Ηχηρό μήνυμα Οτσαλάν προς την τουρκική κυβέρνηση

Μήνυμα για «θερμή άνοιξη» στέλνει ο δημιουργός του κουρδικού αντάρτικου Αμπντουλάχ Οτσαλάν (Abdullah Öcalan) στην τουρκική κυβέρνηση. Η ηγεσία του τουρκικού στρατού έσπευσε να θριαμβολογήσει για το ότι εντόπισε και κατέσχεσε τέσσερα φορτία εφοδίων που προορίζονταν για τα στρατόπεδα των ανταρτών του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (ΡΚΚ) στο δύσβατο όρος Καντίλ και τον απόμακρο καταυλισμό του Μαχμούρ στη βορειοϊρακινή επικράτεια. Φτωχό το περιεχόμενο των φορτίων - σημαίες και περιβραχιόνια του ΡΚΚ, κινητά τηλέφωνα και laptop, δυο ζευγάρια κιάλια και βιβλία πολιτικού περιεχομένου συν κάτι ημερολόγια στην κουρδική γλώσσα. Το μεγαλύτερο μέρος του φορτίου ήταν προπαγανδιστικό υλικό για τον ένοπλο αγώνα.

Προερχόμενα από την Ολλανδία και τη Γερμανία, τα κατασχεμένα φορτία προβλήθηκαν με τέτοιο τρόπο από τα ΜΜΕ ώστε να καταφέρει η τουρκική κυβέρνηση να βελτιώσει τη δημόσια εικόνα της και να αποκομίσει πολιτικό όφελος. Άλλο όμως είναι το γεγονός που έχει προκαλέσει αίσθηση στην κοινή γνώμη : η δυναμική επιστροφή στη δημοσιότητα του ισοβίτη προέδρου του ΡΚΚ, Αμπντουλάχ Οτσαλάν. Μια μέρα πριν από την αναγγελία της «αντιτρομοκρατικής» επιτυχίας των τουρκικών υπηρεσιών, ο φυλακισμένος Οτσαλάν είχε προκαλέσει αναταράξεις στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό της Τουρκίας, προειδοποιώντας απερίφραστα ότι αν η κυβέρνηση Ερντογάν δεν προχωρήσει σε συγκεκριμένα μέτρα επίλυσης του κουρδικού ζητήματος μέχρι τον Μάρτιο του 2011, η μονομερής εκεχειρία του ΡΚΚ θα λήξει πρόωρα. Και επιπλέον, αποκάλυψε ότι ο ίδιος θα εγκαταλείψει το ρόλο του ως μεσολαβητή στις συνομιλίες του τουρκικού κράτους με το ΡΚΚ, ένα ρόλο που η κυβέρνηση αρνείται ότι υφίσταται.

Επρόκειτο για ευθεία βολή κατά της πολυδιαφημισμένης κυβερνητικής «Κουρδικής Πρωτοβουλίας», με την οποία σχεδιάζει λύση του κουρδικού ζητήματος ο ισλαμιστής πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν, χωρίς όμως να καταγράφεται οποιαδήποτε ουσιαστική πρόοδος. Ιδιαίτερα επικριτικός εξαιτίας αυτής της στασιμότητας, ο Οτσαλάν κατηγόρησε τον πρωθυπουργό Ερντογάν ότι «οικοδομεί μια ηγεμονική κομματική επικυριαρχία στην τουρκική πολιτική, προσπαθώντας να διαχειριστεί κάθε ζήτημα με τρόπους που εξυπηρετούν αυτό το στόχο».

Για το κουρδικό αντάρτικο -που διοικείται από Επαναστατική Επιτροπή μετά την σύλληψη του Οτσαλάν- το τελευταίο εξάμηνο ήταν περίοδος αναμονής, καθώς η μονομερής εκεχειρία που κήρυξε το ΡΚΚ τον Αύγουστο του 2010, δεν «χρησιμοποιήθηκε» από την Άγκυρα για να πραγματοποιηθούν συγκεκριμένα βήματα επίλυσης του κουρδικού ζητήματος. Αντίθετα, δεν έλειψαν οι πολεμικές επιχειρήσεις του τουρκικού στρατού κατά των θέσεων του κούρδων ανταρτών στο ιρακινό Κουρδιστάν, αλλά και οι πολιτικές προκλήσεις, όπως η σύλληψη 2.000 Κούρδων πολιτικών και η μαζική δίκη 151 στελεχών της Ένωσης Συλλόγων του Κουρδιστάν (KCK). Πολλοί θεωρούν ότι «κάθε κίνηση της κυβέρνησης Ερντογάν είναι σκόπιμη πρόκληση προς το ΡΚΚ ώστε να παρασυρθεί σε διακοπή της εκεχειρίας» κατά δήλωση της Σοζντάρ Αβεστά, στελέχους της KCK.

Σχολιάζοντας τις δηλώσεις Οτσαλάν, η Αβεστά αποσαφήνισε ότι το ΡΚΚ θα αποφασίσει τον Μάρτιο του 2011 για την αποτελεσματικότητα της μονομερούς εκεχειρίας και ζήτησε από την τουρκική κυβέρνηση να λάβει μέτρα ώστε να πείσει τους αντάρτες για τις καλές της προθέσεις, προτείνοντας μάλιστα την αποφυλάκιση «μερικών από τους 151 που δικάζονται στο Ντιγιάρμπακιρ».

Το αρχικό σχέδιο της μονομερούς εκεχειρίας του ΡΚΚ προέβλεπε παράτασή της μέχρι και τη διεξαγωγή των γενικών εκλογών στην Τουρκία, τον ερχόμενο Ιούνιο. Η επικείμενη αναθεώρηση της εκεχειρίας τον Μάρτιο θα οδηγήσει σε «θερμή άνοιξη» την Τουρκία, καθώς «απέμεινε μόλις ενάμιση μήνας μέχρι τις εκλογές και θετικά βήματα δεν γίνονται» σύμφωνα με την Αβεστά.

Υπενθυμίζουμε ότι ο θρυλικός ηγέτης του κουρδικού αντάρτικου και ιδρυτής του PKK Αμπντουλάχ Οτσαλάν, γνωστός και ως «Άπο», βρίσκεται στις φυλακές υψίστης ασφαλείας του νησιού Ιμραλί στην Προποντίδα. Στις 27 Νοεμβρίου του 1978, κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, ίδρυσε το θρυλικό PKK (Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν), το οποίο αγωνίζεται μέσω του ένοπλου αγώνα για να αποκτήσει ο υπόδουλος κουρδικός λαός ελευθερία και ανεξαρτησία. Ένας αγώνας άνισος απέναντι σ’ ένα αυταρχικό κράτος που έχει πολλά μέσα στη διάθεσή του. Όμως οι μαχητές του PKK δεν πτοήθηκαν. Αποφάσισαν να θυσιάσουν ακόμα και την ίδια τους τη ζωή για αποκτήσουν την πολυπόθητη ελευθερία. Ο Οτσαλάν εκλέχτηκε Γενικός Γραμματέας του P.Κ.K. στις 27 Νοεμβρίου 1978. Υπήρξε ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης του κουρδικού επαναστατικού κινήματος και κατάφερε να γιγαντώσει το PKK και να κάνει γνωστό τον αγώνα του κουρδικού λαού στο εξωτερικό. Το 1999 συνελήφθη από τις τουρκικές αρχές (γεγονός για το οποίο φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης η τότε ελληνική κυβέρνηση) και οδηγήθηκε στη φυλακή. Μετά από μια δίκη – παρωδία που οργάνωσε το τουρκικό κατεστημένο, επιβλήθηκε στον Οτσαλάν ισόβια κάθειρξη.

Οι αντιρρησίες συνείδησης στο Ισραήλ. Ο αγώνας ενάντια στο στρατιωτικό κατεστημένο και την υποχρεωτική στράτευση

Το παρακάτω κείμενο αναφέρεται συνοπτικά στο ελπιδοφόρο κίνημα των αντιρρησιών συνείδησης και αντιμιλιταριστών στο Ισραήλ.

Διευκρινίζουμε ότι αντιρρησίες συνείδησης (conscientious objectors) ονομάζονται όσοι αρνούνται να παρουσιαστούν στο στρατό για ιδεολογικούς λόγους και αποφασίζουν να μην εξυπηρετήσουν με οποιοδήποτε τρόπο τα σχέδια του στρατιωτικού (μιλιταριστικού) κατεστημένου. Οι αντιρρησίες συνείδησης (αρνητές στράτευσης) και οι αντιμιλιταριστές (antimilitarists) έχουν αντιμετωπιστεί με τον πιο βάρβαρο και απάνθρωπο τρόπο από την κρατική εξουσία, στις περισσότερες χώρες της γης, έχουν καταδικαστεί από τα στρατοδικεία σε εξοντωτικές ποινές, έχουν φυλακιστεί, έχουν ξυλοκοπηθεί μέσα στις στρατιωτικές φυλακές κτλ. Πολλοί από αυτούς εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες, κυρίως τα παλαιότερα χρόνια. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στην Ελλάδα από το 1949 μέχρι σήμερα, δύο αντιρρησίες συνείδησης εκτελέστηκαν (με τουφεκισμό) από το ελληνικό κράτος, 5 βασανίστηκαν μέχρι το θάνατό τους, 42 καταδικάστηκαν σε θάνατο, ενώ πάρα πολλοί εξορίστηκαν ή καταδικάστηκαν σε διάφορες ποινές φυλάκισης, ακόμα και σε ισόβια κάθειρξη. Εμείς όμως θα επικεντρώσουμε την προσοχή μας στην περίπτωση των αντιρρησιών συνείδησης στο Ισραήλ (Israel).

Μια διάσημη Ισραηλινή αντιρρησίας συνείδησης είναι η Omer Goldman. Υπενθυμίζουμε ότι στο στρατοκρατούμενο Ισραήλ, η στρατιωτική θητεία είναι υποχρεωτική και για τους άνδρες και για τις γυναίκες. Η συγκεκριμένη νεαρή κοπέλα τάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα όταν δήλωσε δημόσια ότι αρνείται να υπηρετήσει τον ισραηλινό στρατό. Συγκεκριμένα είπε : «Αρνούμαι να συμμετάσχω στα εγκλήματα πολέμου που διαπράττει η χώρα μου. Η βία δε θα φέρει κανενός είδους λύση. Δε θα συμμετάσχω στη βία, κι ας γίνει ό,τι είναι να γίνει».

Τη στιγμή που το εθνικιστικό μίσος μεγαλώνει και απειλεί τις περισσότερες χώρες του πλανήτη, τη στιγμή που η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των περισσοτέρων κρατών καλλιεργεί ένα κλίμα εθνικιστικού παροξυσμού με τη βοήθεια των ΜΜΕ και με στόχο να υπηρετήσει τα οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων βιομηχανιών όπλων και να δικαιολογήσει τον πόλεμο στη συνείδηση των πολιτών, η νεαρή Goldman είχε το θάρρος να υψώσει τη φωνή της ενάντια στο μιλιταρισμό και να καταδικάσει τα εγκλήματα που διαπράττει ο στρατός. Κατήγγειλε τα εγκλήματα του ισραηλινού στρατού κατοχής στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας και την κατάφορη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Παλαιστινίων. Το αποτέλεσμα ήταν να καταδικαστεί από το στρατιωτικό κατεστημένο και το Σεπτέμβριο του 2008 να σταλεί στη φυλακή.

Η νεαρή Goldman είναι κόρη του αρχηγού του των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών, της διαβόητης Mossad. Ο πατέρας της, Meir Dagan, φανατικός εθνικιστής, θεώρησε απαράδεκτη την απόφαση που πήρε η κόρη του και δεν θέλησε ούτε καν να την επισκεφτεί στη φυλακή μετά την καταδίκη της. Αξίζει να αναφέρουμε ότι η Goldman είναι ενταγμένη στην οργάνωση Shministim. Η Shministim είναι μια οργάνωση ισραηλινών αντιρρησιών συνείδησης, νεαρής ηλικίας, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων έχει φυλακιστεί.

Παραδείγματα σαν αυτό της Omer Goldman είναι πολλά στο Ισραήλ. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ραγδαία αύξηση του ποσοστού των ανδρών και των γυναικών που αρνούνται να υπηρετήσουν τον ισραηλινό στρατό. Με βάση τα επίσημα στοιχεία του στρατού, το 25 % των ανδρών και το 43 % των γυναικών αρνούνται να καταταχθούν στις ένοπλες δυνάμεις. Η άρνηση στράτευσης δεν είναι καινούριο φαινόμενο στο Ισραήλ. Η πρώτη περίπτωση καταγράφηκε το 1954, όταν ο δικηγόρος Αμνόν Ζιχρόνι δήλωσε «αρνητής συνείδησης ως φιλειρηνιστής». Έκτοτε, υπάρχουν αρκετά τέτοια περιστατικά, τα οποία συνήθως εκδηλώνονταν σε στιγμές «πολεμικής κρίσης», όπως ήταν στις αρχές του '80 η εισβολή στο Λίβανο. Στο πλευρό των αρνητών, στέκονται πολυάριθμες φιλειρηνικές οργανώσεις, διάφορα κόμματα της αριστεράς, οργανώσεις αντιμιλιταριστικού χαρακτήρα, η Διεθνής Αμνηστία κ.α. Το κίνημα των αρνητών στράτευσης διογκώθηκε μετά το 2002, οπότε ο ισραηλινός στρατός προκάλεσε ανυπολόγιστες καταστροφές σε ολόκληρες πόλεις και χωριά στη Δυτική Όχθη.

Όλο και περισσότεροι νέοι αρνούνται να υπηρετήσουν το στρατιωτικό κατεστημένο και να γίνουν συνένοχοι σε ένα διαρκές έγκλημα που συντελείται εις βάρος άλλων συνανθρώπων τους. «Όσο απάνθρωποι και αν γίνουμε, όσο και αν ποδοπατήσουμε την οποιαδήποτε αξία και αρχή, δε θα είμαστε ασφαλείς, αφού συνεχίζουμε να είμαστε κατακτητές και να διαπράττουμε καθημερινά εγκλήματα σε βάρος άλλων λαών, κυρίως των Παλαιστινίων», υπογραμμίζουν πολλοί αρνητές στις δημόσιες δηλώσεις τους, παραθέτοντας (οι έφεδροι) σειρά ανατριχιαστικών επεισοδίων από τη στρατιωτική τους θητεία «για την ασφάλεια του Ισραήλ» μέσα στις παλαιστινιακές πόλεις. Η προπαγάνδα που κάνει η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ υπέρ του στρατού, δεν μπορεί πλέον να πείσει πολλούς πολίτες.

Αξίζει να αναφέρουμε και την περίπτωση της 18χρονης Diane Kogan, η οποία αρνήθηκε να καταταγεί στον Ισραηλινό στρατό και καταδικάστηκε σε 25 μέρες κράτηση. Η αντιρρησίας συνείδησης στάλθηκε στη γυναικεία Στρατιωτική Φυλακή Νο 400 στη Tzrifin, στις 14 Ιουνίου 2010. «Αρνούμαι να καταταγώ στον στρατό επειδή πιστεύω σθεναρά ότι το στρατιωτικό σύστημα δεν θα βοηθήσει ποτέ στην επίτευξη της ειρήνης. Ο στρατός είναι μια βίαιη δύναμη, καθώς διδάσκει πως οι διαμάχες επιλύονται με τη χρήση επιθετικών μέσων όπως όπλα και ωμή βία. Είναι πέραν κάθε λογικής η μία πλευρά να χρησιμοποιεί βία για την επίτευξη της ειρήνης ελπίζοντας ότι η άλλη πλευρά απλώς θα τη δεχτεί. Η βία οδηγεί στη βία και τελικά στον πόλεμο, γεγονός που οδηγεί σε περισσότερους πολέμους. Η αιματοχυσία δεν είναι λύση και πρέπει να αποφεύγεται με κάθε κόστος. Ως εκ τούτου, με όλη μου την καρδιά αρνούμαι να συνεργαστώ με το στρατιωτικό σύστημα (και τα ιδανικά του) πιστεύοντας ότι είναι σάπιο από τον πυρήνα του και πολύ μακριά από την επίτευξη της ειρήνης ανάμεσα στους ανθρώπους», αναφέρει στη δήλωση άρνησης η Diane Kogan. Η νεαρή κοπέλα έχει καταδικαστεί άλλες έξι φορές για την άρνησή της να καταταχτεί. Μέλη της Διεθνούς Αμνηστίας στην Ελλάδα και των Αντιρρησιών Συνείδησης είχαν πραγματοποιήσει παράσταση διαμαρτυρίας έξω από την Ισραηλινή πρεσβεία υψώνοντας ένα πανό για την 18χρονη Diane Kogan και ζητώντας την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωσή της.

Η Διεθνής Αμνηστία (Amnesty International) είναι μια διεθνής οργάνωση εθελοντών, οι οποίοι αγωνίζονται για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ξεκίνησαν τη δράση τους το 1961. Όραμά τους είναι ένας κόσμος όπου όλοι οι άνθρωποι θα απολαμβάνουν όλα τα δικαιώματα που αναγνωρίζονται από την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και από άλλους διεθνείς κανόνες. Οι προσπάθειες της Διεθνούς Αμνηστίας για την απελευθέρωση των φυλακισμένων αντιρρησιών συνείδησης σε διάφορες χώρες είναι πολλές και αξιέπαινες. Ορισμένες άλλες οργανώσεις που υποστηρίζουν τον αγώνα των αντιρρησιών - αντιμιλιταριστών και φιλειρηνιστών είναι η War Resisters League (WRL), η War Resisters' International (WRI), το European Bureau of Conscientious Objectors (EBCO), ο Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης στην Ελλάδα κ.α.

Σημασία έχει να αντιληφθούν όλοι οι λαοί ότι ο εξουσιαστικός και σάπιος ως το κόκκαλο θεσμός του στρατού έχει στόχο όχι τα συμφέροντα των λαών αλλά τα οικονομικά συμφέροντα των βιομηχανιών όπλων. Οι βιομηχανίες όπλων που καταληστεύουν το δημόσιο χρήμα των περισσότερων κρατών (παραγγελίες οπλικών συστημάτων, μίζες κτλ) και οι υπηρέτες τους, δηλαδή οι πολιτικοί και στρατιωτικοί εξουσιαστές, φροντίζουν να κάνουν πλύση εγκεφάλου στους πολίτες, χρησιμοποιώντας διάφορες εθνικιστικές ντόπες, ώστε να τους πείσουν να πάνε να σκοτωθούν, με την ψευδαίσθηση ότι ο αγώνας τους υπηρετεί κάποια υψηλά ιδανικά. Μόνο τα αφεντικά και οι οπλοβιομηχανίες βγαίνουν κερδισμένοι από τους πολέμους. Στο βωμό του δικού τους κέρδους, θυσία γίνονται οι λαοί που πάνε τα παιδιά τους στον τάφο.

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ.

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΩΝ ΟΠΛΩΝ.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ.

Με την άδεια του ΠΑΣΟΚ, οι τράπεζες γδέρνουν το κράτος

Το μεγάλο πλιάτσικο στα ταμεία του ελληνικού κράτους συνεχίζεται. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η τρόικα δουλεύουν μαζί και μεθοδικά για να ικανοποιήσουν πλήρως τα συμφέροντα των τραπεζιτών, δηλαδή των νόμιμων τοκογλύφων που ευθύνονται για την οικονομική αφαίμαξη της Ελλάδας.

Παραθέτουμε ένα αποκαλυπτικό άρθρο με τίτλο «Με κρατικές εγγυήσεις οι τράπεζες γδέρνουν το κράτος», το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Κόντρα, στις 15 Ιανουαρίου 2011. Για να το δείτε κάντε κλικ πάνω στην εικόνα.

Πανελλαδικό άνοιγμα όλων των σταθμών διοδίων στις 6-2-2011

Το κίνημα κατά των διοδίων έχει κάνει αισθητή την παρουσία του και έχει οργανώσει πολυάριθμες κινητοποιήσεις σε διάφορες περιοχές της χώρας, παρόλο που τα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης) επιδιώκουν να μην ενημερώνουν τους πολίτες γι’ αυτό το θέμα. Το κίνημα αυτό ισχυροποιείται σημαντικά και οι υποστηρικτές του αυξάνονται συνεχώς.

Το επόμενο μεγάλο ραντεβού του κινήματος έχει προγραμματιστεί για τις 6 Φεβρουαρίου 2011. Στις 6 Φεβρουαρίου θα γίνει πανελλαδικό άνοιγμα όλων των σταθμών διοδίων. Στις 13 Μαρτίου θα γίνει πανελλαδική συγκέντρωση του συντονιστικού επιτροπών αγώνα στα Τρίκαλα.

Οι οδηγοί και οι διάφοροι υποστηρικτές του κινήματος, είναι αποφασισμένοι να πουν όχι στα ηλεκτρονικά διόδια που προωθεί το Υπουργείο Υποδομών. Στον αγώνα τους αυτό δεν θα είναι μόνοι. Θα έχουν και τη νομική υποστήριξη από επαγγελματίες δικηγόρους που μετέχουν στις επιτροπές ώστε να αντικρούσουν τις δικαστικές «ενέδρες» που στήνουν οι κατασκευαστικοί όμιλοι για να ανακόψουν τη δυναμική ανάπτυξη του κινήματος κατά των διοδίων. Συγκροτήθηκε παράλληλα πενταμελής γραμματεία που θα οργανώσει την καλύτερη παρουσίαση του αγώνα, προωθώντας διακριτικό σήμα και κοινό τίτλο για όλες τις τοπικές επιτροπές, ενώ θα υπάρχει και νέα ηλεκτρονική σελίδα για την ενημέρωση των ενδιαφερομένων. Οι επιτροπές θα συμμετάσχουν στην ιδρυτική συνάντηση του παμπελοποννησιακού συντονιστικού, που έχει προγραμματιστεί για τις 23 Ιανουαρίου.

Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από κείμενο του Πανελλαδικού Συντονιστικού Επιτροπών Αγώνα :

« 1) Να καταργηθούν όλες οι συμβάσεις παραχώρησης των εθνικών δρόμων.

2) Να καταργηθούν όλα τα διόδια, ιδιωτικά ή κρατικά.

3) Να συνεχιστούν όλα τα έργα επέκτασης / βελτίωσης όλων των εθνικών δικτύων με ευθύνη ενός δημόσιου φορέα με κοινωνικό έλεγχο.

4) Απορρίπτουμε τις λογικές της κάρτας, του ηλεκτρονικού διοδίου ή της χρήσης παράπλευρων δρόμων. » .

Ο χρυσαυγίτης – νεοναζί Μιχαλολιάκος προκαλεί

Πέρα από την άσκηση βίας εναντίον πολιτικών αντιφρονούντων, οι ακροδεξιές - νεοναζιστικές συμμορίες προχωράνε και σε άλλες προκλητικές ενέργειες με στόχο να κερδίσουν περισσότερη δημοσιότητα.

Στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας έκανε την εμφάνισή του ο ηγέτης της ακροδεξιάς – νεοναζιστικής συμμορίας «Χρυσή Αυγή» Νίκος Μιχαλολιάκος. Κατάφερε μάλιστα να τραβήξει τα βλέμματα όλων πάνω του, λόγω της προκλητικής στάσης του και του ναζιστικού χαιρετισμού του.

Μετά το τέλος της συζήτησης για το θέμα των συμβασιούχων, και την έναρξη της συζήτησης για την ακυρωμένη συναυλία στον Άγιο Παντελεήμονα, ο αμετανόητος χιτλερικός Νίκος Μιχαλολιάκος, άρχισε το παραλήρημά του. Στη συνέχεια αποχώρησε από την αίθουσα υψώνοντας το δεξί του χέρι και κάνοντας ένα ναζιστικό χαιρετισμό.

Τόσο ο δήμαρχος της Αθήνας, όσο και οι άλλοι δημοτικοί σύμβουλοι εξέφρασαν την αντίθεση τους με το ναζιστικό χαιρετισμό του Μιχαλολιάκου. Οι προκλήσεις από πλευράς του Ν. Μιχαλολιάκου είχαν αρχίσει ήδη με την έναρξη της συνεδρίασης, καθώς κατέφθασε στην αίθουσα συνοδευόμενος από οκτώ οπλισμένους μπράβους.

Σε ανακοίνωσή του ο Πέτρος Κωνσταντίνου, δημοτικός σύμβουλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ζήτησε να αρχίσει «να ξηλώνεται η δράση των φασιστικών συμμοριών της Χρυσής Αυγής στον Άγιο Παντελεήμονα, την Πλατεία Αττικής» και να γίνει πια ξεκάθαρο ότι «οι νεοναζί δεν έχουν καμιά θέση στο Δημοτικό Συμβούλιο όσο στην πράξη επιτίθενται σε διαδηλώσεις του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος, (…)».

Ο Ν. Μιχαλολιάκος είναι γνωστός για τις ακροδεξιές πεποιθήσεις του και για το θαυμασμό του για το Χίτλερ, δηλαδή για το μεγαλύτερο δολοφόνο της ανθρωπότητας. Στο παρελθόν είχε συλληφθεί για τρομοκρατικές ενέργειες και καταδικάστηκε. Το 1985 έγινε αρχηγός της Νεολαίας της χουντικής ΕΠΕΝ, με εντολή του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Αργότερα ίδρυσε την ακροδεξιά οργάνωση «Χρυσή Αυγή».

Για όσους δεν γνωρίζουν, η «Χρυσή Αυγή» είναι μια νεοναζιστική οργάνωση με πλούσια εγκληματική δράση που συνηθίζει να τρομοκρατεί τους πολιτικούς της αντιπάλους με διάφορες μεθόδους. Τα μέλη της υμνούν το Χίτλερ και τη ναζιστική Γερμανία. Πολλοί χρυσαυγίτες μαχαιροβγάλτες έχουν επιτεθεί κατά καιρούς σε ανυποψίαστους πολίτες και κυρίως σε μέλη αριστερών οργανώσεων. Ορισμένοι ίσως να θυμούνται το χρυσαυγίτη Αντώνη Ανδρουτσόπουλο (γνωστό και ως «Περίανδρο») που καταδικάστηκε για 3 απόπειρες ανθρωποκτονιών και το χρυσαυγίτη αστυνομικό Γιάννη Ανδρασκέλα.

Ακροδεξιοί τρομοκράτες πυρπόλησαν το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στο ΤΕΙ Πάτρας

Το ακροδεξιό – νεοναζιστικό παρακράτος συνεχίζει ανενόχλητο την εγκληματική του δράση. Οι φασιστικές συμμορίες έχουν αποθρασυνθεί τελείως και προσπαθούν να φιμώσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους, χρησιμοποιώντας τρομοκρατικές μεθόδους.

Ενδεικτικό παράδειγμα είναι η πρόσφατη εμπρηστική επίθεση εναντίον αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού στην Πάτρα, στο οποίο συχνάζουν άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου. Κουκουλοφόροι φασίστες επιτέθηκαν με βόμβες μολότοφ εναντίον του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού που βρίσκεται στο ΤΕΙ Πάτρας. Μάλιστα, υπερήφανοι για την εγκληματική τους ενέργεια οι ακροδεξιοί τραμπούκοι, την κατέγραψαν σε βίντεο και ανέλαβαν την ευθύνη μέσω μιας προκήρυξης.

Αυθαίρετη προσαγωγή στελέχους του ΣΥΝ από την αστυνομία

Αυξάνονται συνεχώς τον τελευταίο καιρό τα περιστατικά ωμής αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας κατά πολιτών. Η περίπτωση του Δημοσθένη Παπαδάτου, μέλους του Συνασπισμού (ΣΥΝ), είναι ενδεικτική.

Άνδρες της Αντιτρομοκρατικής, όπως κατήγγειλε ο ίδιος, τον συνέλαβαν (κατά λάθος, όπως του είπαν) και, αφού τον απείλησαν, τον έβρισαν και τον ξεγύμνωσαν, τον άφησαν μετά από λίγες ώρες ελεύθερο. Ο 28χρονος έδωσε κατάθεση για μια ξένη ταυτότητα που έφερε, για την οποία υποστήριξε ότι την είχε βρει στο δρόμο λίγο νωρίτερα και σκόπευε να την παραδώσει στο αστυνομικό τμήμα του Βύρωνα.

Δικηγόροι και πολίτες καταγγέλλουν ότι η αστυνομία (ΕΛ.ΑΣ.) μεταχειρίζεται, ολοένα και περισσότερο, πρακτικές αμφίβολης νομιμότητας και κάθε είδους εξευτελιστικές συμπεριφορές σε βάρος συλληφθέντων και απλών διαδηλωτών, αδιακρίτως. Όσοι υπόκεινται σε αστυνομικό έλεγχο
υποχρεώνονται εκτός των άλλων να ξεγυμνωθούν, ενώ, αν είναι γυναίκες, υποβάλλονται ακόμη και σε κολπική έρευνα, πράξη άκρως προσβλητική για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η οποία απαγορεύτηκε πρόσφατα στις γυναίκες κρατούμενες!

Την ίδια στιγμή, ενισχύεται η δράση κουκουλοφόρων αστυνομικών, οι οποίοι εμφανίζονται απροκάλυπτα σε όλες τις διαδηλώσεις και ενεργούν ως κοινοί προβοκάτορες προκειμένου να συλλάβουν διαδηλωτές!

Πριν από ένα μήνα, κατά τη διάρκεια της πανελλαδικής απεργίας και διαδήλωσης, νταήδες μοτοσικλετιστές της ομάδας ΔΙΑΣ επιτέθηκαν σε μέλη της οργάνωσης «Δικαίωμα» και συνέλαβαν ένα άτομο, στο οποίο χρέωσαν ότι φορούσε κουκούλα και τους επιτέθηκε (κακούργημα). Ευτυχώς για τον άνθρωπο, φωτογραφίες και άλλα ντοκουμέντα συνέλαβαν ψευδόμενη την ΕΛ.ΑΣ. Ούτε κουκούλα φορούσε ούτε επιτέθηκε στους αστυνομικούς. Η κατάθεση του αστυνομικού Ι. Πασιώτη είναι αποκαλυπτική: «[...] Λάβαμε σήμα από το κέντρο ασυρμάτου από κοινού με άλλες ομάδες να διασπάσουμε την πορεία που εκείνη τη στιγμή εκινείτο στην οδό 3ης Σεπτεμβρίου, προκειμένου να
αποτραπεί κατάληψη του κτιρίου της ΓΣΕΕ», αναφέρει με νόημα, αποκαθιστώντας την αλήθεια των πραγμάτων.

Η οργάνωση «Δικαίωμα» και ο δικηγόρος Κ. Παπαδάκης υπέβαλαν μηνύσεις κατά των αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ, τους οποίους εγκαλούν για κατάχρηση εξουσίας και ψευδή καταμήνυση. Η ομάδα ΔΙΑΣ δεν είναι πρώτη φορά που επιτίθεται σε διαδηλωτές. Πέρσι, μέλη της τραυμάτισαν σοβαρά μια διαδηλώτρια, ενώ και φέτος καταγράφηκαν περιστατικά διεμβολισμού διαδηλωτών από μηχανές της ΕΛ.ΑΣ. Τελευταίο κρούσμα είναι η παράσυρση από μοτοσυκλετιστή αστυνομικό και ο θάνατος μιας 7χρονης Τσιγγάνας.

Ο Δημοσθένης Παπαδάτος κατήγγειλε ότι έγινε βιαιοπραγία σε βάρος του στους χώρους ανάκρισης της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας. Σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε, αναφέρει ότι οι αστυνομικοί τον χτύπησαν κατά τη σύλληψη και τον ανέκριναν για αρκετή ώρα.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι κύκλοι του κυβερνώντος κόμματος (ΠΑΣΟΚ) βιάστηκαν να θριαμβολογήσουν για αυτή την τεράστια «επιτυχία» της αστυνομίας και να μιλήσουν για υποτιθέμενη σχέση του Συνασπισμού με το χώρο της τρομοκρατίας, σχέση για την οποία δεν προέκυψε κανένα αποδεικτικό στοιχείο. Είναι εμφανής η προσπάθεια της κυβέρνησης να στοχοποιήσει διάφορες ομάδες και κόμματα της αριστεράς, να τις ενοχοποιήσει για δήθεν συμμετοχή σε τρομοκρατικές ενέργειες και να αμαυρώσει τη δημόσια εικόνα τους, με το σκεπτικό ότι μπορεί να αποκομίσει πολιτικό όφελος.

Στην περίπτωση του Δημοσθένη Παπαδάτου, αστυνομικοί με πολιτικά και αστυνομικοί με κουκούλες, κατόπιν παρακολουθήσεως, τον σταμάτησαν σημαδεύοντάς τον με πιστόλι, τον έβαλαν σιδεροδέσμιο σε ένα αμάξι με συμβατικές πινακίδες, τον έβρισαν και τον χτύπησαν.

Ο Παπαδάτος εξιστόρησε στο tvxs τη σύλληψή του, αναφέροντας τα εξής :

« Επιστρέφω πεζός προς το σπίτι μου στο Βύρωνα μετά από συνάντηση με τον καθηγητή μου και κάποια στιγμή στη διαδρομή, βρίσκω ένα δελτίο ταυτότητας στο δρόμο και το παίρνω με σκοπό να το παραδώσω στο αστυνομικό τμήμα. Όταν βρίσκομαι σε απόσταση πενταλέπτου από το σπίτι, βγαίνει από ένα στενό της Φορμίωνος ένας άντρας με πολιτικά και προτεταμένο το περίστροφο, και μου λέει «Ασφάλεια».

Δεν είχα καταλάβει τι συμβαίνει και πίστευα πως δε θα υπήρχε πρόβλημα αν ήταν όντως η Ασφάλεια γιατί είχα και τη δική μου ταυτότητα. Μετά από λίγο όμως καταλαβαίνω πως δεν πρόκειται να ξεμπερδέψω εύκολα, διότι από το δίπλα στενό έρχονται σε βοήθεια και άλλοι, και από ένα σημείο και μετά πολλοί κουκουλοφόροι, άνδρες και γυναίκες, έρχονται προς το μέρος μου και με χτυπάνε, με βρίζουν πάρα πολύ άσχημα. Νιώθω ότι το πράγμα έχει ξεφύγει, ότι δέχομαι παρακρατική επίθεση. Μου επιτίθενται άγνωστοι κουκουλοφόροι.

Με βάζουν σε ένα αμάξι με συμβατικές πινακίδες, με συνοδεύουν κουκουλοφόροι, με έχουν σιδεροδέσμιο, με έχουν χτυπήσει και πριν με δέσουν και μέσα στο αμάξι. Δέχομαι χυδαίες βρισιές και απειλές του τύπου «βγες εσύ έξω μωρή π...στάρα και θα σε γ...ήσουμε» και φοβερές σπόντες όπως «φοβάται τους ακροδεξιούς η μ...νάρα» κλπ.

Χωρίς να βλέπω με οδηγούν σε ένα κτίριο, που αντιλαμβάνομαι πως είναι η αντιτρομοκρατική, ώσπου είμαι σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, περιστοιχίζομαι από κουκουλοφόρους και δεν μου επιτρέπουν να έχω οπτική επαφή μαζί τους. Μου ζητάνε να βγάλω τα ρούχα μου και τα εσώρουχά μου, με πλησιάζουν, με απειλούν και στη συνέχεια αρχίζουν να μου δίνουν ένα ένα τα ρούχα μου πίσω, εξηγώντας πως, έστω κι αν δεν το πιστεύω, μοιάζω πάρα πολύ με έναν από αυτούς που ψάχνουν.

Μετά από λίγο όμως, αρχίζει να μετατοπίζεται η κατάσταση και από εκεί που περίμενα να μου απολογηθούν για αυτό το βασανιστήριο, διότι περί αυτού πρόκειται να σε γυμνώνουν μπροστά σε κουκουλοφόρους κλπ, βρίσκομαι να πρέπει να εξηγήσω εγώ για το που βρήκα τη δεύτερη ταυτότητα.

Κλείνει τέλος πάντων αυτή η βραδιά με τον αξιωματικό της Ασφάλειας, ο οποίος μου λέει με νόημα ‘‘τι να κάνει η αστυνομία με κάποιον που είναι κλέφτης, τον πιάνουμε να κλέβει, τον σπάμε στο ξύλο και αυτός κλαίει;’’. Του λέω ‘‘με κατηγορείτε για κάτι;» και μου λέει «θα στο πω αλλιώς: Τι θα λέγαμε για κάποιον που μπορεί να είναι έξω από το σύστημα και εκείνη τη στιγμή το σύστημα τον γραπώνει και αυτός επικαλείται τα δικαιώματά του και κλαψουρίζει ότι τον χτυπήσαμε, τον δείραμε και όλα αυτά, ενώ δεν πιστεύει στους νόμους και το σύνταγμα’’. (…) » .

Τα εγκλήματα των ναζί στην Ελλάδα (σύντομη αναφορά)

Οι πολυαίμακτες θυσίες, που πρόσφερε ο ελληνικός λαός για τη συντριβή του φασισμού στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έρχονται με ορμή πάλι στην επιφάνεια. Τις φέρνει η απόφαση της Ελλάδας να παρέμβει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης σχετικά με την εκκρεμή διαφορά με τη Γερμανίας για τη ναζιστική σφαγή του Διστόμου.

Στη διάρκεια της Κατοχής 269 ήταν οι πόλεις και τα χωριά της ανυπόταχτης Ελλάδας, που δέχτηκαν τα μαζικά χτυπήματα των ναζιστών δολοφόνων.

Η σφαγή του Διστόμου, στις 10 Ιουνίου 1944, υπήρξε ένα από τα πιο στυγερά εγκλήματα των ναζί στην Ελλάδα. Τα SS θανάτωσαν 228 κατοίκους. Απ΄ αυτούς 117 ήταν γυναίκες και 111 άνδρες. Ανάμεσά τους συγκαταλέγονται 20 βρέφη, 45 παιδιά και 42 υπερήλικες.

Δεκάδες ήταν και οι άμαχοι, που εκτέλεσαν κατά την πορεία τους προς τη βοιωτική κωμόπολη. Oμως δεν τους έφτανε ο θάνατος των άοπλων ανθρώπων. Κτηνώδη ένστικτα τους έκαναν να κατακρεουργήσουν και τα πτώματα. Έσφαξαν ακόμα και τα ζώα. Πυρπόλησαν το χωριό.

Eνας από τους επικεφαλής χιτλερικούς αξιωματικούς, που θεωρήθηκε υπεύθυνος για τη σφαγή, ήταν ο Χανς Τσάμπελ. Μετά το τέλος του πολέμου συνελήφθη στη Γαλλία. Εκδόθηκε στην Ελλάδα. Στην πορεία ζητήθηκε η μεταφορά του στη Γερμανία για να γίνουν, λέει, εκεί έρευνες. Eμεινε ελεύθερος.

Σήμερα το Βερολίνο αρνείται να καταβάλει ακόμα και τις οφειλόμενες αποζημιώσεις σε απογόνους θυμάτων της χιτλερικής αγριότητας.

Από τα μέσα του 1943, καθώς οι πολεμικές επιχειρήσεις είχαν πάρει άσχημη τροπή για τον Άξονα, οι Γερμανοί ξεκίνησαν μια άνευ προηγουμένου επιχείρηση μαζικών εκτελέσεων.
• Τυφεκισμός 106 κρατουμένων στο Κούρνοβο.
• Εκτέλεση 317 κατοίκων στο Κομμένο Aρτας.
• Σφαγή 700 γυναικόπαιδων στο Βιάνο της Κρήτης και ισοπέδωση της Κάνδανου.
• Θανάτωση περισσότερων από 1.000 κατοίκων στα Καλάβρυτα και πυρπόληση της πόλης.
• Εκτέλεση 118 αγωνιστών στο Μονοδένδρι, Λακωνίας.
• Δολοφονία 640 αμάχων στην Κατράνιτσα (Πύργος) της Δυτικής Μακεδονίας.
• Αφανισμός 233 παιδιών και γυναικών στην Κλεισούρα της Καστοριάς.

Την Πρωτομαγιά του 1944 στήθηκαν στον τοίχο του Σκοπευτηρίου της Καισαριανής οι 200 κομμουνιστές. Τον Αύγουστο στήθηκαν τα φοβερά μπλόκα σε Κοκκινιά, Βύρωνα, Δουργούτι (Νέο Κόσμο). Τον Σεπτέμβριο, λίγο πριν, επιτέλους, φύγουν, έκαναν τα ίδια σε Αιγάλεω και Καλογρέζα.

Η ηρωική στάση των αγωνιστών

Οι εκτελέσεις στην Καισαριανή και στο Μονοδένδρι Λακωνίας

Την Πρωτομαγιά του 1944 στην Καισαριανή θα μπορούσε να είχε γλιτώσει την εκτέλεση ο Ναπολέων Σουκατζίδης, γιατί γνώριζε τη γερμανική γλώσσα. Όμως αρνήθηκε την προτροπή των κατακτητών, αφού τον αριθμό των 200 θα συμπλήρωνε άλλος σύντροφός του.

Στις 26 Νοεμβρίου 1943, στο Μονοδένδρι Λακωνίας το ίδιο θα μπορούσε να κάνει και ο γιατρός Χρήστος Καρβούνης. Όμως πήρε μόνος του θέση μπροστά στο απόσπασμα μαζί με άλλους 117 πατριώτες.

Στην Καισαριανή εκτελέστηκαν με πολυβόλα όμηροι του στρατοπέδου Χαϊδαρίου, παλιοί κρατούμενοι στην Ακροναυπλία και εξόριστοι της Ανάφης.

Στο Μονοδένδρι οι ναζί εξόντωσαν τον ανθό της λακωνικής εθνικής αντίστασης. Μεταξύ των 118 νεκρών συμπεριλαμβάνονταν ολόκληρες οικογένειες, ανήλικα παιδιά και μία γυναίκα, η Βασιλική Μαρινάκη. Οι 89 προέρχονταν από τη Σπάρτη, οι άλλοι από γειτονικά χωριά.

Ο Χρήστος Καρβούνης είχε γεννηθεί στην Αράχοβα Λακωνίας και είχε σπουδάσει στη Γερμανία. Μέσα στην ασύλληπτη τραγωδία του μακελειού σκέφτηκε ότι ανάμεσα στους μελλοθάνατους βρίσκονταν και επτά παιδιά.

Παρακάλεσε τους δήμιους να μην τα σκοτώσουν. Του απάντησαν ότι το μόνο που γινόταν ήταν να σωθεί ο ίδιος. Εκείνος τους έβρισε και διάλεξε τον δοξασμένο θάνατο. Ανάμεσα στους πεσόντες για την ελευθερία βρίσκονταν ο διευθυντής της Εθνικής Τράπεζας Σπάρτης (Ζερβομπεάκος), δικηγόροι (Φικιώρης, Σαλμάς, Αλεμαγκίδης, Θεοφίλης), καθηγητές (Χίος, Παπαδάκος, Κουτρουμάνος), δημοσιογράφοι (Τριήρης, Γκουζούλης), άνθρωποι του καθημερινού μόχθου, τσοπάνηδες.Παραδόθηκαν στον κατακτητή από μασκοφορεμένους προδότες και από το δωσιλογικό Φρουραρχείο της Σπάρτης. Την ανάμειξη του Φρουραρχείου αποκάλυψε σε συγγενείς ο ίδιος ο διοικητής της Γκεστάπο Τριπόλεως, ταγματάρχης Μπόσελ. Είπε την παραμονή της εκτέλεσης: «Εχετε πολλούς εχθρούς. Οι κατηγορίες και οι αποκαλύψεις, που μας έδωσε το Ελληνικό Φρουραρχείο Σπάρτης είναι σοβαρές. Οι δικοί σας δεν πρόκειται να βγουν. Μην ελπίζετε».

Οι συλλήψεις είχαν γίνει περί τα τέλη Οκτωβρίου βάσει καταλόγων, που είχαν συντάξει συνεργάτες των Γερμανών. Ουδείς απ΄ αυτούς πλήρωσε μετά την απελευθέρωση. Αντίθετα έσπευσαν να υπηρετήσουν τη νέα εξουσία.

Το μπλόκο της Κοκκινιάς στις 17 Αυγούστου 1944

Τα SS σε συνεργασία με τους ταγματασφαλίτες δολοφόνησαν 315 πατριώτες

Λίγους μήνες πριν αποχωρήσουν από την Ελλάδα οι ναζί ξεκίνησαν μεγάλες επιχειρήσεις στις περιοχές που αντιστέκονταν. Τα περισσότερα μπλόκα έγιναν με διαταγή των αξιωματικών των SS Μπλούμερ και Σιμάνα. Κύριο ρόλο ανέθεσαν στα (προδοτικά) Τάγματα Ασφαλείας και στη Χωροφυλακή, που πάντα είχαν μαζί τους ισχυρές γερμανικές δυνάμεις.

Το μπλόκο της Κοκκινιάς στήθηκε στις 17 Αυγούστου 1944. Πριν από τρεις μέρες ο ΕΛΑΣ είχε αποκρούσει προσπάθεια των κατακτητών και των συνεργατών τους να εισβάλουν στην προσφυγούπολη. Από τα ξημερώματα γερμανικά καμιόνια περικύκλωσαν τις περιοχές που περικλείουν την Κοκκινιά. Μαζί τους και γερμανοτσολιάδες με επικεφαλής τον Πλυτζανόπουλο. Με χωνιά κάλεσαν τους άνδρες ηλικίας 14 - 60 ετών να πάνε στην πλατεία της Οσίας Ξένης για έλεγχο ταυτοτήτων. Όσοι πιάνονταν στα σπίτια τους θα τουφεκίζονταν επιτόπου. Συγκεντρώθηκαν γύρω στις 20.000.

Με κουκούλα

Ηγετικά στελέχη του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ υποδείχτηκαν αμέσως από τους καταδότες και εκτελέστηκαν. Μέσα σε ατμόσφαιρα τρόμου ο κουκουλοφόρος διέκρινε μέσα στο πλήθος τον λοχαγό του ΕΛΑΣ Αποστόλη Χατζηβασιλείου. Τον χαιρέτησε με ειρωνεία: «Τα σέβη μου, λοχαγέ!». Οι ταγματασφαλίτες τον άρπαξαν, του έβγαλαν το μάτι με ξιφολόγχη, του ξέσκισαν τα μάγουλα και άρχισαν να τον σέρνουν μέσα στον κόσμο για να υποδείξει συντρόφους του. «Πατριώτες, ψηλά το κεφάλι, δεν θα προδώσω κανέναν», φώναξε. Τον βούτηξαν και σχεδόν αναίσθητο τον κρέμασαν.

Στη Μάντρα της Οσίας Ξένης εκτελέστηκαν 76 Κοκκινιώτες. Αλλοι 50 εκτελέστηκαν στα Αρμένικα, άλλοι στο Σχιστό και άλλοι δολοφονήθηκαν στους δρόμους και τα σπίτια τους. Συνολικά 315 ήταν τα θύματα της θηριωδίας. Στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου μεταφέρθηκαν όμηροι 8.000 από τους οποίους 1.000 στάλθηκαν στα κάτεργα της Γερμανίας. Πολλοί δεν γύρισαν ποτέ. Μεταξύ των μαρτύρων συγκαταλέγονται και δυο 19χρονοι. Ο Στέλιος Ευσταθιάδης και η Διαμάντω Κουμπάνη.

Μαζικές σφαγές αμάχων

Οι μαρτυρικές πόλεις της Κατοχής

Το Δίστομο, τα Καλάβρυτα, το Κομμένο και το Κοντομαρί Χανίων είναι τέσσερις από τις μαρτυρικές πόλεις της ναζιστικής κατοχής.

Το αποτρόπαιο έγκλημα των Καλαβρύτων έγινε στις 13 Δεκεμβρίου 1943, στις 2.34 το μεσημέρι, όπως δείχνουν οι σταματημένοι δείκτες του ρολογιού της εκκλησίας.

Το σύνθημα της εκτέλεσης δόθηκε με δύο φωτοβολίδες από το ξενοδοχείο «Μέγας Αλέξανδρος». Τα πολυβόλα θέρισαν τους Καλαβρυτηνούς, στο σημείο που τους είχαν συγκεντρώσει οι δήμιοι. Ακολούθησαν οι χαριστικές βολές. Διασώθηκαν μόλις 13 άτομα.

Οι ναζί έβαλαν φωτιά και στο σχολείο, όπου είχαν κλείσει τις γυναίκες και τα παιδιά. Κατάφεραν να γλιτώσουν σπάζοντας πόρτες και παράθυρα. Εφυγαν μακριά από τα σπίτια, που επίσης φλέγονταν.

Ανηφόρισαν στο σημείο όπου είχαν οδηγηθεί οι άντρες. Βρέθηκαν μπροστά στο φρικτό θέαμα. Ανδρες, πατεράδες, γιοι και αδέρφια κείτονταν πλημμυρισμένοι στο αίμα.

Όπως στο Δίστομο και τα Καλάβρυτα, έτσι και στο Κομμένο της Άρτας, η ναζιστική θηριωδία ήταν απίστευτη.

Στο Κομμένο η μηχανοκίνητη γερμανική μονάδα έφτασε τα χαράματα της 16ης Αυγούστου 1943. Το χωριό κοιμόταν ήσυχο μετά από ένα γαμήλιο γλέντι, που έγινε την προηγουμένη, ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο.

Οι ναζί έστησαν πολυβόλα στις εισόδους του χωριού και ο λόχος εισέβαλε στα σπίτια και ξεκλήρισε ολόκληρες οικογένειες. Στο τέλος έβαλαν φωτιά και τα έκαψαν. Οσοι κατάφεραν να σωθούν ξέφυγαν με βάρκες στον Αμβρακικό.

Στο τέλος της σφαγής οι Γερμανοί στρατιώτες κάθισαν στην πλατεία, όπου έφαγαν και ήπιαν μπίρες δίπλα σε επτά πτώματα. Συνολικά οι νεκροί ήταν 317 άτομα. Δύο μωρά του Στάθη Κολιοκώτση, ηλικίας 7 μηνών, πέθαναν από ασφυξία. Οι κακούργοι γέμισαν τα στόματά τους με βαμβάκι βρεγμένο με βενζίνη και κατόπιν το άναψαν.

Στο Κοντομαρί Χανίων διαπράχτηκε η πρώτη μαζική εκτέλεση αμάχων στην κατεχόμενη Ευρώπη.

Στις 2 Ιουνίου 1941, κατά το απογευματάκι, μπήκαν στο χωριό οι αλεξιπτωτιστές του υπολοχαγού Τρέμπες, κατά διαταγή του στρατηγού Στούντεντ. Συνέλαβαν 25 κατοίκους, ηλικίας 18 έως 50 ετών, και τους εκτέλεσαν εν ψυχρώ χωρίς καμιά άλλη διαδικασία. Μάλιστα, ο υπολοχαγός Βάιξλερ φωτογράφησε τα γεγονότα χωρίς καμιά αναστολή.

Η Κάντανος Χανίων πυρπολήθηκε και ισοπεδώθηκε στις 3 Ιουνίου 1941. Οι ναζί άφησαν πίσω τους τρεις επιγραφές που ανέφεραν ότι η εκθεμελίωση του χωριού έγινε για λόγους εκδίκησης, επειδή αντιστάθηκε στο Γ΄ Ράιχ: «Εδώ υπήρχε η Κάντανος...».

Η κρατική εξουσία τιμωρεί όσους αντιστέκονται. Δίκη – παρωδία με κατηγορούμενους τους αντάρτες πόλεων

Το χουντικό καθεστώς με τον κοινοβουλευτικό μανδύα που επικρατεί στην Ελλάδα, βλέποντας ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που αποφασίζουν να αντισταθούν στη διαρκή καταπάτηση των δικαιωμάτων μας από το κράτος και να περάσουν στο χώρο του ένοπλου αγώνα, αποφάσισε ότι πρέπει να τιμωρήσει με παραδειγματικό τρόπο όσους δεν κρατούν παθητική στάση και επιδιώκουν την κοινωνική εξέγερση. Οι εκπρόσωποι της κρατικής εξουσίας βλέπουν ότι η κοινωνική οργή μεγαλώνει όλο και περισσότερο και έτσι θέλουν να φιμώσουν κάθε φωνή διαμαρτυρίας και να στείλουν στη φυλακή τους αντάρτες πόλεων. Επιδιώκουν να παραπέμψουν τους συλληφθέντες αντάρτες πόλεων σε δίκες – παρωδία και να τους κλείσουν στα κελιά για αρκετά χρόνια. Η εξουσία, με τη βοήθεια της αστυνομίας, των δικαστικών και των ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης) επιχειρεί : α) να διασπείρει το φόβο στους πολίτες που υφίστανται τη βία της εξουσίας και β) να ποινικοποιήσει όλους όσους αντιστέκονται και αγωνίζονται για την ανατροπή του καπιταλισμού και ιδιαίτερα όσους ανήκουν σε οργανώσεις του αντάρτικου πόλεων.

Μέσα στο κλίμα τρομολαγνείας και τρομουστερίας που έχουν διαμορφώσει οι δημοσιοκάφροι των ΜΜΕ και οι γκάγκστερ των κομμάτων εξουσίας, γίνεται η δίκη της οργάνωσης «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς». Η δίκη ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων ξεκίνησε σήμερα, 17 Ιανουαρίου 2011, στη δικαστική αίθουσα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, σε τεταμένο κλίμα και υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας. Πάνοπλοι κουκουλοφόροι των ΕΚΑΜ και διάφοροι άλλοι αστυνομικοί έχουν περικυκλώσει το κτίριο, θυμίζοντας στιγμιότυπα από την περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών.

Συνολικά για την υπόθεση κατηγορούνται 13 άτομα, εκ των οποίων οι 6 είναι προσωρινά κρατούμενοι (Χαρίλαος Χατζημιχελάκης, Γιώργος Καραγιαννίδης, Αλέξανδρος Μητρούσιας, Παναγιώτης Μασούρας, Παναγιώτης Αργυρού και Κωνσταντίνα Καρακατσάνη), οι 3 έχουν αφεθεί ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους (Μανώλης Γιόσπας, Νίκος Βογιατζάκης και Ερρίκος Ράλλης), ενώ οι υπόλοιποι 4 (Χρήστος Τσάκαλος, Νταμιάνο Μπολάνο και τα αδέλφια Γιώργος και Μιχάλης Νικολόπουλος) καταζητούνται. Η πολύκροτη δίκη ξεκίνησε μέσα σε κλίμα έντασης και έντονων διαπληκτισμών μεταξύ των δικαστών και των κατηγορουμένων.

Στην αρχή της διαδικασίας οι κατηγορούμενοι δήλωσαν πως δεν αποδέχονται το κατηγορητήριο και δεν αναγνωρίζουν το δικαστήριο, ενώ ζήτησαν να επιτραπεί η είσοδος των ομοϊδεατών τους στην αίθουσα για να παρακολουθήσουν τη δίκη. Όλα άρχισαν όταν ο κατηγορούμενος Παναγιώτης Μασούρας ζήτησε ενώπιον του δικαστηρίου να εξασφαλιστεί ο δημόσιος χαρακτήρας της δίκης και να μην καταγράφονται στην είσοδο τα στοιχεία των «συντρόφων τους», πράγμα το οποίο δεν έγινε δεκτό.

Μεγάλη ένταση προκλήθηκε όταν οι κατηγορούμενοι ζήτησαν να αποχωρήσουν οι αστυνομικοί με πολιτικά που κάθονται σε διάφορες θέσεις του ακροατηρίου.

Κατά τη διάρκεια διακοπής του δικαστηρίου δημιουργήθηκε νέα ένταση μεταξύ κατηγορουμένου και αστυνομικού με πολιτικά, που τον πλησίασε, αλλά και με φίλους των κατηγορουμένων που ζητούσαν από αστυνομικούς με πολιτικά να αποχωρήσουν από την αίθουσα.

Στη συνέχεια, αποχώρησαν από το εδώλιο, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, όλοι οι κατηγορούμενοι της δίκης, καθώς δεν έγινε δεκτό το αίτημά τους να μην καταγράφονται τα στοιχεία όσων επιθυμούσαν να παρακολουθήσουν τη δίκη και να μην παρακρατούνται από την αστυνομία οι ταυτότητές τους.

Με πρώτο τον Χάρη Χατζημιχελάκη όλοι οι κατηγορούμενοι βλέποντας ότι η αστυνομία επιχειρεί να φακελώσει τους παρευρισκόμενους, αποχώρησαν το μεσημέρι, απορρίπτοντας τα σαθρά επιχειρήματα της προέδρου του δικαστηρίου. «Μείνε να δικάσεις μόνη σου με τους αστυνομικούς», φέρεται να είπε ο κατηγορούμενος απευθυνόμενος στην πρόεδρο.

Κατά την αποχώρηση των κρατουμένων με τη συνοδεία φρουράς, δεκάδες φίλοι τους που βρίσκονται στη δικαστική αίθουσα, άρχισαν να τους χειροκροτούν και να φωνάζουν συνθήματα, όπως «Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ' όλα τα κελιά». Αξίζει να αναφέρουμε ότι υπάρχει και ένα μεγάλο πανό που μπορούν να δουν όσοι οδηγοί κινούνται στην Κηφισίας με κατεύθυνση τον Πειραιά, το οποίο αναφέρει : «Όχι καταδίκη στους αγωνιστές. Σκατά στο κράτος και τους δικαστές».

Ένταση μεταξύ της υπεράσπισης και της έδρας δημιουργήθηκε επίσης όταν η πρόεδρος γνωστοποίησε πως δεν θα επιτρέψει την μαγνητοφώνηση των πρακτικών. Οι συνήγοροι υπεράσπισης ζήτησαν να επικοινωνήσουν με τους κατηγορούμενους ώστε να πάρουν τη συναίνεσή τους για να προσφύγουν κατά της απόφασης τόσο για το θέμα των πρακτικών όσο και για το θέμα των ταυτοτήτων, καθώς, όπως τόνισαν, η πρόεδρος με την εκφώνηση της απόφασης για πρακτικά και ταυτότητες δεν διευκρίνισε εάν είναι διάταξή της ως διευθύνουσας ή απόφαση του δικαστηρίου. Τα τρία αιτήματα που υπέβαλαν οι συνήγοροι υπεράσπισης ήταν τα εξής : 1) να μην τηρούνται λίστες των εισερχομένων στη δίκη προσώπων και να μην παρακρατούνται οι ταυτότητές τους από την αστυνομία, 2) να μη φορούν χειροπέδες οι κατηγορούμενοι στα ολιγόλεπτα διαλείμματα της δίκης και 3) να μαγνητοφωνείται η διαδικασία και να κρατηθούν πρακτικά.

Μερικές μέρες πριν αρχίσει η δίκη, η «Δράση για την Ελευθερία» ανέφερε σε ανακοίνωσή της μεταξύ άλλων και τα εξής : « (…)Το κατηγορητήριο αποτελείται από πλήθος διάτρητα έως ανύπαρκτα στοιχεία, αυθαίρετα συμπεράσματα και αστυνομικές επινοήσεις με μοναδική συγκολλητική ουσία τη διωκτική πεποίθηση ότι «όλοι είναι ανακατεμένοι», πράγμα που συνιστά εξόφθαλμη ποινικοποίηση των προσωπικών σχέσεων και των ιδεολογικοπολιτικών αντιλήψεων των κατηγορουμένων – και όχι μόνο. (…)
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους Χάρη Χατζημιχελάκη και Παναγιώτη Αργυρού και απαιτούμε να μη δικαστούν συλλήβδην για το σύνολο των ενεργειών της Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς. Φτάνει πια με τις φασιστικές αρχές της «συλλογικής ευθύνης» και της «ψυχικής συνέργειας»!

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στην Κωνσταντίνα Καρακατσάνη και στους Τάκη Μασούρα, Γιώργο Καραγιαννίδη, Αλέξανδρο Μητρούσια, Μάνο Γιόσπα, Νίκο Βογιατζάκη και Ερρίκο Ράλλη και απαιτούμε να απαλλαγούν από όλες τις κατηγορίες. Φτάνει πια με την τρομολαγνεία και τις δίκες σκοπιμότητας!

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους Χρήστο Τσάκαλο, Νταμιάνο Μπολάνο, Γιώργο και Μιχάλη Νικολόπουλο και απαιτούμε να σταματήσει κάθε δίωξη σε βάρος τους.» .

Το παραπάνω δημοσίευμα συντάχθηκε από τον “Red Panther 8”. Εκφράζει τις προσωπικές του απόψεις και όχι τη θέση της Κεντρικής Επιτροπής του ΦΙΠΠΑΚ.

Το ΦΙΠΠΑΚ έκλεισε 14 χρόνια ζωής

Στις 13 Ιανουαρίου 2011 το ΦΙΠΠΑΚ είχε τα γενέθλιά του. Το αγαπημένο μας κίνημα που ιδρύθηκε στις 13-1-1997, έκλεισε 14 χρόνια ζωής. Αυτή η 14χρονη πορεία είναι γεμάτη από έντονες αναμνήσεις. Όλα αυτά τα χρόνια προσπαθήσαμε με συνέπεια και συστηματικότητα να ασχοληθούμε με διάφορα ζητήματα που μας απασχολούν. Η ποικιλία των θεμάτων ήταν αρκετά μεγάλη : πολιτική, οικονομία, κοινωνικά ζητήματα, στρατός και αντιρρησίες συνείδησης, ρατσισμός, ποδόσφαιρο , φόρμουλα 1, κινηματογράφος, ιστορία, λογοτεχνία, μουσική κ.α.

Πήραμε θέση πάνω σε διάφορα σημαντικά θέματα. Αποκτήσαμε τη δική μας ιστοσελίδα στο INTERNET (χάρη στις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλε ο πρώην Υπαρχηγός «bluemangamer») και δημοσιεύσαμε πολυάριθμες ειδήσεις από την ελληνική και ξένη επικαιρότητα. Η ιστοσελίδα αυτή δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Δεν θεωρούμε ότι η ενημέρωση είναι εμπόρευμα, γι’ αυτό και δεν έχουμε βάλει καμία διαφήμιση. Η μέχρι τώρα πορεία μας, είναι ενθαρρυντική και αυτό μας κάνει να θέλουμε να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας. Ευχόμαστε χρόνια πολλά στο ΦΙΠΠΑΚ και ακόμα περισσότερες επιτυχίες στο μέλλον. Θα προσπαθήσουμε να παραμείνουμε συνεπείς στις ιδέες μας και να αγωνιζόμαστε για να πετύχουμε τους στόχους μας.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΦΙΠΠΑΚ !

Πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια στη μνήμη του Τεμπονέρα

Πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα πραγματοποιήθηκαν σήμερα Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011 σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ προκήρυξαν στάσεις εργασίας προκειμένου να μπορέσουν οι εκπαιδευτικοί να συμμετάσχουν στα συλλαλητήρια.

Στην Αθήνα, καθηγητές και δάσκαλοι καθώς και πολυάριθμοι φοιτητές συγκεντρώθηκαν στα Προπύλαια. Με πανό και συνθήματα για την συγκεκριμένη επέτειο οι εκπαιδευτικοί παρέμειναν στο χώρο των Προπυλαίων.

Την Παρασκευή, στις 14 Ιανουαρίου θα πραγματοποιηθούν στάσεις εργασίας (12 - 2 μ.μ. και 2 - 4 μ.μ.) για τις παραστάσεις διαμαρτυρίας με αφορμή τις επιχειρούμενες συγχωνεύσεις - καταργήσεις σχολικών μονάδων στις Περιφερειακές Διευθύνσεις Εκπαίδευσης όλης της χώρας.

Στην Αττική η παράσταση διαμαρτυρίας θα γίνει στις 13:00 στην οδό Τσόχα 15 - 17.

Τα αιτήματα των εκπαιδευτικών είναι να μην περικοπούν οι δαπάνες για την παιδεία και να δοθεί άμεσα το 5% των δαπανών. Παράλληλα, οι καθηγητές ζητούν ακύρωση του Μνημονίου, των μέτρων του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Στη Θεσσαλονίκη, οι εκπαιδευτικοί συγκεντρώθηκαν στο άγαλμα του Βενιζέλου, αντί της πορείας που είχαν προγραμματίσει. Εκπρόσωποι των ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, κατήγγειλαν το μνημόνιο για την ελαχιστοποίηση των δαπανών για την παιδεία, καθώς και τον "Καλλικράτη".

Τις προηγούμενες μέρες είχε πραγματοποιηθεί στην Πάτρα μνημόσυνο στη μνήμη του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα, με αφορμή τα 20 χρόνια από τη δολοφονία του. Το μνημόσυνο έγινε στο σχολικό συγκρότημα Νίκος Τεμπονέρας, εκεί όπου το 1991 άφησε την τελευταία του πνοή ο καθηγητής και πήραν μέρος μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί και φορείς.

Ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας ήταν μέλος της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Ήταν ενταγμένος στην οργάνωση ΕΑΜ. Δολοφονήθηκε τον Ιανουάριο του 1991 σε ηλικία 38 ετών κατά τη διάρκεια μαθητικών κινητοποιήσεων κατά του νομοσχεδίου του τότε υπουργού Παιδείας της ΝΔ Βασίλη Κοντογιαννόπουλου.

Τον καθηγητή δολοφόνησε ο τότε πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας και δημοτικός σύμβουλος Γιάννης Καλαμπόκας, φέροντάς του θανάσιμο χτύπημα με λοστό στο κεφάλι, κατά τη διάρκεια βίαιων επεισοδίων που σημειώθηκαν στο υπό κατάληψη 3ο Γυμνάσιο - Λύκειο Πάτρας.

Αγώνας για να δικαιωθούν τα θύματα του ναζισμού στο Δίστομο

Ειρηνικά, σχεδόν αμίλητα, υπό το φως των αναμμένων κεριών, επιζήσαντες και απόγονοι των θυμάτων της ναζιστικής σφαγής του Διστόμου, κάτοικοι της μαρτυρικού χωριού, συγκεντρώθηκαν στις 6 Ιανουαρίου 2011, έξω από τη γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα.

Προσπάθησαν, μ' αυτόν τον τρόπο, να διατηρήσουν ζωντανό το αίτημα για τη διεκδίκηση αποζημιώσεων από το γερμανικό κράτος. Στις 14 Ιανουαρίου 2011 εκπνέει η προθεσμία που έχει στη διάθεσή της η Ελλάδα ώστε να παραστεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, όπου έχει προσφύγει η Γερμανία αποσκοπώντας στη μη καταβολή.

«Δεν μπορούν οι Γερμανοί να έχουν μόνο απαιτήσεις από την Ελλάδα χωρίς να αναγνωρίζουν και τις δικές τους οφειλές προς τη χώρα μας», είπαν κάποιοι από τους συγκεντρωμένους, τονίζοντας, μεταξύ άλλων, στο ψήφισμα της συγκέντρωσης ότι «οι άνθρωποι από το Δίστομο που άναψαν σήμερα ένα κερί δεν το έκαναν για τα χρήματα της αποζημίωσης, αλλά για ν' αναγνωριστεί ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα πολέμου και για να δικαιωθούν έπειτα από 67 χρόνια οι σφαγιασθέντες».

Θυμίζουμε ότι στις 10 Ιουνίου 1944 διαπράχθηκε ένα από τα πιο φρικτά εγκλήματα του ναζισμού. Τα στρατεύματα της ναζιστικής Γερμανίας και αιματοκύλησαν το χωριό. Εισέβαλαν στο Δίστομο και εξόντωσαν τους κατοίκους με απίστευτη μανία. Αξίζει να αναφέρουμε ότι πολλά από τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας ήταν ηλικιωμένοι, γυναίκες και παιδιά. Όταν λίγες μέρες αργότερα, μια επιτροπή του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού επισκέφτηκε το Δίστομο, συνέταξε μια έκθεση στην οποία αναφέρονταν αποκεφαλισμοί πεντάχρονων παιδιών και ακρωτηριασμοί νεαρών γυναικών. Η σφαγή ουδέποτε αναγνωρίστηκε από τη γερμανική πλευρά, η οποία δεν έχει κάνει δεκτό το οποιοδήποτε αίτημα αποζημίωσης.

Αυτά τα αναφέρουμε γιατί θεωρούμε απαραίτητο να έχει κάθε λαός ιστορική μνήμη. Είναι καλό, ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή που διάφοροι ακροδεξιοί – χιτλερικοί - χρυσαυγίτες πλαστογράφοι της ιστορίας αποσιωπούν τα εγκλήματα του Χίτλερ, να θυμόμαστε τα εγκλήματα του ναζισμού κατά της ανθρωπότητας και να μην παρασυρόμαστε από την προπαγάνδα παραπληροφόρησης που κάνουν διάφοροι νεοναζί.

Η ελληνική πλευρά προτίθεται κατ' αρχήν να παραστεί στη δίκη που θα γίνει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Σύμφωνα με πηγές του υπουργείου Δικαιοσύνης, αλλά και νομικούς κύκλους, τα εγκλήματα πολέμου κατά της ανθρωπότητας δεν υπόκεινται σε παραγραφή και κατά συνέπεια η αξίωση των συγγενών των θυμάτων του Διστόμου για αποζημίωση διατηρείται ζωντανή, ανεξαρτήτως της απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου. Στη συνέχιση του δικαστικού τους αγώνα συνηγορεί το γεγονός ότι έχουν δικαιωθεί με αμετάκλητες αποφάσεις, τόσο της ελληνικής όσο και της ιταλικής Δικαιοσύνης.

Η ελληνική πλευρά στην πολιτικο-οικονομική μάχη ενώπιον του Δικαστηρίου της Χάγης θα επικαλεστεί, μεταξύ άλλων, δύο αποφάσεις ελληνικών δικαστηρίων που κηρύχθηκαν εκτελεστές από τα ιταλικά δικαστήρια. Πρόκειται για την απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς (137/1999) με την οποία αναγνωρίστηκε η υποχρέωση του Γερμανικού Δημοσίου να καταβάλει αποζημίωση στα θύματα του Διστόμου για ψυχική οδύνη και την απόφαση του Αρείου Πάγου (11/2000) που την κατέστησε αμετάκλητη.

Όμως, η διαδικασία εκτέλεσης κατά ακινήτων του Γερμανικού Δημοσίου που βρίσκονται σε ιταλικό έδαφος δεν ολοκληρώθηκε, καθώς η Γερμανία και η Ιταλία συμφώνησαν το Νοέμβριο του 2008 να παραπέμψουν τη διαφορά τους στο Δικαστήριο της Χάγης. Εκεί, η γερμανική πλευρά υπέβαλε αίτηση με την οποία ζητούσε να αναγνωριστεί ότι η Ιταλία δεν σεβάστηκε το δικαίωμα της ετεροδικίας και διέταξε μέτρα κατά περιουσίας του Γερμανικού Δημοσίου.

Σύμφωνα με πηγές του υπουργείου Δικαιοσύνης, με την παρέμβαση στην εκκρεμή δίκη, η Ελλάδα παρέχει «διπλωματική προστασία στους Ελληνες πολίτες, τους συγγενείς των θυμάτων του Διστόμου, αλλά και άλλων μαρτυρικών χωριών που δεν μπορούν να παραστούν ατομικά στη Χάγη για να υπερασπιστούν τα νόμιμα συμφέροντά τους».

Δύο μελανά σημεία στην ιστορία των γερμανικών αποζημιώσεων : 

Η απόφαση του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου του 2002, που δέχθηκε, σε αντίθεση με την προηγούμενη ετυμηγορία του Αρείου Πάγου, ότι είναι αναρμόδια τα ελληνικά δικαστήρια να δικάσουν το Γερμανικό Δημόσιο και ότι οι αποζημιώσεις είναι θέμα διακρατικών διαπραγματεύσεων, καθώς και η απαράδεκτη απόφαση του ανεκδιήγητου πρώην υπουργού Δικαιοσύνης του ΠΑΣΟΚ Μ. Σταθόπουλου να απαγορεύσει την κατάσχεση γερμανικών ακινήτων στην Ελλάδα υπέρ της αποζημίωσης των θυμάτων του Διστόμου. Η απόφασή του βασίστηκε σε μια αναχρονιστική διάταξη της πολιτικής δικονομίας, την οποία η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να καταργήσει, που επιτρέπει στον υπουργό Δικαιοσύνης να απαγορεύει την εκτέλεση αποφάσεων κατά αλλοδαπού Δημοσίου. Και αφού δεν μπορούσε να προχωρήσει η κατάσχεση ακινήτων της Γερμανίας στην Ελλάδα, ο αείμνηστος δικηγόρος Ι. Σταμούλης, που πρωτοστάτησε στο δικαστικό αγώνα για τη διεκδίκηση των αποζημιώσεων, κατέφυγε στη Φλωρεντία, όπου υπάρχουν γερμανικά ακίνητα, αιτούμενος την κατάσχεσή τους για την κάλυψη μέρους της αποζημίωσης που επιδίκασαν τα δικαστήρια στους κατοίκους του Διστόμου, δηλαδή των δικαστικών εξόδων.

"ΗΡΩΑΣ" ο Δήμαρχος Στυλίδας

Όλοι είδαμε και ακούσαμε τι γίνεται στα διόδια της Πελασγίας, όπου οι κάτοικοι της Στυλίδος θα αναγκάζονται να περνάνε από εκεί πληρώνοντας εξίσου τα διόδια ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως οι αγρότες της περιοχής θα πρέπει να πηγαινοέρχονται καθημερινά πάνω από 20 φορές από το συγκεκριμένο σημείο μιας και εκεί είναι τα χωράφια τους ή και τα σπίτια τους. Έρχεται λοιπόν το παράλογο κράτος να ακυρώσει τις περίπου 1800 άδειες τον κατοιχών της Στυλίδας, πράγμα το οποίο σημαίνει πως οι κάτοικοι καλούνται να πληρώνουν εξολοκλήρου τις καθημερινές διαδρομές από και προς τα σπίτια και τα χωράφια τους. Αντί λοιπόν να προνοήσει το κράτος για τους πολίτες του, βρίθει παραλογισμού και περνά χειροπέδες στον Δήμαρχο Στυλίδας, κ. Γκλέτσο. Πόσο έξυπνος πρέπει να είναι κανείς για να αντιλιφθεί πως μια τέτοια κίνηση εξαγριώνει το ήδη μενόμενο πλήθος που αντί για λύσεις βλέπει ένα αλαζονικό κράτος με συνεχή δυσλειτουργία;

Καλή χρονιά

Καλή χρονιά σε όλους, με υγεία!

Εύχομαι σε όλους μας ένα δημιουργικό νέο έτος, παραγωγικό και πιο χαρούμενο από ποτέ...

Το μοναδικό όπλο απέναντι σε κάθε πρόβλημα είναι η αισιοδοξία, η θετική στάση ζωής!