Λογοκρισία στο internet μέσω δύο νόμων στις ΗΠΑ. Άμεση απάντηση των anonymous

Τον τελευταίο καιρό, το αμερικάνικο κράτος προσπαθεί να επιβάλλει στο ίντερνετ ένα σχέδιο εκτεταμένης λογοκρισίας και φίμωσης όσων ιστοσελίδων δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα της κυβέρνησης και των μεγάλων εταιρειών.

Στις 24 Ιανουαρίου 2012 πρόκειται να ψηφιστούν δύο νόμοι από το κογκρέσο και τη γερουσία των ΗΠΑ. Οι νόμοι SOPA (Stop Online Piracy Act) και PIPA (Protect IP Act) αφορούν το Διαδίκτυο και τη χρήση του και έρχονται να δώσουν νέες νομικοτεχνικές δυνατότητες φίμωσης και λογοκρισίας στο internet. Την Τετάρτη 18 Ιανουαρίου, πραγματοποιήθηκε μια άτυπη απεργία στο Διαδίκτυο, κατά την οποία διάφορες ιστοσελίδες "κατέβασαν ρολά" και ενημέρωσαν τους επισκέπτες σχετικά με τα νομοσχέδια.

Το SOPA προσχηματικά αφορά την πειρατεία, δηλαδή τον διαμοιρασμό υλικού που υπόκειται σε copyrights (πνευματικά δικαιώματα), και προβλέπει τη δημιουργία μιας μαύρης λίστας με sites που θα μπλοκάρονται εφόσον παραβιάζουν τα copyrights. Πέρα από την προστασία των πολυεθνικών ταινιών και μουσικής, το SOPA ανοίγει το δρόμο για μια εύκολη διακοπή πρόσβασης οποιουδήποτε site κρίνεται ύποπτο από τις αμερικανικές αρχές.

Οι δύο αυτοί νόμοι, βάλλουν κατευθείαν στην ιδιωτικότητα και την ελεύθερη έκφραση των χρηστών του διαδικτύου, εφαρμόζοντας σε μαζική κλίμακα και με νομότυπες διαδικασίες, έναν από τα πάνω ορισμό του Διαδικτύου. Ενός διαδικτύου που από την φύση του δίνει τη δυνατότητα στο ευρύ κοινό να εκφράζεται και να μοιράζεται πληροφορίες, απόψεις, μουσική, εικόνες και βίντεο.

Καθώς το διαδίκτυο είναι παγκόσμιο, οι νόμοι αυτοί και η τυχόν εφαρμογή τους είναι αναμενόμενο να επηρεάσουν όλο τον πλανήτη, λαμβάνοντας υπόψην την ισχύ και την επιβολή των ΗΠΑ (και νομικά) σε πολλά κράτη. Ήδη σε Βρετανία και Γαλλία, με πρόσχημα τα copyrights εφαρμόζονται αυστηροί νόμοι με ποινές αποκλεισμού των χρηστών από το διαδίκτυο σε περίπτωση που παραβιάζουν πνευματικά δικαιώματα. Στην Κίνα, το καθεστώς εφαρμόζει ασφυκτική πολιτική λογοκρισίας και στο διαδίκτυο, φτάνοντας ακόμα και σε εκτελέσεις blogger δημοσιογράφων.

Είναι αναμενόμενο πως σε μια περίοδο παγκοσμιοποιημένης κρίσης του καπιταλισμού και ύφεσης των οικονομιών, η εξουσία καταφεύγει αποκλειστικά στην επιβολή, την καταστολή και την φίμωση. Οι χρήστες του ίντερνετ είναι ανάγκη να αντιδράσουν και να αντισταθούν με όποιο τρόπο μπορούν. Η λογοκρισία στο Internet μπορεί να είναι προπομπός ενός γενικευμένου ολοκληρωτισμού.

Τα SOPA / PIPA ως Απόπειρα για την Επιβολή Παγκόσμιας Λογοκρισίας στο Διαδίκτυο και οι Κοινωνικές Αντιστάσεις

Σε κάθε ένα από τα δύο νομοθετικά σώματα (κογκρέσο, γερουσία) των ΗΠΑ έχουν σχεδόν ταυτόχρονα εισαχθεί προς ψήφιση δύο διαφορετικά νομοσχέδια, που θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο τα ψηφιακά μας δικαιώματα σε παγκόσμιο επίπεδο. Αν τελικά οποιοδήποτε από τα νομοσχέδια αυτά ψηφιστεί, θα συσταθεί με βάση αυτό ένας πανίσχυρος μηχανισμός διαδικτυακής λογοκρισίας, οι επιπτώσεις του οποίου θα επεκταθούν πέρα από τα σύνορα των ΗΠΑ και θα αλλάξουν για πάντα το διαδίκτυο όπως το ξέρουμε. Η εισαγωγή των νομοσχεδίων προς ψήφιση έχει ξεσηκώσει θύελλα κοινωνικών αντιδράσεων τόσο στο διαδίκτυο όσο και στην αμερικάνικη κοινωνία, ενώνοντας ένα ευρύ μέτωπο κινημάτων, φορέων και οργανώσεων.

Το SOPA (Stop Online Piracy Act), το πρώτο και πιο επικίνδυνο από τα δύο νομοσχέδια, το οποίο εισήχθη στις 26 Οκτωβρίου 2011 από μία μικτή επιτροπή Δημοκρατικών – Ρεπουμπλικανών βουλευτών προβλέπει την εγκαθίδρυση μιας μαύρης λίστας ιστοσελίδων, η πρόσβαση στις οποίες θα αποκόπτεται για οποιονδήποτε παραμένει στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τις διατάξεις του νομοσχεδίου οποιοσδήποτε κάτοχος πνευματικών δικαιωμάτων θα μπορεί με μία απλή εισαγγελική παραγγελία να υποχρεώνει όλους τους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους της χώρας να διακόπτουν εντελώς την πρόσβαση σε ιστοσελίδες, που υποστηρίζεται ότι εμπλέκονται σε υποθέσεις παραβίασης δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, αλλά και καταχωρητές ονομάτων χώρου, παρόχους φιλοξενίας και άλλων υπηρεσιών προς αυτές να διακόπτουν κάθε συνεργασία. Τυχόν ψήφιση του παραπάνω νομοσχεδίου θα αποτελέσει άλλο ένα λιθαράκι στον νομικό επεκτατισμό των ΗΠΑ, καθώς θα καθιστά μη προσβάσιμες σε όλες τις ΗΠΑ ιστοσελίδες, που έχουν καταχωρηθεί ή/και φιλοξενούνται αλλού στον κόσμο. Η δε λογοκρισία, που επιφέρει η ψήφισή του, θα συγκρίνεται τόσο τεχνικά όσο και ποιοτικά με το ψηφιακό «Σινικό Τείχος» της Κίνας. Παρόμοιου χαρακτήρα προβλέψεις έχει και το PIPA (Protect IP), νομοσχέδιο που βρίσκεται στα τελευταία στάδια ψήφισής του στην Γερουσία.

Ενάντια στην αδιανόητη επίθεση καταστολής του κράτους των ΗΠΑ και των ισχυρών κατόχων πνευματικής ιδιοκτησίας έχει συγκροτηθεί ένα ευρύτατο κοινωνικό κίνημα, που απλώνεται σε όλες τις ηλικίες και τα κοινωνικά στρώματα. Κατά την πρώτη ημέρα συζήτησης του SOPA στο Κογκρέσο, η οποία είχε ανακηρυχθεί ως ημέρα Αμερικανικής λογοκρισίας, εστάλησαν ένα εκατομμύριο e-mails διαμαρτυρίας, συλλέχθηκαν 250.000 υπογραφές και έγιναν 88.000 τηλέφωνα διαμαρτυρίας, ενώ συμμετείχαν περισσότερες από 6.000 ιστοσελίδες. Συνασπισμοί από δεκάδες από τις μεγαλύτερες οργανώσεις υπεράσπισης δικαιωμάτων έχουν ενωθεί στον αγώνα ανατροπής του νομοσχεδίου. Ακόμη όμως και κολοσσοί των νέων τεχνολογιών, όπως οι Google, Yahoo, Facebook, Twitter, έχουν εκδηλώσει με θετικές ενέργειες την αντίθεσή τους.

Η κατάσταση στην Ευρώπη δεν είναι πολύ καλύτερη. Ήδη σε Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο δρακόντιες νομοθεσίες υποχρεώνουν τηλεπικοινωνιακούς παρόχους να μην παρέχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο για έναν χρόνο σε χρήστες, που καταγγέλθηκαν ότι παραβιάζουν το δίκαιο πνευματικής ιδιοκτησίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επισήμως ταχθεί υπέρ της ACTA, μίας υπό διαβούλευση διακρατικής σύμβασης, η οποία θα εγκαθιδρύει παγκόσμιο έλεγχο στο διαδίκτυο. Τέτοιες ωμές παρεμβάσεις δεν τηρούν πλέον ούτε τα προσχήματα τήρησης της δημοκρατικής νομιμότητας. Είναι στο χέρι όλων μας να αλλάξουμε τα πράγματα με δημιουργία μαχητικών κινημάτων αντίστασης για την υπεράσπιση και διεύρυνση των ψηφιακών δικαιωμάτων μας.

Στις 18 Ιανουαρίου 2012, πάνω από 162 εκατομμύρια άτομα είδαν το απεργιακό μήνυμα αντί για την εγκυκλοπαίδεια Wikipedia, ενώ 8 εκατομμύρια Αμερικανοί πολίτες ανακατευθύνθηκαν στο site των εκπροσώπων τους στο Κογκρέσο με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν οι σέρβερ του Κογκρέσου.

Σε 24ωρο κατέβασμα της αγγλόφωνης ιστοσελίδας της προχώρησε στις 18 Ιανουαρίου η Wikipedia, η μεγαλύτερη ανοιχτή εγκυκλοπαίδεια στο διαδίκτυο. Πρόκειται για μια διαμαρτυρία εναντίον της νομοθεσίας που βρίσκεται υπό συζήτηση στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι οι αμερικανικές αρχές σε συνεργασία και με άλλες χώρες προχώρησαν στο κλείσιμο της ιστοσελίδας μοιράσματος αρχείων Megaupload με τη κατηγορία της παραβίασης της νομοθεσίας περί πνευματικών δικαιωμάτων.

Οι ιδρυτές της σελίδας, που συνελήφθησαν στη Νέα Ζηλανδία, κατηγορούνται με την παραβίαση της σχετικής νομοθεσίας. Μαζί τους συνελήφθησαν άλλοι δύο υπάλληλοι της εταιρείας ενώ τρεις αναζητούνται. Συνολικά 20 εντάλματα έρευνας εκτελέστηκαν σε εννέα χώρες λένε οι αμερικανικές αρχές.

Ομοσπονδιακό δικαστήριο αποφάσισε ακόμη να κατασχεθούν και 18 domain name που σχετίζονται με την ίδια εταιρεία.

Οι κάτοχοι του περιεχομένου υποστηρίζουν ότι η δραστηριότητα του Megaupload κόστισε πάνω από 500 εκατομμύρια δολάρια. Πάντως η εταιρεία υποστηρίζει ότι απαντούσε τακτικά στις καταγγελίες.

Ελάχιστα μετά την δημοσιοποίηση των συλλήψεων και του τερματισμού λειτουργίας του Megaupload, η ιστοσελίδα του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ βγήκε εκτός λειτουργίας μετά από αιφνιδιαστική επίθεση που δέχτηκε. Την ευθύνη ανέλαβαν οι χάκερς Anonymous.

Η ομάδα Hacker, anonymous, με χιλιάδες μέλη σε όλο τον κόσμο, προειδοποίησε για αντίποινα αμέσως μετά το κλείσιμο από το FBI του Megaupload, ενός από τα μεγαλύτερα site για ανταλλαγή αρχείων. Έδειξε έτοιμη να αντιδράσει στην απροκάλυπτη προσπάθεια φίμωσης και λογοκρισίας που προωθεί η αμερικάνικη κυβέρνηση. Ο διαδικτυακός πόλεμος μόλις άρχισε.

Οι anonymous επιτέθηκαν πρώτα στο site του υπουργείου δικαιοσύνης των ΗΠΑ και το έριξαν με συνοπτικές διαδικασίες.

Στη συνέχεια στόχευσαν τις ιστοσελίδες μεγάλων δισκογραφικών εταιριών, με επιτυχία, και όπως δηλώνουν μέσω twitter επόμενος στόχος τους είναι το ίδιο το FBI αλλά και η ιστοσελίδα του Λευκού Οίκου.

Στην ιντερνετική επίθεση συμμετέχουν, επιβεβαιωμένα, 5.635 άτομα!

Εκβιασμός για τα Eurofighter. Μας δανείζουν για να αγοράζουμε όπλα και αεροσκάφη

Ως μυστικό όρο στη συμφωνία για τη νέα δανειακή σύμβαση η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ θέτει εκβιαστικά την αγορά-μαμούθ εξήντα μαχητικών, τύπου Eurofighter, από την καταχρεωμένη Ελλάδα που κινδυνεύει να πτωχεύσει.

Σύμφωνα με τις γερμανικές εφημερίδες «Kronen Zeitung» και «Die Zeit», η Γερμανίδα καγκελάριος, σε μία προσπάθεια να εξασφαλίσει την επιβίωση της πολεμικής βιομηχανίας, σε μια περίοδο που μειώνονται δραματικά οι αμυντικοί προϋπολογισμοί των χωρών-«πελατών» της, επιβάλλει στην Ελλάδα να καταβάλει τεράστια κονδύλια σε αμυντικές δαπάνες, παρά την κρισιμότητα της οικονομικής κατάστασης.

Τον απίστευτο αυτό εκβιασμό φέρνουν στο φως της δημοσιότητας οι δύο εφημερίδες, οι οποίες επικαλούνται πηγή από το ελληνικό Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Πλέον το θέμα έρχεται στη Βουλή.

Άλλωστε, δεν πάει πολύς καιρός που ο ευρωβουλευτής Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ είχε καταγγείλει δημόσια πως, την ώρα που οι Ευρωπαίοι ηγέτες ζητούν μέτρα αιματηρής λιτότητας, απομυζούν τον ελληνικό πλούτο μέσω των αμυντικών δαπανών της Ελλάδας.

Το σχετικό δημοσίευμα της «Kronen Zeitung», που υπογράφει ο Richard Schmitt,» έχει τίτλο «Οι Έλληνες θέλουν τώρα 60 Eurofighter!».

To ρεπορτάζ επικαλείται δημοσίευμα της «Die Zeit», η οποία, με τη σειρά της, επικαλείται πηγή του ελληνικού Υπουργείου Αμύνης.

Ο Ελληνικός Στρατός εξακολουθεί να αγνοεί το πακέτο λιτότητας, σχολιάζει το δημοσίευμα, αυξάνοντας τον προϋπολογισμό για τις αμυντικές δαπάνες το 2012 κατά 18,2%, την ώρα που ο προϋπολογισμός για τις κοινωνικές παροχές μειώνεται κατά 9%, προσθέτει ο συντάκτης, αν και γνωρίζει τις πιέσεις που ασκούνται εδώ και δεκαετίες για την αγορά αμυντικών συστημάτων και εξοπλισμού από την Ελλάδα, η οποία έχει καταστεί από τους μεγαλύτερους αγοραστές όπλων στην Ευρώπη. Ποσά-μαμούθ που έχουν επιβαρύνει στο μέγιστο ποσοστό τον κρατικό προϋπολογισμό και το χρέος της χώρας.

Από τα παραπάνω γίνεται κατανοητό ότι τη στιγμή που η καταχρεωμένη και αλυσοδεμένη από το ΔΝΤ Ελλάδα βουλιάζει στον πάτο, η πολιτική και στρατιωτική της ηγεσία είναι πρόθυμη για άλλη μια φορά να υπηρετήσει τα συμφέροντα των βιομηχανιών όπλων, εις βάρος του κρατικού προϋπολογισμού και του ελληνικού λαού.

Το δημοσίευμα της εφημερίδας «Zeit» αναφέρει ότι τα 60 μαχητικά αεροσκάφη Eurofigter θα κοστίσουν στον δοκιμαζόμενο Έλληνα φορολογούμενο 3,9 δισ. ευρώ. Παράλληλα, ο ελληνικός λαός θα αναγκαστεί να πληρώσει 4 δισ. ευρώ για την απόκτηση τεσσάρων γαλλικών φρεγατών, καθώς και 400.000.000 ευρώ για περιπολικά σκάφη !

Επιπλέον, στο δημοσίευμα γίνεται λόγος για τα πυρομαχικά των γερμανικών αρμάτων μάχης Leopard, που ακόμη δεν έχουν αγοραστεί, αλλά και για την παραγγελία άλλων δύο υποβρυχίων, η οποία έγινε στο πλαίσιο της συμφωνίας που επέβαλαν οι Γερμανοί για την πώληση των ναυπηγείων Σκαραμαγκά.

Και για να μην ξεχνάμε τι έγινε τα προηγούμενα χρόνια, αξίζει να θυμίσουμε ότι το 2010, η Ελλάδα εισήγαγε από τη Γερμανία όπλα αξίας 403.000.000 ευρώ.

Η Τζούλια Αλεξανδράτου θα ιδρύσει κόμμα

Η ξανθιά σεξοβόμβα και πρωταγωνίστρια αισθησιακών ταινιών, σε συνέντευξη της στο onlycy, αποκάλυψε πως μας επιφυλάσσει μια… έκπληξη τους επόμενους μήνες :

«Ετοιμάζω ένα νέο κόμμα και είναι η πρώτη φορά που το λέω στο site σας, ούτε στην Ελλάδα το έχω πει… και σκέφτομαι πολύ σοβαρά όχι να κάνω ένα κόμμα για να λέω κάνω ένα κόμμα, αλλά ίσως είναι μια πρωτοποριακή κίνηση, ίσως και ο κόσμος από αντίδραση και μόνο, ποτέ δεν ξέρεις, να με ψηφίσει. Ο κόσμος έχει αγανακτήσει με την πολιτική κατάσταση του τόπου μας και από όλη αυτή την κατρακύλα που επικρατεί στην Ελλάδα και αντί να καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια και να περιμένουμε το χειρότερο, ας δούμε και μια άλλη πλευρά, ή ας κάνουμε και μια άλλη κίνηση, που ίσως καλυτερέψουν τα πράγματα. Ποτέ δεν ξέρεις…»

Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι το επόμενο χρονικό διάστημα η Τζούλια Αλεξανδράτου πιθανόν να ανακοινώσει την ίδρυση ενός νέου πολιτικού κόμματος. Σχολιάζοντας την είδηση – σοκ και τις πολιτικές φιλοδοξίες της Τζούλιας, ορισμένοι είπαν ότι η Τζούλια ετοιμάζεται να βαδίσει στο δρόμο που χάραξε η Τσιτσιολία (Cicciolina ή Ilona Staller ), η οποία κατάφερε το 1987 να εκλεγεί βουλευτής στην Ιταλία και στη συνέχεια ίδρυσε το Κόμμα της Αγάπης (Partito dell' Amore).

Το ΦΙΠΠΑΚ έκλεισε 15 χρόνια ζωής

Στις 13 Ιανουαρίου 2012 το ΦΙΠΠΑΚ είχε τα γενέθλιά του. Το κίνημα που υπηρετούμε ιδρύθηκε στις 13-1-1997, οπότε έκλεισε 15 χρόνια ζωής. Η 15χρονη διαδρομή του μας έχει προσφέρει αρκετές και ωραίες αναμνήσεις. Όλα αυτά τα χρόνια προσπαθήσαμε με συνέπεια και συστηματικότητα να ασχοληθούμε με διάφορα ζητήματα που μας απασχολούν. Η ποικιλία των θεμάτων ήταν αρκετά μεγάλη : πολιτική, οικονομία, κοινωνικά ζητήματα, φιλοσοφία, ποίηση, ταινίες, στρατός και αντιρρησίες συνείδησης, ρατσισμός, ποδόσφαιρο , φόρμουλα 1, ιστορία, λογοτεχνία, μουσική κ.α.

Πήραμε θέση πάνω σε διάφορα σημαντικά θέματα. Προσπαθήσαμε, μέσα από την ιστοσελίδα μας, να σας ενημερώσουμε για όσα περισσότερα θέματα της επικαιρότητας μπορούσαμε. Αυτό που κάναμε δεν ήταν πολύ εύκολο, καθώς δεν είχαμε αρκετό ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή μας. Παρ’ όλα αυτά όμως, προσπαθήσαμε να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό.

Η προσπάθειά μας θα συνεχιστεί. Στο σημείο αυτό θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους αναγνώστες μας. Διευκρινίζουμε ότι η ιστοσελίδα μας δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Δεν θεωρούμε ότι η ενημέρωση είναι εμπόρευμα, γι’ αυτό και δεν έχουμε βάλει καμία διαφήμιση. Η μέχρι τώρα πορεία μας, είναι ενθαρρυντική και αυτό μας κάνει να θέλουμε να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας.

Οι άνθρωποι της χούντας μετά τη χούντα (download) (σπάνιο βιβλίο)

Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας δώσουμε τη διεύθυνση (link) για ένα κατεβάσετε δωρεάν ένα σπάνιο και δυσεύρετο βιβλίο, το περιεχόμενο του οποίου είναι ιδιαίτερα σημαντικό.

Μέσα από το διάβασμα ιστορικών βιβλίων που αφορούν την νεότερη ελληνική ιστορία προκύπτει μεταξύ άλλων και το εξής ερώτημα :

Τι απέγιναν οι άνθρωποι της χούντας μετά την πτώση της χούντας ;

Μπήκαν όλοι στη φυλακή ; Μήπως πολλοί από αυτούς γλύτωσαν την καταδίκη και χώθηκαν σε διάφορα πόστα του κρατικού μηχανισμού της μεταπολίτευσης ; Μήπως κάποιοι επιχείρησαν να κάνουν πάλι απόπειρες πραξικοπήματος ; Τι απέγιναν οι βασανιστές του ΕΑΤ – ΕΣΑ ;

Το μοναδικό βιβλίο που μπορεί να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά και σε ακόμα περισσότερα καθώς περιέχει πληθώρα συγκλονιστικών στοιχείων είναι το βιβλίο του Γ. Κρεμμυδά «Οι άνθρωποι της χούντας μετά τη Δικτατορία».

Οι «άνθρωποι της χούντας», όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, είναι αυτοί που υπηρέτησαν από διάφορες θέσεις την ακροδεξιά στρατιωτική δικτατορία από το 1967 ως το 1974. Από όλους αυτούς, λίγοι είναι γνωστοί στο ευρύ κοινό. Όσο για την πορεία τους μετά το 1974, ελάχιστα στοιχεία μπορούμε να βρούμε, όσο και αν ψάξουμε.

Το βιβλίο που σας προσφέρουμε, δείχνει με στοιχεία ότι η αντιμετώπιση των χουντικών από τις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης ήταν αντίθετη με τις προσδοκίες της πλειοψηφίας του λαού και με το περί δικαίου αίσθημα.

Πολλοί από τους ανθρώπους που υπηρέτησαν την ακροδεξιά χούντα, δεν σταμάτησαν την παράνομη δραστηριότητά τους όταν κατέρρευσε η δικτατορία, αλλά συνέχισαν παίρνοντας μέρος σε τρομοκρατικές ενέργειες, απόπειρες πραξικοπήματος, βίαιες ενέργειες εναντίον δημοκρατικών πολιτών κ.α. (Μέσα στους ακροδεξιούς βομβιστές περιλαμβάνεται και το όνομα του Νίκου Μιχαλολιάκου, ιδρυτή και αρχηγού της ναζιστικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή», της οποίας αρκετά μέλη έχουν καταδικαστεί για διάφορες εγκληματικές ενέργειες).

Το βιβλίο αναφέρεται και σε περιπτώσεις ακροδεξιών, νεοναζί, νεοφασιστών τρομοκρατών που έδρασαν στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Περιέχει επίσης πληροφορίες για την προσπάθεια της ακροδεξιάς να αποκτήσει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση (μέσα από την ΕΔΕ του Πέτρου Γαρουφαλιά, την Εθνική Παράταξη του Στέφανου Στεφανόπουλου και την ΕΠΕΝ του δικτάτορα Γεώργιου Παπαδόπουλου), για τους αυτουργούς της σφαγής του Πολυτεχνείου, για τους βασανιστές στρατιωτικούς, για τους βασανιστές αστυνομικούς, για τα οικονομικά σκάνδαλα και τους επιχειρηματίες Ωνάση – Νιάρχο – Λάτση – Ανδρεάδη κ.α.

Μπορείτε να το κατεβάσετε από τις ακόλουθες διευθύνσεις :

http://www.megaupload.com/?d=O4SC085B
http://hotfile.com/dl/139580733/f57754f/Oi_anthropoi_ths_xountas.rar.html

Ο Α. Παπανδρέου κάρφωνε αριστερούς για να σώσει το τομάρι του (ντοκουμέντο της ντροπής)

Σήμερα θα ασχοληθούμε με μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του Ανδρέα Παπανδρέου. Του πολιτικού που υπήρξε ιδρυτής του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ και Πρωθυπουργός της Ελλάδας το 1981 – 1989 και το 1993 – 1996.

Πρόκειται για την κατάπτυστη δήλωση μετανοίας την οποία έγραψε και υπέγραψε το 1939 χωρίς να υποστεί βασανιστήρια, καταδίδοντας – ρουφιανεύοντας αρκετούς αριστερούς συντρόφους του στην Ασφάλεια της δικτατορίας του Μεταξά, με στόχο να σώσει το τομάρι του. Τελικά τον στόχο του τον πέτυχε ο Ανδρέας. Κάρφωσε τους τροτσκιστές συντρόφους του και η δικτατορία του Μεταξά τον αντάμειψε δίνοντάς του άδεια για μετανάστευση στην Αμερική, την εποχή που οι αριστεροί σάπιζαν είτε στις φυλακές είτε σε ξερονήσια στα οποία είχαν εξοριστεί.

Παραθέτουμε τη δήλωση του Α. Παπανδρέου, η οποία θα μπορούσε να λέγεται και «ντοκουμέντο της ντροπής» :

ΔΗΛΩΣΙΣ

Ο υπογεγραμμένος Ανδρέας Παπανδρέου του Γεωργίου γεννηθείς εις Χίο και κατοικών εις Αθήνας, φοιτητής Νομικής, ετών 20, δηλώνω ότι:

Το έτος 1933, όταν ήμουν μαθητής του Κολεγίου εις την Τρίτην τάξιν του Γυμνασίου, μου δόθηκε ευκαιρία κατόπιν μιας διαλέξεως γενομένης υπό ενός συμμαθητού μου υπέρ του φασισμού να μιλήσω δια τον αντίποδά του τον κομμουνισμό. Τούτο έκανα εμφορούμενος από δημοκρατικές αντιλήψεις επιχείρησα δε να κάνω μια αντικειμενική ανάπτυξη του συστήματος τούτου. Εκ της γενομένης μελέτης άρχισα να κατακτώμαι υπό των αντιλήψεων τούτων περί το τέλος του έτους 1933 και τις αρχές του 1934 είχα πλέον πλήρως πιστέψει. Κατά τις αρχές του 1934 εξέδωσα υπό τον τίτλο το 'Ξεκίνημα' κομμουνιστικό περιοδικό εις το οποίο ανέπτυσσα το κομμουνιστικό Μανιφέστο. Εξέδωσα δυο φύλλα του περιοδικού τούτου των τε πολιτείαις και των Σχολείων επιβάντων. Το Κολέγιο κάτεσχε τα εναπομείναντα φύλλα και το Κράτος με απάλλαξε λόγω επιπολαιότητας. Μετ' ολίγο χρονικό διάστημα κατά το έτος 1935 εξέδωσα πολυγραφημένη προκήρυξη υπέρ της Δημοκρατίας δεν μπόρεσα όμως να την διανείμω διότι το Κολέγιο την κατέσχε απείλησαν με την ποινή της αποβολής, από τότε μέχρι το τέλος του 1936 δεν σημείωσα δράση κομμουνιστική, μου δόθηκε όμως η ευκαιρία να μελετήσω ενδελεχώς τα του κομμουνισμού και να καταλήξω στην αντίληψη ότι η τρίτη διεθνής δεν εξυπηρετεί την ιδέαν αλλά ότι η 4η διεθνής αντιθέτως επιτελεί πράγματι τούτο.

Περί των αρχών του 1937 γνωρίστηκα στη φοιτητική λέσχη με κάποιον Γρηγορίου φοιτητή που ανήκε σε μια οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδος, ανέλαβε δε να με κατατοπίσει πληρέστερα για τη 4η Διεθνή. Κατά την εποχή αυτή αναγίγνωσκα το 'Προλετάριο' και συνεισέφερα στην ταξική αλληλεγγύη. Ο Γρηγορίου επρόκειτο να αποχωρήσει στο εξωτερικό περί το τέλος του 1937 με συνέστησε σε κάποιο Αριστογείτονα που αργότερα από τη σύλληψη του έμαθα ότι ήταν ο Δημοσθένης Βουρσούκης. Εκτός των άλλων ο Βουρσούκης ανέλαβε να με μορφώσει πληρέστερα. Γνωρίστηκα επίσης με ένα δάσκαλο ονόματι Επαμεινώνδα Γιαννακό. Ο Γιαννακός με έβαλε και αυτός στην τεταρτοδιεθνιστική Πολιτική. Συνεχίσαμε κατ' αυτό τον τρόπο μέχρι του Σεπτεμβρίου του 1937 οπότε υπέπεσε στη αντίληψη του Πατρός μου ότι είχα εις την κατοχή μου τον «Προλετάριο» και κατόπιν των γενομένων παρατηρήσεων από αυτόν αναγκάστηκα να αποσυρθώ. Όμως η απόσυρση δεν ήταν οριστική. Στις αρχές του καλοκαιριού του 1930 εισήχθηκα στην κλινική του Ασημακοπούλου όπου και μου έγινε εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας. Μετά το τέλος της εγχείρησης και ενώ βρισκόμουν στην κλινική ανέγνωσα στο «Ελεύθερο Βήμα» την σύλληψη των ανθρώπων τους οποίους είχα γνωρίσει, αποφάσισα δε να αναμειχθώ και πάλι στη κομμουνιστική κίνηση. Άρχισα τότε χωρίς να έχω οποιαδήποτε σύνδεση με την οργάνωση την προσπάθεια του να κατακτήσω και άλλους στις αντιλήψεις μου. Την τοιαύτη προσπάθεια επιχείρησα το πρώτο εις τον κύκλο των αμέσων φίλων μου. Εκμεταλλευόμενος τον εξαιρετικό σύνδεσμο τους με εμένα επιχειρούσα να επηρεάσω αυτούς. Πρέπει όμως να τονιστεί ότι συνάντησα τις συστηματικές αντιδράσεις τους, πολλές φορές δε βρέθηκα αντιμέτωπος προσπαθειών των να με απομακρύνουν σε συνεργασία με την οικογένεια μου από τις ιδέες αυτές. Εις τον κύκλο των άμεσων φίλων μου ανήκαν οι κύριοι Κύρκος Κύρκος, Καστοριάδης Κορνήλιος, Κοντογιάννης Ιωάννης, Καράμπελας Χρήστος, Βαλκας Χρήστος. Ενώ ευρισκόμουν χωρίς οποιαδήποτε επαφή έλαβα περί τον Δεκέμβριο του 1933 τηλεφώνημα επί του οποίου με καλούσε για συνάντηση συνωμοτικό πρόσωπο το οποίο μου επέτρεψε να γνωρίσω ότι είχε σχέση με την κίνηση αυτή. Κατέβηκα πράγματι εις το καθορισμένο όπως δέον και συνάντησα το εν λόγω πρόσωπο. Αυτός μου ανακοίνωσε ότι λεγότανε Χρήστος Σούλας και ότι είχε αποδράσει από τις φυλακές της Ακροναυπλίας. Μετά την σύλληψή του αρχίζει η περίοδος συνεργασίας μου με τον Μεγαριώτη, με τον οποίον με είχε φέρει σε επαφή ο Χρ. Σούλας αρκετό χρόνο προ της συλλήψεώς του.

Όπως συνάγεται εκ της μετ' αυτού ειδικής συνεργασίας μου, ο Μεγαριώτης ήταν το κοινό εις όλη την υπόθεση πρόσωπο. Εις την δική μας οργάνωση τα πόστα δεν ανακοινώνονταν με τυπικό τρόπο οίτινα είχαν τόσο οργανικό χαρακτήρα δυνάμεθα εν τούτοις να συμπεράνουμε ότι ο Μεγαριώτης είχε θέση Γενικού Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής της οργάνωσης. Με τον χρόνο κατέστην το αμεσότερο με τον Μεγαριώτη συνδεόμενο πρόσωπο. Συναντώμεθα και συζητούσαμε επί της πολιτικής καταστάσεως, κατευθύνσεων κλπ. Ανέλαβα επίσης την σύνταξη, δακτυλογράφηση, πολιτογράφηση κλπ. του φύλλου, όλα συνολικά του φύλλου αφορώντα, καθώς και την κίνηση των νέων. Εκ της όλης μου σχέσεως με τον Μεγαριώτη δύναται να συναχθεί ότι είχα σχέση μέλους κεντρικής επιτροπής με καθήκοντα το φύλλο και την κίνηση των νέων. Συνάμα αποτελούσα για την εκ του εξωτερικού ύλη τον συνδετικό κρίκο. Είχα δε εις το πεδίο του κομμουνισμού πολυσχιδή δράση.

Αισθάνομαι εν τούτοις τώρα μετάνοια για την εν λόγω δράση μου. Αντιλαμβάνομαι πλέον σαφώς ότι η κομμουνιστική δράση είναι καταστρεπτική εις όλες τις ηθικές απόλυτες αξίες, δεν δύναται δε παρά να δημιουργήσει ερείπια.

Πεισθείς πλέον οριστικά και αμετάκλητα εις αυτό αποκηρύσσω και καταδικάζω τις κομμουνιστικές ιδέες δηλώνω δε ότι του λοιπού θα διάγω βίο ο οποίος θα πλαισιώνεται εντός των απολύτων ηθικών αξιών και της Ελληνικής παράδοσης.



Εν Αθήναις την 7 Ιουλίου 1939

Ο ΔΗΛΩΝ

Παπανδρέου Ανδρέας




Αξίζει να αναφέρουμε ότι η Ασφάλεια του Μανιαδάκη απέσπασε την παραπάνω δήλωση από τον «ήρωα» Ανδρέα μετά από …. ένα χαστούκι ! Τα επόμενα χρόνια, ο Ανδρέας απέφευγε σκόπιμα να αναφερθεί στην κατάπτυστη δήλωσή του και στο ότι κατέδωσε τους πρώην συντρόφους του. Επίσης δεν είπε ποτέ ότι υπέστη κάποιο είδος βασανιστηρίου από τα όργανα της βασιλομεταξικής δικτατορίας, ακόμα και μετά την πτώση της.

Φρόντισε να σώσει το τομάρι του καταδίδοντας τους τροτσκιστές συντρόφους του και για αντάλλαγμα η δικτατορία τού πρόσφερε την άδεια να πάει στις ΗΠΑ.

Στις ΗΠΑ, την περίοδο 1943 – 1944 υπηρέτησε ως εθελοντής στο Αμερικάνικο Πολεμικό Ναυτικό και συγκεκριμένα ως … νοσοκόμος. (Ως γνωστόν, δεν υπηρέτησε ποτέ τη στρατιωτική του θητεία στον Ελληνικό Στρατό).

Μερικές διευκρινίσεις και επεξηγήσεις :

Επειδή κάποιος που θα διαβάσει την παραπάνω δήλωση μπορεί να νομίσει ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε μεγάλη συνεισφορά στην τροτσκιστική αριστερά και ότι ίσως είχε κάποια σημαντική θέση σε κάποια τροτσκιστική οργάνωση, διευκρινίζουμε ότι ο Ανδρέας ασχολήθηκε απλώς με τη δακτυλογράφηση του «Προλετάριου», του μόνου τότε κομμουνιστικού – τροτσκιστικού οργάνου που κυκλοφόρησε το διάστημα 1937 - 1939. Η επαφή του με την τροτσκιστική οργάνωση ΕΟΚΔΕ του θρυλικού Παντελή Πουλιόπουλου (πρώην γ.γ. του ΚΚΕ και στη συνέχεια ηγέτη των τροτσκιστών) ήταν πολύ σύντομη σε διάρκεια. Επίσης, δεν έγινε ποτέ ηγετικό στέλεχος της ΕΟΚΔΕ. Δεν μπήκε στην Κεντρική της Επιτροπή όπως ο ίδιος αναφέρει στη δήλωσή του. Στο θέμα αυτό τον διαψεύδει άλλωστε και ο παλαίμαχος τροτσκιστής Μενέλαος Μεγαριώτης.

Ο Μενέλαος Μεγαριώτης, σε επιστολή που είχε στείλει στο περιοδικό "Σχολιαστής" (Σεπτέμβριος 1986), ανέφερε μεταξύ άλλων και τα εξής :

« 1. Ο «δάσκαλος» για τον οποίο μιλάει ο Τάκης Κύρκος δεν ήταν ούτε ο Δημοσθένης Βουρσούκης ούτε ο Μενέλαος Μεγαριώτης (που υποθέτει ο Κορνήλιος Καστοριάδης). Δάσκαλος (και φοιτητής συνάμα) ήταν ο Νώντας Γιαννακός που εκτελέστηκε μαζί με τον Παντελή Πουλιόπουλο, τον Γιάννη Ξυπόλητο και τον Γιάννη Μακρή στις 6 Ιούνη 1943 στο Κούρνοβο. Ο Δημοσθένης Βουρσούκης (που δεν ήταν «καπνεργάτης») ήταν φοιτητής και σαν μέλος τότε της Κεντρικής Επιτροπής της Ενιαίας Οργάνωσης Κομμουνιστών-Διεθνιστών Ελλάδας (ΕΟΚΔΕ) παρακολουθούσε την τροτσκιστική φράξια στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. (Εκτελέστηκε κι αυτός στα τέλη του 1944 από σταλινικούς της ΟΠΛΑ).

2. Ο Ανδρέας Παπανδρέου πραγματικά είχε συνδεθεί το 1937 με τον Δημοσθένη Βουρσούκη και γνωρίστηκε επίσης με τον Επαμεινώνδα Γιαννακό και τον Παντελή Πουλιόπουλο. Από το Σεπτέμβρη του 1937 ο Α. Παπανδρέου, πιεζόμενος από τον πατέρα του, διακόπτει τη δραστηριότητα του και την επαφή του με την ΕΟΚΔΕ. Θα την επαναλάβει ύστερα από ένα χρόνο περίπου (προς τα τέλη του 1938), όταν συνδέθηκε μαζί μου.

3. Για ένα διάστημα (εξάμηνο; ) υπήρξε πολύτιμη η συνδρομή του Ανδρέα Παπανδρέου στη διεκπεραίωση ορισμένης παράνομης δουλειάς που σχετιζόταν με τη δακτυλογράφηση του «Προλετάριου», του μόνου τότε κομουνιστικού - διεθνιστικού οργάνου που κυκλοφόρησε από τις αρχές του 1937 ως το καλοκαίρι του 1939 τριάντα φύλλα. Όμως αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι ο Α.Π. «είχε τη θέση μέλους της Κεντρικής Επιτροπής» της ΕΟΚΔΕ - όπως γράφει ο ίδιος στη δήλωση αποκήρυξης του κομμουνισμού της 7 Ιούλη 1939. Είναι γνωστό ότι στην Κεντρική Επιτροπή μιας επαναστατικής οργάνωσης εκλέγονται από την συνδιάσκεψη ή το συνέδριο της μόνο πρόσωπα που έχουν κάποια «κομματική ηλικία» και έχουν υποστεί κάποια δοκιμασία. Ούτε την πρώτη ούτε τη δεύτερη προϋπόθεση συγκέντρωνε ο Α.Π. Περνούσε τότε ένα στάδιο δοκιμασίας από την οποία δεν βγήκε αλώβητος. Γιατί βέβαια στιγμάτισε την ιδεολογικοπολιτική φυσιογνωμία του εικοσάχρονου τότε φοιτητή η δήλωση του και η γενικότερη στάση του στην Ασφάλεια: κατονομασία του κύκλου των φίλων του που προσπαθούσε να επηρεάσει, αλλά και φυλακισμένων και διωκόμενων για την επαναστατική δραστηριότητα τους αγωνιστών - όπως ήταν και η δική μου περίπτωση που είχα δυο χρόνια στην παρανομία κινούμενος μεταξύ Αθηνών και Θεσσαλονίκης και εργαζόμενος σε μια οικοδομή στην οδό Θεμιστοκλέους όπου και με πιάσανε λίγο μετά τη σύλληψη και ανάκριση του Α.Π. Δεν είναι επίσης αλήθεια ότι ήμουνα «γενικός γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής». [….] » .

Από τα παραπάνω προκύπτει το συμπέρασμα ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου διέπρεψε όχι μόνο στον τομέα της διαφθοράς, της απάτης και της υπερχρέωσης της Ελλάδας, αλλά και στον τομέα της ρουφιανιάς.