Κυκλοφόρησε αντιπολεμικό – αντιμιλιταριστικό περιοδικό

Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσουμε ότι πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε ένα αντιπολεμικό περιοδικό με τίτλο «Rock the war». Δυστυχώς αργήσαμε να αντιληφθούμε ότι κυκλοφόρησε. Όσοι ενδιαφέρεστε, μπορείτε να το βρείτε σε ελάχιστα περίπτερα της χώρας, μετά από αρκετό ψάξιμο. Το «Rock the war» έχει αξιόλογα κείμενα με αντιπολεμικό και αντιμιλιταριστικό χαρακτήρα, περιέχει κόμικ του οποίου οι πρωταγωνιστές προέρχονται από την ταινία «Λούφα και παραλλαγή», ειδησεογραφικές στήλες, βιβλιοπαρουσιάσεις, πληροφορίες σχετικά με χώρες που επλήγησαν πρόσφατα από τον πόλεμο, παρουσίαση μουσικών CD καλλιτεχνών που αγωνίστηκαν εναντίον του πολέμου και του μιλιταρισμού και πολλά άλλα.

Εμείς βρήκαμε με δυσκολία τα δύο πρώτα τεύχη του «Rock the war» (τα οποία μάλιστα προσφέρονται μαζί, σε τιμή – προσφορά) και θεωρούμε ότι η προσπάθεια που κάνουν οι δημιουργοί του περιοδικού είναι φιλότιμη και αξιέπαινη. Στηρίζουμε την προσπάθεια αυτή, όπως και κάθε προσπάθεια ανθρώπων που αγωνίζονται ενάντια στο στρατιωτικό κατεστημένο και ενάντια στον πόλεμο, θεωρώντας ότι θα υπάρξει και συνέχεια. Ευχόμαστε καλή επιτυχία στο «Rock the war» και περιμένουμε με αγωνία το επόμενο τεύχος.

Η εικόνα που δημοσιεύουμε είναι το εξώφυλλο του πρώτου τεύχους του «Rock the war». Για την δείτε σε μεγαλύτερο μέγεθος, κάντε αριστερό κλικ πάνω στην εικόνα.

Wolfgang Amadeus Mozart (αφιέρωμα σε έναν κορυφαίο συνθέτη)

Στις 27 Ιανουαρίου του 1756, ένα κυριακάτικο βράδυ, γεννήθηκε ίσως η μεγαλύτερη μουσική ιδιοφυΐα όλων των εποχών, ο Wolfgang Amadeus Mozart. Η ιδιαιτερότητα του σε σχέση με άλλες μουσικές προσωπικότητες έχει ενδιαφέρον στο ότι η μουσική παιδεία δεν επέδρασε πάνω του με άλλο τρόπο παρά να βγάλει απλώς στο φως γνώσεις που ήταν χαραγμένες στο παιδί αυτό από τη γέννησή του. Στην ηλικία των πέντε ετών, σύμφωνα με αδιάψευστες μαρτυρίες των ιστορικών, τον συνέλαβε ένα βράδυ ο πατέρας του να κάθεται στο γραφείο του σπιτιού με μια πέννα στο χέρι τόσο απορροφημένος από τη δουλειά του που δεν σήκωνε καν κεφάλι... 'Oταν τον πλησίασε ο πατέρας του, είδε με κατάπληξη πώς είχε γεμίσει με νότες ένα ολόκληρο φύλλο χαρτιού μουσικής. Καθώς τα μικρά του δάχτυλα δεν ήξεραν να χρησιμοποιούν την πέννα με ευχέρεια, κάθε στιγμή άφηνε να πέφτουν μεγάλες σταγόνες μελανιού που τις καθάριζε με την άκρη του μανικιού του ενώ το πρόσωπο και τα ρούχα του είχαν μαυρίσει από μελάνι. Ο πατέρας του χωρίς να τον αποπάρει τον ρώτησε χαϊδευτικά τι φτιάχνει στο χαρτί. Εκείνος του απάντησε σχεδόν αδιάφορα "γράφω ένα κονσέρτο για κλαβεσέν" χωρίς να σηκώσει τα μάτια του από το χαρτί. Ο πατέρας του Λεοπόλδος (Leopold), μουσικός και ο ίδιος, και οι φίλοι του πήραν το χειρόγραφο και με έκφραση υπέρτατου θαυμασμού διαπίστωσαν ότι ο μικρός είχε γράψει το μουσικό θέμα και μέρος της ανάπτυξης ενός κονσέρτου.

'Eτσι έδωσε τα πρώτα δείγματα της μουσικής του μεγαλοφυΐας ο Mozart που στην εφηβική του ηλικία είχε συνθέσει ήδη ένα μεγάλο μέρος των έργων του. Το παιδί θαύμα μπορούσε να συνθέσει έργα για όλα τα όργανα με την ίδια ευχέρεια και ταχύτητα που ένας κοινός θνητός γράφει ένα γράμμα και μάλιστα χωρίς τη βοήθεια μουσικού οργάνου. Βέβαια η μοναδική αυτή ιδιοφυία δεν έζησε ποτέ σαν αληθινό παιδί αφού κάτω από την καθοδήγηση του πατέρα του και μαζί με την αδελφή του, που ήταν και εκείνη παιδί θαύμα, ταξίδευε ακατάπαυστα για να δίνει κονσέρτα σε όλη την Ευρώπη. Στη διάρκεια βέβαια αυτών των ταξιδιών, το παιδί θαύμα εξουθενώθηκε από την σωματική κόπωση αλλά και υπέστη την αρνητική επίδραση πολλών λοιμώξεων, γεγονός που μάλλον επέδρασε και στον πρώιμο θάνατό του αργότερα. Φαίνεται ότι πέραν της δημιουργικής μουσικής του ικανότητας ζούσε την ζωή του άτακτα, με κακή οικονομική διαχείριση και γενικότερη ανοργανωσιά. Για όλους αυτούς τους λόγους επικρίθηκε από τον πατέρα του ο οποίος αποτέλεσε και τον ουσιαστικό του manager σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Ακόμη και η στάση του απέναντι στη μουσική δημιουργία ήταν παρορμητική αφού παραγωγικές μουσικές περίοδοι διακόπτονταν συχνά από μεγάλες περιόδους απόλυτης ασωτίας, επιπολαιότητας και κραιπάλης.

Πολλοί μουσικοί αλλά και ιστορικοί της μουσικής δεν σοκάρονται καθόλου από την ιδέα ότι ο Mozart μπορεί να είχε εξαντλήσει το δημιουργικό του δυναμικό στην ηλικία των τριάντα πέντε χρόνων. Είχε ήδη προσφέρει πολλά σε κάθε μουσική έκφραση του καιρού του, που πιθανόν να προσέθετε ελάχιστα αν ζούσε πενήντα χρόνια ακόμη. Ο ίδιος είχε γράψει στα εικοσιένα του χρόνια "να ζήσει κανείς μέχρι που να μην μπορεί να προσφέρει τίποτε καινούριο στην μουσική". Το δημιουργικό του δυναμικό προσδιορίζεται σε 644 συνθέσεις που κάθε μια αντιπροσωπεύει πιθανά και μια νέα μουσική κατάκτηση στην επεξεργασία της μουσικής φόρμας όσο η εξέλιξη του συνθέτη προχωρούσε. Το παράφωνο κουαρτέτο εγχόρδων Κ 465 (1785) έχει αναφερθεί σαν μία ένδειξη της εξέλιξης που μπορούσε να είχε ο συνθέτης, αν δεν είχε πεθάνει. Βέβαια οι εραστές της μουσικής την εποχή εκείνη δεν θα μπορούσαν πιθανά να αφομοιώσουν αυτό το είδος μουσικής που ουσιαστικά έγινε αποδεκτό μετά από εκατό και πλέον χρόνια. Ίσως ο Mozart είχε σταματήσει να εξερευνά μουσικές κατευθύνσεις που προκαλούσαν την αποδοκιμασία του κοινού.

Διακόσια χρόνια μετά την γέννησή του, ο Mozart δεν θα μπορούσε να φανταστεί μια άλλη εφαρμογή του έργου του, στην σύγχρονη ιατρική επιστήμη. Πρόσφατες έγκυρες έρευνες έδειξαν ότι η ακρόαση της μουσικής του Mozart μπορεί να βελτιώνει τις χωρο-χρονικές ικανότητες αντίληψης των σπουδαστών κολεγίου. Μας κάνει λοιπόν πιο έξυπνους η ακρόαση της μουσικής του Mozart ; Περαιτέρω έρευνες γύρω από την θεραπευτική αξία της μουσικής του Mozart έγιναν σε ασθενείς με επιληψία όπου και απεδείχθη ότι η ακρόαση του Mozart - και μάλιστα μιας συγκεκριμένης σονάτας της Κ 488 - μπορεί να μειώνει τον αριθμό και την σοβαρότητα των επιληπτικών κρίσεων σε ασθενείς ακόμη και σε επιληπτικό κώμα. Οι ερευνητές που συμμετείχαν στην παραπάνω μελέτη έδωσαν μια πιθανή εξήγηση στο φαινόμενο δηλ. ότι η λεπτή αρχιτεκτονική υφή της μουσικής του παιδιού θαύματος μπορεί να αποκαθιστά την ρυθμική φυσιολογική λειτουργία του εγκεφάλου που στην περίπτωση της επιληψίας παθαίνει ένα είδος 'αρρυθμίας'. Η μουσική του Mozart είναι απλή αλλά και μεγαλοφυής, διαθέτει μελωδία αλλά και άκρως εγκεφαλική ανάπτυξη με τέτοιο όμως τρόπο δοσμένη που να τρέφει μυαλό αλλά και ψυχή. 'Eτσι χρησιμοποιείται κατεξοχήν στις συνεδρίες μουσικοθεραπείας με στόχο τη χαλάρωση (relaxation) και την αντιμετώπιση του ψυχοσωματικού stress, ιδιαίτερα τα αργά μέρη με ρυθμική αγωγή andante.

Ο Wolfgang Amadeus Mozart πέθανε νέος, τριάντα πέντε χρόνων, από άγνωστη ασθένεια. Οι περισσότεροι ιστορικοί θεωρούν ότι πρέπει να έπασχε από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια λόγω των λοιμώξεων που όπως προαναφέραμε ήταν ίσως και αποτέλεσμα ανοσοκαταστολής, συνέπεια της κόπωσης που του προκάλεσαν τα ασταμάτητα ταξίδια στην Ευρώπη. Ο συνθέτης είχε προαισθανθεί το θάνατό του και τις τελευταίες του στιγμές συνέθετε μια νεκρώσιμη ακολουθία, το γνωστό ρέκβιεμ (Requiem). Στις 5 του Δεκέμβρη του 1791, μια παγωμένη χειμωνιάτικη νύχτα, ο κορυφαίος συνθέτης φεύγει από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του τη σύζυγό του (Constanze Weber) και δύο παιδιά: τον Καρλ (1784-1858) και τον Βόλφγκανγκ (1791-1844), συνθέτη, πιανίστα και μαέστρο περιορισμένου βεληνεκούς. Την επομένη, μια νεκροφόρα τρίτης κατηγορίας, σαν αυτές που προορίζονταν για τους άπορους, αφήνει τη σωρό αυτής της μεγαλοφυΐας σε έναν ομαδικό τάφο. Εκεί τον περίμεναν τα ανώνυμα κόκαλα κοινών θνητών που όπως και εκείνος είχαν υποφέρει, αγωνιστεί και βρει την τελική γαλήνη στο θάνατο.

Ένας χρόνος από την επιδρομή του ισραηλινού στρατού στη Γάζα. Λευτεριά στην Παλαιστίνη

Αυτό το Δεκέμβριο συμπληρώνεται ένας χρόνος από την επιδρομή του ισραηλινού στρατού στη Γάζα. Στις 29 Δεκεμβρίου 2008 η ηγεσία του Ισραήλ έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιο «Συμπαγές μολύβι», βομβαρδίζοντας ανηλεώς από αέρα, στεριά και θάλασσα τη Γάζα. Ο μαρτυρικός λαός της Παλαιστίνης είχε τεράστιες απώλειες από τη στρατιωτική επιδρομή του Ισραήλ.

Τα εγκλήματα του ισραηλινού στρατού καταγράφηκαν στην έκθεση Γκόλντστοουν που δημοσιεύτηκε με ευθύνη του ΟΗΕ το Σεπτέμβρη του 2009. Οι νεκροί Παλαιστίνιοι ξεπέρασαν τους 1400, έναντι μόλις 13 Ισραηλινών. Η επιτροπή του δικαστή Γκόλντστουν επιβεβαίωσε ότι το Ισραήλ χρησιμοποίησε απαγορευμένα όπλα, ανάμεσά τους βόμβες λευκού φωσφόρου, ακόμη και όταν χτύπησε την ίδια την έδρα του ΟΗΕ στη Γάζα. Το χτύπημα αυτό κατέστρεψε τα τρόφιμα και τα καύσιμα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες. Στην έκθεση καταγράφηκαν επίσης δεκάδες περιστατικά βομβαρδισμών ακριβώς την ώρα που οικογένειες ή ολόκληρα καραβάνια προχωρούσαν συντεταγμένα για να φτάσουν σε κάποια πιο ασφαλή περιοχή. Το τζαμί Μακάντμα χτυπήθηκε την ώρα που ο κόσμος προσευχόταν. Χτυπήθηκαν ακόμα και πολυσύχναστοι δρόμοι και χιλιάδες σπίτια. Στην πυκνοκατοικημένη Γάζα ολόκληρες οικογένειες θάφτηκαν κάτω από τα χαλάσματα. Ο κόσμος στη Γάζα επιβίωνε οριακά ήδη πριν από τους βομβαρδισμούς. Το διεθνές εμπάργκο είχε διαλύσει μεγάλο μέρος της υποδομής, τα νοσοκομεία υπολειτουργούσαν, χωρίς μηχανήματα, χωρίς φάρμακα και με διακοπές στο ηλεκτρικό ρεύμα. Υπήρξαν συγκλονιστικές περιγραφές από γιατρούς ότι λόγω των ελλείψεων αναγκάζονταν να επιλέγουν ποια βρέφη θα μπουν στη θερμοκοιτίδα για να σωθούν και ποια θα καταδικαστούν σε θάνατο. Οι βομβαρδισμοί προκάλεσαν δεκάδες χιλιάδες περισσότερους άστεγους σε ακόμη πιο δύσκολες συνθήκες.

Εκεχειρία

Μια τέτοιου είδους επίθεση από αέρος από την πανίσχυρη στρατιωτική δύναμη του Ισραήλ μπορεί να διαλύσει τα πάντα. Όταν, όμως το Ισραήλ προσπάθησε να εισβάλει στην καρδιά της Λωρίδας της Γάζας και να φτάσει στις μεγάλες πόλεις τα πράγματα δεν αποδείχθηκαν εύκολα. Όταν τελικά αναγκάστηκε να κηρύξει εκεχειρία, κανένας από τους στόχους που είχε βάλει η ισραηλινή κυβέρνηση δεν είχε επιτευχθεί.

Πρώτα απ΄ όλα απέτυχε ο βασικός στόχος για ανατροπή της κυβέρνησης της Χαμάς. Το Ισραήλ ήλπιζε να προκαλέσει τέτοιο χάος που ο παλαιστινιακός λαός θα στρεφόταν κατά της «σκληρής» κυβέρνησής του. Το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς το αντίθετο. Ο Μαχμούντ Αμπάς, ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής που έχει διατηρήσει πραξικοπηματικά τον έλεγχο στη Δυτική Όχθη, έφτασε να φυλακίζει Παλαιστίνιους που διαδήλωναν την ώρα των βομβαρδισμών υπέρ της Γάζας. Ολόκληρη η Μέση Ανατολή κινδύνευε να μπει σε εκρηκτική τροχιά καθώς οι αντιπολεμικές διαδηλώσεις ασκούσαν μεγάλη πίεση πάνω στα αραβικά καθεστώτα. Η εκεχειρία ήταν μια αναγκαστική κίνηση για να διακοπεί αυτή η εξέλιξη. Το κόστος όμως για το Ισραήλ ήταν ότι ενώ ξεκινούσε μια επίθεση για να πάρει τη ρεβάνς μετά το φιάσκο του Λιβάνου το 2006 κατέληξε πάλι στο μηδέν. Σήμερα, ένα χρόνο μετά, η Χαμάς διατηρεί τον έλεγχο της Γάζας ενώ όσοι συντάχθηκαν γύρω από τον Μαχμούντ Αμπάς έχουν συντριβεί πολιτικά. Ο ίδιος ο Αμπάς δηλώνει ότι δεν θα ξαναδιεκδικήσει την Προεδρία στις ερχόμενες εκλογές και η ριζοσπαστική πτέρυγα της Φατάχ δείχνει διατεθειμένη να κερδίσει το χαμένο έδαφος.

Διαδηλώσεις
Η περσινή κτηνωδία του Ισραηλινού στρατού στη Γάζα έβγαλε τον κόσμο στο δρόμο και όχι μόνο στις αραβικές χώρες. Ορισμένες από τις διαδηλώσεις στην Ευρώπη για αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη ήταν από τις μεγαλύτερες που έγιναν ποτέ, όπως στο Λονδίνο και στο Παρίσι. Στην Ελλάδα είχαμε τις μαχητικές διαδηλώσεις στην ισραηλινή πρεσβεία. Μετά το τέλος των βομβαρδισμών, το κίνημα αλληλεγγύης συνέχισε οργανώνοντας μια σειρά από αποστολές συμπαράστασης στη Γάζα. Αρκετές από τις αποστολές κατάφεραν να σπάσουν τον ισραηλινό αποκλεισμό και να μεταφέρουν τρόφιμα, φάρμακα και άλλα υλικά που έχουν ανάγκη οι Παλαιστίνιοι, μέσω του περάσματος της Ράφαχ από την Αίγυπτο.

Πρωτοβουλίες του κινήματος αλληλεγγύης

Μια αξιόλογη πρωτοβουλία έχει ξεκινήσει στις ΗΠΑ από την αντιπολεμική οργάνωση Code Pink. Στόχος σε αυτήν την περίπτωση είναι 1000 φιλειρηνιστές ακτιβιστές από όλο τον κόσμο να βρίσκονται σε λίγες μέρες στην Αίγυπτο και από εκεί να περάσουν στη Λωρίδα της Γάζας. Μεταξύ αυτών θα είναι ο Φιλιππινέζος διανοούμενος και ακτιβιστής Γουόλντεν Μπέλο και η επιζήσασα του Ολοκαυτώματος Χέντι Επστάιν. Συμμετοχή σε αυτήν την κίνηση θα υπάρχει και από την Ελλάδα, με περισσότερους από 30 ακτιβιστές να έχουν ήδη δηλώσει συμμετοχή, ανάμεσά τους και από τη «Συμμαχία Σταματήστε στο Πόλεμο» που πρόσκειται στο ΣΕΚ και στηρίζει την πρωτοβουλία. Σε αυτή τη μεγάλη διεθνή αποστολή των φιλειρηνιστών ακτιβιστών θα πάρει μέρος και η αριστερή εφημερίδα «Κόντρα». Αξίζει να αναφέρουμε ότι τόσο το Ισραήλ όσο και η Αίγυπτος αρνούνται πεισματικά να ανοίξουν τα σύνορα της Γάζας, προκειμένου να περάσουν όλα τα απαραίτητα οικοδομικά υλικά για την ανοικοδόμηση της περιοχής. Τα χρήματα που έχουν συγκεντρωθεί από τους «διεθνείς δωρητές» (περισσότερα από 4 δισεκατομμύρια δολάρια) δεν έχουν φθάσει στα χέρια των Παλαιστινίων. Έτσι οι Παλαιστίνιοι θα περάσουν το χειμώνα σε αντίσκηνα και κατεστραμμένα κτίρια, χωρίς φάρμακα και είδη πρώτης ανάγκης.

Την Τρίτη 29 Δεκέμβρη, στις 6.30 το απόγευμα έξω από την ισραηλινή πρεσβεία στην Ελλάδα, οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, ο σύλλογος Ιντιφάντα και άλλες αντιπολεμικές κινήσεις θα δώσουν το παρόν.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι συνένοχη με το Ισραήλ για τη βαρβαρότητα κατά των Παλαιστίνιων. Το εμπάργκο που έφτασε τη Γάζα στην κατάσταση που είναι, επιβλήθηκε από τη «διεθνή κοινότητα». Ελληνικές φρεγάτες περιπολούν στα πλαίσια ευρω-νατοϊκών επιχειρήσεων στη Μεσόγειο κάνοντας πλάτες στα ισραηλινά πολεμικά που απειλούν το Λίβανο και πολιορκούν την Γάζα. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που έσπευσαν να στηρίξουν το Ισραήλ μετά το φιάσκο του 2006 στο Λίβανο, δεν υπερψήφισαν την έκθεση Γκόλντστοουν που καταδικάζει τα εγκλήματα του Ισραηλινού στρατού στη Γάζα. Άλλες καταψήφισαν και άλλες, όπως η ελληνική, απείχαν από την ψηφοφορία.

Διόδια Αφιδνών. Ξανασπάστηκαν οι μπάρες

Η λαϊκή συνέλευση των κατοίκων Αφιδνών που έγινε στις 9 Δεκεμβρίου 2009 το βράδυ στην κοινότητα, αποφάσισε ομόφωνα και πραγματοποίησε την αφαίρεση των μπαρών που είχε επανατοποθετήσει η πολυεθνική ληστρική εταιρία της Νέας Οδού. Περισσότεροι από 300 κάτοικοι μέσα σε 10 λεπτά αφαίρεσαν τις μπάρες που η εταιρία χρησιμοποιούσε για να ληστεύει τους κατοίκους. Τη στιγμή του περιστατικού οι διερχόμενοι οδηγοί επευφημούσαν και χειροκροτούσαν τους κατοίκους που ανέλαβαν δράση. Οι κάτοικοι έκαναν μια αυτοκινητοπομπή για να κατευθυνθούν προς το Καπανδρίτι και να ενημερώσουν τους κατοίκους της συγκεκριμένης περιοχής. Πριν όμως φθάσει η αυτοκινητοπομπή στο Καπανδρίτι, περικυκλώθηκε από περισσότερα από 30 οχήματα κάθε είδους. Περιπολικά και τζιπ της αστυνομίας περικύκλωσαν αιφνιδιαστικά τα αυτοκίνητα των κατοίκων. Το μπλόκο της αστυνομίας και η προσπάθειά της να τρομοκρατήσει τους αγωνιζόμενους ενάντια στα διόδια κατοίκους, με την καταγραφή των αριθμών κυκλοφορίας των αυτοκινήτων τους και την κράτησή τους σε ομηρία για πάνω από μια ώρα, δείχνει το πραγματικό πρόσωπό της. Φάνηκε ξεκάθαρα για ακόμα μια φορά ότι η αστυνομία υπηρετεί με προθυμία τα συμφέροντα των αφεντικών της. Φάνηκε ότι συμπαρατάσσεται με την κρατική εξουσία και με τα συμφέροντα των πολυεθνικών εταιριών, στρεφόμενη ενάντια στους πολίτες. Οι κάτοικοι διαμαρτυρήθηκαν έντονα για την απαράδεκτη στάση της αστυνομίας, ζήτησαν τα στοιχεία των αξιωματικών που ήταν επικεφαλής στο μπλόκο και απαίτησαν να ανοίξει ο δρόμος. Οι παρευρισκόμενοι αστυνομικοί όχι μόνο δεν τους έδωσαν κανένα στοιχείο αλλά είχαν κρυμμένα και τα διακριτικά τους.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι με τη συνάντηση που έγινε στις 12 Δεκέμβρη στο Βόλο, επιτροπών αγώνα ενάντια στα διόδια από όλη την Ελλάδα, αποφασίστηκε να επεκταθεί ο αγώνας για ελεύθερους δρόμους. Επίσης έγιναν λαϊκές συνελεύσεις σε διάφορες περιοχές της βόρειας Αττικής με στόχο να καλέσουν τον κόσμο να συμμετάσχει μαζικά στη μεγάλη συγκέντρωση στα διόδια Αφιδνών στις 23 Δεκεμβρίου στις 3.00 το μεσημέρι. Στο χώρο των διοδίων θα γίνει συναυλία νεανικών συγκροτημάτων της περιοχής.

ΟΧΙ ΣΤΑ ΔΙΟΔΙΑ.
ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Χρεοκοπία του καπιταλισμού και αστυνομική καταστολή

Όλες οι ειδήσεις σχετικά με την ελληνική οικονομία είναι ξεκάθαρες. Η καπιταλιστική οικονομία της χώρας μας βαδίζει με ταχύτατους ρυθμούς προς την χρεοκοπία. Το καπιταλιστικό σύστημα σε πολλές χώρες του κόσμου δείχνει ότι κινδυνεύει να καταρρεύσει.

Η Ελλάδα είναι κατά κοινή ομολογία ένας από τους πιο αδύναμους κρίκους της ευρωζώνης. Σύμφωνα με ανακοίνωση στελεχών της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το έλλειμμα έχει εκτιναχθεί στο 12,7 % και το χρέος θα φθάσει στο 125 % του ΑΕΠ μέσα στο 2010. Η αγορά ομολόγων υποχρέωσε τα επιτόκια δανεισμού του ελληνικού δημοσίου να αυξηθούν κατά 2,5 μονάδες (τα λεγόμενα spreads) πάνω από τα αντίστοιχα γερμανικά μέσα σε ελάχιστα 24ωρα. Οι υποβαθμίσεις της πιστοληπτικής ικανότητας του ελληνικού δημοσίου από τους διάφορους Οίκους αξιολόγησης διαδέχονται η μία την άλλη.

Μπροστά στη βαθύτατη οικονομική κρίση, τα λαμόγια της πολιτικής εξουσίας, θέλοντας να σώσουν τους χρηματοδότες τους και τον καπιταλισμό, ετοιμάζονται να πάρουν πολυάριθμα αντιλαϊκά μέτρα. Συγκεκριμένα, ετοιμάζονται να προχωρήσουν σε μείωση μισθών, μαζικές απολύσεις εργαζομένων, φορολογικό ξεζούμισμα των μισθωτών, περικοπές δαπανών στην Υγεία, στην Παιδεία και στις μεταφορές, αύξηση της έμμεσης φορολογίας κ.α. Με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση και οι πολιτικοί εκπρόσωποι των κεφαλαιοκρατών επιδιώκουν να έρθουν σε μετωπική σύγκρουση με εκατομμύρια εργαζομένους. Από την πλευρά τους οι εργαζόμενοι, βλέποντας ότι πάλι αυτοί θα πληρώσουν την κρίση και όχι οι τραπεζίτες που τσέπωσαν 28 δισεκατομμύρια ευρώ από την κυβέρνηση της ΝΔ, ετοιμάζονται να αγωνιστούν με νύχια και με δόντια για περισώσουν ό,τι μπορούν . Οι κινητοποιήσεις των εργατών – συνταξιούχων – ανέργων έχουν ήδη ξεκινήσει και θα γίνουν και άλλες με σκοπό να αντισταθούν στα σχέδια των κεφαλαιοκρατών. Η πολιτική εξουσία βλέποντας τις μεγάλες λαϊκές αντιδράσεις, έγινε περισσότερο αυταρχική και εφάρμοσε σε πολλές περιπτώσεις την αστυνομική καταστολή των διαδηλώσεων με εκτεταμένη χρήση βίας. Η αστυνομία του Χρυσοχοϊδη, οι ροπαλοφόροι των ΜΑΤ, οι κρανοφόροι αστυνομικοί των ομάδων Ζήτα και Δέλτα, φρόντισαν να ξυλοκοπήσουν πολυάριθμους διαδηλωτές και να στείλουν αρκετούς στο νοσοκομείο. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στις διαδηλώσεις του Δεκεμβρίου, από τη βάρβαρη αστυνομική επίθεση τραυματίστηκαν ακόμα και μικροί μαθητές Γυμνασίων που διαδήλωναν ειρηνικά τις προηγούμενες μέρες. Άλλοι διαδηλωτές πήγαν στο νοσοκομείο έχοντας σοβαρά κατάγματα, ενώ η Αγγελική Κουτσουμπού (στέλεχος του ΕΕΚ) που διαδήλωνε στις 6 Δεκεμβρίου, έπεσε αιμόφυρτη και αναίσθητη στο οδόστρωμα, μετά από χτύπημα που δέχθηκε από αστυνομικό που έπεσε πάνω της με τη μοτοσυκλέτα του. Η μοτοσυκλέτα που την χτύπησε, της προκάλεσε συντριπτικό κάταγμα αριστερής κλείδας και βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Όταν ο Σάββας Μιχαήλ (γραμματέας του ΕΕΚ και γιατρός) ζήτησε από τον επικεφαλής της επίθεσης να έρθει ασθενοφόρο για να μην πεθάνει η γυναίκα, οι αστυνομικοί τον εξύβρισαν και τον έσπρωξαν.

Απαράδεκτη λογοκρισία εις βάρος του Indymedia Athens

Το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο έχει εφαρμόσει ένα σύστημα απαγόρευσης της εισόδου των ηλεκτρονικών υπολογιστών των σχολείων σε διάφορες ιστοσελίδες του INTERNET. Συγκεκριμένα, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές των σχολείων δεν επιτρέπεται να μπουν σε ιστοσελίδες που το περιεχόμενό τους έχει σχέση με βία, πορνό και ναρκωτικά. Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο έχει απαγορεύσει την πρόσβαση στην ιστοσελίδα του Indymedia Athens στην οποία δημοσιεύονται ειδήσεις σχετικά με την κοινωνικο – πολιτική επικαιρότητα και γίνεται ανταλλαγή απόψεων μεταξύ ατόμων του αντιεξουσιαστικού χώρου και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Αντιθέτως επιτρέπεται στους μαθητές η πρόσβαση σε διάφορες φασιστικές ακροδεξιές ιστοσελίδες όπως π.χ. η ιστοσελίδα της νεοναζιστικής συμμορίας «Χρυσή Αυγή». Η συγκεκριμένη ιστοσελίδα υμνεί τον Χίτλερ, εκφράζει φασιστικές και ρατσιστικές απόψεις και υποστηρίζει τη χρήση βίας εναντίον όσων έχουν πολιτικές απόψεις αντίθετες από αυτές της Χρυσής Αυγής.

130 χρόνια από τη γέννηση του Τρότσκι

Στο Λένινγκραντ (Αγία Πετρούπολη) της Ρωσίας πραγματοποιήθηκε μια αξιόλογη έκθεση. Η έκθεση ήταν αφιερωμένη στα 130 χρόνια από τη γέννηση του Τρότσκι και άνοιξε στις 6 Νοεμβρίου στο Κρατικό Μουσείο Πολιτικής Ιστορίας στο Λένινγκραντ, δηλαδή στην πόλη που έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην Οκτωβριανή Επανάσταση. Η έκθεση βοήθησε τους πολίτες να γνωρίσουν τον πραγματικό Τρότσκι. Για πολλές δεκαετίες, λόγω της έλλειψης στοιχείων για τον Τρότσκι και λόγω της παραποίησης των ιδεών του από το σταλινικό καθεστώς οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνώριζαν ποια ακριβώς ήταν η ιδεολογία και η δράση του Τρότσκι. Ο Τρότσκι (1879 – 1940) ήταν ένας από τους πρωτεργάτες της Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917. Καταδικάστηκε πολλές φορές από το τσαρικό καθεστώς και στάλθηκε εξορία στη Σιβηρία. Έγινε στενός συνεργάτης του Λένιν και Πρόεδρος των Σοβιέτ της Πετρούπολης. Δημιούργησε τους ερυθροφρουρούς (λαϊκή πολιτοφυλακή) και βοήθησε σημαντικά στην προετοιμασία της Οκτωβριανής Επανάστασης. Μετά το θάνατο του Λένιν το 1924, οι βασικοί διεκδικητές της θέσης του ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης ήταν ο Στάλιν και ο Τρότσκι που είχε αποκτήσει μεγάλο κύρος ως αρχηγός του Κόκκινου Στρατού. Ο Στάλιν χρησιμοποιώντας διάφορα αθέμιτα μέσα, κατάφερε να ανέβει στην εξουσία και να στείλει τον Τρότσκι στην εξορία το 1929. Μερικά χρόνια αργότερα, το 1940, έδωσε εντολή σε πράκτορες της KGB στο Μεξικό να τον βρουν και να τον δολοφονήσουν.

Η σιωπή του Βατικανού για τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών από ιερείς

Ο επικεφαλής της ιρλανδικής διπλωματίας Μάικλ Μάρτιν πρόκειται να συναντήσει τον εκπρόσωπο του Πάπα στο Δουβλίνο και να του εκφράσει την απογοήτευσή του για τη σιωπή του Βατικανού σχετικά με την έκθεση Μέρφι που αφορά τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών από καθολικούς ιερείς.

Η έκθεση Μέρφι, που δημοσιοποιήθηκε στα τέλη Νοεμβρίου έπειτα από τριετή έρευνα, αποκαλύπτει ότι η καθολική εκκλησία της Ιρλανδίας συγκάλυψε τη σεξουαλική κακοποίηση εκατοντάδων παιδιών από ιερείς της περιοχής του Δουβλίνου επί πολλές δεκαετίες. Η σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών αφορά το διάστημα 1975 – 2004.

Όπως δήλωσε ο Μάικλ Μάρτιν στο κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο RTE, αισθάνεται «βαθιά απογοήτευση από το γεγονός ότι δεν υπήρξε μία ουσιαστική ανακοίνωση εκ μέρους του Βατικανού ή του Πάπα» επί του θέματος. «Ο Πάπας δεν έχει απαντήσει ακόμα στις συντριπτικές αποκαλύψεις της έκθεσης Μέρφι», είπε ο υπουργός.
Όπως ανακοινώθηκε από το υπουργείο Εξωτερικών της Ιρλανδίας, ο Μάικλ Μάρτιν πρόκειται να συναντηθεί με το νούντσιο του Πάπα στην Ιρλανδία Τζουζέπε Λεάντσα για να του θέσει αυτό το θέμα. Όμως, δεν διευκρινίζεται πότε θα πραγματοποιηθεί η συνάντηση αυτή.

Εμείς από την πλευρά μας θα θέλαμε να πούμε ότι η σιωπή είναι πάγια τακτική της Καθολικής Εκκλησίας όταν βλέπει ότι έρχονται στο φως της δημοσιότητας ανατριχιαστικές αποκαλύψεις που δημιουργούν ρωγμές στο οικοδόμημά της. Ο πάπας επιδιώκει να σώσει το οικοδόμημα που λέγεται Καθολική Εκκλησία και Βατικανό και που μυρίζει σαπίλα και διαφθορά. Σιγά σιγά όμως, όλο και περισσότερα εγκλήματα έρχονται στο φως και ο κόσμος μαθαίνει την αλήθεια.

Emir Kusturica (αφιέρωμα σε ένα μεγάλο σκηνοθέτη)

Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα σύντομο αφιέρωμα σε έναν από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες των Βαλκανίων : τον Emir Kusturica.

Ο Kusturica γεννήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1954 στο Σαράγεβο της Βοσνίας. Σπούδασε στη διάσημη Ακαδημία Καλών Τεχνών στην Πράγα και κατά τη διάρκεια των σπουδών του βραβεύτηκε αρκετές φορές για τις ταινίες μικρού μήκους που δημιούργησε. Η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους («Θυμάσαι τη Ντόλυ Μπελ») κέρδισε το Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας το 1981. Το 1985 η ταινία «Ο μπαμπάς είναι σε ταξίδι για δουλειές» κερδίζει το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες και είναι υποψήφια για βραβείο Oscar Ξενόγλωσσης Ταινίας. Το 1988 σκηνοθετεί την αξέχαστη ταινία «Ο καιρός των τσιγγάνων» (Le temps des Gitans). Το σενάριο της ταινίας το γράφει ο ίδιος σε συνεργασία με τον Gordan Mihic. Τη μουσική που είναι συγκλονιστική και σου προκαλεί πραγματικό δέος όταν την ακούς, την γράφει ο Goran Bregovic. Η συγκεκριμένη ταινία χαρίζει στον Kusturica το Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ των Καννών του 1989 και είναι υποψήφια για τον Χρυσό Φοίνικα.
Η πρώτη αγγλόφωνη ταινία του Kusturica είχε τίτλο «Arizona Dream» και πρωταγωνιστούσε ο Τζόνι Ντεπ (Johnny Depp) και η Φαίη Νταναγουέι. Με αυτήν την ταινία κέρδισε τη Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου το 1993, ενώ με το «Underground» πήρε το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ της Βενετίας το 1995.

Το Φεβρουάριο του 2007 ο Υπουργός Πολιτισμού της Γαλλίας, του απένειμε τον τίτλο του Ιππότη των Τεχνών και των Γραμμάτων, σε ειδική τελετή στο Παρίσι. Η συγκεκριμένη διάκριση αποτελεί την ανώτατη διάκριση του γαλλικού κράτους, για επιτεύγματα στον τομέα του πολιτισμού. Θα θέλαμε επίσης να προσθέσουμε ότι ο Kusturica πέρα από την σκηνοθεσία ασχολείται και με άλλες δραστηριότητες. Έχει ανοίξει ένα μικρό εργοστάσιο νοτιοδυτικά του Βελιγραδίου, το οποίο παράγει χυμούς φρούτων.

Δύο ταινίες του που θα σας προτείναμε να δείτε είναι το «Arizona Dream» και ο «Καιρός των Τσιγγάνων».

Η επέτειος του ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων. Άλλη μια κτηνωδία του ναζισμού

Η 13η Δεκεμβρίου είναι μαύρη επέτειος. Είναι η μέρα που μας φέρνει στο μυαλό την τραγωδία των Καλαβρύτων. Είναι μέρα μνήμης του καλαβρυτινού ολοκαύτωματος του 1943.

Επειδή ακόμα και σήμερα υπάρχουν ορισμένοι αμετανόητοι ακροδεξιοί – νεοναζί – φασίστες (όπως π.χ. τα μέλη της νεοναζιστικής συμμορίας «Χρυσή Αυγή») που παραποιούν σκόπιμα την ιστορία και διαστρεβλώνουν την αλήθεια με στόχο να αγιοποιήσουν τον ναζισμό και να παραπληροφορήσουν τους πολίτες, εμείς θεωρούμε αναγκαίο να παραθέσουμε συνοπτικά τα ιστορικά γεγονότα που σχετίζονται με τη σφαγή των Καλαβρύτων.

Τον Απρίλιο του 1943, οι γερμανικές κατοχικές δυνάμεις διόρισαν πρωθυπουργό της Ελλάδας ένα άτομο της απόλυτης εμπιστοσύνης τους : τον Ιωάννη Δ. Ράλλη. Ο Ιωάννης Δ. Ράλλης (1878 – 1946) ήταν γνωστός δεξιός και βασιλόφρων πολιτικός. Μετά την απελευθέρωση της χώρας δικάστηκε για εθνική προδοσία και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη.

Την περίοδο της Πρωθυπουργίας του Ράλλη, διαπράχθηκε στα Καλάβρυτα μια από τις μεγαλύτερες ναζιστικές κτηνωδίες. Από το Μάιο του 1941 ως το Σεπτέμβριο του 1943 τα Καλάβρυτα βρίσκονταν υπό ιταλική κατοχή. Μέσα σε αυτό το διάστημα, οι κατοχικές στρατιωτικές δυνάμεις βομβάρδισαν και πυρπόλησαν αρκετά χωριά της ευρύτερης περιοχής των Καλαβρύτων.
Ιούλιος 1943 : Τα γερμανικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν τα χωριά Λαπάτα, Τρεχλό, Μάνεσι. Μεταξύ των 16 θυμάτων ήταν και μικρά παιδιά.
Αύγουστος 1943 : Πυρπόληση του χωριού Άνω Λουσοί. Εκτέλεση 4 κατοίκων. Απαγχονισμός στην πλατεία του Χελμού των Καλαβρύτων του νεαρού Κωνσταντίνου Παυλόπουλου που ήταν μέλος της ΕΠΟΝ.
Νοέμβριος 1943 : Βομβαρδισμός του χωριού Βυσωκά. 13 νεκροί, τραυματίες και καταστροφή σπιτιών.
Μέσα στο καλοκαίρι του 1943 έγιναν και αρκετές μάχες μεταξύ ιταλικών στρατευμάτων και ανταρτών της αντιστασιακής οργάνωσης Ε.Α.Μ. – Ε.Λ.Α.Σ. .

Στις 9 Σεπτεμβρίου 1943 οι Ιταλοί αφοπλίζονται από τους Γερμανούς που αναλαμβάνουν τη στρατιωτική διοίκηση της Πελοποννήσου. Στις 16 – 18 Οκτωβρίου 1943 έγινε η μάχη της Κερπινής, μεταξύ του γερμανικού λόχου του υπολοχαγού Σόμπερ και του (αντιστασιακού) Τάγματος Καλαβρύτων υπό την ηγεσία του Σφακιανού Αρετάκη. Οι αντάρτες του Ε.Α.Μ. – Ε.Λ.Α.Σ. συνέλαβαν 83 Γερμανούς αιχμαλώτους και 3 τραυματίες τους οποίους οδήγησαν στα Καλάβρυτα και τους έκλεισαν στο κτίριο του Δημοτικού Σχολείου.

Η ιστορία του αγώνα για την ελευθερία, ενάντια στο ναζισμό και το φασισμό, επρόκειτο σε λίγες μέρες να γραφτεί με αίμα. Στις 29 Νοεμβρίου 1943 γερμανικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν ανηλεώς το χωριό Σκεπαστό, στο οποίο ήταν η έδρα των ανταρτών. Το αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθούν 13 άμαχοι πολίτες και το χωριό να υποστεί ανυπολόγιστη καταστροφή. Η ναζιστική βαρβαρότητα όμως δεν είχε φθάσει στο τέλος της. Η Βέρμαχτ (δηλαδή ο στρατός της ναζιστικής Γερμανίας) αποφάσισε να υλοποιήσει μια οργανωμένη εκκαθαριστική επιχείρηση στην περιοχή των Καλαβρύτων, γνωστή ως «Επιχείρηση Καλάβρυτα» («Unternehmen Kalawrita»), από 5 έως 15 Δεκεμβρίου 1943, με στόχο να απελευθερώσει τους Γερμανούς αιχμαλώτους της μάχης της Κερπινής, να εξοντώσει τους αντάρτες της Εθνικής Αντίστασης αλλά και όλο τον ανδρικό πληθυσμό των Καλαβρύτων. Οι γερμανικές κατοχικές δυνάμεις είχαν αρχίσει να ανησυχούν λόγω της έντονης δραστηριότητας των ανταρτών στις ορεινές περιοχές της Αχαΐας αλλά και λόγω της πληροφορίας ότι οι συμμαχικές δυνάμεις σκόπευαν να κάνουν απόβαση στην Πελοπόννησο. Η πληροφορία αυτή βέβαια ήταν ψευδής.

Στις 25 Νοεμβρίου 1943 ο διοικητής του (γερμανικού) Συντάγματος ορεινών καταδρομών συνταγματάρχης Καρλ Φον Λε Σουϊρ (Karl Von Le Suire) συντάσσει και υπογράφει τη διαταγή της «Επιχείρησης Καλάβρυτα». Στις 5 Δεκεμβρίου το σχέδιο τίθεται σε εφαρμογή. Τα στρατεύματα ξεκινούν από Τρίπολη, Αίγιο και Πάτρα, με κατεύθυνση την επαρχία Καλαβρύτων και κατάληξη τα Καλάβρυτα. Οι Γερμανικές δυνάμεις του Αιγίου με επικεφαλής τον αντισυνταγματάρχη Εμπερσμπέργκερ (Ebersberger), πηγαίνουν στα Καλάβρυτα με 3 πεζοπόρα τμήματα.
Οι Γερμανικές δυνάμεις που ξεκινούν από την Πάτρα, στις 05/12/1943 με 250 μηχανοκίνητα και χιλιάδες στρατιώτες, με κατεύθυνση τα Καλάβρυτα, έχουν επικεφαλής τον αντισυνταγματάρχη Γιούλιους Βέλφινγκερ (G. Wolfinger) και ακολουθούν το δρόμο Πάτρα - Χαλανδρίτσα – Καλάβρυτα. Λόγω τραυματισμού του καθ’ οδόν, την όλη ευθύνη της επιχείρησης ανάλαβε τελικά ο διοικητής του Αιγίου Χανς Εμπερσμπέργκερ (Hans Ebersberger). Ο Εμπερσμπέργκερ έχει μαζί του τον Αυστριακό υπολοχαγό Βίλλιμπαλντ Ακαμπχούμπερ και 25 επίλεκτους δολοφόνους που ήταν απόφοιτοι της Σχολής Εγκληματιών του Βερολίνου. Από την Τρίπολη ξεκινούν στρατιωτικές δυνάμεις υπό τον Γκνας (Gnass) και τον Κόκετ και φθάνουν στην Κάτω Κλειτορία.
Στις 07/12, τα πεζοπόρα στρατιωτικά τμήματα σκορπούν τον τρόμο και το θάνατο στους κατοίκους των χωριών. Στην Κάτω Βλασία σκότωσαν 3 άνδρες και 1 γυναίκα και στον Κάλανο 3 βοσκούς από τα Καλάβρυτα και έναν ακόμη πολίτη. Μετά χωρίστηκαν σε δύο ομάδες: η μία πήγε προς Λεχούρι - Τριπόταμα - Δίβρη και επέστρεψε από Μορόχοβα - Λειβάρτζι και η άλλη συνέχισε προς Καλάβρυτα. Την ίδια μέρα οι αντάρτες εκτελούν τους 83 Γερμανούς αιχμαλώτους στο βουνό Χελμός.
Στις 08/12, τα γερμανικά στρατεύματα πέρασαν από το Μάνεσι και το Σαραδί, σκότωσαν 1 άνδρα.
Στις 07/12 , πεζοπόρες φάλαγγες από το Αίγιο προχωρούν κάνοντας εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και αφού κατέβηκαν από την οροσειρά Σταυριά πάνω από το χωριό Ρογοί, τοποθέτησαν μυδράλια και όλμους.
Στις 08/12, ο Ebersberger χώρισε το στρατό σε δύο ομάδες και μπήκαν το πρωί στους Ρογούς. Έκαψαν ολοσχερώς το χωριό και εκτέλεσαν 65 άνδρες και παιδιά. Άλλη ομάδα μπήκε την ίδια ημέρα στην Κερπινή, έβαλαν φωτιά και εκτέλεσαν 38 άνδρες και παιδιά,
Στη συνέχεια, έκαψαν την Άνω και Κάτω Ζαχλωρού και σκότωσαν 19 άνδρες. Ακολούθως έφτασαν στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου και σκότωσαν 16 άτομα, ενώ εκτέλεσαν και 9 μοναχούς, στη θέση Ψηλός Σταυρός.
Στις 09/12, έφτασαν στο χωριό Σούβαρδο, όπου έβαλαν φωτιά και σκότωσαν 5 άνδρες, το ίδιο και στο χωριό Βραχνί, όπου σκότωσαν 6 άνδρες.
Στη στάση της Κερπινής εγκαταστάθηκε Γερμανική διμοιρία. Στη θέση αυτή εκτελέστηκαν 4 άνδρες.
Στις 10/12, εκτέλεσαν στο χωριό Συρμπάνι (Πριόλιθος) 5 άνδρες. Το Σάββατο το βράδυ στις 11/12/1943, οι Γερμανοί, με 12 Έλληνες οδηγούς, κατευθύνθηκαν προς το χωριό Μάζι και στη συνέχεια στη θέση Μαγέρου στις 12/12, όπου βρήκαν τους εκτελεσθέντες Γερμανούς. Εκεί εκτέλεσαν 10 Μαζαίους.

Στις 09/12, περνώντας από τις Αυλές των Καλαβρύτων, Γερμανικές δυνάμεις, με επικεφαλής τον Ebersberger, μπήκαν στα Καλάβρυτα. Ο Ebersberger υποσχέθηκε ότι δεν θα πειράξει τους κατοίκους και ότι θα αναζητήσει μονάχα τους αιχμαλώτους της μάχης της Κερπινής. (Φυσικά δεν τήρησε την υπόσχεσή του αυτή). Την Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου εστάλη από τον Λε Σουϊρ στην Κοματαντούρ Αιγίου η εντολή της εκτέλεσης του ανδρικού πληθυσμού από 13 έως 80 ετών. Την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου το πρωί, συγκέντρωσαν όλα τα ζώα από τα γύρω χωριά, τα έσφαξαν και τα έστειλαν στην Πάτρα. Την Κυριακή το απόγευμα αποχαιρέτησαν τον Πρόεδρο της κοινότητας και του είπαν ότι τη Δευτέρα το πρωί όλοι οι Γερμανοί θα έφευγαν από τα Καλάβρυτα.Την Κυριακή το βράδυ προς Δευτέρα, ο έχων το γενικό πρόσταγμα διοικητής χώρισε τους στρατιώτες σε 4 ομάδες για να θέσουν σε εφαρμογή τη δολοφονική επιχείρηση.
Ξημερώματα 13ης Δεκεμβρίου : Οι Γερμανοί κτυπούν δαιμονισμένα τις καμπάνες και καλούν τους κατοίκους να συγκεντρωθούν στο Δημοτικό Σχολείο, αφού πάρουν μαζί τους μια κουβέρτα και ψωμί για μια μέρα. (Στόχος τους ήταν με αυτή την εντολή να παραπλανήσουν τους Καλαβρυτινούς και να μην τους υποψιάσουν για τις δολοφονίες που θα ακολουθούσαν). Αφού άρπαξαν με τη βία αρκετά παιδιά από τις δακρυσμένες μανάδες τους, τα οδήγησαν μαζί με τους άνδρες στον τόπο της εκτέλεσης. Τις γυναίκες τις έκλεισαν στις αίθουσες του σχολείου. Στη συνέχεια έβαλαν φωτιά στο Σχολείο. Οι μανάδες και τα μεγαλύτερα παιδιά έσπασαν τα τζάμια και μπόρεσαν να βγουν από το κτίριο.

Στις 13/12 οι Γερμανοί ολοκλήρωσαν την επιχείρηση, πυρπόλησαν και κατέστρεψαν ολοκληρωτικά το χωριό των Καλαβρύτων, λεηλάτησαν ό,τι πολύτιμο υπήρχε και εκτέλεσαν σχεδόν όλο τον ανδρικό πληθυσμό του χωριού από 13 χρονών και πάνω, στη Ράχη του Καππή. Ο συνολικός αριθμός των εκτελεσθέντων ατόμων της ευρύτερης περιοχής των Καλαβρύτων το Δεκέμβριο του 1943 ήταν 1104.

Στις 14/12, ανέβηκαν στο Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας, το λεηλάτησαν, το πυρπόλησαν και εκτέλεσαν 6 άνδρες. Την ίδια ημέρα, λεηλάτησαν το χωριό Βυσωκά, σκότωσαν 3 άνδρες και πέρασαν από το Μοναστήρι του Μεγάλου Σπηλαίου και το έκαψαν. Επίσης λεηλάτησαν και έκαψαν το μεγαλύτερο μέρος των Μαζεϊκων και μετά έφυγαν.

Στο απόρρητο γερμανικό ραδιογράφημα της 117 Jager Division (Αρ.1595/43), καταγράφεται ο τελικός απολογισμός της Επιχείρησης Καλάβρυτα: "… Κατεστράφησαν ολοκληρωτικά τα χωριά: Ρογοί, Κερπινή, Στάση Κερπινής, Άνω Ζαχλωρού, Κάτω Ζαχλωρού, Σούβαρδο, Βραχνί, Καλάβρυτα, Μοναστήρια Μεγάλου Σπηλαίου και Αγίας Λαύρας, Αγία Κυριακή, Αυλές, Βυσωκά, Φτέρη, Πλατανιώτισσα, Πυργάκι, Βάλτσα, Μελίσσια, Μοναστήρι Ομπλού, Λαπαναγοί, Μάζι, Μαζέικα, Παγκράτι, Μορόχωβα, Δερβένι, Βάλτος, Πλανητέρου, Καλύβια. ...".

Βίαιη καταστολή της διαδήλωσης της 6ης Δεκεμβρίου

Στις 6 Δεκεμβρίου 2009 έκλεισε ένας χρόνος από τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από σφαίρα αστυνομικού. Σε πολλές πόλεις (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα κ.α.) έγιναν μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στην αστυνομική βία και αυθαιρεσία.
Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης που έγινε στην Αθήνα, μοτοσυκλετιστές της αστυνομίας (και συγκεκριμένα της ομάδας Δέλτα και Ζήτα) έπεσαν με μεγάλη ταχύτητα πάνω σε διαδηλωτές τραυματίζοντάς τους σοβαρά. Οι πολίτες που τραυματίστηκαν από Ζητάδες και Δελτάδες που έπεσαν πάνω τους εντελώς απρόκλητα, ήταν τέσσερις. Η αστυνομική βία ήταν εκτεταμένη και είχε στόχο να διαλύσει σε σύντομο χρονικό διάστημα το μπλοκ των διαδηλωτών. Οι ροπαλοφόροι των ΜΑΤ, ικανοποιώντας τις επιθυμίες του Υπουργού Χρυσοχοϊδη, σε πολλές περιπτώσεις επιτέθηκαν απρόκλητα σε φοιτητές, φωτορεπόρτερ, ακόμα και σε ανήλικα παιδιά. Είδαμε πλάνα από νεαρούς διαδηλωτές που ενώ είχαν συλληφθεί και ήταν πεσμένοι στο έδαφος, δέχονταν κλοτσιές από περίπου 5 άνδρες των ΜΑΤ.

Τα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης) για άλλη μια φορά παρέλειψαν σκόπιμα να προβάλλουν βίντεο από τους τραμπουκισμούς διαφόρων ακροδεξιών συμμοριών. Ορισμένα μέλη της εγκληματικής ακροδεξιάς – νεοναζιστικής συμμορίας «Χρυσή Αυγή» καθώς και άλλοι ακροδεξιοί νεαροί, κρατώντας πέτρες και καδρόνια, έβρισαν ορισμένους αντιφασίστες διαδηλωτές και στη συνέχεια τους επιτέθηκαν. Ακολούθησαν συμπλοκές, αλλά τελικά οι χρυσαυγίτες σώθηκαν χάρη στην επέμβαση των ΜΑΤ.

Και στις διαδηλώσεις της 6ης Δεκεμβρίου αλλά και στις διαδηλώσεις της 7ης Δεκεμβρίου υπήρξε εκτεταμένη αστυνομική βία και συλλήψεις πολυάριθμων διαδηλωτών καθώς και δραστηριοποίηση ακροδεξιών ατόμων που στέκονταν δίπλα ακριβώς από τους άνδρες των ΜΑΤ και έβριζαν τους διαδηλωτές ή τους επιτίθονταν κιόλας, με πέτρες και άλλα αντικείμενα. Φυσικά τα ΜΑΤ δεν θέλησαν να συλλάβουν ούτε έναν από αυτούς τους νεαρούς. Όπως επίσης δεν θέλησαν να κάνουν ούτε μια έφοδο στα γραφεία της (νεοναζιστικής) Χρυσής Αυγής και των άλλων ακροδεξιών οργανώσεων για να βρουν όπλα, στιλέτα και εκρηκτικά.

Η αρμονική συνεργασία των ΜΑΤ με τη Χρυσή Αυγή και διάφορους ακροδεξιούς φασίστες φάνηκε ξεκάθαρα στην Κρήτη. Υπάρχει ένα αποκαλυπτικό βίντεο από τα Χανιά που δείχνει στη μια όχθη του δρόμου να βρίσκονται δίπλα δίπλα άνδρες των ΜΑΤ, αξιωματικός της αστυνομίας και ορισμένοι κουκουλοφόροι και κρανοφόροι ακροδεξιοί. Οι κουκουλοφόροι ακροδεξιοί κουβεντιάζουν μάλιστα για αρκετά λεπτά με τον αξιωματικό της αστυνομίας και παράλληλα βρίζουν και προκαλούν τους διαδηλωτές. 

Το συγκεκριμένο βίντεο υπάρχει στο YouTube και έχει τίτλο «Asfalites-koukouloforoi-Mat-Neonazi». Η διεύθυνση του βίντεο είναι http://www.youtube.com/watch?v=AsOBtTNJ-aA.

Ένας χρόνος από τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου – Όλοι στην Πορεία της 6ης Δεκεμβρίου

Πέρασε ένας χρόνος από τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια. Εκείνο το θλιβερό βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008 ο 15χρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έπεφτε νεκρός, χτυπημένος από τη σφαίρα του αστυνομικού Επαμεινώνδα Κορκονέα. Χρησιμοποιώντας το όπλο που του έδωσε το κράτος, ο Κορκονέας πάτησε τη σκανδάλη και αφαίρεσε τη ζωή ενός ανήλικου παιδιού.

Ακολούθησε η νεολαιίστικη εξέγερση ενάντια σε ένα διεφθαρμένο καπιταλιστικό σύστημα που είναι σάπιο ως το κόκκαλο. Μια εξέγερση ιδιαίτερα μαζική που στράφηκε ενάντια σε όλους όσους καταπατούν τα δικαιώματα της νέας γενιάς, ποδοπατούν τα όνειρά της και γκρεμίζουν το μέλλον της.

Η εξέγερση αυτή, ενάντια σε ένα σύστημα που γεννά και αναπαράγει τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, δημιούργησε ρωγμές στο οικοδόμημα της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας. Οι μεγαλοεπιχειρημετίες, οι πολιτικοί, οι δημοσιοκάφροι των ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης) και οι τραπεζίτες κατάλαβαν ότι τα λαϊκά στρώματα δεν είναι διατεθειμένα να κρατούν συνεχώς παθητική στάση και να μην αντιδρούν. Η οργή έγινε ποτάμι που ξεχείλισε. Η πλειοψηφία των πολιτών και ιδιαίτερα των νέων θέλησε να κατέβει στους δρόμους και να εκφράσει την αγανάκτησή της. Θέλησε να φωνάξει και να διαμαρτυρηθεί για την αστυνομική βία και για το σύστημα που καταδικάζει πολλούς ανθρώπους σε φτώχεια, σε εξαθλίωση, σε ανεργία και σε απελπισία. Η εξέγερση του Δεκέμβρη εξαπλώθηκε σε όλη τη χώρα και έγινε πρώτη είδηση στα ξένα ΜΜΕ. Η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη λειτούργησε σαν πυροκροτητής που προκάλεσε την έκρηξη σε μια εύφλεκτη ύλη που είχε μαζευτεί από καιρό. Οι νέοι συμμετείχαν αυθόρμητα στις μαζικές διαδηλώσεις του Δεκέμβρη χωρίς να υπακούνε στις εντολές των (κρατικοδίαιτων) πολιτικών κομμάτων. Ένα σύνολο αυτόνομων υποκειμένων έδρασε αυθόρμητα και κατέβηκε στους δρόμους για να διαδηλώσει, μακριά από κάθε κομματική χειραγώγηση.

Σήμερα, ένα χρόνο μετά τη μεγάλη εξέγερση, είμαστε πάλι αντιμέτωποι με την αστική εξουσία που αυθαιρετεί και προσπαθήσει με κάθε τρόπο να μας φοβίσει ώστε να μην συμμετάσχουμε στη διαδήλωση της 6ης Δεκεμβρίου. Στο χέρι μας είναι αν θα μείνουμε απαθείς ή αν θα συμμετάσχουμε στις διαδηλώσεις για να εκφράσουμε την οργή μας για τις αυθαιρεσίες του κράτους, της αστυνομίας και των καπιταλιστών.

Όλοι στην πορεία της 6ης Δεκεμβρίου που θα ξεκινήσει από τα Προπύλαια. Δεν ξεχνάμε και δεν συγχωρούμε τους δολοφόνους του 15χρονου Αλέξη. Η μόνη ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον είναι ο δρόμος της εξέγερσης.

Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε από τον “Red Panther 8”.

Η απόφαση του δικαστηρίου για τον ΕΛΑ

Την Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009 ανακοινώθηκε η απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων για την υπόθεση του ΕΛΑ (Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας). Η περιβόητη δίκη του ΕΛΑ, αφού ξεπέρασε τις 100 συνεδριάσεις έλαβε τέλος. Το αποτέλεσμα είναι η αθώωση όλων των κατηγορουμένων, με διαφορετικό σκεπτικό για τον καθένα. Σχεδόν εφτά χρόνια μετά τη σύλληψη των Τσιγαρίδα, Αγαπίου, Αθανασάκη και Κανά, το δικαστήριο αποφάσισε να αθωώσει τους τρεις κατηγορούμενους. Ο τέταρτος, δηλαδή ο Κώστας Αγαπίου (που την περίοδο της χούντας ήταν ηγετικό στέλεχος της οργάνωσης «Άρης» και είχε αξιόλογη αντιδικτατορική δράση) πέθανε κατά τη διάρκεια της δίκης.

Μετά την ανακοίνωση της αθωωτικής απόφασης του δικαστηρίου, ο Χρήστος Τσιγαρίδας δήλωσε μεταξύ άλλων : «Με τη σημερινή της απόφαση, η πλειοψηφία των δικαστών του εφετείου του Κορυδαλλού διέσωσε την προσωπική αξιοπρέπεια των μελών της. Αρνήθηκε να εφαρμόσει τη ναζιστική αρχή της συλλογικής ευθύνης, όπως είχε κάνει και η πλειοψηφία του δεύτερου πρωτοβάθμιου δικαστηρίου. Εκείνο που καταρρακώθηκε για μια ακόμη φορά είναι η αξιοπιστία του ‘‘αντιτρομοκρατικού’’ επιτελείου».

Εμείς, αυτό που μπορούμε να καταλάβουμε είναι ότι προφανώς δεν χάρηκαν καθόλου με την αθωωτική απόφαση του δικαστηρίου ο υπουργός Χρυσοχοϊδης, η Αντιτρομοκρατική, η αστυνομία, ο Διώτης, ο Σύρος, ο Νασιάκος και η Αμερικάνικη πρεσβεία. Δηλαδή αυτοί που συνέλαβαν τους 4 κατηγορούμενους και προσπάθησαν να στήσουν μια ολόκληρη σκευωρία εις βάρος τους, να τους φορτώσουν ένα σωρό κατηγορίες χωρίς να υπάρχουν ενοχοποιητικά στοιχεία και να τους κλείσουν στα κελιά των φυλακών Κορυδαλλού.

Οι οπαδοί του Αστέρα Εξαρχείων κοιμήθηκαν στο γήπεδο

Όπως ίσως θα ξέρετε κάποιοι από εσάς, ο Αστέρας Εξαρχείων είναι μια από τις πιο ιδιαίτερες ποδοσφαιρικές ομάδες της Ελλάδας. Η θρυλική ομάδα των Εξαρχείων έχει όχι μόνο μεγάλη ιστορία αλλά και πολλούς φανατικούς οπαδούς. Η σχέση της με το αντιεξουσιαστικό κίνημα της περιοχής είναι πολύ στενή. Οι οπαδοί του Αστέρα φημίζονται για την έμπνευσή τους και την πρωτοτυπία τους. Στον αγώνα της Κυριακής 29 Νοεμβρίου 2009 ο Αστέρας κλήθηκε να αντιμετωπίσει εντός έδρας τον Πανιώνιο Καισαριανής. Οι οπαδοί του Αστέρα βρέθηκαν αντιμέτωποι με ένα μεγάλο εμπόδιο. Το εμπόδιο το έβαλε η ΕΠΣΑ καθώς αποφάσισε να διεξαχθεί ο αγώνας στις 9.30 το πρωί. Όμως η ώρα αυτή ήταν αρκετά δύσκολη για τους νεαρούς οπαδούς του Αστέρα διότι το πρωινό ξύπνημα της Κυριακής θα ήταν σχεδόν αδύνατο μετά το ξενύχτι του Σαββατόβραδου. Η δίψα τους όμως να στηρίξουν την αγαπημένη τους ομάδα, τους οδήγησε στο να κατασκηνώσουν στο γήπεδο της Κυψέλης, προκειμένου να είναι συνεπείς στο ραντεβού της ομάδας τους.

Το πρωί, οι παίκτες των δύο ομάδων που έφθασαν στο γήπεδο για να κάνουν προθέρμανση βρέθηκαν μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη. Οι οπαδοί του Αστέρα κοιμόντουσαν στο γήπεδο έχοντας εφοδιαστεί με διάφορα σλίπινγκ μπαγκς (υπνόσακοι). Λίγο αργότερα ξύπνησαν και έδωσαν το παρών φωνάζοντας συνθήματα για να ενισχύσουν την προσπάθεια της αγαπημένης τους ομάδας. Ο αγώνας έληξε με ισοπαλία 0-0.

Νέα στοιχεία για την υπόθεση Πλουμπίδη

Ορισμένες από τις πιο σκοτεινές σελίδες της κομμουνιστικής Αριστεράς στη χώρα μας, την εποχή της κυριαρχίας του σταλινισμού, έρχονται ξανά στο προσκήνιο. Από μια αξιόλογη αγωνίστρια και ιστορική προσωπικότητα της ελληνικής Αριστεράς : την Έλλη Παππά.

Πρόκειται για τις άγνωστες μαρτυρίες που μας κληροδότησε η αείμνηστη Έλλη Παππά, σύντροφος του Νίκου Μπελογιάννη, που έφυγε από τη ζωή στις 27 Οκτωβρίου 2009. Το Μουσείο Μπενάκη ανακοίνωσε ότι μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2010 θα εκδοθούν σε βιβλίο οι μαρτυρίες που η Έλλη Παππά κατέθεσε στα Ιστορικά Αρχεία του, όσο βρισκόταν στη ζωή. Η επιλογή της συνοδευόταν από τη ρήτρα το υλικό να δημοσιοποιηθεί μόνο μετά τον θάνατό της. Πρόκειται για μαρτυρίες σχετικές με τα ιστορικά γεγονότα που συνδέθηκαν άμεσα με τη ζωή και τη δράση της μέσα στις γραμμές της κομμουνιστικής Αριστεράς, όπως είναι η «υπόθεση Νίκου Πλουμπίδη» και η σκληρή σταλινική περίοδος του ΚΚΕ, δηλαδή η περίοδος κατά την οποία γενικός γραμματέας του κόμματος ήταν ο Νίκος Ζαχαριάδης.

Η σοβαρότητα των καταθέσεών της, σημειώνουν οι υπεύθυνοι του Μουσείου Μπενάκη, «ενισχύεται από το γεγονός ότι η ίδια, υπακούοντας στους ηθικούς – αξιακούς κώδικες της κομμουνιστικής αγωνιστικής παράδοσης, αρνήθηκε να εξαργυρώσει τη μαρτυρία της ή να προβεί σε εύκολες, ευκαιριακές ή υστερόβουλες καταγγελίες. Επέλεξε συνειδητά να δώσει ψύχραιμα και υπεύθυνα, ύστερα από τόσα χρόνια, τη συνολική μαρτυρία της».

Ο πρώτος «Φάκελος», ένα δακτυλόγραφο κείμενο 52 σελίδων με τίτλο «Υπόθεση Πλουμπίδη», κατατέθηκε στο Ίδρυμα τον Ιούλιο του 1993. Περιλαμβάνει την ολοκληρωμένη μαρτυρία για την προσωπικότητα, την κομματική δράση, τις ιδέες, τις συγκρούσεις, τη δίκη και το τέλος του αγωνιστή της κομμουνιστικής Αριστεράς. Έχει μεγάλο πολιτικό και ιστορικό ενδιαφέρον να διαβάσουμε τη μαρτυρία της Έλλης Παππά για την «υπόθεση Πλουμπίδη» και για την απόφαση του ΚΚΕ και του Νίκου Ζαχαριάδη να «τορπιλίσουν» τη δραματική προσπάθεια του Πλουμπίδη να αποτρέψει την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη.

Ο δεύτερος «Φάκελος» έφτασε στο Μουσείο Μπενάκη τον Ιανουάριο του 1996. Πρόκειται για ένα κείμενο 108 δακτυλόγραφων σελίδων, στο οποίο η Έλλη Παππά μιλάει εκτενώς για τη δράση της, για κρίσιμες στιγμές της πορείας της, για πρόσωπα και γεγονότα, αναπτύσσοντας με θάρρος τον προβληματισμό της για τη δημιουργία των κομματικών μηχανισμών, τον σταλινισμό και τις συνέπειές του στην ιστορία της ελληνικής Αριστεράς.

Ο Νίκος Μπελογιάννης, γιος της Έλλης Παππά και του εκτελεσθέντα Νίκου Μπελογιάννη, υπήρξε πιο σαφής, αφού γνώριζε την ύπαρξη των κειμένων και τα είχε φυλλομετρήσει: «Μιλάει ανοιχτά και με στοιχεία για τους πραγματικούς χαφιέδες του κομματικού μηχανισμού, που ήταν συνήθως υψηλόβαθμα στελέχη και άνθρωποι σε θέσεις – κλειδιά», μας είπε. «Υπήρχαν δυο ειδών μυστικοί πράκτορες, οι κρυφοί συνεργάτες της Δεξιάς και τα κομματόσκυλα που εκτελούσαν τις σταλινικές εντολές». Η μητέρα του πλήρωσε την ανυπακοή της στον κομματικό μηχανισμό με σκληρό και απάνθρωπο τρόπο. «Η μεγάλη αντίδρασή της ξεκίνησε από τη στιγμή που ο Ζαχαριάδης άρχισε να ηγείται αυτού του τερατώδους μηχανισμού, πιστού στα πρότυπα της Ανατολικής Γερμανίας, της Τσεχοσλοβακίας και της Αλβανίας. Ενώ βρισκόταν στη φυλακή ένιωσε και τη βία του κομματικού μηχανισμού: με εντολές του Ζαχαριάδη την απομόνωσαν και οι σύντροφοί της δεν της έλεγαν ούτε καλημέρα. Βίωσε μια δεύτερη φυλακή μέσα στη φυλακή. Παρ’ όλα αυτά μέχρι και τη δεκαετία του ‘80 διατηρούσε την ψευδαίσθηση ότι η Αριστερά θα μπορούσε να πάρει άλλη κατεύθυνση». Ποιους ενδέχεται να ενοχλήσει η δημοσιοποίηση των μαρτυριών της Έλλης Παππά; Ο Νίκος Μπελογιάννης είναι κάθετος : «Θα αναστατώσει μόνο το «ανεξάρτητο» κρατίδιο του Περισσού. Και θα αξιοποιηθεί σίγουρα από τους ιστορικούς».

Έλλη Παππά: «Στην ιεραρχία του ΚΚΕ «ανέβαιναν» οι τυφλοί και τα πτώματα»

Η επιστολή με την οποία η Έλλη Παππά συνόδευσε τη δεύτερη κατάθεσή της στο Μουσείο Μπενάκη με ημερομηνία 27 Δεκεμβρίου 1995.

«Όποιος ενδιαφερθεί να διαβάσει αυτό το κείμενο δεν πρέπει να πιστεύει πως θα βρει μιαν αυτοβιογραφία. Αναμφισβήτητα όσα γράφω με αφορούν, αφορούν τη ζωή μου και τις εμπειρίες μου, αλλά περιορίζομαι αυστηρά (όσο μπορούσα και όσο μπόρεσα) σε μια κατηγορία εμπειριών: σε όσες αφορούσαν τη θέση μου στο ΚΚΕ και τις περιπέτειες της αμοιβαίας σχέσης μας.

Δεν ήταν εύκολο να είσαι μέλος του ΚΚΕ στα χρόνια του σταλινισμού – εκτός κι αν επιδίωξή σου ήταν «να ανέβεις» στην κομματική ιεραρχία. Προϋποθέσεις αυτής της ανόδου ήταν, πρώτον, να έχεις αυτή τη φιλοδοξία, δεύτερον, να κλείνεις τα μάτια και τα αυτιά σε όσα στραβά ή απαράδεκτα ή και ύποπτα διαπίστωνες. Με άλλα λόγια, να συμπεριφέρεσαι σύμφωνα με το ιησουιτικό δόγμα που θύμισε ο Μαρξ, το perinde ac cadaver, αντιδράς όσο και όπως αντιδρά ένα πτώμα σε όσα έβλεπες αν δεν ήσουν εκ κατασκευής τυφλός. Δεν ήμουν εκ κατασκευής τυφλή, κι αυτό μ’ έκανε από πολύ νωρίς να διαπιστώνω πράξεις, παραλείψεις, καταστάσεις, που δεν συμφωνούσαν με την αντίληψή μου για το κομμουνιστικό κίνημα και για το Κόμμα που αναλάμβανε να αναπτύξει αυτό το κίνημα και να το οδηγήσει στη νίκη. Αυτή ήταν η πρώτη ατυχία μου. Η δεύτερη ήταν ότι κάθε φορά που διαπίστωνα κάτι στραβό κι ανάποδο βρισκόμουν σε σύγκρουση με το γενικότερο πνεύμα του Κόμματος, μ’ αυτό που συνοπτικά άκουγε στο γενικότατο όρο «κομματικότητα». Μεταφερόμενη στο χώρο του συγκεκριμένου, η «κομματικότητα» δεν σήμαινε παρά την υποταγή «στη γραμμή του Κόμματος», δηλαδή στη γραμμή της καθοδήγησης.

Ήταν πολύ δύσκολο να προσπαθείς να συμβιβάσεις με την «κομματικότητα» τις αντιδράσεις σου για πράγματα -και πρόσωπα- με τα οποία δεν συμφωνούσες. Η λύση ήταν να αποδίδεις σε «αδυναμίες προσώπων» τα στραβά και, κατά τα άλλα, να προσπαθείς να τηρείς πιστά τη «γραμμή» – όσο πιο νέος είσαι τόσο και μεγαλύτερη είναι η ταπεινοφροσύνη με την οποία δέχεσαι ότι δεν είναι δυνατόν να βλέπεις εσύ πράγματα που δεν τα βλέπει η καθοδήγηση. Περιμένεις λοιπόν να ενεργήσει δεόντως και εν καιρώ η καθοδήγηση.

Όσο ωριμάζεις, αρχίζεις να πιστεύεις πως η παρέμβασή σου για πράγματα και καταστάσεις που γνωρίζεις καλά -και από πρώτο χέρι- μπορούν να βοηθήσουν το Κόμμα να αποφύγει τις κακές -έως και ολέθριες- συνέπειες που μπορεί να έχει η κακή του πληροφόρηση, πράγμα όχι σπάνιο και μάλιστα σε συνθήκες παρανομίας και διωγμών. Εκεί αρχίζει η σύγκρουση που εσύ, μέσα στην καλή σου πίστη και στο ότι ενέργησες στα πλαίσια του καταστατικού, δεν μπορούσες να προβλέψεις. Από κει και πέρα αντιμετωπίζεις ποινές, αντιπαλότητες, εχθρότητες, ακόμη και εμπάθειες και μίση που διαρκούν χρόνια, δεν σβήνουν ούτε όταν οι προειδοποιήσεις σου δικαιώθηκαν και έχουν αρθεί οι «ποινικές» σου διώξεις, ούτε όταν οι σταλινικές μέθοδες έχουν καταδικαστεί και το Κόμμα δέχτηκε την ανάγκη των «ανανεώσεων» – όπως έγινε στη χρουτσοφική περίοδο και στην περίοδο της επανενοποίησης της Αριστεράς, στο τέλος της δεκαετίας του ‘80.

Σ’ αυτές τις εμπειρίες μου στάθηκα, αυτές προσπάθησα να δώσω στο κείμενό μου, που καταθέτω στο Αρχείο του Μουσείου Μπενάκη με την ελπίδα πως σε κάτι μπορεί να χρησιμεύσει. (…)».

Ένας αντάρτης Πρόεδρος στην Ουρουγουάη

Ένας πρώην αντάρτης κατάφερε να νικήσει στις πρόσφατες εκλογές στην Ουρουγουάη και να γίνει Πρόεδρος της χώρας. Την Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009, ο 74χρονος Χοσέ Μουχίκα, πρώην ηγετικό στέλεχος των θρυλικών ανταρτών Τουπαμάρος και υποψήφιος του κεντροαριστερού συνασπισμού Frente Amplio ("Ευρύ Μέτωπο"), αναδείχθηκε νικητής στο Β’ Γύρο των προεδρικών εκλογών στην Ουρουγουάη. Συγκέντρωσε το 53 % των ψήφων έναντι 43 % που πήρε ο υποψήφιος της κεντροδεξιάς Λουίς Λακάγιε. Ο Μουχίκα ήταν τρισευτυχισμένος όταν ανακοινώθηκε το αποτέλεσμα και δήλωσε ότι «ο λαός μάς έδωσε τη νίκη».

Στα νιάτα του ο Μουχίκα ήταν ένα από τα ιδρυτικά στελέχη των ανταρτών Τουπαμάρος, που έδρασαν στις δεκαετίες ’60 και ’70. Πέρασε 14 χρόνια στη φυλακή, πριν και κατά τη διάρκεια της δικτατορίας στην Ουρουγουάη (1973 – 1985). Λόγω της συμμετοχής του στον ένοπλο αγώνα της επαναστατικής αριστεράς υπέστη βασανιστήρια από τη χούντα.