Το βασιλικό πραξικόπημα που δεν έγινε

Όλοι σχεδόν γνωρίζουμε για τη νίκη της αβασίλευτης δημοκρατίας και την ήττα του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου στο δημοψήφισμα του 1974. Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν για την επιθυμία του Κωνσταντίνου να μην τα παρατήσει, αλλά να σχεδιάσει ένα πραξικόπημα με στόχο την επάνοδό του στο θρόνο της Ελλάδας. Για αυτή την άγνωστη ιστορία του σχεδίου ενός βασιλικού πραξικοπήματος, το οποίο τελικά δεν πραγματοποιήθηκε, θα μιλήσουμε στο κείμενο που ακολουθεί.

Συγκεκριμένα θα παραθέσουμε ένα άρθρο που είχε δημοσιευτεί στο «Βήμα» στις 6 Ιουνίου 1999 με τίτλο «Το βασιλικό πραξικόπημα που δεν έγινε». Στο δημοσίευμα αυτό, εμφανίζονται δυο πρόσωπα για τα οποία θα θέλαμε να πούμε λίγα λόγια.

Το ένα πρόσωπο είναι ο Ιωάννης Βασιλειάδης, αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. Γεννήθηκε το 1924 στο Αίγιο και πέθανε το 2012 στην Αθήνα. Το 1973 συμμετείχε στο Κίνημα του Ναυτικού εναντίον της Χούντας. Αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του ναυάρχου ε.α. Μετά την αποστράτευσή του διετέλεσε γενικός γραμματέας του υπουργείου εμπορικής ναυτιλίας (1981). Το 1985 εκλέχτηκε βουλευτής επικρατείας με τη Νέα Δημοκρατία και τον Ιούνιο του 1989 βουλευτής Αχαΐας. Το Νοέμβριο του 1989 και το 1990 επανεκλέχτηκε. Διετέλεσε αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας το 1989, ενώ στην κυβέρνηση Μητσοτάκη ανέλαβε υπουργός Δημοσίας Τάξης. 

Το άλλο πρόσωπο είναι ο Μιχαήλ Αρναούτης. Ο στρατηγός Αρναούτης γεννήθηκε το 1927 στην Αρεόπολη της Λακωνίας. Το 1948 αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων, με το βαθμό του ανθυπολοχαγού πεζικού. Απέκτησε φιλία με τον Κωνσταντίνο και το 1958 έγινε υπασπιστής του. Την περίοδο 1964 – 1967 ήταν ιδιαίτερος γραμματέας του βασιλιά.

Παραθέτουμε το άρθρο που δημοσιεύτηκε στο «Βήμα».

Το βασιλικό πραξικόπημα που δεν έγινε

Τι διηγείται ο ναύαρχος εν αποστρατεία και πρώην υπουργός κ. Ι. Βασιλειάδης

 Για πρώτη φορά λύνει τη σιωπή του ο άνθρωπος ο οποίος αποκάλυψε τη συνωμοσία στην τότε κυβέρνηση Καραμανλή

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ :  06/06/1999

Στρατιωτικό πραξικόπημα με στόχο την παλινόρθωση των Γκλύξμπουργκ στην Ελλάδα σχεδίαζε ο τέως βασιλεύς Κωνσταντίνος την άνοιξη του 1975, λίγους μόλις μήνες μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα και με εντελώς νωπό το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που με συντριπτική λαϊκή πλειοψηφία κατήργησε (τον Δεκέμβριο του 1974) τη βασιλεία στην Ελλάδα.

Πρωταγωνιστής των κινήσεων και της εν γένει συνωμοσίας ο ήδη μακαρίτης Μιχαήλ Αρναούτης, απόστρατος τότε αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού. Το κίνημα απετράπη διότι ένας τουλάχιστον αξιωματικός, από εκείνους που ο Μ. Αρναούτης προσπάθησε να μυήσει στη συνωμοσία, ο ναύαρχος εν αποστρατεία σήμερα και πρώην υπουργός κ. Ι. Βασιλειάδης, απεκάλυψε στην τότε Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή τα σχέδια του έκπτωτου βασιλέως. Μετά από αυτό η Κυβέρνηση Καραμανλή έλαβε τα μέτρα που έπρεπε και επίσης ειδοποίησε τον έκπτωτο βασιλέα στο Λονδίνο ότι η συνωμοσία του είχε αποκαλυφθεί και ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία.

Η υπόθεση του πραξικοπήματος που σχεδίαζε ο τέως βασιλεύς έχει και κατά το παρελθόν συζητηθεί, είναι όμως η πρώτη φορά που κατατίθεται υπεύθυνη και προσωπική μαρτυρία για την απόπειρα αυτή, η οποία δείχνει σε ποιον κόσμο ζούσαν (και προφανώς ζουν ακόμη...) ο τέως βασιλεύς και οι σύμβουλοί του σαν τον Μ. Αρναούτη, που έχει συνδέσει το όνομά του με τις χειρότερες πλευρές της μοναρχίας και των παλατιανών συνωμοσιών, προτού ακόμη αρπάξει την εξουσία η απριλιανή χούντα.

Για να κατανοήσει καλύτερα ο αναγνώστης (και ιδίως οι νεότεροι που δεν έχουν ζήσει τα μαύρα χρόνια της βασιλείας και της χούντας στην Ελλάδα) τα γεγονότα εκείνης της εποχής, χρήσιμες είναι ορισμένες επεξηγηματικές σημειώσεις για τα πρόσωπα:

* Ο πρέσβης Λεωνίδας Παπάγος, γιος του στρατάρχη και μετέπειτα (1952) πρωθυπουργού Αλέξανδρου Παπάγου (τον οποίο διεδέχθη στην ηγεσία του κόμματος του Ελληνικού Συναγερμού και στην πρωθυπουργία το 1955 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής), υπηρετούσε ως πρεσβευτής της Ελλάδας στο Κάιρο το 1967. Μετά το πραξικόπημα των συνταγματαρχών τον εκάλεσε ο τότε βασιλεύς Κωνσταντίνος στην Ελλάδα και τον διόρισε Αυλάρχη. Ο κ. Λ. Παπάγος ακολούθησε τον Κωνσταντίνο στην Ιταλία μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα-οπερέτα της 13ης Δεκεμβρίου 1967 και έζησε από κοντά τις διάφορες έκτοτε δραστηριότητες του τέως βασιλέως, του οποίου μάλιστα συχνά υπήρξε απεσταλμένος είτε προς τον δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλο είτε προς τον Κ. Καραμανλή και άλλες πολιτικές προσωπικότητες που μάχονταν την απριλιανή χούντα. Προσφάτως ο κ. Λ.Παπάγος εξέδωσε βιβλίο με τις αναμνήσεις του από εκείνη την εποχή. Το βιβλίο αυτό είναι και η αφορμή για τη δημοσιευόμενη σήμερα επιστολή του ναυάρχου Ι. Βασιλειάδη, ο οποίος αποκαλύπτει τη συνωμοσία Κωνσταντίνου - Αρναούτη την άνοιξη του 1975.

* Ο ναύαρχος ε.α. κ. Ι. Βασιλειάδης ήταν αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού την εποχή της συνωμοσίας, στην οποία και εκλήθη να λάβει μέρος. Ως έντιμος αξιωματικός στάθηκε πιστός στον όρκο του και ειδοποίησε την Κυβέρνηση η οποία και αντιμετώπισε επιτυχώς τη συνωμοσία. Μετά την αποστρατεία του ο ναύαρχος Ι. Βασιλειάδης πολιτεύθηκε με τη Νέα Δημοκρατία και υπηρέτησε ως υπουργός επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

* Ο συνωμότης απόστρατος τότε ταγματάρχης του Ελληνικού Στρατού Μιχαήλ Αρναούτης ήταν από τα πλέον μισητά πρόσωπα στην προδικτατορική Ελλάδα, εποχή κατά την οποία υπήρξε μυστικοσύμβουλος του νεαρού τότε βασιλέως Κωνσταντίνου. Με τον τέως απέκτησε φιλία (και, προφανώς, συνωμοτικούς δεσμούς) από την εποχή που εκλήθη (δεκαετία του '50) στα Ανάκτορα και ανέλαβε στρατιωτικός εκπαιδευτής του νεαρού διαδόχου Κωνσταντίνου. Η απριλιανή χούντα θεωρώντας τον (αδίκως!, ως απεδείχθη...) ικανό και επαγγελματία... συνωμότη τον απεμάκρυνε ουσιαστικώς από το Στράτευμα αμέσως μετά το πραξικόπημα. Εν συνεχεία ακολούθησε τον τέως στην αυτοεξορία του στη Ρώμη πρώτα και στο Λονδίνο αργότερα, όντας διαρκώς ο διευθυντής του γραφείου του τέως βασιλέως. Ήδη έχει αποβιώσει. Ο σκοτεινός ρόλος του Μιχαήλ Αρναούτη απεικονίζεται σαφώς στην επιστολή του ναυάρχου που δεν δέχθηκε να πάρει μέρος στη συνωμοσία.

* Ο πρώην πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Ράλλης υπήρξε ο αποδέκτης των πληροφοριών για το κίνημα που ετοίμαζαν Κωνσταντίνος και Αρναούτης. Ηταν τότε υπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως και ο πρωθυπουργός (Κ. Καραμανλής) του είχε εκχωρήσει την εποπτεία της Κρατικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΚΥΠ). Άκουσε όσα του είπε ο ναύαρχος Ι. Βασιλειάδης και ενημέρωσε τον πρωθυπουργό. Αργότερα, κατ' εντολήν του Κ. Καραμανλή, πήγε στο Λονδίνο για να συναντήσει τον έκπτωτο βασιλέα διά τα περαιτέρω. Ο κ. Γ. Ράλλης είχε την ατυχία να είναι δηλωμένος φιλοβασιλικός ­ και το πλήρωσε: όταν αργότερα έγινε πρωθυπουργός (1980) είχε την ατυχία επί των ημερών του να αποβιώσει η μητέρα του Κωνσταντίνου, η Φρειδερίκη. Έδωσε την άδεια να τη θάψουν στο Τατόι και παρ' ολίγον να πέσει η κυβέρνησή του με τα καμώματα του ελθόντος διά την ταφήν τέως βασιλέως... 

Η επιστολή-αποκάλυψη

Το κείμενο της επιστολής του ναυάρχου κ. Ι. Βασιλειάδη προς «Το Βήμα» έχει ως εξής:

Κύριε Διευθυντά,

Στο τελευταίο βιβλίο του ο πρέσβης κ. Λ. Παπάγος («Σημειώσεις '67-'77», σελ. 584-591) αναφέρεται στις κινήσεις Αρναούτη, το τέλος του 1975, για ενδεχόμενο πραξικόπημα στην Ελλάδα.

Για λόγους σεβασμού της ιστορικής αλήθειας αλλά και επειδή αναφέρεται στο όνομά μου, απεφάσισα μετά από 24 έτη σιωπής να αναφερθώ στα όσα συνέβησαν τότε.

Μετά την πρόσκληση του πλοιάρχου Σ. Ταπίνη συναντήθηκα στο σπίτι του με τον Σύμβουλο του τέως Βασιλέως Κωνσταντίνου, (τον Μιχαήλ) Αρναούτη. Νομίζοντας ότι επρόκειτο για φιλική συναναστροφή επήγα ευχαρίστως γιατί είχα πολλά χρόνια να τον δω και ήθελα να ακούσω τις εμπειρίες του από όλα τα δραματικά χρόνια που πέρασαν.

Αντί αυτού βρεθήκαμε μόνον οι τρεις μας και στη συνέχεια οι δύο, όταν ο Αρναούτης ζήτησε από τον Ταπίνη να μας αφήσει μόνους. Εκεί καθαρά και ξάστερα μου πρότεινε να λάβω μέρος στο κίνημα, «που ήταν σίγουρο ότι θα γίνει γρήγορα» και που «ο Στρατός του Έβρου μέχρι Ταινάρου είναι έτοιμος και αποφασισμένος» και άλλα παρόμοια.

Εξεπλάγην κυριολεκτικά γιατί ποτέ δεν φανταζόμουν τέτοιο ενδεχόμενο. Αρχικά προσπάθησα να του θέσω τους γενικότερους κινδύνους για τη χώρα. Τούρκοι, νέα Χούντα, δημοκρατικοί θεσμοί, πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία, ενδεχόμενο νέας εθνικής καταστροφής αλλά και ότι θα ήταν καταστρεπτικό και για τα απώτερα συμφέροντα του ίδιου του Βασιλέως.

Με αντιμετώπισε με επιχειρήματα της μορφής, «ο Βασιλεύς έχει εξασφαλίσει μέσω του Σάχη ότι οι Τούρκοι δεν θα κινηθούν», όπως επίσης και «δισεκατομμύρια δολάρια για την ανάπτυξη της χώρας». «Στους νέους κινηματίες πράγματι δεν υπήρχε απόλυτη εμπιστοσύνη γι' αυτό ο Βασιλεύς θέλει ­ μια και το κίνημα είναι σίγουρο ότι θα γίνει ­ να έχει μέσα δικούς του ανθρώπους για να το ελέγχει. Γι' αυτό μάλιστα εγώ θα γινόμουν Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και ο Ναύαρχος Κονοφάος Αρχηγός του ΓΕΕΘΑ» (τον οποίο μου ζήτησε να ενημερώσω αλλά βέβαια ποτέ δεν έκανα).

Προσπάθησα να τον αποτρέψω από κάθε τέτοια ιδέα εξηγώντας του την πλήρη αδυναμία των επιχειρημάτων του. Και όταν κατάλαβα ότι δεν πείθεται, μετά συζήτηση αρκετής διάρκειας, του ζήτησα να κρατήσει σημειώσεις τις οποίες να μεταβιβάσει εκ μέρους μου στον Βασιλέα.

Πράγματι, σημείωσε ακριβώς τις αντιρρήσεις μου οι οποίες ήσαν:

α. Το ενδεχόμενο κινήματος θα ήταν ολέθριο και καταστρεπτικό για τον τόπο και δεν είχε πιθανότητα επικράτησης.

β. Εάν εκδηλωθεί, εγώ με όσες λίγες δυνάμεις θα τασσόμουν ενεργά αντίθετος.

γ. Νομίζω ότι είναι υποχρέωσις αλλά και συμφέρον του Βασιλέως:

(1) Να ενημερώσει απευθείας τον Πρωθυπουργό για τις κινήσεις στον Στρατό.

(2) Να καλέσει επίσημα τους δημοσιογράφους και να αποκηρύξει κάθε ενδεχόμενο ή παρόμοια κίνηση που γίνεται με εκμετάλλευση του ονόματός του.

(3) Να καλέσει δημόσια τους έλληνες αξιωματικούς να παραμείνουν πιστοί στον όρκο τους και να αντιδράσουν σε κάθε τέτοια κίνηση.

Επειδή από τη συζήτηση αντελήφθην ότι μετά την αντίδρασίν μου θα προσπαθούσε να συναντηθεί με άλλους Αξιωματικούς του Ναυτικού, έσπευσα να συναντήσω τον Αντιπλοίαρχο Α. Τριανταφυλλίδη, έναν εξ αυτών, λόγω προϋπηρεσίας του ως Υπασπιστού του Κωνσταντίνου όταν ήταν Διάδοχος. Του εξήγησα λεπτομερώς την κατάσταση, ήμουν βέβαιος ότι είχαμε πλήρη ταυτότητα αντιλήψεων, αλλά αυτό που του ζήτησα όπως θυμάμαι καλά ήταν «να του κρυώσετε την καρδιά, να τον απογοητεύσετε» ώστε να αποτραπεί ο κίνδυνος.

Επειδή από όλα αυτά είχα σοβαρότατα ανησυχήσει ­ συνέτεινε σ' αυτό και το κλίμα της εποχής ­, θεώρησα απαραίτητο να ενημερώσω τον τότε υπουργό Προεδρίας και αρμόδιο για την ΚΥΠ κ. Γ. Ράλλη.

Ο κ. Ράλλης μου είπε ότι θα αναλάβει αυτός τις απαραίτητες ενέργειες για την αποτροπή κάθε ενδεχομένου και, όπως μετά από χρόνια πληροφορήθηκα, ενημέρωσε τον Πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή και επήγε κατ' εντολήν του και στο Λονδίνο όπου ενημέρωσε τον τ. Βασιλέα.

Αυτά και μια μικρή παρατήρηση: Νομίζω ότι δεν έπρεπε να περιληφθεί στο βιβλίο του κ. Παπάγου το περιστατικό Αρναούτη. Ο κ. Παπάγος είχε οπωσδήποτε λόγους πολύ περισσότερους από εμάς, που επί 24 τώρα χρόνια σιωπάμε, να κάνει κι αυτός κάτι ανάλογο. Με τιμή Ι. Βασιλειάδης Ναύαρχος ε.α. - τ. Υπουργός Αθήνα

Οι εραστές της Φρειδερίκης. Η κρυφή ερωτική ζωή μιας βασίλισσας

Πολλά έχουν γραφτεί κατά καιρούς σε ιστορικά βιβλία και διάφορα έντυπα για τη ζωή και τη δράση της Φρειδερίκης. Η γερμανικής καταγωγής βασίλισσα ήταν άλλωστε ένα πρόσωπο που αναμίχθηκε αρκετές φορές (πότε διακριτικά και πότε απροκάλυπτα) στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας (ιδιαίτερα τη δεκαετία του 1960), προκαλώντας έντονες αντιδράσεις. Όλα αυτά είναι λίγο έως πολύ γνωστά. Κάτι που δεν είναι γνωστό στο ευρύ κοινό,  είναι η ερωτική ζωή της βασίλισσας. Οι σχέσεις της Φρειδερίκης με το άλλο φύλο είναι ένα θέμα που έχει μείνει στην αφάνεια εδώ και δεκαετίες. Πρόσφατα υπήρξαν μερικά δημοσιεύματα που προσπάθησαν να ρίξουν λίγο φως στις άγνωστες πτυχές της ζωής της Φρειδερίκης. Σε αυτές τις άγνωστες πτυχές λοιπόν θα αναφερθούμε και εμείς με συντομία.

Σύντομη βιογραφία της Φρειδερίκης (1917-1981)

Η Φρειδερίκη γεννήθηκε στις 18 Απριλίου 1917 στο Μπλάνκενμπουρκ της Γερμανίας. Το πλήρες όνομά της ήταν Friederike Luise Thyra Victoria Margarita Sophia Olga Cecilia Isabella Christa, Prinzessin von Hannover Herzogin zu Braunschweig-Lüneburg, δηλαδή Φρειδερίκη Λουίζα Θυρεσία Βικτωρία Μαργαρίτα Σοφία Όλγα Καικιλία Ελισάβετ Χριστίνα, Πριγκίπισσα του Αννοβέρου, της Μεγἀλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας, Δούκισσα στο Μπράουνσβαϊκ-Λούνεμπουργκ.

Η Φρειδερίκη μεγάλωσε στη Γερμανία ως πριγκίπισσα και είχε για παππού της τον Αυτοκράτορα Γουλιέλμο Β΄. Στα παιδικά της χρόνια, είχε ενταχθεί στη Χιτλερική Νεολαία. Αρραβωνιάστηκε τον Πρίγκιπα Παύλο το Σεπτέμβριο του 1936 και τον παντρεύτηκε τον Ιανουάριο του 1938. Δεν αποτέλεσε κώλυμα το γεγονός ότι ο σύζυγός της (δηλαδή ο Παύλος) ήταν ταυτόχρονα θείος της και πρώτος εξάδελφος της μητέρας της. Αυτά συνηθίζονταν στις βασιλικές δυναστείες από την εποχή του Μεσαίωνα. Με τον Παύλο απέκτησε τρία παιδιά : τη Σοφία, τον Κωνσταντίνο και την Ειρήνη. Το 1941 η βασιλική οικογένεια κατέφυγε στην Κρήτη (λόγω της κατάληψης της Ελλάδας από τους Γερμανούς), μετά στην Αίγυπτο και τελικά στη Νότια Αφρική. Εκεί η Φρειδερίκη γέννησε το τρίτο παιδί της, την Ειρήνη, ανάδοχος της οποίας ήταν ο πρωθυπουργός της Νοτιοαφρικανικής Ένωσης Γιαν Σματς. Το 1944 το ζευγάρι γύρισε στην Αίγυπτο και το 1946 στην Ελλάδα. Η Φρειδερίκη είχε το ρόλο της βασίλισσας της Ελλάδας από το 1948 μέχρι το 1964. Ο σύζυγός της, βασιλιάς Παύλος Α’, πέθανε στις 6 Μαρτίου 1964. Η Φρειδερίκη έφυγε από την Ελλάδα, μαζί με την υπόλοιπη βασιλική οικογένεια στις 13 Δεκεμβρίου 1967 και εγκαταστάθηκε στην Ιταλία. Πέθανε (από έμφραγμα) στα βασιλικά ανάκτορα της Μαδρίτης στις 7 Φεβρουαρίου 1981, φιλοξενούμενη της κόρης της, βασίλισσας Σοφίας.

«Μέτρον Κατανοήσεως»

Η  αυτοβιογραφία της βασίλισσας Φρειδερίκης, με τον παράξενο τίτλο «Μέτρον Κατανοήσεως», εκδόθηκε το 1971 και αποτελείται από είκοσι δύο κεφάλαια. Τα τέσσερα από αυτά είναι αφιερωμένα στους άνδρες που σημάδεψαν τη ζωή της: τον Παύλο -ως σύζυγο και βασιλιά-, τον Αμερικανό στρατηγό Τζορτζ Μάρσαλ -του γνωστού «Σχεδίου Μάρσαλ»- και τον Νοτιοαφρικανό ηγέτη Γιαν Σματς. Όμως, οι άνδρες που απουσιάζουν είναι εξίσου σημαντικοί με εκείνους που αναφέρονται στο βιβλίο. Για παράδειγμα, ο αρχηγός της CIA, ο ερωτύλος Άλεν Ντάλες, διεκδικεί μετά θάνατον μια θέση όχι μόνο στο μυαλό αλλά και στο κρεβάτι της Φρειδερίκης.

Στο σημείο αυτό θα θέλαμε να πούμε ότι στο παρελθόν είχαν κυκλοφορήσει κάποιες φήμες για ερωτική σχέση της Φρειδερίκης με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και το Σοφοκλή Βενιζέλο. Λέμε φήμες γιατί οι πληροφορίες αυτές δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ, ούτε καν από άτομα που γνώριζαν από κοντά αυτά τα πρόσωπα.

Στο πριβέ δωμάτιο της CIA με τον Άλεν Ντάλες

Η βασίλισσα Φρειδερίκη της Ελλάδας είχε … αρκετά στενές σχέσεις με τον Άλεν Ντάλες (Allen Dulles)  σύμφωνα με βιβλίο που έγραψε ο πρώην δημοσιογράφος των New York Times Στιβ Κίντσερ. Υπογραμμίζοντας ότι ο Άλεν Ντάλες (1893 - 1969) ήταν "τρομερός γυναικάς" και για τον οποίο η αδελφή του Ελινορ βεβαίωνε ότι "είχε σχέσεις με πάνω από εκατό γυναίκες συνολικά", ο δημοσιογράφος Κίντσερ γράφει τα εξής για την πρώην βασίλισσα της Ελλάδας:

"Μια από τις κατακτήσεις του Άλεν Ντάλες, σύμφωνα με πολλές πηγές, ήταν η βασίλισσα Φρειδερίκη της Ελλάδας. Το 1958 είχε έρθει στις ΗΠΑ για περιοδεία με τον γιο της, τον μελλοντικό βασιλιά Κωνσταντίνο Β' και ακριβώς τη στιγμή που η επίσκεψη τελείωνε, η βασίλισσα ανήγγειλε -χωρίς να δώσει καμία εξήγηση- ότι θα έμενε ακόμη μια εβδομάδα. Ήρθε στην Ουάσιγκτον, συζήτησε "πνευματικά ζητήματα" με τον πρόεδρο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ στο Οβάλ γραφείο και κατόπιν επισκέφθηκε τον Ντάλες στο αρχηγείο της CIA.

Έμειναν μόνοι οι δυο τους στο γραφείο του επί μια ώρα και πλέον, οπότε ένας βοηθός του Ντάλες χτύπησε την πόρτα. Μην παίρνοντας απάντηση μπήκε στο γραφείο. Ήταν άδειο. Άκουσε όμως κάποιο θόρυβο στο διπλανό δωμάτιο. Αργότερα εμφανίστηκαν και οι δυο, ο Ντάλες και η βασίλισσα.

Επιστρέφοντας στην Ελληνική Πρεσβεία η βασίλισσα έδωσε μια ερμηνεία γιατί οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις είναι τόσο στενές: "Αγαπούμε αυτόν τον άνθρωπο", αναφώνησε ενθουσιασμένη".

Το πλούσιο βιογραφικό του «γυναικοκατακτητή»

Ο Άλεν Ντάλες, αρχηγός της CIA από το 1953 ως το 1961, ήταν αδελφός του υπουργού Εξωτερικών Τζον Φόστερ Ντάλες και είχε εξασφαλίσει τον τίτλο του "60ρη μορφονιού" λόγω των κατακτήσεων του στο γυναικείο φύλο. Ήταν ένας σκοτεινός δολοπλόκος που συνήθιζε να χρησιμοποιεί όλα τα θεμιτά και αθέμιτα μέσα προκειμένου να πετύχει τους στόχους του. Ήταν αυτός που οργάνωσε και διηύθυνε ανατροπές δημοκρατικών καθεστώτων (με πραξικοπηματικό τρόπο) στη Λατινική Αμερική και στην Αφρική και ήταν ο εμπνευστής της επίθεσης και απόβασης των οπαδών του δικτάτορα Μπατίστα στην Κούβα για να ανατρέψουν το Φιντέλ Κάστρο.

Θύμα της ερωτικής λαιμαργίας του Ντάλες έπεσε και η Φρειδερίκη σύμφωνα με τον Κίντσερ. Βέβαια, η αυθεντική πηγή από την οποία προήλθε η πληροφορία για το θέμα Φρειδερίκης – Ντάλες είναι αρκετά παλαιότερη. Πρόκειται για μια βιογραφία του Ντάλες που κυκλοφόρησε το 1994 και στην οποία αναφέρεται ότι η Φρειδερίκη είχε γνωρίσει τον αρχηγό της CIA το 1956. Ήταν και οι δύο προσκεκλημένοι στην πελώρια και υπερπολυτελή θαλαμηγό του εφοπλιστή Σταύρου Νιάρχου, «ο οποίος», σύμφωνα με τον συγγραφέα Πίτερ Γκροζ, «πρόθυμα παραχώρησε το σκάφος στον Ντάλες και τη Φρειδερίκη για τις … ιδιωτικές τους ανάγκες». Ο Νιάρχος επεδίωκε μια συμμαχία με τη CIA εναντίον του μεγάλου του αντιπάλου, Αριστοτέλη Ωνάση. Προσπαθούσε λοιπόν να πείσει τους Αμερικανούς ότι ο Ωνάσης απεργαζόταν κάποια συνωμοσία εναντίον των ΗΠΑ, καθώς είχε αναπτυχθεί στη Σαουδική Αραβία. Η Φρειδερίκη, χωρίς να γνωρίζει ακριβώς τους απώτερους στόχους του Νιάρχου, έγινε ένα επιπλέον δέλεαρ για την προσέλκυση του Άλεν Ντάλες.

Σαν να είχε προβλέψει τις διαστάσεις που θα έπαιρνε το επεισόδιο πολλά χρόνια μετά τον θάνατό της, η πρώην βασίλισσα το περιγράφει και η ίδια στην αυτοβιογραφία της. Η δική της εκδοχή ήταν ότι επρόκειτο για ένα κωμικό απρόοπτο, καθώς ο Ντάλες και εκείνη απλώς … δεν μπορούσαν να ανοίξουν την πόρτα του «κρυφού δωματίου». Βέβαια, η Φρειδερίκη δεν αποφεύγει την ψευδομαρτυρία, καθώς χαρακτηρίζει τον Ντάλες «παλιό φίλο του συζύγου μου», κάτι το οποίο δεν ίσχυε.

Ο Ντάλες ήταν ένας από τους Αμερικανούς παράγοντες που παρακολουθούσε με μεγάλη προσοχή τα ελληνικά πολιτικά πράγματα κατά την ταραγμένη μετεμφυλιακή περίοδο. Και ήταν οι υφιστάμενοί του στην Αθήνα εκείνοι που ενημέρωσαν τη Φρειδερίκη ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν κατά πάσα πιθανότητα ο ικανότερος διάδοχος του Αλέξανδρου Παπάγου στην πρωθυπουργία της χώρας. Η βασίλισσα, μολονότι είχε μια τάση να προσκολλάται σε πολύ πιο σιτεμένους άνδρες (Σματς, Μάρσαλ, Ντάλες), είχε αναμφίβολα εντυπωσιαστεί από το σοβαρό παρουσιαστικό και την αρρενωπή στιβαρότητα του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Έχοντας εξασφαλίσει την έγκριση των Αμερικανών, η Φρειδερίκη υποστήριξε αρχικά με πάθος την επιλογή Καραμανλή, παρόλο που ήταν πολύ νέος για να αναλάβει την κυβέρνηση, μόλις 48 ετών.

Όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ορκίστηκε πρωθυπουργός, η βασίλισσα ήταν ενθουσιασμένη: «Η χώρα αισθάνθηκε σαν να είχε πιει σαμπάνια», έγραψε χαρακτηριστικά στον στρατηγό Μάρσαλ τον Οκτώβριο του 1955. Πολύ σύντομα, όμως, θα συνειδητοποιούσε ότι ο Καραμανλής δεν ήταν διατεθειμένος να γίνει άλλη μια μαριονέτα στα χέρια της. Οι συγκρούσεις μεταξύ τους ήταν αλλεπάλληλες και προκαλούσαν τεκτονικά ρήγματα στην, ούτως ή άλλως, εύθραυστη ελληνική πολιτική σκηνή. Στην πορεία η σχέση τους χειροτέρευσε ραγδαία και έφθασε ως τη ρήξη.

Τελικά, το 1963 η Φρειδερίκη διαμήνυσε στον αγαπητό της φίλο, τον Άλεν Ντάλες της CIA, ότι «ο Καραμανλής είναι άνθρωπος με μεγάλες ικανότητες και εξ ολοκλήρου πιστός στη μοναρχία, γίνεται όμως όλο και πιο δύσκολο να συνεργαστεί κανείς μαζί του διότι έχει πολύ κακή κρίση. Ίσως ήρθε ο καιρός για εκλογές και μια νέα κυβέρνηση». Η Φρειδερίκη ήταν πλέον αποφασισμένη να ξεφορτωθεί τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Ο Τζορτζ Μάρσαλ και η Φρειδερίκη

«Ποτέ δεν κοίταξα τη φωτογραφία σου χωρίς να αναπολήσω την πρώτη φορά που σε είδα όρθια δίπλα στο τζάκι - πόσο αξέχαστη εντύπωση μου έκανες. Έμεινα απολιθωμένος με τη σκέψη στο πρόσωπό σου. Η παρουσία σου με διεγείρει όσο τίποτε άλλο», έγραφε, περιπαθώς, ο Τζορτζ Μάρσαλ (George Catlett Marshall) στη φίλτατη Φρειδερίκη. Η αλληλογραφία ανάμεσα στον Αμερικανό στρατηγό και τη βασίλισσα της Ελλάδας διήρκεσε από τη γνωριμία τους, το 1947, έως τον θάνατο του Μάρσαλ, το 1959. Δηλαδή για 12 ολόκληρα χρόνια. Η Φρειδερίκη θα θυμόταν για πάντα «το έκπληκτο βλέμμα του όταν ανταλλάξαμε χειραψία για πρώτη φορά. Φαντάζομαι ότι θα περίμενε να δει κάποιο πρόσωπο σαν τη γηραιά βασίλισσα Μαίρη και δεν ήταν προετοιμασμένος να συναντήσει ένα άτομο που δεν φαινόταν να είναι ακόμη αρκετά ώριμο για τον ρόλο της βασίλισσας».

Ο Τζορτζ Μάρσαλ (1880 - 1959) διορίστηκε το 1947 Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ. Η βασίλισσα Φρειδερίκη είχε γνωρίσει τον στρατηγό Μάρσαλ στο Λονδίνο το 1947 με μεσολάβηση του Τσόρτσιλ. Είχε ζητήσει από τον βρετανό πρωθυπουργό ενίσχυση του ορειβατικού πυροβολικού. Εκείνος την παρέπεμψε στον τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ. Η συνάντηση έγινε στο διαμέρισμά της στο ξενοδοχείο Κλάριτζες. Φαίνεται ότι και οι δύο ένιωσαν από την πρώτη στιγμή μια έλξη ο ένας για τον άλλο…

Από τότε άρχισε μια φιλία και τακτική αλληλογραφία μεταξύ της Μεγαλειοτάτης, όπως την προσφωνούσε ο Μάρσαλ και του «Αγαπητού Στρατηγού Μάρσαλ». Η αλληλογραφία με τον βετεράνο στρατηγό αποκαλύπτει τους τρυφερούς συναισθηματικούς δεσμούς, που αναπτύχθηκαν ανάμεσά τους. Ο ίδιος τη θεωρούσε «πολύ όμορφη και πολύ ενδιαφέρουσα γυναίκα, μια εργαζόμενη βασίλισσα». «Το βράδυ θα έρθω σπίτι σου...» έγραψε η Φρειδερίκη σε μια από τις επιστολές της προς το Στρατηγό.

Η Φρειδερίκη ήταν νεότερη του Μάρσαλ κατά 37 χρόνια, οπότε φαντάζεται κανείς πώς ηχούσαν στα αφτιά του γηραιού στρατηγού φράσεις όπως «έχουμε γίνει σαν δύο αδερφάκια αγκαλιασμένα» που χρησιμοποιούσε εκείνη πολλές φορές. Ήταν αρκετά έξυπνη για να καταλάβει την αδυναμία που της είχε ο Μάρσαλ. Το 1950 έφτανε στο σημείο να προτείνει στον Μάρσαλ ότι «σε περίπτωση Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ελλάδα θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί από τους συμμάχους μας ως αιχμή του δόρατος σε μια επίθεση εναντίον της Ρωσικής Αυτοκρατορίας». Μπροστά σε αυτή την ανήκουστη πρόταση, ο στρατηγός έμεινε άναυδος. Θα περνούσαν αρκετά χρόνια πριν κλείσει την τελευταία του επιστολή προς τη Φρειδερίκη με τη φράση «επιτρέψτε μου να υπογράψω “με αγάπη”».

Η Φρειδερίκη και ο Γιαν Σματς

Για τη Φρειδερίκη, ο μεγάλος γκουρού, ο πνευματικός καθοδηγητής της, ο άνδρας που την επηρέασε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, ήταν ο ηγέτης της Νότιας Αφρικής Γιαν Σματς. «Ίσως άλλοι να γνώρισαν τον Σματς ως μεγάλο πολιτικό, μεγάλο στρατιώτη και άνθρωπο σκληροτράχηλο. Εγώ τον γνώρισα ως μεγάλο άνθρωπο και ανθρωπιστή, ως μεγάλο προφήτη, στοχαστή, οραματιστή και φιλόσοφο. Με έμαθε επίσης να αγαπώ την ποίηση και να εκτιμώ τη φύση. Με έκανε να θεωρώ σαν ένα πράγμα όλα όσα έβλεπα», γράφει η Φρειδερίκη στην αυτοβιογραφία της. Κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής, όταν το πριγκιπικό ζεύγος Παύλου - Φρειδερίκης είχε εγκαταλείψει την Ελλάδα, ο Σματς ήταν εκείνος που με μεγάλη προθυμία τους πρόσφερε άσυλο στη Νότια Αφρική.

Η νεαρή βασίλισσα έδειξε ότι ήταν γοητευμένη από το χαρακτήρα του ηγέτη της Νότιας Αφρικής (κατά 47 χρόνια μεγαλύτερού της) Γιαν Σματς και παραδόθηκε στην επιρροή του, ενώ εκείνος με προθυμία βάπτισε τη μικρότερη κόρη της. «Η φιλία μας κράτησε ως τον θάνατό του. Ανταλλάσσαμε επιστολές τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Στα γράμματά μου μπορούσα να ανοίγω εντελώς ελεύθερα την καρδιά μου γύρω απ’ οποιοδήποτε θέμα: και πάντοτε μου ερχόταν μια σοφή και καθοδηγητική απάντηση».

Ο Γιαν Σματς (1870 - 1950), ήταν πρωθυπουργός της Νότιας Αφρικής και ένας εκ των θεμελιωτών του ρατσιστικού καθεστώτος που ονομάστηκε «απαρτχάιντ». Έγινε με μεγάλη του χαρά κουμπάρος της Φρειδερίκης. Στο Κέιπ Τάουν βάφτισε το τρίτο παιδί της, την Ειρήνη. 

Οι Helloween και Gamma Ray στην Αθήνα (9 Μαρτίου 2013)

Στις 9 Μαρτίου 2013 στην Αθήνα θα εμφανιστούν τα δημοφιλή συγκροτήματα της μέταλ μουσικής Helloween και Gamma Ray. Τη συναυλία θα ανοίξουν οι SHADOWSIDE.

Χώρος συναυλίας : Ολυμπιακό Κλειστό Γυμναστήριο Φαλήρου (Ταε Κβο Ντο)

Τιμή εισιτηρίου: 35 ευρώ

Ώρα έναρξης: 21.30

Σημεία προπώλησης: Ticket House, ticketpro.gr

Το Δελτίο Τύπου αναφέρει τα εξής :

Ποιος δεν θυμάται την τρελή περιοδεία ‘Hellish Rock Tour’ το 2007/2008;
Οι HELLOWEEN με special guests τους GAMMA RAY έδωσαν 95 παραστάσεις σε 34 χώρες και o απόηχος των εμφανίσεών τους ήτανε να αφήσουν εκστασιασμένους τους metalheads σε Ευρώπη, Ασία, Βόρεια και Λατινική Αμερική! Όσοι δεν είχαν την ευκαιρία να παρευρεθούν τότε , μπορούν να πάρουν μια βαθιά ανάσα και να κάνουν αυτή την περιοδεία δυο φορές πιο αξέχαστη!

Οι συνθήκες είναι οι κατάλληλες: Το ενδιαφέρον είναι τεράστιο για την περιοδεία 'Ηellish Rock Tour Part II' , που ξεκινάει τον Μάρτιο από την Ευρώπη και θα ταξιδέψει ανά την υφήλιο , άλλη μια φορά παρέα με τους GAMMA RAY. Περιμένετε το συνεχόμενο ‘Metal Ax Made in Germany’ και μετά μπορείτε να αρχίσετε να μαντεύετε τι φοβερό φινάλε θα κάνουν αυτή τη φορά οι Weikath, Deris, Grosskopf και οι υπόλοιποι μαζί με τον Hansen.

Η ατμόσφαιρα τόσο στην σκηνή όσο και στα παρασκήνια ήταν εξαιρετική την προηγούμενη φορά , θα επαναλάβουμε το party, ανυπομονούμε ήδη για την περιοδεία! δηλώνει ο Michael Weikath.... H περιοδεία 'Hellish Rock Tour' ήταν σίγουρα το αποκορύφωμα της καριέρας μας , θα τα σπάσουμε άλλη μια φορά! συμπληρώνει ο Kai Hansen.

Κοντά μας λοιπόν στην Αθήνα 9 Μαρτίου 2013 με opening τους SHADOWSIDE.

Ο μπαμπάς Σημίτης ήταν στο Ναζιστικό Κόμμα του Μερκούρη και υπήρξε βασιλόφρονας

Όλοι ξέρουμε τον Κώστα Σημίτη που διετέλεσε Πρωθυπουργός της Ελλάδας για οκτώ χρόνια (1996 - 2004) και Αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν κάποια πληροφορία για τον πατέρα του. Μετά από αρκετό ψάξιμο, βρήκαμε μερικές αρκετά ενδιαφέρουσες πληροφορίες για αυτόν και σας τις παρουσιάζουμε.

Ο πατέρας του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη λεγόταν Γεώργιος. Ο  Γεώργιος Σημίτης γεννήθηκε το 1899 στον Πειραιά. Σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών , στο οποίο έγινε και διδάκτωρ το 1928. Το 1936 έγινε υφηγητής εμπορικού δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1940. Δηλαδή την κράτησε καθ’όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησης της Ελλάδας από τον δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά. Παντρεύτηκε την Φανή Χριστοπούλου και απέκτησε μαζί της δύο γιούς : το Σπύρο και τον Κώστα.

Σχετικά με τα πολιτικά του φρονήματα, αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Γεώργιος Σημίτης ήταν φανατικός βασιλόφρονας και παράλληλα ήταν και υποστηρικτής της Δικτατορίας του Μεταξά. Υπήρξε φίλος του Μεταξά και στενός συνεργάτης του Γεωργίου Μερκούρη.

Τι έκανε ο Γεώργιος Σημίτης στη γερμανική κατοχή ;

Με μεσολάβηση του χιτλερικού Γεωργίου Μερκούρη διορίστηκε  Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών, μέσα στην περίοδο της Κατοχής.

Ποιος ήταν ο Γεώργιος Μερκούρης ;

Ο Γεώργιος Μερκούρης (1886 - 1943), θείος της Μελίνας Μερκούρη, ήταν συντηρητικός πολιτικός που διετέλεσε βουλευτής και υπουργός. Σπούδασε Νομική και το 1915 εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής με το Λαϊκό Κόμμα. Έγινε υπουργός το 1922 και την περίοδο 1926 – 1927. Το 1932 αποχώρησε από το Λαϊκό Κόμμα, στο οποίο ήταν Αντιπρόεδρος, επειδή διαφώνησε με τον Παναγή Τσαλδάρη. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ήταν χιτλερικός και φανατικός γερμανόφιλος. Το 1933 ίδρυσε το Ναζιστικό Κόμμα Ελλάδος.

Αμέσως μετά την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα (1941), ο Γ. Μερκούρης κινητοποιήθηκε για την επανασύσταση του Ναζιστικού Κόμματος Ελλάδος, του οποίου η λειτουργία, όπως και όλων των άλλων πολιτικών κομμάτων, είχε απαγορευτεί το 1936 λόγω της δικτατορίας. Αυτό ήταν το μόνο πολιτικό κόμμα που λειτούργησε νόμιμα στην περίοδο της γερμανικής κατοχής. Στο κόμμα αυτό εντάχθηκε και ο βασιλόφρονας Γεώργιος Σημίτης, φίλος του Γ. Μερκούρη. Ο Γ. Μερκούρης ήταν φιλόδοξος και ήλπιζε ότι οι Γερμανοί κάποια στιγμή θα τον διόριζαν κατοχικό Πρωθυπουργό της Ελλάδας. Τον Ιανουάριο του 1943, οι κατοχικές αρχές έδωσαν στο Γ. Μερκούρη τη θέση του Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας. Στη θέση αυτή παρέμεινε ως το θάνατό του. Ταυτόχρονα με το διορισμό του όμως, εγκατέλειπε την ενεργό πολιτική.  Τελικά, έφυγε από τη ζωή το Δεκέμβριο του 1943.

Τι έκανε ο Γεώργιος Σημίτης μετά το θάνατο του Γεωργίου Μερκούρη ;

Η θέση και ο μισθός που κατάφερε (χάρη στη μεσολάβηση του Γ. Μερκούρη) να εξασφαλίσει ο Γ. Σημίτης ήταν αρκετά ικανοποιητικά, μέσα στην περίοδο της κατοχής. Όταν όμως πέθανε ο Μερκούρης (Δεκέμβριος 1943) και οι Γερμανοί άρχισαν να χάνουν στις μάχες στο Ανατολικό Μέτωπο, ο Σημίτης σκεπτόμενος συμφεροντολογικά, αποφάσισε να πάει «εκεί που φυσάει ο άνεμος». Για να ικανοποιήσει το ατομικό του συμφέρον και να αποφύγει το χαρακτηρισμό του ναζιστή και του γερμανόφιλου, αποφάσισε να πάει με το μέρος των ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων. Συγκεκριμένα, πλησίασε την αντιστασιακή οργάνωση ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και άρχισε να παριστάνει τον υποστηρικτή του Άρη Βελουχιώτη, προκειμένου να εξασφαλίσει την εύνοιά του.

Τελικά πέτυχε το στόχο του. Μάλιστα στην κυβέρνηση της ΠΕΕΑ (ή Κυβέρνηση της Ελεύθερης Ελλάδας) έγινε Γενικός Διοικητής Ρούμελης.

Η φιλική σχέση με τον Πρίγκιπα Νικόλαο

Ο Γεώργιος Σημίτης δεν ήταν ένας απλός βασιλόφρονας. Είχε καταφέρει να αποκτήσει αρκετά καλές σχέσεις με τη βασιλική οικογένεια και ιδιαίτερα με τον Πρίγκιπα Νικόλαο (1872-1938). Μάλιστα, η μια από τις κόρες του Πρίγκιπα Νικόλαου, βάφτισε τον Κώστα Σημίτη (δηλαδή τον μετέπειτα Πρωθυπουργό) .

Τι είπε για το Γεώργιο Σημίτη ο Σταμάτης Μερκούρης ;

Ο Σταμάτης Μερκούρης, πατέρας της Μελίνας Μερκούρη και αδελφός του ναζιστή Γεωργίου Μερκούρη, έγραψε ένα άρθρο σχετικά με τον Γεώργιο Σημίτη στην εφημερίδα «Ριζοσπαστική Ηχώ» στις 12 Οκτωβρίου 1944 με τίτλο «Οι καπάτσοι». Το άρθρο αυτό έλεγε τα εξής :

«Διά μίαν ακόμη φορά έλαμψε η Ελληνική κουτοπονηριά, την οποία λογιοτίζοντες και μη, ονομάζομεν αθάνατον δαιμόνιον της φυλής. Ιδού λόγου χάρη όκνον της μαστίζουσης τον τόπον από μίας εικοσαετίας επιτηδιοκρατίας, επεζήτησε και επέτυχε να σφηνωθεί σωρηρόν και αδιακρίτως , εις όλας σχεδόν τας ανωνύμους εταιρίας και ιδιαιτέρως τας τραπεζικάς υπό τον εύηχον τίτλον του νομικού συμβούλου, με αποτέλεσμα να εισπράττει καθόλον το διαρεύσαν μέχρι της Κατοχής, αλλά και μετ΄ αυτήν, και ημείς δεν ηξεύρωμεν πόσα κατά μήνα, πάντως όμως πολύ περισσότερα των όσων, κατά το ισόχρονον διάστημα , εισέπραξε λόγω μισθού το σύνολον των απαρτιζόντων το ανώτατον ημών δικαστήριον, τον Άρειον Πάγον, δικαστών συνυπολογιζομένων και των υπαλλήλων των. Ήδη ο κ. Γεώργιος Σημίτης αλλάζει δια μιας πορείαν. Αντιλαμβάνεται ότι το καθεστώς της εμμίσθου ραστώνης, του οποίου και χτες ακόμη ήτο αυτός υπέρ πάντα άλλον ο εκλεχτός, βαίνει βιαίως προς την δύσην του. Και ο υπερεξύπνος κ. Γεώργιος Σημίτης κάμνει τι; Απλούστατα: Εγκαταλείπει οικεία θελήσει, ως αφήνει να πιστεύεται, τα οχυρά του, θέλομεν να είπωμεν τας παντοειδείς θέσεις του, και μεταπηδά εις το στρατόπεδον, όθεν, καθώς τον συμβουλεύει η αλάθητος όσφρησης του, φαίνεται εγγίζουσα του κρατούντος οικονομικού συστήματος η ανατροπή. Γίνεται λοιπόν ο Κ. Γεώργιος Σημίτης –κρατηθείτε καλώς εις το κάθισμά σας - κοινοκτήμων… Ο κ. Γ. Σημίτης είναι κάθαρμα. Όπως καθάρματα κακού ποιού είναι και η συνομοταξία των υπερεξύπνων, όσοι αφού συνέφαγον και συνεκόπρισαν μέχρι σκασίματος επί δύο τρία έτη, ΕΝ ΣΦΙΧΤΩ ΕΝΑΓΚΑΛΙΣΜΩ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΝ,… Η ημέρα της εκκαθαρίσεως δεν είναι μακρυά».

Κ. Σημίτης. Γερμανόφιλος, υπηρέτης των τραπεζών και γιος βασιλόφρονα

Στο κείμενο που ακολουθεί θα θέλαμε να αναφερθούμε σε μερικές πτυχές της ζωής και της πολιτικής καριέρας του πρώην πρωθυπουργού που μπορεί να μην είναι γνωστές στην πλειοψηφία των πολιτών.

Ο Κώστας Σημίτης γεννήθηκε στον Πειραιά στις 23 Ιουνίου 1936 και έχει έναν αδελφό που λέγεται Σπύρος και είναι μεγαλύτερός του. Πατέρας των δύο ανδρών ήταν ο Γεώργιος Σημίτης, για τον οποίο θα θέλαμε να δώσουμε μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες.

Ο μπαμπάς Σημίτης, τα φιλοβασιλικά του αισθήματα και η συμπόρευσή του με το ναζιστή Μερκούρη

Ο  Γεώργιος Σημίτης γεννήθηκε το 1899 στον Πειραιά. Σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών , στο οποίο έγινε και διδάκτωρ το 1928. Το 1936 έγινε υφηγητής εμπορικού δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1940. Δηλαδή την κράτησε καθ’όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησης της Ελλάδας από τον δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά.

Σχετικά με τα πολιτικά του φρονήματα, αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Γεώργιος Σημίτης ήταν φανατικός βασιλόφρονας και παράλληλα ήταν και υποστηρικτής της Δικτατορίας του Μεταξά. Υπήρξε φίλος του Μεταξά και στενός συνεργάτης του Γεωργίου Μερκούρη. Με μεσολάβηση του χιτλερικού Γεωργίου Μερκούρη, ο Γ. Σημίτης διορίστηκε  Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών, μέσα στην περίοδο της γερμανικής Κατοχής.

Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Γεώργιος Μερκούρης (1886 - 1943), θείος της Μελίνας Μερκούρη, ήταν βουλευτής, υπουργός, χιτλερικός και φανατικός γερμανόφιλος. Μάλιστα, το 1933 ίδρυσε το Ναζιστικό Κόμμα Ελλάδος, το οποίο ήταν το μόνο πολιτικό κόμμα που λειτούργησε νόμιμα στην περίοδο της γερμανικής κατοχής. Στο κόμμα αυτό εντάχθηκε και ο βασιλόφρονας Γεώργιος Σημίτης, φίλος του Γ. Μερκούρη !  Τον Ιανουάριο του 1943 οι κατοχικές αρχές έδωσαν στο Γ. Μερκούρη τη θέση του Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας, αλλά το Δεκέμβριο του 1943, αυτός έφυγε από τη ζωή.

Και επανερχόμαστε στο Γεώργιο Σημίτη. Η θέση και ο μισθός που κατάφερε (χάρη στη μεσολάβηση του Γ. Μερκούρη) να εξασφαλίσει ο Γεώργιος Σημίτης ήταν αρκετά ικανοποιητικά, μέσα στην περίοδο της κατοχής. Όταν όμως πέθανε ο Μερκούρης (Δεκέμβριος 1943) και οι Γερμανοί άρχισαν να χάνουν στις μάχες στο Ανατολικό Μέτωπο, ο Σημίτης σκεπτόμενος συμφεροντολογικά, αποφάσισε να πάει «εκεί που φυσάει ο άνεμος». Για να ικανοποιήσει το ατομικό του συμφέρον και να αποφύγει το χαρακτηρισμό του ναζιστή και του γερμανόφιλου, αποφάσισε να πάει με το μέρος των ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων. Συγκεκριμένα, πλησίασε την αντιστασιακή οργάνωση ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και άρχισε να παριστάνει τον υποστηρικτή του Άρη Βελουχιώτη, προκειμένου να εξασφαλίσει την εύνοιά του. Τελικά πέτυχε το στόχο του. Μάλιστα στην κυβέρνηση της ΠΕΕΑ (ή Κυβέρνηση της Ελεύθερης Ελλάδας) το 1944 έγινε Γενικός Διοικητής Ρούμελης.

Ο μπαμπάς Σημίτης (δηλαδή ο Γεώργιος Σημίτης) δεν ήταν ένας απλός βασιλόφρονας. Είχε καταφέρει να αποκτήσει αρκετά καλές σχέσεις με τη βασιλική οικογένεια και ιδιαίτερα με τον Πρίγκιπα Νικόλαο (1872-1938). Μάλιστα, η μια από τις κόρες του Πρίγκιπα Νικόλαου, βάφτισε τον Κώστα Σημίτη (δηλαδή τον μετέπειτα Πρωθυπουργό) . Αυτό το γεγονός είναι άγνωστο στους πολλούς και δεν έχει αναφερθεί ποτέ από κάποιο τηλεοπτικό κανάλι. Αξίζει μάλιστα να αναφέρουμε ότι τον Ιανουάριο του 1996, μια ηλικιωμένη γυναίκα έκανε παρέμβαση στο ραδιοφωνικό σταθμό Flash για να μιλήσει για αυτή την άγνωστη πτυχή της ζωής του Κώστα Σημίτη. Δεν μπόρεσε όμως να πει όλα όσα ήθελε. Είπε στο περίπου τα εξής : «Κύριε Κακαουνάκη είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που έγινε Πρωθυπουργός ο Κώστας Σημίτης. Τον ξέρω από μικρό παιδί. Θυμάμαι ότι ήμουν παιδούλα όταν  έγιναν τα βαφτίσια του Κώστα Σημίτη, αφού το σπίτι μου στον Πειραιά ήταν απέναντι από το σπίτι του πατέρα του. Καθόμουν στο παράθυρο και χάζευα τα αυτοκίνητα των μελών της βασιλικής οικογένειας που έφταναν για να παρευρεθούν στα βαφτίσια του Κώστα Σημίτη. Ακόμα και ο βασιλιάς είχε έρθει …» . Ο παρουσιαστής της εκπομπής, Νίκος Κακαουνάκης, αντέδρασε άμεσα, «κόβοντας» την ηλικιωμένη γυναίκα και δίνοντας το λόγο στον επόμενο ακροατή.

Τα νεανικά χρόνια του Κ. Σημίτη και οι σπουδές στο εξωτερικό

Και πάμε τώρα στον Κώστα Σημίτη και στα νεανικά του χρόνια. Ο Κώστας Σημίτης σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Μάρμπουργκ της Δυτικής Γερμανίας και οικονομικά στο London School of Economics. Ξεκίνησε την ακαδημαϊκή του καριέρα ως διδάκτωρ της Νομικής στο Πανεπιστήμι του Μάρμπουργκ το 1959. Δίδαξε ως υφηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντίας το 1971 και συνέχισε ως τακτικός καθηγητής του Εμπορικού και Αστικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Γκίσεν της Γερμανίας την περίοδο 1971 – 1975. Λίγο αργότερα, το 1977, έγινε καθηγητής στην Πάντειο. Παντρεύτηκε τη Δάφνη Σημίτη, η οποία είναι ανιψιά του βασιλόφρονα πολιτικού Πέτρου Γαρουφαλιά. [Ο Πέτρος Γαρουφαλιάς το 1974 ίδρυσε το πρώτο ακροδεξιό κόμμα της μεταπολίτευσης] .

Η περίοδος της χούντας

Στη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών, ο Κ. Σημίτης ήταν μέλος της οργάνωσης «Δημοκρατική Άμυνα». Διέφυγε παράνομα στο εξωτερικό και καταδικάστηκε ερήμην από το Στρατοδικείο. Η χούντα συνέλαβε τη Δάφνη Σημίτη και την κράτησε για δύο μήνες στη φυλακή. Το 1970 ο Σημίτης συμμετέχει στο Π.Α.Κ. και γίνεται μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του.

Η Μεταπολίτευση και το ΠΑΣΟΚ

Το Σεπτέμβριο του 1974 είναι ένα από τα πολλά ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και συμμετέχει στην πρώτη Κεντρική Επιτροπή και στο πρώτο Εκτελεστικό Γραφείο. Η σχέση του με τον Αρχηγό του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου είναι σχεδόν πάντα ψυχρή. Μεταξύ των δύο ανδρών υπάρχει παγωμένο κλίμα που μερικές φορές οδηγεί και στη σύγκρουση. Για παράδειγμα, στις 13 Ιουνίου 1979 το ΠΑΣΟΚ ανακοινώνει την παραίτηση του Κώστα Σημίτη από το Εκτελεστικό Γραφείο. Αυτό που ειπώθηκε στα ΜΜΕ ήταν ότι η απομάκρυνση Σημίτη οφειλόταν στη διαφωνία του με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ πάνω στο θέμα μιας προεκλογικής αφίσας.

Η θητεία του ως Υπουργός και οι συχνές διαφωνίες του με τον Ανδρέα Παπανδρέου

Μετά τη συντριπτική νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 1981, ο Κ. Σημίτης ανέλαβε διάφορα υπουργεία. Αρχικά, την περίοδο 1981 – 1985 έγινε Υπουργός Γεωργίας, ενώ στη συνέχεια (1985 - 1987) ήταν Υπουργός Εθνικής Οικονομίας. Από τη θέση αυτή, θα έρθει πολλές φορές σε διαφωνία με τον τότε Πρωθυπουργό. Το οικονομικό του πρόγραμμα κρίνεται ως αποτυχημένο και παράλληλα, το χρέος της Ελλάδας συνεχίζει να διογκώνεται με γρήγορους ρυθμούς. Το Νοέμβριο του 1987, ο Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου ¨αδειάζει¨ με μια δημόσια δήλωσή του τον Υπουργό Σημίτη. Μετά από αυτό, ο Σημίτης παραιτείται από Υπουργός Εθνικής Οικονομίας. Η σχέση μεταξύ των δύο ανδρών έχει χειροτερεύσει αισθητά.

Θα περάσουν δύο χρόνια μέχρι να ξαναγίνει Υπουργός (Εθνικής Παιδείας) στην οικουμενική κυβέρνηση του Ζολώτα (1989 - 1990). Κάποιοι γνώστες των όσων συνέβαιναν στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, αναφέρουν ότι εκείνη περίπου την περίοδο ο Σημίτης προσπάθησε να φτιάξει ένα δικό του κύκλο έμπιστων συνεργατών. Ο κύκλος αυτός περιελάμβανε το Θεόδωρο Πάγκαλο, τον Παρασκευά Αυγερινό και άλλους.

Η επιδείνωση της υγείας του Ανδρέα  και η ρήξη στη σχέση Α. Παπανδρέου – Κ. Σημίτη (1995)

Η Δήμητρα Λιάνη (σύζυγος του Ανδρέα Παπανδρέου) είχε κατά καιρούς αναφέρει διάφορες παρασκηνιακές και δολοπλόκες ενέργειες του Σημίτη, με στόχο να υπονομεύσει τον Α. Παπανδρέου. Ο Σημίτης βέβαια αντιλαμβανόταν ότι ο Α. Παπανδρέου είχε τον απόλυτο έλεγχο του κόμματος και ότι θα έπρεπε να περιμένει μέχρι να δει ότι … το πεδίο είναι ελεύθερο.

Τα χρόνια πέρασαν και το ΠΑΣΟΚ επέστρεψε στην εξουσία μετά τη νίκη του στις εκλογές του 1993. Ο Ανδρέας Παπανδρέου βρίσκεται και πάλι στη θέση του Πρωθυπουργού. Το καλοκαίρι του 1995 ήταν πλούσιο σε σημαντικά γεγονότα. Ενδεικτικά αναφέρουμε τη Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ, την απόφαση της γερμανικής βουλής να εγκρίνει την αποστολή στρατευμάτων και αεροσκαφών στην πρώην Γιουγκοσλαβία, τη συνάντηση του Α. Παπανδρέου με το Γιάσερ Αραφάτ, την κατάληψη του θύλακα της Σρεμπρένιτσα από τους Σερβοβόσνιους στρατιώτες και την κατάθεση του Σωκράτη Κόκκαλη (πρόεδρος της Ιντρακόμ) ενώπιον του Εισαγγελέα Εφετών για την υπόθεση της προμήθειας των ψηφιακών παροχών του ΟΤΕ από τις εταιρείες SIEMENS και Ιντρακόμ.

Τους τελευταίους μήνες του 1995, η κατάσταση της υγείας του Α. Παπανδρέου επιδεινώθηκε ραγδαία. Παράλληλα, εμφανίστηκαν μερικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ να εκφράζουν δημόσια τις διαφωνίες τους με τον Ανδρέα Παπανδρέου και να θέτουν θέμα ηγεσίας. Μεταξύ αυτών και ο Σημίτης, ο οποίος σε τηλεοπτική του εμφάνιση στο κανάλι Mega στις 3 Οκτωβρίου 1995, είπε ότι πρέπει ο Πρωθυπουργός να δρομολογήσει τις εξελίξεις και να ανακοινώσει πώς, πότε και με ποιες διαδικασίες θα αποχωρήσει. Πιο πριν, στις 20 Σεπτεμβρίου 1995, ο Θεόδωρος Πάγκαλος έθεσε θέμα ηγεσίας και ζήτησε να γίνει έκτακτο συνέδριο. Η ένταση μεταξύ των δύο πλευρών άρχισε να κλιμακώνεται, ώσπου λίγες μέρες αργότερα επήλθε η ρήξη. Στις 11 Οκτωβρίου 1995, ο Ανδρέας μίλησε στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ και επιτέθηκε εναντίον των διαφωνούντων, τονίζοντας ότι «ξεπέρασαν τα όρια ανοχής». Επίσης, πρόσθεσε ότι :  «Ένας μικρός κύκλος κεντρικών στελεχών γίνεται κύκλος αυτοκαταστροφής και διάλυσης. Μπαίνουν οι κατώτερες των περιστάσεων φιλοδοξίες. Μπαίνουν μπροστά οι προσωπικές στρατηγικές. Μπαίνει μπροστά η υποκρισία.» .

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφέρουμε με συντομία την ρήξη στη σχέση Παπανδρέου – Σημίτη το Σεπτέμβριο του 1995. Στις 11 Σεπτεμβρίου, ο Κ. Σημίτης εξαπέλυσε ευθείες βολές κατά του Πρωθυπουργού και παραιτήθηκε από την Κυβέρνηση και από το Εκτελεστικό Γραφείο του ΠΑΣΟΚ, επικαλούμενος τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, με τις οποίες επιρρίπτονταν έμμεσα ευθύνες στον Σημίτη για το ζήτημα των Ναυπηγείων. Στον ανασχηματισμό της κυβέρνησης που έγινε στις 15 Σεπτεμβρίου, ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν έδωσε κανένα υπουργείο στο Σημίτη.

Στις 20 Νοεμβρίου του 1995, ο Πρωθυπουργός και Αρχηγός του ΠΑΣΟΚ εισάγεται εσπευσμένα στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, με πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας. Ο Υπουργός Παιδείας Δ. Κρεμαστινός που τον επισκέφτηκε στο σπίτι του, έκρινε ότι ήταν αναγκαία η μεταφορά του στο νοσοκομείο.

Ο Ανδρέας παραιτείται και ζητά από το Λαλιώτη να μην αφήσουν το ΠΑΣΟΚ στα χέρια του Σημίτη

Στις 15 Ιανουαρίου 1996, μετά από έντονες πιέσεις που δέχεται από διάφορα στελέχη και δικούς του ανθρώπους (μεταξύ των οποίων και ο Γιώργος Παπανδρέου), ο Ανδρέας γράφει μέσα από το Ωνάσειο μια επιστολή παραίτησης. Ο Σημίτης βλέπει ότι επιτέλους το πεδίο μένει ελεύθερο, καθώς η παραίτηση του Α. Παπανδρέου είναι μια απρόσμενη εξέλιξη που κυριολεκτικά του λύνει τα χέρια.

Ο Ανδρέας πιστεύει (δικαιολογημένα) ότι ο Σημίτης είναι φανατικός γερμανόφιλος και ιδιαίτερα επικίνδυνος για το ΠΑΣΟΚ και για την Ελλάδα. Μάλιστα, η Δήμητρα Λιάνη – Παπανδρέου σε μια συνέντευξη που παραχώρησε στο Γιώργο Τράγκα είπε τα εξής : « Ο Ανδρέας φώναξε το Λαλιώτη [μέσα στο δωμάτιο του νοσοκομείου] και του είπε ‘‘ένα πράγμα θα σου πω. Μπορείς να ψηφίσεις ο,τι θέλεις, μπορείς να πάρεις όποια απόφαση θέλεις βεβαίως, ένα πράγμα όμως θα σου πω.  Μην  αφήσετε  το  κόμμα  να  πέσει  στα  χέρια  του  Σημίτη’’ » . Επίσης, η Δήμητρα Λιάνη – Παπανδρέου αναφέρει ότι «ο Ανδρέας Παπανδρέου πάντα έλεγε ότι ο Σημίτης είναι πράκτορας ξένων συμφερόντων και ότι ο αδελφός του [δηλαδή ο Σπύρος Σημίτης] είναι άνθρωπος … των Μυστικών Υπηρεσιών της Γερμανίας» (!)

Στο σημείο αυτό, εμείς θα θέλαμε να πούμε ότι ο Σπύρος Σημίτης, αδελφός του Κώστα, σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης και παντρεύτηκε μια Γερμανίδα. Στη συνέχεια έγινε καθηγητής στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Δηλώνει ότι η αγαπημένη του ομάδα είναι η Άιντραχτ Φρανκφούρτης. Πολλοί είναι αυτοί που τον κατηγορούν ως φανατικό γερμανόφιλο. Άλλωστε και ο ίδιος έχει δείξει κατά καιρούς την υπερβολική του αγάπη για τη Γερμανία. Παράλληλα, έχει εκφραστεί με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς για την Ελλάδα («Έφυγα από μια απολίτιστη χώρα και ήρθα στην αναπτυσσόμενη Γερμανία του 1952»). Το Νοέμβριο του 1999 ήρθε για δύο μέρες στην Αθήνα, προκειμένου να συμμετάσχει μαζί με την Υπουργό Δικαιοσύνης της Γερμανίας σε μια εκδήλωση του Ινστιτούτου Γκαίτε. Το Μάιο του 2001, το γερμανικό κοινοβούλιο αποφάσισε την ίδρυση «Εθνικού Συμβουλίου Ηθικής», του οποίου μέλος είναι μεταξύ άλλων και ο Σπύρος Σημίτης.

Η παραίτηση και ο θάνατος του Ανδρέα και η επικράτηση του Κ. Σημίτη

Μετά από την παραίτηση του Ανδρέα από την πρωθυπουργία, ο Σημίτης έρχεται και πάλι στο προσκήνιο και καταφέρνει να πάρει τη θέση του Πρωθυπουργού (και στη συνέχεια τη θέση του Αρχηγού του ΠΑΣΟΚ).  Η Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ με εισήγηση του Γραμματέα Κώστα Σκανδαλίδη αποφάσισε τις διαδικασίες εκλογής του πρωθυπουργού από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος. Στις 18-1-1996 η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ εκλέγει τον Κώστα Σημίτη νέο Πρωθυπουργό της χώρας. Οι αντίπαλοί του ήταν ο Άκης Τσοχατζόπουλος, ο Γεράσιμος Αρσένης και ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος.

Η πολυδιάσπαση των αντιπάλων του, ήταν κάτι που ο Σημίτης είδε ως ανέλπιστο δώρο. Μερικοί από τους πιο δραστήριους υποστηρικτές του Σημίτη για την πρωθυπουργία ήταν τότε ο Τσουκάτος (γνωστός για την υπόθεση με το ένα εκατομμύριο μάρκα που κατέθεσε η γερμανική εταιρεία SIEMENS), ο Τάσος Μαντέλης (ο οποίος κατά την κατάθεσή του το 2010 στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για το σκάνδαλο SIEMENS, παραδέχτηκε την είσπραξη προεκλογικής χορηγίας από τη SIEMENS ύψους 200.000 μάρκων το 1998) και η Βάσω Παπανδρέου.

Σχετικά με την αξέχαστη ψηφοφορία της 18^ης Ιανουαρίου 1996, αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Λαλιώτης δήλωσε εξαρχής ότι θα ψηφίσει το Σημίτη (πράγμα που ήταν αντίθετο με αυτό που του είχε ζητήσει από το νοσοκομείο ο Ανδρέας Παπανδρέου). Στον Α’ Γύρο, ο Σημίτης και ο Τσοχατζόπουλος αναδείχθηκαν ισόπαλοι, παίρνοντας 53 ψήφους ο καθένας. Στο Β’ Γύρο ο Σημίτης νικάει με σκορ 86 – 75.

Στις 23 Ιουνίου 1996 ο Ανδρέας Παπανδρέου πεθαίνει μετά από οξύ ισχαιμικό επεισόδιο στο σπίτι του στην Εκάλη. Κηδεύεται στις 26 Ιουνίου 1996.

Η κρίσιμη μάχη που θέλει οπωσδήποτε ο Σημίτης να κερδίσει είναι η μάχη του 4ου συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ. Στις 30 Ιουνίου 1996, η πλειοψηφία των μελών του ΠΑΣΟΚ που παρευρέθηκαν στο 4^ο Συνέδριο ανέδειξαν τον Κώστα Σημίτη ως ηγέτη του ΠΑΣΟΚ με 2.732 ψήφους, έναντι 2.324 ψήφων που πήρε ο Άκης Τσοχατζόπουλος.

Ο Σημίτης Πρωθυπουργός (1996 - 2004), τα πολυάριθμα σκάνδαλα και η διαφθορά

Με πρόεδρο τον Κώστα Σημίτη, το ΠΑΣΟΚ νίκησε στις βουλευτικές εκλογές τον Σεπτέμβριο του 1996. Στις επόμενες εκλογές τον Απρίλιο του 2000 νίκησε ξανά. Ο Σημίτης έμεινε στη θέση του Πρωθυπουργού για 8 ολόκληρα χρόνια. Οκτώ χρόνια που σημαδεύτηκαν από μια αποτυχημένη οικονομική πολιτική, σκάνδαλα, μίζες, διαφθορά και πολλά άλλα. Ενδεικτικά αναφέρουμε το σκάνδαλο της «υπόγειας» χρηματοδότησης του ΠΑΣΟΚ από τα μαύρα ταμεία της γερμανικής SIEMENS, η οποία χρηματοδότησε παράλληλα και τη Νέα Δημοκρατία.

Το 2010, μετά τον Θόδωρο Τσουκάτο (γνωστό και ως «στρατηγό του ΠΑΣΟΚ»), ο Τάσος Μαντέλης, ακόμα ένας υπουργός των κυβερνήσεων του Κώστα Σημίτη παραδέχθηκε το χρηματισμό από τη Siemens.

Καθόλου τυχαία, ο Τάσος Μαντέλης διετέλεσε υπουργός Μεταφορών κι Επικοινωνιών στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, διαχειρίστηκε δηλαδή επενδυτικά προγράμματα σε ένα ζωτικό χώρο δραστηριοτήτων της γερμανικής εταιρίας. Η  δήλωση Τσουκάτου για την κατάθεση 1.000.000 μάρκων στο ταμείο του ΠΑΣΟΚ από τη γερμανική Siemens και η ..... ομολογία Μαντέλη για τη χρηματοδότηση της προεκλογικής του καμπάνιας από τη γερμανική εταιρία, είναι ξεκάθαρες και δεν χωράνε παρερμηνείες.

Σε όλη τη διάρκεια της οκταετίας (1996 - 2004), ο Σημίτης φρόντιζε να δημιουργεί ψευδαισθήσεις στον κόσμο και να δημαγωγεί ασύστολα. Μέσω των ΜΜΕ και κυρίως μέσω της τηλεόρασης, ο πρωθυπουργός παρουσίαζε μια πλαστή εικόνα της πραγματικότητας στους πολίτες, τη στιγμή που η ελληνική οικονομία βούλιαζε συνεχώς. Μίλαγε για «ισχυρή Ελλάδα», για «εκσυγχρονισμό», «εξυγίανση της οικονομίας», «θαύμα της Ο.Ν.Ε.», «πρόοδο» και πολλά άλλα. Ταυτόχρονα, τα σκάνδαλα της κυβέρνησης πολλαπλασιάζονταν με ταχύτατους ρυθμούς.

Όταν μιλάμε για σκάνδαλα, είναι αδύνατο να τα θυμηθούμε και να τα αναφέρουμε όλα. Μερικά που έρχονται στο μυαλό μας είναι το εξωφρενικό φαγοπότι με τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς (θυμηθείτε ότι μονάχα την περίοδο 1996-2001 ξοδεύτηκαν 5,2 τρισεκατομμύρια δραχμές σε εξοπλισμούς), το φαγοπότι με τα δημόσια έργα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες που έβλαψε σημαντικά την ελληνική οικονομία, η υπόθεση του Κούρδου ηγέτη Οτσαλάν, το ελληνοτουρκικό επεισόδιο στα Ίμια, η κατασκευή της Αττικής Οδού (που κόστισε συνολικά 1 τρισεκατομμύριο δραχμές στο ελληνικό δημόσιο), η υπόθεση Στέγκου, το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, το σκάνδαλο με τις προμήθειες στα νοσοκομεία, το σκάνδαλο Αριάδνη, η λεηλασία των ταμείων από το ΠΑΣΟΚ, η αλλοίωση των επίσημων οικονομικών στοιχείων της χώρας (που στη συνέχεια έγινε αντιληπτή από τη Eurostat που έψαξε το θέμα) κ.α.

Χρειάστηκαν μονάχα λίγα χρόνια για να γκρεμιστεί ακόμα ένας μύθος της Μεταπολίτευσης, αυτός του "Εκσυγχρονισμού" και της «ευημερούσας Ελλάδας». Τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας αποκαλύφτηκαν με τον πιο οδυνηρό τρόπο. Όσο κι αν προσπάθησαν όλοι οι Έλληνες πρωθυπουργοί να τα κουκουλώσουν κάτω από το χαλί, η απάτη ήρθε τελικά στο φως.

Η αποχώρηση από την Πρωθυπουργία και από την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ

Λόγω των πολυάριθμων σκανδάλων, το κλίμα άρχισε να γίνεται πολύ βαρύ για το Σημίτη. Η μεγάλη φθορά της κυβέρνησης καταγράφηκε και στα γκάλοπ όπου το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε πίσω από τη Νέα Δημοκρατία ακόμα και με διαφορά της τάξης του 10 % . Έτσι λοιπόν ήρθε η ώρα για την αλλαγή σκυτάλης. Το Φεβρουάριο του 2004, δηλαδή λίγο πριν τις εκλογές, ο Σημίτης αποχώρησε από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και νέος αρχηγός του κόμματος εκλέχτηκε ο Γιώργος Παπανδρέου. Στις  εκλογές  που  έγιναν  στις  7 Μαρτίου 2004  το  ΠΑΣΟΚ  ηττήθηκε  από  τη  ΝΔ  με  διαφορά  4,8 %.

Μερικά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα στις 12 Ιουνίου 2008, ο Γιώργος Παπανδρέου διέγραψε το Σημίτη από μέλος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ.  Ο Γ. Παπανδρέου κατηγόρησε το Σημίτη πως, ενώ το 2005 είχε υποστηρίξει την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη συνταγματική συνθήκη της ΕΕ, στην πορεία άλλαξε γνώμη και αντέδρασε αδικαιολόγητα.

Στις εκλογές του 2009 ο Σημίτης έμεινε εκτός των ψηφοδελτίων του ΠΑΣΟΚ, καθώς δεν δέχτηκε την πρόταση του Γ. Παπανδρέου να είναι υποψήφιος στην Α’ Αθήνας ή στην Α’ Πειραιά. Ήθελε μονάχα να είναι επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο επικρατείας, πράγμα που δεν έγινε δεκτό.