Ο Ιούλιος του 2001 είναι μια ημερομηνία που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μας. Όχι μόνο γιατί είναι μια αιματοβαμμένη χρονική στιγμή της νεότερης ιστορίας, αλλά και γιατί αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία του μεγάλου κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης. Η 20η Ιουλίου 2001 σημαδεύτηκε από τη στυγερή δολοφονία ενός νεαρού διαδηλωτή. Ενός ανθρώπου που θέλει να ενώσει τη φωνή του με τις φωνές πολυάριθμων ανθρώπων που είχαν το θάρρος να βγουν στους δρόμους της Γένοβας και να διαδηλώσουν ενάντια στη σύνοδο των πολιτικών εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου και των τραπεζών που καταλήστευσαν το δημόσιο πλούτο των περισσότερων χωρών της γης.
Στο διάστημα 20-22 Ιουλίου 2001 πραγματοποιήθηκε στη Γένοβα της Ιταλίας η σύνοδος των 8 ισχυρότερων κρατών της γης (Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ, Ρωσία, Ιταλία κτλ). Συχνά αναφέρεται και ως «G8», για λόγους συντομίας. Το κίνημα κατά της (νεοφιλελεύθερης) παγκοσμιοποίησης είχε ήδη γεννηθεί και είχε δώσει το παρών σε πολλές συναντήσεις των ισχυρότερων κρατών του πλανήτη. Οι πιο αξιοσημείωτες στιγμές των διαδηλωτών του κινήματος ήταν αναμφίβολα το Σιάτλ το 1999 (στη διάσκεψη του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου), η Πράγα το 2000 (όπου γινόταν η διάσκεψη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου) και η Νίκαια το Νοέμβρη του 2000. Το επόμενο μεγάλο ραντεβού ήταν η Γένοβα.
Στη Γένοβα συναντήθηκαν διαδηλωτές από όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες. Ένα τεράστιο ανθρώπινο ποτάμι πλημύρισε τους δρόμους της ιταλικής πόλης και διαμαρτυρήθηκε ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Οι διαδηλώσεις εκείνης της περιόδου ήταν μνημειώδεις. Άνθρωποι διαφόρων πολιτικών πεποιθήσεων συναντήθηκαν στους δρόμους για να ενώσουν τις φωνές τους. Οι κινητοποιήσεις προκάλεσαν αίσθηση στην κοινή γνώμη. Στις διαδηλώσεις πήραν μέρος υποστηρικτές της αριστεράς και του ευρύτερου αντικαπιταλιστικού χώρου, οικολογικές οργανώσεις, άνθρωποι που προέρχονταν από το αντιεξουσιαστικό κίνημα, ριζοσπάστες σοσιαλιστές, αλλά και πολλοί ανένταχτοι πολίτες.
Οικοδεσπότης ήταν η κυβέρνηση του καπιταλιστή αρχιεγκληματία Μπερλουσκόνι. Πρωταρχικός στόχος της ήταν να καταπνίξει με τη χρήση ωμής βίας τις διαδηλώσεις και να εμποδίσει τους οργισμένους πολίτες να φθάσουν κοντά στο κτίριο που θα γινόταν η σύνοδος του «G8» . Για να επιτευχθεί ο στόχος, η ιταλική αστυνομία εξαπέλυσε ένα κύμα βίας και τρομοκρατίας ώστε να δυσκολέψει το έργο των ακτιβιστών. Όμως οι διαδηλωτές δεν έδειξαν να πτοούνται . Έδωσαν το παρόν στους δρόμους , εκφράζοντας την οργή τους για τους υπηρέτες του καπιταλιστικού συστήματος. Τα τηλεοπτικά πλάνα από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις έκαναν το γύρο του κόσμου.
Ακόμα και από την Ελλάδα πήγαν πολλοί που θέλησαν να είναι συνεπείς στο ραντεβού με την ιστορία. Μπήκαν στα καράβια στο λιμάνι της Πάτρας και ξεκίνησαν. Σύντομα βρέθηκαν αντιμέτωποι με ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις που χρησιμοποίησαν απροκάλυπτη βία εναντίον τους. Μάλιστα, σε πολλούς Έλληνες διαδηλωτές δεν επέτρεψαν καν να πατήσουν το πόδι τους στην Ιταλία. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα του πλοίου «Μπλου Σταρ 2», οι επιβάτες του οποίου ξυλοκοπήθηκαν ανελέητα από τους Ιταλούς αστυνομικούς και ύστερα απελάθηκαν από τη χώρα.
Παρά την πρωτοφανή αστυνομική βία και αυθαιρεσία, η διαδήλωση της 20ης Ιουλίου 2001 ήταν εντυπωσιακή. Πάνοπλοι αστυνομικοί έφραξαν το δρόμο των διαδηλωτών και έκαναν εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων και χημικών αερίων για να διαλύσουν τους συγκεντρωμένους. Από την πρώτη στιγμή πυροδότησαν την ατμόσφαιρα και έδειξαν ότι είναι διατεθειμένοι να καταπνίξουν βίαια τη διαδήλωση. Το κλίμα οξύνθηκε, η ατμόσφαιρα έγινε αποπνικτική, ακολούθησε πετροπόλεμος και η σύγκρουση γενικεύτηκε. Μάχες σώμα με σώμα και κυνηγητό. Αστυνομικοί των ειδικών δυνάμεων κυνήγησαν και ξυλοκόπησαν ακόμα και διερχόμενους.
Στην piazza Alimonda γράφτηκε ο τραγικός επίλογος και φάνηκε το απάνθρωπο πρόσωπο του καπιταλισμού. Εκεί δολοφονήθηκε ο νεαρός διαδηλωτής Κάρλο Τζουλιάνι (Carlo Giuliani). Ένας αστυνομικός που βρισκόταν μέσα σε τζιπ (ο Mario Placanica), πυροβόλησε εν ψυχρώ δύο φορές τον Κάρλο. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος. Στη συνέχεια, το τζιπ της αστυνομίας πέρασε πάνω από το άψυχο σώμα του 23χρονου διαδηλωτή, για να σιγουρευτεί ότι τον αποτέλειωσε.
Η εικόνα του δολοφονημένου διαδηλωτή και της λίμνης αίματος γύρω από το κεφάλι του έκανε το γύρω του κόσμου. Ο Κάρλο Τζουλιάνι έγινε το σύμβολο του διαρκούς αγώνα ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και ενάντια στους κάθε λογής εξουσιαστές.
Παραθέτουμε το ακόλουθο σύνθημα που έχει ακουστεί σε διάφορες διαδηλώσεις :
Μπάτσοι, δικαστές,
πολιτικοί, ρουφιάνοι,
όλοι θα πληρώσετε το αίμα του Τζουλιάνι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου