβούλιο δεν ήθελε την προσβολή των εχθρικών στρατευμάτων”, γράφει ο αρχηγός ΓΕΝ Αραπάκης.
Στο μεταξύ, οι Τούρκοι αποβιβάζονταν στην Κύπρο ανενόχλητοι με τα όπλα στους ώμους. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να πούμε ότι η επιστράτευση που κήρυξε η χούντα του Ιωαννίδη ήταν τελείως ανοργάνωτη και χαώδης.

Τα καθίκια της στρατιωτικής ηγεσίας έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης για την παθητική στάση που επέδειξαν απέναντι στην εχθρική εισβολή. Ο Μπονάνος, ο Αραπάκης(που διέταξε τα ελληνικά υποβρύχια που παρακολουθούσαν τον τουρκικό στόλο εισβολής, να απομακρυνθούν), ο Γεωργίτσης, και οι λοιποί αρχηγοί, παρέμειναν προκλητικά απαθείς.
Ο Ιωαννίδης και ο Μπονάνος επέλεξαν τους αξιωματικούς Μιχαήλ Γεωργίτση, ταξίαρχο, και Κωνσταντίνο Κομπόκη, συνταγματάρχη, για να ηγηθούν του πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου στην Κύπρο. Έγινε μεταφορά δυνάμεων από την Κερύνεια και τον Πενταδάκτυλο για τους σκοπούς του πραξικοπήματος, γεγονός που αποδυνάμωσε την αμυντική δυνατότητα του νησιού. Οι Άγγελος Βλάχος και Ευάγγελος Αβέρωφ πληροφορήθηκαν από τον Πρέσβη των Η.Π.Α Τάσκα, την απόφαση Ιωαννίδη για πραξικόπημα. Η αποσιώπηση της πληροφορίας αυτής δημιουργεί σοβαρές ευθύνες για τον Ευάγγελο Αβέρωφ (μετέπειτα αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας). Οι Η.Π.Α δεν επενέβησαν έγκαιρα και αποτελεσματικά όπως έπραξαν στο παρελθόν για να αποτρέψουν το πραξικόπημα. Αντιθέτως, στελέχη τις C.Ι.Α με βάση την Αθήνα ενθάρρυναν το δικτάτορα Ιωαννίδη να προχωρήσει σε αυτή την εγκληματική ενέργεια.

Έχουν περάσει 35 χρόνια από την τραγωδία της Κύπρου και οι προδότες στρατιωτικοί όχι μόνο δεν δικάστηκαν, αλλά ούτε καν ζήτησαν μια συγνώμη από το λαό της Κύπρου. Την ταφόπλακα στον τάφο του κυπριακού λαού, την έβαλαν οι προδότες στρατιωτικοί της Ελλάδας.

Την επόμενη φορά θα ασχοληθούμε αναλυτικά με τον περίφημο «Φάκελο της Κύπρου», με την εξεταστική επιτροπή της Βουλής που συγκροτήθηκε το 1986 για να ερευνήσει τα γεγονότα του 1974 και με την τρομοκρατική δράση της ΕΟΚΑ Β’.

Δημοσιεύουμε μια φωτογραφία με τους προδότες Γκιζίκη – Ιωαννίδη και μια προπαγανδιστική αφίσα του τουρκικού στρατού.

Επίθεση της Καθολικής Εκκλησίας στη Μαντόνα

Νέα επίθεση εξαπέλυσε η Καθολική Εκκλησία αυτές τις μέρες εναντίον της δημοφιλούς τραγουδίστριας Μαντόνα. Η ηγεσία της Καθολικής Εκκλησίας, με αφορμή την προγραμματισμένη για το Σάββατο 15 Αυγούστου 2009 συναυλία της Μαντόνα στη Βαρσοβία, επιτέθηκε στη βασίλισσα της ποπ, επιδιώκοντας να ματαιωθεί η συναυλία. Συγκεκριμένα δήλωσε ενοχλημένη που η συναυλία θα γίνει ανήμερα της Κοίμησης της Θεοτόκου, γεγονός που το θεωρεί προσβλητικό. Ορισμένοι φανατικοί καθολικοί της Πολωνίας τάχθηκαν και αυτοί εναντίον της συναυλίας της Μαντόνα. Αντίθετα, η πλειοψηφία του μουσικόφιλου κοινού τάχθηκε υπέρ της διεξαγωγής της συναυλίας. Οι Πολωνοί θαυμαστές της Μαντόνα αναμένουν με αγωνία, να δουν από κοντά την μεγάλη σταρ. Την ίδια ώρα, ο Πάπας Βενέδικτος σε κήρυγμά του κατηγόρησε όλους εκείνους, που παίζουν τυχερά παιχνίδια, λέγοντας ότι είναι φιλοχρήματοι. Εμείς θα θέλαμε να πούμε ότι ο Πάπας Βενέδικτος, που έχει αυτοανακηρυχθεί σε υπέρτατο κριτή των πάντων, είναι ο πρώτος φιλοχρήματος. Είναι ο επικεφαλής της πιο κερδοφόρας εκκλησιαστικής επιχείρησης της Ευρώπης (Βατικανό) και επικεφαλής ενός ανεξάρτητου και πανίσχυρου κράτους (Κράτος του Βατικανού).

Οι εφημερίδες της εξέγερσης

Στο κείμενό μας αυτό θα θέλαμε να αναφερθούμε στις εφημερίδες που από πολλούς θεωρούνται ως ανατρεπτικές. Στις εφημερίδες που δεν διαφημίζονται καθόλου από τα ΜΜΕ και είναι άγνωστες στο ευρύ κοινό. Είναι εφημερίδες που μπορείτε να βρείτε σε λίγα περίπτερα. Δεν είναι τοποθετημένες σε περίοπτη θέση δίπλα στις μεγάλες κομματικοποιημένες εφημερίδες της Αθήνας. Σχεδόν πάντα είναι καταχωνιασμένες στα κάτω ράφια των περιπτέρων, σε σημεία που δύσκολα μπορείτε να διακρίνετε.

ΚΟΝΤΡΑ
Μια τέτοια εφημερίδα είναι η ΚΟΝΤΡΑ. Είναι μια εβδομαδιαία πολιτική εφημερίδα με αριστερό προσανατολισμό που κυκλοφορεί κάθε Σάββατο. Στις σελίδες της μπορείτε να βρείτε αρκετά ενδιαφέροντα κείμενα. Η ΚΟΝΤΡΑ δείχνει έντονο ενδιαφέρον για ζητήματα όπως η καταπάτηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, οι αυθαιρεσίες διαφόρων εργοδοτών, οι δολοπλοκίες της ΕΥΠ, οι αγώνες του φοιτητικού κινήματος, ο ένοπλος επαναστατικός αγώνας ενάντια στο υπάρχον κοινωνικοπολιτικό σύστημα, ο ένοπλος αγώνας ορισμένων συνεχιστών του IRA ενάντια στη βρετανική κατοχή της Βόρειας Ιρλανδίας, τα εγκλήματα των αμερικανικών στρατευμάτων κατοχής, η αστυνομική βία, οι βιαιότητες των ακροδεξιών συμμοριών, τα εγκλήματα των δουλεμπόρων κ.α.
Η ΚΟΝΤΡΑ έχει γραφεία στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη και διευθύνεται από Συντακτική Επιτροπή. Ιδιοκτήτης – Εκδότης – Διευθυντής της εφημερίδας είναι ο Πέτρος Γιώτης. Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις 2 Νοέμβρη 1996. Από τότε κυκλοφορεί ανελλιπώς κάθε Σάββατο. Απ’ ότι καταλαβαίνετε έχει μια ιστορία πολλών ετών στο χώρο. Από το 1996 μέχρι σήμερα η «Κόντρα» έκανε πολλές αποκαλύψεις. Ξεχωρίζουν οι αποκαλύψεις της για τις καταπατήσεις δασικών εκτάσεων, για τις διάφορες πτυχές του διατροφικού σκανδάλου κ.α. Υπερασπίστηκε πολιτικούς κρατούµενους που γνώρισαν ανελέητους διωγμούς από τον κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους (είναι γνωστή η έμπρακτη αλληλεγγύη που είχε δείξει ο Γιώτης προς τον διωκόμενο Γιάννη Σερίφη), αγωνίστηκε ενάντια σε όσους συκοφαντούν την επαναστατική λαϊκή αντιβία κ.α. Η ΚΟΝΤΡΑ συνηθίζει να τα χώνει στο σύστημα και στα διάφορα καθεστωτικά πολιτικά κόμματα, περιέχει άρθρα εναντίον της εγκληματικής πολιτικής του δικομματισμού, άρθρα εναντίον της κοινοβουλευτικής αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) την οποία θεωρεί συμβιβασμένη με το σύστημα και εναντίον κομμάτων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, ενώ παράλληλα τρέφει φιλικά αισθήματα για τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Βαδίζει με συνέπεια σε ένα δρόμο που είναι έξω από το κοινοβούλιο και μακριά από τα κρατικοδίαιτα πολιτικά κόμματα. Η ιστοσελίδα της Κόντρας στο INTERNET είναι www.eksegersi.gr.
Στο σημείο αυτό θα θέλαμε να κάνουμε μια αναφορά στην ταυτότητα της ΚΟΝΤΡΑΣ και στα έντυπα που κυκλοφόρησαν πριν από αυτή. Η ΚΟΝΤΡΑ βασίζεται στην ενιαιομετωπική πάλη δύο αριστερών ομάδων : α) της ομάδας «Κομμουνιστής» που παλαιότερα εξέδιδε το έντυπο «Ανατροπή» και β) της ΣΑΚΕ. Η ΣΑΚΕ ήταν μαρξιστική – λενινιστική οργάνωση που ιδρύθηκε από τον Πέτρο Γιώτη, το Γεράσιμο Λιόντο κ.α. και εξέδιδε τη μηνιαία εφημερίδα «Οχτώβρης». Ο «Οχτώβρης» κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Αρκετά χρόνια αργότερα, η ΣΑΚΕ κυκλοφόρησε και ένα πολιτικό περιοδικό. Το περιοδικό αυτό λεγόταν «Μαρξιστική Λενινιστική Επιθεώρηση» (ΜΑΛΕΠ) και πρωτοκυκλοφόρησε το Μάιο του 1990.

ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Η «Διαδροµή Ελευθερίας» έκανε την εµφάνισή της για πρώτη φορά, τον Μάρτιο του 2002. Είναι μια μηνιαία αντιεξουσιαστική εφημερίδα που εκδίδεται από την ομάδα της «Αναρχικής Αρχειοθήκης». Η «Διαδροµή Ελευθερίας» διαδέχτηκε την εφημερίδα «Εξέγερση». Έχει ξεκάθαρη θέση υπέρ της αποχής από τις εκλογές, καταδικάζει την κομματική και συνδικαλιστική χειραγώγηση του εργατικού κινήματος, κρατάει εχθρική στάση απέναντι σε όλα τα πολιτικά κόμματα και τους εξουσιαστές και θεωρεί την εξέγερση ενάντια στο οικονομικό – κοινωνικό – πολιτικό σύστημα ως τη μόνη λύση.

ΡΟΣΙΝΑΝΤΕ

Η «Ροσινάντε» είναι μια μηνιαία αντιεξουσιαστική εφημερίδα που το πρώτο τεύχος της κυκλοφόρησε τον Ιούλιο – Αύγουστο του 2009. Διευθύνεται από Συντακτική Ομάδα που συνεδριάζει ανοιχτά. Σκοπός της είναι η προώθηση του επαναστατικού συνδικαλισμού μέσα στα εργατικά σωματεία και τους εργασιακούς χώρους, καθώς και η πληροφόρηση του κόσμου πάνω σε εργατικά ζητήματα. Σας θυμίζουμε ότι Ροσινάντε ονομαζόταν το άλογο του ιππότη Δον Κιχώτη, στο γνωστό βιβλίο του Θερβάντες.

ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ

Η «Βαβυλωνία» είναι μια μηνιαία αντιεξουσιαστική εφημερίδα που γεννήθηκε μέσα από το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της εφημερίδας στο INTERNET, “Η έκδοση της «ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ» γεννήθηκε μέσα απ' τις κινητοποιήσεις εναντίον της συνόδου κορυφής της Ε.Ε. τον Ιούνη του 2003, καθώς και από το γενικότερο κλίμα των κινητοποιήσεων ενάντια στον πόλεμο και κατά της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου. Προέκυψε ως αναγκαιότητα για ενημέρωση σχετικά με τη διοργάνωση του αντιεξουσιαστικού φεστιβάλ και των δράσεων στους δρόμους, όπως και για ευρύτερη δημοσιοποίηση των θέσεων της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης Salonika 2003 σε μια σειρά ζητημάτων που επεξεργαστήκαμε όλη την προηγούμενη περίοδο. Η «ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ» δημιουργήθηκε μέσα από διαδικασίες αυτοοργάνωσης και συντροφικότητας, αλλά και εμπνεύστηκε από το ίδιο το αντιεξουσιαστικό κλίμα που έπνεε μέσα στην κατάληψη της Θεολογικής σχολής τις μέρες της συνόδου. Η επιτυχία του εγχειρήματος, τόσο στην ανταπόκριση του κόσμου, όσο και στο μήνυμα του αντικαθεστωτικού αγώνα που θέλαμε να περάσουμε, αποτέλεσε το έναυσμα και τη σκέψη για τη συνέχιση του εγχειρήματος. ’’. Η «ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ» προσπαθεί να εκφράσει αυτούς που καταδυναστεύονται και θέλουν έναν άλλο κόσμο απελευθερωμένο από τα δεσμά των κυρίαρχων. Έχει ταχθεί εναντίον όλων των πολιτικών κομμάτων. Προσπαθεί να αποτελέσει όπλο κριτικής κατά της τάξης των εκμεταλλευτών, που ανάγει το κεφάλαιο σε υπέρτατη αξία και εκμηδενίζει την αξιοπρέπεια των ανθρώπων, οι οποίοι στα μάτια της είναι χρήσιμοι μόνο για τις παραγωγικές και καταναλωτικές δυνατότητές τους. Προβάλλει όλες τις δραστηριότητες και εκδηλώσεις του αντιεξουσιαστικού αλλά και του ευρύτερου ριζοσπαστικού και αντιφασιστικού χώρου. Τέλος προσπαθεί να καλλιεργήσει την ανταλλαγή απόψεων και προβληματισμού, μέσα από ανοιχτή συζήτηση και αντιιεραρχικές διαδικασίες. Η εφημερίδα κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2003. Στην πορεία η «ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ» κατέκτησε την αναγνώριση, αποσπώντας δύο βραβεία, το ΕΒΓΕ για το γραφιστικό κοµµάτι και ένα διεθνές βραβείο σε δηµοσιογράφο-συνεργάτη της εφηµερίδας.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του περιοδικού «Γαλέρα», τόσο η «Διαδροµή Ελευθερίας», όσο και η «Βαβυλωνία» πουλάνε γύρω στα 1.000-2.000 φύλλα μηνιαίως πανελλαδικά, αριθµός που αυξήθηκε στις 2.500 τις µέρες που ακολούθησαν την εξέγερση του Δεκεμβρίου 2008. Το ελλιπές δίκτυο διανοµής είναι ένα από τα µεγαλύτερα προβλήµατα στον αγώνα να διαδώσουν το λόγο και τις απόψεις τους. Οι εφηµερίδες αυτές, όταν δεν… χάνονται, µένουν στα κάτω ράφια βιβλιοπωλείων και περιπτέρων.

60 χρόνια απ’ τη λήξη του ελληνικού εμφυλίου πολέμου

Αυτόν τον Αύγουστο συμπληρώνονται 60 χρόνια από τη λήξη του ελληνικού εμφυλίου πολέμου. Ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα είχε αρχίσει το 1946 και κράτησε 3 χρόνια. Το ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ των αντιπάλων παρατάξεων έγινε με τα όπλα.

Στη μια πλευρά βρισκόταν ο κυβερνητικός στρατός (με ηγέτες τον Τσακαλώτο και τον Παπάγο), ο βασιλιάς Παύλος, οι Αμερικανοί (με επικεφαλής το στρατηγό Βαν Φλιτ) που ενίσχυαν με διάφορους τρόπους τον κυβερνητικό στρατό επιδιώκοντας την ήττα των αριστερών ανταρτών, τα πολιτικά κόμματα του κέντρου και της δεξιάς που συνασπίστηκαν εναντίον της αριστεράς, οι Άγγλοι και ορισμένοι πρώην Ταγματασφαλίτες (δηλαδή Έλληνες που στην κατοχή εξοπλίστηκαν από τους Γερμανούς κατακτητές και πολέμησαν εναντίον των αντιστασιακών οργανώσεων).

Στην αντίπαλη πλευρά βρισκόταν το ΚΚΕ (με γ.γ. το Ζαχαριάδη) και ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας (ΔΣΕ), δηλαδή ο στρατός των αριστερών ανταρτών.

Ο ΔΣΕ αρχικά σημείωσε αρκετές επιτυχίες χάρη στην απόφαση του αρχηγού του Μάρκου Βαφειάδη να εφαρμόσει την τακτική του ανταρτοπόλεμου. Αργότερα όμως, ο γ.γ. του ΚΚΕ Ζαχαριάδης θέλοντας να εφαρμόσει την τακτική του συμβατικού πολέμου απομάκρυνε το Μάρκο Βαφειάδη από την αρχηγία του ΔΣΕ. Η επιμονή του Ζαχαριάδη στην αλλαγή στρατιωτικής τακτικής, τη στιγμή που ο ΔΣΕ δεν είχε τις δυνατότητες να εφαρμόσει την τακτική του συμβατικού πολέμου, οδήγησε το ΔΣΕ σε μεγάλες αποτυχίες. Η μάχη ήταν άνιση καθώς ο κυβερνητικός στρατός (βοηθούμενος από τους Αμερικανούς) υπερτερούσε σε οπλισμό, σε αριθμό πολεμιστών, σε άρματα μάχης κ.α. Επιπλέον είχε και την κυριαρχία στον αέρα καθώς ο ΔΣΕ δεν διέθετε αεροπλάνα.

Στα τέλη Αυγούστου του 1949 ο εμφύλιος πόλεμος είχε πλέον λήξει. Η τελική σύγκρουση ξεκίνησε στις 2 Αυγούστου και ολοκληρώθηκε στις 30 του ίδιου μήνα με την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) στις οροσειρές του Γράμμου και του Βίτσι και τη συντεταγμένη υποχώρηση του κύριου όγκου των δυνάμεών του στην Αλβανία.

Στην τελική σύγκρουση ο κυβερνητικός στρατός έριξε στη μάχη 8 μεραρχίες (VIII, I, X, II, III καταδρομών, IX, XV, XI), δύο ανεξάρτητες ταξιαρχίες, 14 ελαφρά τάγματα πεζικού, 150 περίπου πεδινά και ορειβατικά πυροβόλα, μεγάλο πλήθος αεροπλάνων, 200 άρματα μάχης και πολλά τεθωρακισμένα. Το σύνολο δύναμης του κυβερνητικού στρατού υπολογίζεται πολύ πάνω από 100.000 άνδρες. Ορισμένοι μάλιστα ερευνητές παρουσιάζουν εντυπωσιακά υψηλότερα νούμερα. Ο Σ. Γρηγοριάδης κάνει λόγο για 180.000 άνδρες, ο Τ. Βουρνάς για τουλάχιστον 150.000, ενώ ο Γ. Μαργαρίτης σημειώνει πως το Στρατηγείο Ηπείρου και Δυτικής Μακεδονίας στο οποίο είχε πέσει τα κύριο βάρος της επίθεσης κατά του ΔΣΕ είχε στη διάθεσή του συνολικό αριθμό ανδρών που «πιθανότατα άγγιζε τους 200.000».
Απέναντι σ' αυτή τη δύναμη ο ΔΣΕ είχε να αντιπαρατάξει μόνο 8.800 μαχητές παραταχτή δύναμη στο Βίτσι και 6.500 περίπου μαχητές στο Γράμμο. Επίσης, διέθετε 45 ορειβατικά πυροβόλα, 15 αντιαεροπορικά και 27 αντιαρματικά. Το πολεμικό του υλικό δεν ήταν αρκετό και οι εφεδρείες του ήταν μηδενικές.
Για την τελική σύγκρουση με το ΔΣΕ στο Γράμμο και στο Βίτσι, ο κυβερνητικός στρατός εφάρμοσε το σχέδιο με την κωδική ονομασία «ΠΥΡΣΟΣ». Η εκτέλεσή του προβλεπόταν να γίνει σε τρεις φάσεις. Τη νύχτα 2 προς 3 Αυγούστου του 1949 ο στρατηγός Τσακαλώτος έχοντας στη διάθεσή του δύο μεραρχίες, μια ανεξάρτητη ταξιαρχία, 3 ελαφρά συντάγματα πεζικού, 2 ίλες αναγνωρίσεως κι έναν ουλαμό αρμάτων, από το στρατηγείο του στην Κόνιτσα έδωσε τη διαταγή για την εφαρμογή της επιχείρησης «ΠΥΡΣΟΣ Α'». Η επιχείρηση κράτησε 6 μέρες και έληξε με επιτυχία του κυβερνητικού στρατού, στην κατοχή του οποίου πέρασαν σημαντικά υψώματα. Στις 10 Αυγούστου μπήκε σε εφαρμογή η επιχείρηση «ΠΥΡΣΟΣ Β'» που και αυτή έληξε με την επικράτηση του κυβερνητικού στρατού. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να πούμε ότι ο ΔΣΕ δέχθηκε και ένα πισώπλατο μαχαίρωμα από τη Γιουγκοσλαβία, η οποία το 1948 έκλεισε τα ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα. Έτσι δεν επέτρεπε πλέον στους αντάρτες του ΔΣΕ να μπαίνουν στο γιουγκοσλαβικό έδαφος που το είχαν σαν καταφύγιο κάθε φορά που αντιμετώπιζαν δύσκολες καταστάσεις. Στη συνέχεια, ο κυβερνητικός στρατός έθεσε σε εφαρμογή την επιχείρηση «ΠΥΡΣΟΣ Γ'», την οποία κλήθηκαν να παρακολουθήσουν από την περιοχή Αμούδας ο βασιλιάς Παύλος και ο Αμερικανός Βαν Φλιτ. Ο στρατηγός Τσακαλώτος είχε στη διάθεσή του πέντε μεραρχίες (I, VIII, IX, XV, III καταδρομών), μια ανεξάρτητη ταξιαρχία, 4 ελαφρά συντάγματα πεζικού, 120 πυροβόλα, άφθονα θωρακισμένα και το σύνολο της αεροπορίας. Αντίθετα, ο ΔΣΕ διέθετε 6.500 περίπου μαχητές, στους οποίους προστέθηκαν άλλοι 6.000 προερχόμενοι από το Βίτσι. Σύνολο περίπου 12.500 μαχητές. Το Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ διέταξε τις δυνάμεις της 1ης Μεραρχίας με διοικητή το Χ. Φλωράκη και Πολιτικό Επίτροπο τον Ν. Μπελογιάννη να διεισδύσουν στη Θεσσαλία. Τον ίδιο καιρό δυνάμεις με επικεφαλής τον Α. Πετρίτη (Πολυχρόνη Βάη) στάλθηκαν στη Λάκκα Σούλι.
Στις 25 Αυγούστου, στις 5.30 το πρωί, ο κυβερνητικός στρατός άρχισε την επίθεση στο Γράμμο. Η αντίσταση των ανταρτών του ΔΣΕ υπήρξε σκληρή και ηρωική, αλλά ο αγώνας ήταν άνισος. Στις 26 Αυγούστου η IX μεραρχία του κυβερνητικού στρατού υπερκέρασε τη γραμμή άμυνας των ανταρτών και εισχώρησε στα μετόπισθεν κατά μήκος των αλβανικών συνόρων. Ο κίνδυνος πλήρους κυκλώσεως χωρίς έξοδο διαφυγής ήταν πλέον ορατός για τον ΔΣΕ. Έτσι από το μεσημέρι της 28ης Αυγούστου άρχισε η σύμπτυξη των δυνάμεών του προς το κέντρο του μετώπου και η οργάνωση της υποχώρησης προς την Αλβανία. Στις 29 με 30 Αυγούστου έπεσε στα χέρια του κυβερνητικού στρατού και το ύψωμα Κάμενικ. Η μάχη του Γράμμου είχε τελειώσει και μαζί της είχε τελειώσει και ο τρίχρονος εμφύλιος πόλεμος με ολέθριες συνέπειες για την Ελλάδα.